"Το Παγοθραυστικό" . Μέρος ΙΙ.

Όταν η ουτοπία κυριαρχούσε, αδιάψευστη, στον κόσμο.

      Η ενθάρρυνση που συνάντησα από κάποιους φίλους με δεσμεύει στη συνέχιση δημοσίευσης κάποιων στοιχείων από το βιβλίο του Σουβόρωφ, γιά -όσο το δυνατόν- καλύτερη κατανόηση των στόχων του παγκόσμιου κομμουνισμού. (Comintern).

   Παρακάτω αναρτώ ένα ακόμη απόσπασμα από το βιβλίο, όπου αναφέρονται ξεκάθαρα οι στόχοι της παγκόσμιας κομμουνιστικής επανάστασης. Με την χρονική απόσταση ενός αιώνος και το νερό που, στο μεταξύ, κύλισε στον μύλο της Ιστορίας, εναπόκειται στη λογική και την κρίση ενός εκάστου εξ ημών να εκτιμήσει -στη σωστή του έκταση- το κομμουνιστικό πείραμα και τον ουτοπικό του χαρακτήρα.

   "... Την επόμενη κιόλας χρονιά ιδρύθηκε η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Η διακήρυξη της ίδρυσης της ΕΣΣΔ είναι μόνο το πρώτο αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της ίδρυσης της Παγκόσμιας Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας: δηλ. δηλωνόταν επισήμως ότι ο αριθμός των Δημοκρατιών θα αυξανόταν, μέχρις ότου η ΕΣΣΔ συμπεριλάβει τον κόσμο ολόκληρο.

   Η Διακήρυξη της ίδρυσης της ΕΣΣΔ, επί της ουσίας, ισοδυναμεί με ανοιχτή και ευθεία κήρυξη πολέμου ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΣΜΟ. Αυτή η διακήρυξη ισχύει μέχρι και σήμερα. Κανείς δεν την ακύρωσε..."

   Απορίας άξιον το πώς σε όλο αυτό το φιλοσοφικό οικονομικοπολιτικό κατασκεύασμα δεν ελήφθη υπ' όψει -ούτε καν σαν ακραίο ενδεχόμενο- το "στοιχείο" εκείνο που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στην παταγώδη αποτυχία του εγχειρήματος και την τελική απόρριψή του από κάθε πολιτισμένη κοινωνία. Ως νομοτελειακή κατάληξη, παρ' όλες τις απεγνωσμένες προσπάθειες επιβολής και διατήρησής του, με χρήση κάθε μέσου καταπίεσης, παραπληροφόρησης, απομόνωσης και αναπόφευκτης καταφυγής σε βάρβαρη βία. Το "στοιχείο" εκείνο που παρέβλεψαν, ή υπετίμησαν, αλλά απεδείχθη ακατανίκητο και ανυπέρβλητο, είναι το ανθρώπινο DNA! Το σύμφυτο της ανθρώπινης ψυχής που επιβάλλει τον διαφορισμό, την διάκριση, την κατάταξη, την ανισότητα. Με άμεσο αποτέλεσμα τον ανταγωνισμό, την άμιλλα, την προσπάθεια, την κοινωνική διαστρωμάτωση.

   Απορώ επίσης, πώς στη χώρα που γέννησε έναν Αριστοτέλη, τον μεγαλύτερο παγκόσμιο φιλόσοφο, προσπερνάται μία από τις κορυφαίες ρήσεις του, ικανή να "ανατινάξει" με την οικουμενική αλήθεια της ολόκληρη τη μαρξιστική θεωρία:  "Ουδέν ανισότερον της ίσης μεταχείρισης των ανίσων"!

