Η μαγεία της ελληνικής γλώσσας στην εξυπηρέτηση της πολιτικής εξαπάτησης.

Και το τέλος των αφελών αριστερών ψευδαισθήσεων.

Και κάπου στο βάθος ένας ποντικούλης στο ρόλο: "Η ποντικομαμμή χαφιές". Τον αναγνωρίζετε;

     Τελικά, όλα στη ζωή έχουν δύο όψεις. Καθένας βλέπει εκείνη που θέλει να βλέπει και αυτή που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Τούτο ισχύει για τους φυσιολογικούς, απλούς, έντιμους και συγκροτημένους πολίτες. Όταν, όμως, είσαι αδίστακτος πολιτικάντης και πολιτικός απατεώνας, η γλώσσα αποτελεί γιά σένα ένα πολύτιμο εργαλείο γιά να βλέπεις και τις δύο, χρησιμοποιώντας, εναλλάξ, όποια σου κάνει την κατάλληλη στιγμή. Όπλο σίγουρο γιά εξαπάτηση, παραπληροφόρηση, διαστρεβλώσεις και αποπροσανατολισμό. Η περίπτωση της ανίερης συμμαχίας των ανελοσυριζαρέων αριστεροδέξιων κατσαπλιάδων που στρογγυλοκάθισαν στους θώκους της εξουσίας, με κραυγές λαϊκισμού και φραστικές δημαγωγικές ακρότητες, αποτελεί ορατό, προφανές και χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και εξηγούμαι, αναλογιζόμενος την τεράστια αντίφαση προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικής πρακτικής. Καταθέτω μερικά, από τα αμέτρητα παραδείγματα. Όσα δείγματα -από τα ατέλειωτα- έχω πρόχειρα αφού είναι δύσκολο να συγκρατηθούν όλα στη μνήμη. Όλη η ατέλειωτη αλληλουχία ξεδιάντροπης ψευδολογίας, κραυγαλέας ασυνέπειας και πολιτικού αμοραλισμού. Έτσι σταχυολογώ:

   - Κίνημα «δεν πληρώνω»: Προεκλογικά ωρύονταν, συνέπηξαν οργάνωση και ανέβαζαν μπάρες στα διόδια. Σήμερα καλούν τον κόσμο να εφαρμόζει... τον νόμο και να πληρώνει, ενώ επιβάλλουν πρόστιμα σε όσους τους άκουσαν, τότε, και περνούσαν... τζάμπα!

   - Μνημόνια: Προεκλογικά έταζαν κατάργηση των μνημονίων με συνοπτικές διαδικασίες. «Μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο»! Σήμερα μας έφεραν κάνα δυό ακόμη. Και μάλιστα σκληρότερα.

   - Έξοδο από τα μνημόνια: Ισχυρίζονται πως τον προσεχή Αύγουστο... τέλος τα μνημόνια και η χώρα απελευθερώνεται! Όμως την έχουν, ήδη, δεσμεύσει με ψηφισμένα μέτρα και υποχρεώσεις που θα την κρατούν δέσμια μέχρι κι 99 χρόνια μετά, ναρκοθετώντας, συνάμα, όλες τις προσεχείς κυβερνήσεις.

  - Εθνική κυριαρχία: Προεκλογικά ωρύονταν: «Go back Madame Merkel» και κορδακίζονταν πως θ’ αλλάξουν την Ευρώπη και τον κόσμο όλον. «Όχι στην Ευρώπη των Αγορών. Ναι στην Ευρώπη των Λαών». Σήμερα έχουν υπογράψει την ξένη επικυριαρχία έως ότου το δημόσιο χρέος πέσει στο 75% και κορδακίζονται πως θα βγάλουν τη χώρα στις... αγορές.  

