«Δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα». Η τριλογία της υποκρισίας και της φαυλότητος.

Όταν οι «συντρόφισσες»... σύντροφοι γίνονται πολιτική εφεδρεία.

- Και που λες... Ελισάβετ μου.

   Αναμφίβολα ζούμε σε εποχές παράνοιας, όπου η κομμουνιστική ιδεολογία, πνέουσα τα λοίσθια παγκοσμίως, δίνει απεγνωσμένη μάχη επιβίωσης στο τελευταίο ευρωπαϊκό της καταφύγιο. Το πιό αφελές και πιό εμπαθές, το πιό πείσμον και πιό ηλίθιο. Στην χώρα του «δήθεν» και του «τάχα», την Ελλάδα. Με ό,τι όπλο του απέμεινε. Αστεία, κουτοπόνηρα ανθρωπάκια και ανόητα, ανώριμα, ή παλινμπαιδίζοντα κοριτσόπουλα.

   Λέγεται πως η φάτσα του ανθρώπου είναι σπαθί. Κοιτάξτε λοιπόν τον γλοιώδη άπλυτο Κατακούτελο, τον ρωμαλέο Τζεπέτο, τον Ανθυγιεινό κατσαπλιά, την ασυνάρτητη ξανθιά Τσιρίδω και θα βγάλετε ασφαλή συμπεράσματα. Ενόχληση, απέχθεια, αηδία.

   Με την εξάντληση όλων των όπλων -και με μόνιμη και ξεμπροστιασμένη τακτική ό,τι καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, το καταρρέον στις συνειδήσεις των υγειώς σκεπτομένων Ελλήνων καθεστώς, ρίχνει στην απέλπιδα μάχη οπισθοφυλακών τα γυναικόπαιδά του!

   Έτσι, με αφελή και χολιγουντιανής νοοτροπίας σκηνοθετημένη  αγιογραφία-συνέντευξη, «το αριστερό πνεύμα, εν είδει... Περιστεράς», έρχεται να υπερασπιστεί τον... γούτο του!

   Προσπερνώντας τις γλυκερές και πονοψυχιάρικες σάλτσες στέκομαι στο «ψαχνό» της ιστορίας. Εκεί όπου και η ίδια η «συντρόφισσα» καταλαβαίνει πως η υπόθεση «τσούζει» και έρχεται να τα μπαλώσει.

   - «Ο Τσίπρας δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα»!

   Συγκρατώντας οργή και αγανάκτηση από το απύθμενο θράσος, θα προσπαθήσω να αποκαλύψω τον παραλογισμό των απόψεων, μετά από την τρίχρονη συνεχή βίωση του ακριβώς αντιθέτου.

   - Όταν σε ένα δημοψήφισμα η λαϊκή βούληση -με συντριπτική, μάλιστα, πλειοψηφία- σου δείχνει μία κατεύθυνση και συ πηγαίνεις στην ακριβώς αντίθετη, όπως και να το κάνουμε, αυτό αποτελεί προδοσία της λαϊκής εντολής.

   - Όταν επί σειράν ετών -όντας στην αντιπολίτευση- πιπιλίζεις αυτιά και μυαλό του κοσμάκη πως: «Το βράδυ των εκλογών θα καταργήσω τα μνημόνια», και μάλιστα: «Με έναν νόμο και ένα άρθρο», αλλά μετά υπογράφεις κι άλλο, σκληρότερο. Όταν λες: «Go back Madame Merkel», αλλά μετά γίνεσαι κολλητάρι, (και Κολλητήρι) της. Όταν υπόσχεσαι κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, (αυτό το «1», με ξετρελαίνει!), και τον ρίχνεις κάτω από τα 300. Όταν λες, επί λέξει: «Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος παράλογος, δεν διορθώνεται, καταργείται», αλλά τώρα τον επεκτείνεις και γιγαντώνεις. Όταν έχεις εκστομίσει όλα αυτά και μυριάδες άλλες υποσχέσεις-παπαρδέλες που δεν έχεις τηρήσει, αλλά εφαρμόσει αντίστροφα, αυτό όχι μόνο είναι εξαπάτηση, αλλά η πεμπτουσία και επιτομή της.