   Όποιος ακόμη εξακολουθεί να αιθεροβατεί στα σοσιαλιστικά νεφελώματα, είναι άξιος της τύχης του, η οποία -σε τέτοιες διαδρομές- διαγράφεται μαύρη κι άραχλη. Το ελληνικό αριστερό πείραμα με τον, επί του παρόντος, λάιτ και γιαλατζί κομμουνιστογενή  ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστικό. Οι, με μισόλογα, αναφορές περί... "αυταπατών", περί... συμβιβασμών και περί... υποχωρήσεων προ υπέρτερων δυνάμεων οι οποίες... μας εκβιάζουν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ομολογία λανθασμένης πολιτικής επιλογής, κόντρα στη φύση και τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κοινωνικά δεδομένα.

   Τελικά, η εμμονή σε ακροβασίες εκτός πραγματικότητος και καθημερινότητος και οι ιδεολογικές περιπλανήσεις σ' ένα παράλληλο και φανταστικό σύμπαν, είναι επιζήμιες και καταστροφικές γιά τον λαό και τη χώρα. Θυμίζει την τακτική των συμπαθητικών γαϊδαράκων, οι οποίοι επιμένουν να βαδίζουν στην επικίνδυνη άκρη του γκρεμού και όχι στο σίγουρο κέντρο του μονοπατιού.

   Ευτύχημα γιά τη χώρα η ένταξή της στο "ίδιο συνδικάτο", (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ), που το πάσης φύσεως αριστερολόι πολέμησε -και πολεμά- λυσσαλέα, αλλά εκείνο -το "συνδικάτο"- είναι αναγκασμένο, έστω και με δυσφορία, να την προστατεύει, ανεχόμενο την οξύμωρη και αρλουμποειδή συμπεριφορά της ανεύθυνης και ανίκανης ηγεσίας, που αφρόνως επέλεξε.  Εννοείται, μέχρι των ορίων -χρονικών και ποσοτικών- που εξυπηρετείται και το συμφέρον εκείνων.

«Το Παγοθραυστικό της Επανάστασης».

Ένα διαφωτιστικό ντοκουμέντο γιά το πραγματικό πρόσωπο του κομμουνισμού.

Το "κόκκινο τυρί" που μας έταξαν, το είδαμε. Τη "μαύρη φάκα" που πέσαμε, κάποιοι την αγνοούν ακόμη. Δυστυχώς!

     Από κάποιον γνωστό μου, μεταφραστή στα ελληνικά, πέρασε στα χέρια μου ένα ηλεκτρονικό αντίτυπο του βιβλίου του Βίκτωρ Σουβόρωφ -ψευδώνυμο του Βίκτωρ Μπογκντάνοβιτς Ρεζούν- ο οποίος, από το ασφαλές έδαφος της Μεγ. Βρετανίας, ασχολήθηκε συγγραφικά με μιά ιστορική καταγραφή των παρασκηνίων της περιόδου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των χρόνων του Μεσοπολέμου.

    Το βιβλίο αυτό, αρκετά ανιαρό σε πολλά του σημεία, λόγω εκτενέστατης αναφοράς σε αριθμούς, αναλυτικά στρατιωτικά στοιχεία και αδιάφορες λεπτομέρειες, παρέχει και πολλές, εκ των έσω, άγνωστες και αιρετικές καταγραφές που δίνουν ανάγλυφα τα κομμουνιστικά ιδεώδη, τους στόχους και τις σταλινικές μεθοδεύσεις γιά την εφαρμογή τους. Στην κατεύθυνση της παγκόσμιας κομμουνιστικής ολοκλήρωσης. Όλη αυτή η μελετημένη σαν σύλληψη και συγκροτημένη ως μεθόδευση προσπάθεια, αποτελούν το «παγοθραυστικό» της Επανάστασης που θα συνέτριβε τους «πάγους» του Καπιταλισμού και θα εγκαθιστούσε την... «καλοκαιρία» του κομμουνισμού σε όλη τη Γη. Απ’ άκρου σ’ άκρο της!