   - Σεισάχθεια: Προεκλογικά διατυμπάνιζαν πως το δημόσιο χρέος είναι «παράνομο, απεχθές και επονείδιστο», εννοώντας πως ερχόμενοι στην εξουσία θα κάνουν... «φου» κι αυτό θα εξαφανιστεί στο χάος του Διαστήματος!  Μάλιστα η γραφική αμετροεπής ιεροφάντισα Ζωή -τότε κολλητάρι του Τσίπρα- κουβάλησε στη χώρα κάτι αξούρηγους λιγούρηδες και έστησε -δημοσία δαπάνη- ένα είδος δίκης που το «ξόρκισε» και έβγαλε ετυμηγορία που έκανε τους δανειστές μας να κατουρηθούν από το φόβο τους. Κάτι σαν τη δίκη του Κλίντον στο Σύνταγμα, όπου ο μιαρός Μπιλ καταδικάστηκε γιά τον... λεκέ στο φουστάνι της Μόνικα!

   Σήμερα, και συνεχώς κατεβάζοντας τον πήχη των προσδοκιών, με μία παράταση του χρόνου αποπληρωμής και ίσως κάποια μικρή μείωση επιτοκίου οι λιονταρήδες που μας κυβερνούν, θα πανηγυρίσουν μία ακόμη μεγάλη επιτυχία. Πάντως η ευφυής κ. Καρακώστα -τέρας μορφώσεως και κουτοπονηριάς- τόλμησε στο γυαλί και αδιαφορώντας γιά τον αυτοδιασυρμό της, (εξουσία είμαστε, ό,τι «θέμε λέμε»!),  ξεκαθάρισε τον όρο, ερμηνεύοντας ορθά τον Σόλωνα: «Σεισάχθεια θα πει να τα παίρνεις από τους πλούσιους και να τα δίνεις στους φτωχούς»! Τρέμε Αχιλλέα Τζάρτζανε, κρύψου Γιώργο Μπαμπινιώτη!

   - Πλειστηριασμοί: Από το προεκλογικό: «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», καταλήξαμε σήμερα στην ευλογία του θεσμού των πλειστηριασμών, με την όψιμη κατανόηση του προφανούς: «Αν οι Τράπεζες δεν μαζέψουν τα χρήματα που δάνεισαν, το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Και μαζί του η οικονομία της χώρας»! Τόσο δύσκολο να το καταλάβει ένας μοσχαναθρεμένος αγγλοτραφής κομμουνιστής οικονομολόγος, σαν τον «ευκίνητο» τσαπερδόνο κύριο Τσαλακώτο, ώστε χρειάστηκε τρία χρόνια προς τούτο.

  - ΕΝΦΙΑ: Από τον... «άδικο, παράλογο φόρο που δεν διορθώνεται αλλά καταργείται», ξεπέσαμε στη σημερινή του μονιμοποίηση με «ανακάτεμα», «μπαλαμούτιασμα» και αναδιάταξη, αλλά και με το ίδιο εισπρακτικό αποτέλεσμα.

  - Αφορολόγητο: Η σύγχρονη σφαγή του... Μάμαλη, όπου θα κλάψουν όλες οι μανούλες. Μάλιστα, με το κακό να έρχεται μισό χρόνο νωρίτερα, όπως -δειλά, δειλά- αφήνει να διαρρεύσει ο τσαχπίνης φανερός θαυμαστής της Σκάρλετ Γιόχανσον και -πιθανώς κρυφός- του νέγρου Στήβι Γουώντερ! Από την Τσιπραίικη προεκλογική αύξηση του αφορολογήτου στις 12000 ευρώ, τώρα συμφωνήθηκε με τους... τοκογλύφους δανειστές γιά κάτω από τα μισά. Και αν -κάτι που ο πολύς κοσμάκης δεν ψυλλιάζεται- συνυπολογιστούν στο αφορολόγητο και τα τεκμήρια, κάτι που είναι βέβαιο, τότε η φορολογική εικόνα μεγάλου μέρους των φτωχών συμπολιτών μας θα είναι φρικιαστική! Θυμηθείτε το αυτό. Ήδη μεθοδεύεται η με το λάου-λάου εφαρμογή του από τη μέση του χρόνου.

