Μαδράς, Δακίες και Μαρδακίες.

Γιά εύθυμο ποδαρικό και με τα κεραμίδια στις στέγες να... αιωρούνται ακόμη!

-Καπιταλισμέ τρέμε. Ερχόμαστε!!

    Σημ. Η επιλογή του θέματος της σημερινής, πρωτοχρονιάτικης, ανάρτησης δεν είναι τυχαία. Στοχεύει στην ενθάρρυνση και εμψύχωση του κάθε πικραμένου και απογοητευμένου. Όλων αυτών που, στενάζοντας, μεμψιμοιρούν: "Άτιμη κενωνία"! Γιατί και γι' αυτούς υπάρχει ελπίδα. Την έχει φορτώσει ο Τσίπρας στο 2018 και μας την κουβαλά. Αθεράπευτα αισιόδοξος -όπως ο ίδιος δήλωσε- και τρισευτυχισμένος.
    Αρκεί να προσεχθεί το... "εσχες" του κυρίου, (το "πόθεν" ας μην το συζητάμε καλύτερα), και θα γίνει αμέσως αντιληπτό πως σ' αυτή τη χώρα όλοι έχουν πιθανότητες επιτυχίας -και μεγάλης μάλιστα- καθώς η ασημαντότητα και ανικανότητα δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα. Τουναντίον, όσο πιό μεγάλος φελλός είσαι, τόσο καλύτερα επιπλέεις. Μιά κουταλιά κουτοπονηρίας, μιά μπουκιά θράσους, (απ' αυτό που σε κάνει να βλέπεις το φτύσιμο σαν ψιχάλα και την πλάκα ως έπαινο), λίγες σταγόνες ασπόνδυλης ευελιξίας, η συνδρομή ισχυρών σιελογόνων αδένων  και... τσουπ!... νάτην η κορυφή! 

     Η περίπτωση αυτού του ατόμου μοιάζει αδιανόητη και θυμίζει το παλιό έργο και έναν τύπο που υπεδύετο ο Πήτερ Σέλλερς. Νομίζω πως τίτλος της ήταν: «Να είσαι εκεί κύριε Τσανς».

   Ο έξοχος ηθοποιός έκανε έναν χαζούλη κηπουρό, ο οποίος, από σύμπτωση, βρέθηκε σ’ έναν κύκλο ψευτοσπουδαίων ανθρώπων, τους οποίους κατάφερε -λόγω της ρηχότητος που τους διέκρινε όλους- να εντυπωσιάσει, λέγοντας κοινοτοπίες και σαχλαμάρες, οι οποίες εκλαμβάνονταν -από το ανόητο ακροατήριό του- ως σοφές περισπούδαστες και αλληγορικές φιλοσοφικές ρήσεις.

   Ο σαχλέουρας αερολόγος -πρώην αναπληρωτής υπουργός και υφυπουργός, παρακαλώ!- αποτελεί την δεύτερη κραυγαλέα περίπτωση... «κυρίου Τσανς», μέσα στον εύκολα εντυπωσιαζόμενο από την μπουρδολογία αμόρφωτο εσμό του ΣΥΡΙΖΑ. Εννοείται -και δεν το συζητώ- πως η περίπτωση του νάρκισσου Μπαρουφάκη είναι, μακράν, η πρώτη... πομφόλυξ! Αν, μάλιστα, συνυπολογιστεί και το κόστος της -ως κομήτες- παρουσίας τους στην πολιτική σκηνή, ο μεν αμετροεπής και προκλητικός κοκορόμυαλος, που εκστασίασε το αριστερό συντροφολόι με τις ασαφείς παπαρδέλες του, μας στοίχισε περί τα 100 δις, προκειμένου να επιδείξει -και αποδείξει- τις αλλοπρόσαλλες οικονομικές του θεωρίες, ενώ ο φουκαράς καραγκιοζάκος... Σαντινίστας δεν προξένησε καμιά τεράστια οικονομική ζημιά στη χώρα, πλην ίσως, των παχυλών αποδοχών που εισέπραττε, χαραμοφάικα, σε λάθος πόστα. Τουλάχιστον -ως ελάχιστη προσφορά- πρόλαβε κι έβγαλε μπόλικο γέλιο στην ολιγόμηνη υπουργική καριέρα του. Έτσι, το κοινωνικό σύνολο που παρακολούθησε την πορεία του στην... πρώτη γραμμή και ήταν πληροφορημένο γιά την θαυμαστή τυχοδιωκτική του πολιτική -και όχι μόνο- διαδρομή, μετά την πρώτη έκπληξη, το πήρε στο ψιλό και το διασκέδασε. (Από νεαρός «σαντινίστας» στην Νικαράγουα, σε καθηγητή -λέει!- οικονομικών, μετά διερχόμενος πασόκος, νυν συριζάριον «στέλεχον» και αυριανός... έχει ο Θεός!).