   Από αυτό το βιβλίο, το οποίο δεν ευτύχησε να τυπωθεί και κυκλοφορήσει στην ελληνική αγορά, σταχυολογώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Προς γνώση και συμμόρφωση:

   «Αναλαμβάνω την ευθύνη ν’ αποδείξω ότι οι σοβιετικοί κομμουνιστές κατηγορούν όλες τις χώρες του κόσμου γιά την εξαπόλυση του Β’ Π. Π., μόνο και μόνο γιά να καλύψουν τον επαίσχυντο εμπρηστικό τους ρόλο. 

   Ας θυμηθούμε ότι μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία στερήθηκε του δικαιώματος να διατηρεί ισχυρό στρατό, συμπεριλαμβανομένων και αρμάτων μάχης, βαρέως πυροβολικού, μαχητικών αεροσκαφών. Ο Γερμανοί στρατιωτικοί ηγέτες δεν είχαν τη δυνατότητα, εντός της χώρας τους, να ετοιμαστούν γιά επιθετικούς πολέμους. Οι Γερμανοί στρατιωτικοί ηγέτες δεν παραβίαζαν τις απαγορεύσεις, μέχρι κάποια συγκεκριμένη στιγμή και δεν προετοιμάζονταν γιά επιθετικούς πολέμους στα δικά τους πεδία ασκήσεων. Αυτό το έκαναν στη... Σοβ. Ένωση. Ο Στάλιν προσέφερε στους Γερμανούς όλα όσα  δεν τους επέτρεπαν να έχουν: τανκς, βαρύ πυροβολικό, μαχητικά αεροσκάφη. Ο Στάλιν τους χορήγησε σχολές, πεδία ασκήσεων, πεδία βολής. Ο Στάλιν τους επέτρεψε την πρόσβαση στα μεγαλύτερα εργοστάσια τανκς του κόσμου, αυτά της Σ. Ένωσης. Γιά να δουν, να μάθουν, ν’ αντιγράψουν.....»

  Είπατε τίποτε γιά τη διαβολικότητα της κομμουνιστικής πολιτικής;

   «...Όμως η επανίδρυση ενός δυνατού στρατού στη Γερμανία και μιάς εξ ίσου ισχυρής πολεμικής βιομηχανίας είναι η μισή δουλειά. Ακόμη κι ο πιό επιθετικός στρατός δεν ξεκινά πόλεμο από μόνος του. Χρειάζεται, εκτός των άλλων, κι ένας φανατικός, ανισόρροπος αρχηγός, με όρεξη γιά πόλεμο. Και ο Στάλιν βοήθησε πολύ ώστε επικεφαλής της Γερμανίας να τεθεί ένας τέτοιος ηγέτης. Το πώς ο Στάλιν δημιούργησε τον Χίτλερ, το πώς τον βοήθησε να καταλάβει την εξουσία και να επιβληθεί, είναι ξεχωριστό μεγάλο κεφάλαιο...».

   Τα πιό πάνω αποδεικνύουν αμάχητα το πώς οι ολοκληρωτισμοί, ανεξαρτήτως χρώματος, συγκλίνουν και συμμαχούν, οσάκις τα άνομα συμφέροντά τους το επιβάλλουν.

   «...Πριν ακόμη από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, οι σοβιετικοί ηγέτες του είχαν δώσει τον μυστικό τίτλο: «Το Παγοθραυστικό της Επανάστασης». Ονομασία περιεκτική και ακριβής. Ο Στάλιν γνώριζε ότι η Ευρώπη είναι ευάλωτη μόνο σε περίπτωση πολέμου και ότι το Παγοθραυστικό της Επανάστασης μπορεί να την κάνει ευάλωτη. Ο Αδόλφος Χίτλερ, χωρίς να το συνειδητοποιεί, άνοιγε τον δρόμο στον διεθνή κομμουνισμό...»