- Διαπραγματεύσεις με τρόικα: Από τους κακούς Σαμαροβενιζελέους στους καλούς Τσιπροκαμένους. Οι πρώτοι -οι κακοί- ήσαν «προδότες, γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένοι, νενέκοι, στα τέσσερα» γιατί...  ενέδιδαν μεν, αλλά δεν υπέγραψαν όλα όσα οι «περήφανοι διαπραγματευτές» των δεύτερων, των καλών. Π.χ. ο ανεκδιήγητος νάρκισσος, ο γιέσμεν με το κόκκινο ταγάρι στην πλάτη και το τζίνι ο αρχηγός τους. Τώρα κατάλαβαν πόσο ισχυροί ήσαν οι δανειστές, πόσο ανίκητοι, άρα... αποδεχόμαστε και υπογράφουμε τα πάντα και στα σβέλτα. Φειδόμενοι κόπου και χρόνου! Τί να κάνουμε; Μας εκβίασαν και υποχωρήσαμε... Στο προφανές ερώτημα: «Καλά οι άλλοι δεν εκβιάζονταν όταν υποχωρούσαν»; η απάντηση είναι: «Ναι, αλλά εμείς το κάναμε...περήφανα»!

   -Σκοπιανό: Το θέμα δεν αποτελεί αίνιγμα. Ο Τσίπρας υπετάγη στην επιθυμία του Τραμπ, ο οποίος θέλει να «κλειδώσει» τα Δυτικά Βαλκάνια, στοχεύοντας σε μιά εύκολη επιτυχία, συμβατή με την αριστερή ιδεολογία που δεν παραδέχεται εθνικισμούς, αλλά και γιά να συκοφαντήσει -άλλη μία φορά- τον Μητσοτάκη. Ο απανταχού της Γης κομμουνισμός δεν δίνει δυάρα γιά εθνικισμούς και ονομασίες. (Όλοι... προλετάριοι θα γίνουμε!). Έτσι παραδίδει αμαχητί το όνομα και παίρνει, ως αντάλλαγμα, μερικές αλλαγές ονομασιών και -ίσως- αλλαγές Συντάγματος, οι οποίες, όμως, μπορούν να αλλάξουν πάλι -ωραιότατα- στο μέλλον. Μόνο πρόβλημα ο Καμμένος, ο οποίος δέχτηκε σαν ουρανοκατέβατο δώρο γιά την πολιτική του νεκρανάσταση το πρόβλημα και προσπαθεί τώρα να χωρέσει δυό καρπούζια σε μιά μασχάλη. Έτσι, το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθεί να ψαρέψει ψήφους από αριστερά του, ώστε να μην χρειάζεται αυτές των ΑΝΕΛ. Τελευταίο κόλπο η αποχή των Μπούληδων και, επομένως, το χαμήλωμα της πλειοψηφίας των παρόντων. Πάνω σ’ αυτό το αλαλούμ λέγονται και ξελέγονται διάφορες ανοησίες. Με κορυφαία εκείνη κάποιου υφυπουργού με μηδενικό IQ, o οποίος -κάποτε- υπαινίχθη πως σε περίπτωση ρύπανσης των θαλασσών, αυτές θα γίνουν καλύτερες λόγω... μετέπειτα καθαρισμού! Ο αφελής κουτομόγιας ισχυρίστηκε, ως σοβαρός κολαούζος του Μπούλη, πώς άλλο πράγμα το «Macedonia» και άλλο το... «Makedonski», πιθανολογώντας τέτοιον ελιγμό του Έλληνα υπουργού-Κομανέτσι.

   Θέε μου τί έχουμε ν’ ακούσουμε ακόμη!