   Φυσικά, είναι τόσον εμφανής η ολιγόνοια, η κουτοπονηριά και η ασημαντότητα του «κυρίου... καθηγητού», ώστε μέχρι κι οι συριζαρέοι τον πήραν χαμπάρι και τον έστειλαν, από το πάλκο της πολιτικής σκηνής, στον μόνο ρόλο που του ταιριάζει και -όπως φαίνεται- διαπρέπει. Στον ρόλο του γελωτοποιού-διασκεδαστού! Έτσι, κατά καιρούς, κάνει και καμιά εντυπωσιακά αστεία δήλωση, προκειμένου να κρατηθεί στην δημοσιότητα, θέλοντας να κινήσει το ενδιαφέρον των θεατρικών θιασαρχών, μήπως και εξασφαλίσει κανένα ρόλο σε προσεχείς επιθεωρήσεις, αφού το μέλλον του, ως πολιτικός, μοιάζει μάλλον χλωμό.

   Τελευταία του ατάκα, η πρόταση περί ονομασίας των Σκοπίων ως... Δακία!

   Επειδή όλοι γνωρίζουμε τα αυτοκίνητα «DACIA» -ρουμανική εκδοχή της Ρενώ- εύκολα προσδιορίζεται πως «Δακία» ονομαζόταν η περιοχή της σημερινής Ρουμανίας, η οποία πόρρω απέχει -γεωγραφικά και εθνολογικά- από τα Σκόπια και τους κατοίκους τους. Οι Σλάβοι εμφανίστηκαν στην Ευρώπη από τον 6^ο αιώνα μ.Χ., την κατέκλυσαν, αλλά μόνο στην Ρουμανία δεν κατοίκησαν, ενώ οι Δάκες αποτελούν τους αρχαίους προγόνους των σημερινών Ρουμάνων. Όποιος, μάλιστα, έχει έλθει σε επαφή με Ρουμάνους καταλαβαίνει αμέσως την λατινογενή σχετικότητα της γλώσσας τους. Τελικά -και προφανώς-  Δάκες, (αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής), και Σλάβοι... ουδεμία σχέση!

   Με την απύθμενη βλακεία που δέρνει το άτομο και τον ξεκαρδιστικό πάταγο των εκάστοτε δηλώσεών του, η στήλη δεν θα εκπλαγεί αν επόμενη πρότασή του, σχετικά με την υπό διαπραγμάτευση ονομασία του γειτονικού κράτους, είναι... «Παταγονία»! Γιατί όχι. Ο τύπος διαθέτει τόσο γόνιμη φαντασία και τόσο εκχειλίζουσα ευφυΐα, ώστε όλα τα μπορεί. Ακόμη και να εκστασιάζει συντρόφισσες-βλήτα σαν την Αυλωνίτου, την Καρακώστα και την Καφαντάρη! Ίσως φτάνει και μέχρι υπερτιμημένα μηδενικά, όπως Κυρίτσης, Παπαχριστόπουλος, Μπλατσαούρας, Κωσταντινέας και... βάλε. Κάτι τέτοια μπουμπούκια, δηλαδή. Αμέ!

   Κλείνω με την μύχια ευχή ο καινούργιος χρόνος ας μην μας φέρει τίποτα, αρκεί να μη μας πάρει και τα λιγοστά "κουρέλια" που μας απέμειναν και τα προσθέσει, ως μηδενικά, στο τέλος του αριθμού των ακινήτων και των καταθέσεων κουτοπόνηρων και ηλιθίων, που έχοντας το μηδέν εμπρός τους, μας κουνάν τώρα το δάκτυλο και κανοναρχούν τη ζωή μας, χάρις στην ψήφο κάποιων άλλων ηλιθίων που τους επέλεξαν.