   Και τώρα, η ομολογία του στυγνού και αδίστακτου προσώπου του κομμουνισμού, ο οποίος  -τάχα- θα έφερνε την ευτυχία στον κόσμο, κατεβάζοντας τον Παράδεισο επί της Γης. Γράφει, λοιπόν, ο Σουβόρωφ:

   «Ο Μαρξ και ο Ένγκελς δεν έζησαν μέχρι τον Α’ Π.Π., αλλά είχε βρεθεί συνεχιστής του έργου τους, ο Λένιν. Απ΄ την αρχή του Α' Π.Π. το κόμμα του Λένιν είχε ταχθεί υπέρ της ήττας της πατρίδας, της Ρωσίας. Ας συντρίψει κι ας ρημάξει ο εχθρός τη χώρα, ας ρίξει την κυβέρνηση, ας ποδοπατήσει τα ιερά: οι προλετάριοι, ως γνωστόν, δεν έχουν πατρίδα. Σε μιά ρημαγμένη και νικημένη χώρα είναι πολύ πιό εύκολο «να μετατρέψεις τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε εμφύλιο πόλεμο». Κι έτσι ας ξεσπάσει ακόμη πιό δυνατά η θύελλα»!

   Θεωρώ πως το πιό πάνω χαρακτηριστικό απόσπασμα απεικονίζει τέλεια την σημερινή κατάσταση της χώρας μας και είναι ικανό να «αφυπνίσει» και τους πλέον αφελείς των αφελών, οι οποίοι -χαζοχαρούμενα- πίστεψαν στην αγαθότητα, προοδευτικότητα και ανθρωποκεντρικότητα του απεχθούς και αυταρχικού κομμουνιστικού συστήματος, το οποίο -τότε- φιλοδοξούσε να κυριαρχήσει επί Γης, μετατρέποντας τους ελεύθερους ανθρώπους σε αγέλη άβουλων ανθρωποειδών, πειθήνιων και υποτεταγμένων -και αναλώσιμων-  εξαρτημάτων μιάς απρόσωπης κρατικής μηχανής. Και, βλακωδώς, πίστεψαν και ακολούθησαν την ουτοπία του ελληνικού «Παγοθραυστικού», που ακούει στο όνομα... ΣΥΡΙΖΑ και έχει πρόγραμμα να μετατρέψει την Ελλάδα σε νεοσταλινική σοβιετία, συνεπικουρούμενος από τους εξουσιομανείς μητραλοίες ΑΝΕΛ, οι οποίοι μπροστά στα οφίτσια θυσιάζουν τα πάντα.

   Αυτά προς το παρόν. Πιθανόν να επανέλθω στο θέμα.

Με την παλιανθρωπιά να χτυπάει κόκκινο.

Όπου δεν υπάρχει τέλος στη σκάλα του κακού και ο Γκαίμπελς ωχριά ως μαθητούδι.

"Κοιλιά με κοιλιά, το μακρύ κάνει δουλειά". Κι εμπεδώνει την εμπιστοσύνη!

     Το πρωί είχα την ατυχή έμπνευση να επιμείνω στην παρακολούθηση μίας εκπομπής στο κανάλι που προτιμώ γιά την πρώτη μου ενημέρωση. Συνήθως μου φτιάχνει το κέφι, αλλά όταν κόψω στο πάνελ κάποια αντιπαθητική φάτσα που όζει συριζαρίλα το κλείνω. Σήμερα, παρ' ότι αυτό το κοσμούσε κάποιο τέτοιο μούτρο, στιγμιαία έκρηξη μαζοχισμού μέσα μου, με κράτησε συντονισμένο. Περιέργεια, διαίσθηση ή, ίσως, και το αντίβαρο του Γ. Λοβέρδου που συμμετείχε επίσης.

