"ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ"

Oldies but goodies. Παλιό αλλά καλό!

    Μιά μέρα, ένας πατέρας γυρίζει σπίτι  απ' τη δουλειά. Πτώμα στην  κούραση,  περνάει από το δωμάτιο του 15/χρονου  γιού του. Με μεγάλη έκπληξη  διαπιστώνει ότι το κρεβάτι του  παιδιού είναι στρωμένο στην  εντέλεια. Μυρίζει λάτρα νοικοκυράς και όλα  είναι στη θέση  τους, τακτοποιημένα. Ο Βαγγέλης όμως δεν είναι εκεί.  Καθώς κοιτάζει απορημένος το  μέχρι πρό τινος αχούρι του γιόκα  του,  βλέπει πάνω στο γραφείο έναν  μεγάλο φάκελο, που γράφει:  «Γιά τον μπαμπά!».

    Αιφνιδιασμένος και λιγάκι ταραγμένος ανοίγει, δειλά δειλά,  τον φάκελο και διαβάζει ένα δισέλιδο  γράμμα, που -προϊούσης της ανάγνωσης- τον φέρνει στα όρια της καρδιακής προσβολής:
 

   " Πολυαγαπημένε μου πατέρα.

    Σου γράφω αυτό το γράμμα γιά να  σε αποχαιρετήσω. Φεύγω γιά πάντα. Θέλω  να γλιτώσω απ' την κατακραυγή του κόσμου. Κλέφτηκα με τον Μπάμπη, τον  γιό της κυρα-Κούλας, μιάς κομμώτριας από τα Άσπρα Χώματα. Τον λατρεύω, μπαμπά, κι εκείνος με αγαπά αληθινά. Δεν είχα βιώσει ξανά τον πραγματικό έρωτα, το άγριο πάθος,  με κανένα άλλο αγόρι στο  σχολείο. Μόνο ο Μπάμπης με κάνει να αισθάνομαι έτσι. Τόση ένταση, τέτοια ηδονή! Το ξέρω ότι σε σοκάρω μ' αυτά μου τα λόγια, αλλά βρισκόμουν σε αδιέξοδο. Ο Μπάμπης είναι πολύ καλό παιδί. Μπορεί να μην εγκρίνεις τα τατουάζ που έχει σ' όλο του το σώμα και τα τέσσερα σκουλαρίκια  που φοράει στη μύτη. Αν, όμως, τον γνωρίσετε, εσύ και η μαμά,  θα καταλάβετε γιατί τον αγαπώ τόσο βαθιά. Τα 'χουμε σκεφτεί όλα. Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το γράμμα πετάμε γιά Άμστερνταμ. Εκεί θα ενωθούμε γιά πάντα με τα ιερά δεσμά του γάμου. Μόλις αποκτήσουμε λίγα χρήματα, σκεφτόμαστε να υιοθετήσουμε και ένα  παιδί. Έτσι θα ολοκληρωθεί η οικογενειακή μας ευτυχία!  

   Ο  Μπάμπης μου άνοιξε τα μάτια. Μ' έκανε να καταλάβω τις ευεργετικές επιδράσεις που  έχει η μαριχουάνα στον ανθρώπινο οργανισμό. Όλα όσα ακούγονται γι' αυτήν είναι απλά προκαταλήψεις και ψέματα της συντήρησης. Μην τα πιστεύεις.
    Στο Άμστερνταμ, όπου σκοπεύουμε να μείνουμε γιά αρκετό  καιρό, ονειρευόμαστε να καλλιεργούμε  φούντα σε δικό μας, ιδιόκτητο, χωραφάκι και να ζούμε απ' την παραγωγή.  Κάτι σαν αγρότες δηλαδή, αλλά στο... πιό προχωρημένο και με κάθετη επεξεργασία. Ίσως καταφέρουμε να κάνουμε εξαγωγές και εμπορικές ανταλλαγές. Σκεφτόμαστε να ανταλλάσσουμε το χασίς που θα παράγουμε, με κοκαΐνη και χάπια "έκστασης" που προτιμούμε. Ευχήσου μας να πιάσει η μπίζνα, γιατί έτσι θα μπορώ να στέλνω και σ' εσένα κάτι.
    Πατερούλη μου, να προσεύχεσαι γιά εμάς! Και ιδιαίτερα γιά τον Μπάμπη. Να παρακαλάς  ώστε να βρεθεί γρήγορα μιά  θεραπεία γιά το AIDS που τον κατατρύχει. Γιά να 'ναι ο  άντρας μου και πάλι υγιής και... ντούρος. Του αξίζει  μιά καλύτερη ζωή. Θέλω να μην ανησυχείς  γιά μένα. Είμαι 15 χρόνων και ξέρω πολύ καλά να φροντίζω τον εαυτό μου. Δεν θα κάνω καμιά αταξία.  Απλά θέλω να ζήσω ελεύθερα τον έρωτα  στο πλευρό του άντρα της ζωής  μου.
  Με αγάπη,
 ο γιος σου Βαγγέλης."

    Γυρίζοντας στην δεύτερη σελίδα, συνεχίζει: 
 

   "ΥΓ.  Μπαμπά, τίποτα απ' τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Έχω έρθει στο  σπίτι  του Νίκου και παίζουμε Playstation. Απλά σου έγραψα αυτό το γράμμα,  γιά  να σου υπενθυμίσω  ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα στη ζωή από τον έλεγχο με τους  βαθμούς που είναι στο συρτάρι του γραφείου μου. Δε χάθηκε δα κι ο  κόσμος που έχω σε έξι μαθήματα  κάτω απ' τη βάση! 

   Δεν χαίρεσαι που  βρίσκομαι δυο στενά πιό κάτω και δεν υπάρχει κανένας... Μπάμπης;  

   Σ' αγαπάω πολύ! Πάρε με τηλέφωνο  όταν δεν θα θες πιά να με σφαλιαρίσεις, γιά να γυρίσω  σπίτι. Πείνασα λίγο!"

   Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλο το "προοδευτικό" σκυλολόι που κατανοεί και αποδέχεται, ως ανθρώπινο δικαίωμα, την εφιαλτική... πρώτη σελίδα. Όμως όχι γιά τους νεαρούς βλαστούς του, αλλά γι' αυτούς των... άλλων.

   Έτσι, τις "πομπές", (ο χαρακτηρισμός δικός μου), των τέκνων κάποιων υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών τις καλύπτει αιδήμων σιωπή και -ίσως σε κάποιο βάθος ψυχής- ένα φευγαλέο αίσθημα ενοχής και αποτυχίας, που μετατρέπεται σε μίσος κατά της... "άτιμης κενωνίας", που... "θα σου δείξω εγώ!"

   Και δώσ' του εκφυλιστικά και διαλυτικά... διατάγματα. Στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού και της... "προόδου".

   Θεέ μου... σώσε μας, γιατί μόνοι μας αδυνατούμε!