   - Όταν έχεις ναρκοθετήσει το μέλλον του λαού και της χώρας γιά πολλά-πολλά χρόνια μετά τη λήξη της κυβερνητικής σου θητείας, με αυξήσεις φόρων και μειώσεις μισθών, συν όλα όσα δημοσιονομικού και διαρθρωτικού χαρακτήρα σκληρά μέτρα που έχεις ψηφίσει προκαταβολικά. Όταν ξέρεις ότι η λήξη του προγράμματος-μνημονίου δεν σημαίνει και λήξη της επιτήρησης-δέσμευσης από τους δανειστές -άρα και της λιτότητος- έως ότου αποπληρώσει η χώρα το 75% των οφειλών της, αλλά διατυμπανίζεις χαρμόσυνα... «τον Αύγουστο βγαίνουμε καθαρά από τα μνημόνια», αφήνοντας στους αφελείς και ανόητους να πιστέψουν πως -όπου να ’ναι- τελειώνουν τα βάσανα, ανοίγουν οι κρουνοί με τις λίρες και ξανάρχεται ο χαμένος παράδεισος, τότε όχι μόνο λες ψέματα, αλλά προηγείσαι στην παγκόσμια κατάταξη ψεύδους. Μακράν από Μυγχάουζεν, Χαλιμά, Άντερσεν και όλους τους παραμυθάδες μαζί. Με προσπίπτουσα παράμετρο το ότι όλοι δαύτοι διασκέδαζαν τον κοσμάκη, ενώ εσύ του φέρνεις δυστυχία και του χαλκεύεις δεσμά.

   Είπε το θηλυκό φερέφωνο των σκοτεινών υπογείων της «Κουμουντούρου» και του Μαξίμου: - «Ένας νέος άνθρωπος πάλεψε με τη φασιστική μπότα των δανειστών και... αναγκάστηκε να συμβιβαστεί»! Μωρέ τί μας λές!!!  Εκείνες οι προεκλογικές κομπορρημοσύνες πού πήγαν; Δεν καταλάβαινε τότε πως ήταν ένα... «ποντίκι», που δεν... «εδικαιούτο διά να βρυχάται»; (Αθάνατε Κουτσόγιωργα!); Στον λαό δεν έταξε: «Ψηφίστε γιά να πάω να πολεμήσω και αν νικήσω... νίκησα». Μας φλόμωσε στο φούμαρο και την βεβαιότητα της... νίκης. «Θα τους φάω τον γούργουρα», έταζε και εννοούσε, ξεσηκώνοντας τους αφελείς. Και τώρα που έσπασε τα μούτρα του... (και τα δικά μας), η «Πρώτη Ερωμένη» της χώρας, (αφού, κατ’ αυτήν, το «Πρώτη Κυρία» αποτελεί «αμερικανιά»), ζητεί κατανόηση. Και συκοφαντεί τους προηγούμενους ως... ενδοτικούς. Λες και δεν ζούσαμε, δεν βλέπαμε, δεν ξέραμε τί αγώνα έκαναν κι εκείνοι. Παρ’ όλα αυτά, ένας πραγματικός αγωνιστής δεν παραδίνεται και δεν συμβοβάζεται ποτέ. Πέφτει μαχόμενος στις επάλξεις των ιδεών του. Αν δεν ήμουν βέβαιος γιά την απέραντη αμορφωσιά σου θα σου έλεγα γιά τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα, (όχι τον φούρναρη της γειτονιάς που γεννήθηκες), και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, (όχι αυτόν που μένει στο απέναντι ρετιρέ κι ο γιός του παίζει με τον Ερνέστο σου).  

   Αλλά, πέραν από σαχλές πονοψυχιάρικες και δημαγωγικές ψευτοδικαιολογίες, ένας αγώνας κρίνεται από το αποτέλεσμα και όχι από -αυτόν καθ’ αυτόν- τον αγώνα. Και ο Χίτλερ έκανε... αγώνα. Το βιβλίο του, (Mein Kampf), είναι γνωστό και γεμάτο καλές προθέσεις.  Όμως την Γη την έπνιξε στο αίμα και την γέμισε πτώματα.

   Κοντολογίς: Κυρά μου, αλλού αυτά. Κάτσε στη λερωμένη φωλιά σου, απόλαυσε την αναξιοκρατική -και δολιοδρομική- φωτογραφική σου ανέλιξη -από απόφοιτη ΤΕΕ σε καθηγήτρια ΕΜΠ- με τον πλουσιοπάροχο και χαραμοφάικο μισθό και βγάλε τον σκασμό. Μην «παίζεις εν ου παικτοίς», μυξόκλαιγε όσο θέλεις κάθε 5^η Ιουλίου και άσε εμάς να κλαίμε γοερά, όλο τον χρόνο. Περιορίσου στα καθήκοντά σου, φείδου των εναπομεινάντων ιχνών της αξιοπρέπειας, μιάς νεαράς και άπειρης κοπέλας-μάνας, απόλαυσε τα μεγαλεία που απρόβλεπτα σου έπεσαν ουρανοκατέβατα και μη επιζητείς περαιτέρω δόξες. Σαν αυτές με τις «κατσίκες» της Μαργαρίτας και την... πολυπραγμοσύνη της χυμώδους Δήμητρας. Δες τα καζάντια τους και παραδειγματίσου.