   Τελικά, δεν απέφυγα τη σύγχυση και την αίσθηση της αηδίας. Όχι γιά τις γνωστές αριστερές αντεθνικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο Σκοπιανό, αλλά γιά την απύθμενης θρασύτητας αφέλεια και τη διαβολικής  κουτοπονηριάς παραπληροφόρηση την οποία διασπείρουν ανέντιμα και ανενδοίαστα οι στρατηγικοί καρανικέοι, προκειμένου να κατασυκοφαντήσουν λυσσαλέα τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

   Σε μιά στιχομυθία είπε, λοιπόν, ο εξόχου παλιανθρωπιάς -προφανώς νεαρός δημοσιογραφίσκος της Αυγής, ή της Εφημερίδος των Συντακτών, ή κάποιας αναλόγου σοβαρότητος φυλλάδας... ευρείας κυκλοφορίας, καθ’ όσον δεν συγκράτησα την εργοδοσία του.

   - Κάποιοι προηγούμενων κυβερνήσεων είχαν αποδεχθεί να δοθεί το όνομα «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς. Υπάρχουν έγγραφα. Το είπε ο... Κοτζιάς!

   - Δείξτε μας τα έγγραφα, αντέταξε ο Λοβέρδος.
   - Δεν γίνεται, είναι... απόρρητα!

  - Μα αν είναι απόρρητα πώς τα επικαλείστε, πώς σπιλώνετε χωρίς αποδείξεις. Και πώς ξέρουμε ότι υπάρχουν τέτοια έγγραφα;

  - Υπάρχουν!

   Εδώ η παλιανθρωπιά των «πομπών» ανταγωνίζεται επάξια την ηλιθιότητα των «δεκτών» και αποδεκτών τοιαύτης και τοσαύτης ασχημίας. Γιατί στο προφορικό σπίλωμα των αντιπάλων δεν υπάρχει... «απόρρητο». Αυτό περιορίζεται μόνο στην επίδειξη των  αποδείξεων του ισχυρισμού! Δηλαδή, σε κάνω... «ρόμπα» στα κανάλια, αλλά δεν μπορώ να δημοσιεύσω τις αποδείξεις, επειδή αυτές είναι...  «απόρρητες»! Τελικά, πού στο διάβολο υπάρχει απόρρητο σε μιά πληροφορία που την κάνεις βούκινο; Όταν διαπομπεύεις αναπόδεικτα αυτόν που, υποτίθεται, προστατεύεις;

   Άθλιοι γκαιμπελίσκοι συκοφάντες! Σε πόσο ανεύθυνα και επικίνδυνα χέρια εμπιστεύτηκε ο λαός τις τύχες του!

  

Η μαγεία της ελληνικής γλώσσας στην εξυπηρέτηση της πολιτικής εξαπάτησης.

Και το τέλος των αφελών αριστερών ψευδαισθήσεων.

Και κάπου στο βάθος ένας ποντικούλης στο ρόλο: "Η ποντικομαμμή χαφιές". Τον αναγνωρίζετε;

     Τελικά, όλα στη ζωή έχουν δύο όψεις. Καθένας βλέπει εκείνη που θέλει να βλέπει και αυτή που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Τούτο ισχύει για τους φυσιολογικούς, απλούς, έντιμους και συγκροτημένους πολίτες. Όταν, όμως, είσαι αδίστακτος πολιτικάντης και πολιτικός απατεώνας, η γλώσσα αποτελεί γιά σένα ένα πολύτιμο εργαλείο γιά να βλέπεις και τις δύο, χρησιμοποιώντας, εναλλάξ, όποια σου κάνει την κατάλληλη στιγμή. Όπλο σίγουρο γιά εξαπάτηση, παραπληροφόρηση, διαστρεβλώσεις και αποπροσανατολισμό. Η περίπτωση της ανίερης συμμαχίας των ανελοσυριζαρέων αριστεροδέξιων κατσαπλιάδων που στρογγυλοκάθισαν στους θώκους της εξουσίας, με κραυγές λαϊκισμού και φραστικές δημαγωγικές ακρότητες, αποτελεί ορατό, προφανές και χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και εξηγούμαι, αναλογιζόμενος την τεράστια αντίφαση προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικής πρακτικής. Καταθέτω μερικά, από τα αμέτρητα παραδείγματα. Όσα δείγματα -από τα ατέλειωτα- έχω πρόχειρα αφού είναι δύσκολο να συγκρατηθούν όλα στη μνήμη. Όλη η ατέλειωτη αλληλουχία ξεδιάντροπης ψευδολογίας, κραυγαλέας ασυνέπειας και πολιτικού αμοραλισμού. Έτσι σταχυολογώ:

