Κυβερνητικά καλαμπούρια με άρωμα ανασχηματισμού και, στο βάθος, εκλογές..

Αυτοί οι τύποι βάλθηκαν να μας τρελάνουν τελείως.

- Τώρα αυτήν πού την ξέρω. Σε ποιό σήριαλ του MEGA έπαιζε, άραγε;

     Δεν πρόλαβε καλά-καλά, να μπει ο νέος χρόνος και η συγχορδία των κυβερνητικών στελεχών, στο κεφάλαιο «παροχών», ακούγεται στο φόρτε της, έστω παράφωνα.  Η γραμμή Μπαρουφάκη γιά... «δημιουργική ασάφεια», όπως φαίνεται, άρχισε να εφαρμόζεται πάλι.  Μόνο που και τώρα η ασάφεια είναι πάλι... «καταστροφική»!  
   - Τ’ αφεντικό τρελάθηκε. Πάρτε τώρα που γυρίζει!

   Μέσα στη σπουδή και τον διαγκωνισμό γιά την διατήρηση της λατρευτής καρέκλας, το κάθε ασήμαντο ανθρωπάκι, που από τύχη βρέθηκε στρογγυλοκαθισμένο σε κάποιον κυβερνητικό θώκο -ε΄, ρε ψυχή μου μεγαλεία- σκαρφίζεται ό,τι παπαρδέλα του κατεβάζει η γκλάβα και την σερβίρει ως... έξτρα παροχή, φιλολαϊκή και... «αγαπησιάρικη», (κατά τον έξοχο ποιητή Ν. Κοτζιά, τον οποίον, ενώ τον διεκδικούσαν μπόλικες μούσες, τον κέρδισε τελικά -και δυστυχώς γιά μας-  η πολιτική!).

  Τελευταία... απόπειρα παροχολογίας -«ό,τι του φανεί, του Λωλοστεφανή»!- από μία «στάρλετ» του κυβερνητικού θιάσου, η οποία προσθέτει το κάτι τίς της στο όργιο των μικροπαροχών που μας βομβαρδίζουν, διατυμπανιζόμενες καταλλήλως. Η παντελώς άγνωστη, εκκωφαντικά ασήμαντη, οικονομικά ζάπλουτη και αμερικανοτραφής αριστερή παρακοιμώμενη, αλλά αμειβόμενη αδρά, σε κάποιο οικονομικό υπουργείο, ελέω συζύγου -άλλο ζάπλουτο παράσιτο αυτός- βγήκε από την αφάνεια και έσπευσε να ανακοινώσει με καμάρι την πληρωμή του φόρου εισοδήματος σε 12 δόσεις!

   Το εκπληκτικό της περιπτώσεως, όπως και όλων των ανοησιών που εκτοξεύονται κατά καιρούς από το κυβερνητικό κοπάδι, είναι η θαυμαστή κουτοπονηριά με την οποία τα... «μαζεύουν»!  Με την εναπομένουσα κούφια εντύπωση να παραμένει ικανοποιούσα τον κομματικό τους κατιμά.

   Η περίπτωση που θυμίζει κάποια ιστορία κορυφαίας και επαναλαμβανόμενης γκάφας και του... «τσίφτικου» κουτοπόνηρου μπαλώματός της. Δεν αντέχω και την καταθέτω.

  «Η σκηνή σ’ ένα συνοικιακό μανάβικο. Ο μανάβης αφήνει τον νεαρό «μαναβόγατο» να προσέχει το εμπόρευμα του πεζοδρομίου. Μαζί κι ένα υπερβολικά μεγάλο, τεράστιο, καρπούζι-κράχτη!

   Ένας πελάτης σταματά, θαυμάζει το πελώριο καρπούζι και ρωτά τον μικρό!

   -«Πω, πω, τί πράμα είναι αυτό. Όμως πολύ μεγάλο ρε  παιδί μου, ποιός να φάει τόσο καρπούζι. Μισό πουλάς;

   -«Δεν ξέρω κύριε, να ρωτήσω τ’ αφεντικό».

   Ο μικρός μπαίνει στο μανάβικο και μη βλέποντας πως ο πελάτης τον ακολουθούσε λέει στον μανάβη:

  -«Αφεντικό, ένας μαλ... θέλει ν’ αγοράσει το μισό καρπούζι, να το δώσω;».

   Όμως με την άκρη του ματιού «πιάνει» τον πελάτη πίσω του. Ζεματίστηκε αλλά δεν τα έχασε:

   -«Ο μαλ... είπε πως θα περάσει σε μισή ώρα να το πάρει. Στο μεταξύ, ένας άλλος κύριος είναι έξω και θέλει το άλλο μισό. Τϊ λες να του το δώσουμε;».

  Η κατάσταση μπαλώθηκε, η ιστορία έληξε και ο μανάβης θαύμασε την πονηριά του μικρού. Όταν ο πελάτης έφυγε, λέει στον μικρό:

  -«Μπράβο, ρε μπάσταρδε, εσύ θα πας μπροστά. Από ποιό μέρος είσαι, ρε;».

   -«Άστα, αφεντικό. Από μιά πόλη που βγάζει πουτάνες και ποδοσφαιριστές!»

   Ο μανάβης έσκασε στα γέλια και συνεχίζει την πλάκα με τον μικρό:

   -«Τί λες ρε μπαγάσα; Και ποιά είναι αυτή η πόλη;»

  -«Η Κόρινθος, αφεντικό!».

   Στο άκουσμα αυτό, το γέλιο κόπηκε μαχαίρι, τα μάτια του μανάβη γούρλωσαν και η γκαρίκλα του ακούστηκε σε τρία τετράγωνα πιο πέρα:

  -«Τί λες, βρε παλιοτσόγλανε, η γυναίκα μου είναι από την Κόρινθο!».

  Ο μικρός ξαναζεματίστηκε από τη νέα του γκάφα, αλλά συνήλθε αμέσως!

  -«Αλήθεια, αφεντικό; Και σε ποιά ομάδα παίζει και... δεν την ξέρω εγώ;»!!!

   Νομίζω πως ο κύριος Τζαναμπετόπουλος και ο «χτικιάρης» του... στρατηγικού σχεδιασμού ψευτομπαλώματος της κυβερνητικής αμετροέπειας, κατασκοπεύουν την στήλη. Αν ναι, το ανέκδοτο θα τους φανεί... στρατηγικά χρήσιμο!