   - Κίνημα «δεν πληρώνω»: Προεκλογικά ωρύονταν, συνέπηξαν οργάνωση και ανέβαζαν μπάρες στα διόδια. Σήμερα καλούν τον κόσμο να εφαρμόζει... τον νόμο και να πληρώνει, ενώ επιβάλλουν πρόστιμα σε όσους τους άκουσαν, τότε, και περνούσαν... τζάμπα!

   - Μνημόνια: Προεκλογικά έταζαν κατάργηση των μνημονίων με συνοπτικές διαδικασίες. «Μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο»! Σήμερα μας έφεραν κάνα δυό ακόμη. Και μάλιστα σκληρότερα.

   - Έξοδο από τα μνημόνια: Ισχυρίζονται πως τον προσεχή Αύγουστο... τέλος τα μνημόνια και η χώρα απελευθερώνεται! Όμως την έχουν, ήδη, δεσμεύσει με ψηφισμένα μέτρα και υποχρεώσεις που θα την κρατούν δέσμια μέχρι κι 99 χρόνια μετά, ναρκοθετώντας, συνάμα, όλες τις προσεχείς κυβερνήσεις.

  - Εθνική κυριαρχία: Προεκλογικά ωρύονταν: «Go back Madame Merkel» και κορδακίζονταν πως θ’ αλλάξουν την Ευρώπη και τον κόσμο όλον. «Όχι στην Ευρώπη των Αγορών. Ναι στην Ευρώπη των Λαών». Σήμερα έχουν υπογράψει την ξένη επικυριαρχία έως ότου το δημόσιο χρέος πέσει στο 75% και κορδακίζονται πως θα βγάλουν τη χώρα στις... αγορές.  

   - Σεισάχθεια: Προεκλογικά διατυμπάνιζαν πως το δημόσιο χρέος είναι «παράνομο, απεχθές και επονείδιστο», εννοώντας πως ερχόμενοι στην εξουσία θα κάνουν... «φου» κι αυτό θα εξαφανιστεί στο χάος του Διαστήματος!  Μάλιστα η γραφική αμετροεπής ιεροφάντισα Ζωή -τότε κολλητάρι του Τσίπρα- κουβάλησε στη χώρα κάτι αξούρηγους λιγούρηδες και έστησε -δημοσία δαπάνη- ένα είδος δίκης που το «ξόρκισε» και έβγαλε ετυμηγορία που έκανε τους δανειστές μας να κατουρηθούν από το φόβο τους. Κάτι σαν τη δίκη του Κλίντον στο Σύνταγμα, όπου ο μιαρός Μπιλ καταδικάστηκε γιά τον... λεκέ στο φουστάνι της Μόνικα!

   Σήμερα, και συνεχώς κατεβάζοντας τον πήχη των προσδοκιών, με μία παράταση του χρόνου αποπληρωμής και ίσως κάποια μικρή μείωση επιτοκίου οι λιονταρήδες που μας κυβερνούν, θα πανηγυρίσουν μία ακόμη μεγάλη επιτυχία. Πάντως η ευφυής κ. Καρακώστα -τέρας μορφώσεως και κουτοπονηριάς- τόλμησε στο γυαλί και αδιαφορώντας γιά τον αυτοδιασυρμό της, (εξουσία είμαστε, ό,τι «θέμε λέμε»!),  ξεκαθάρισε τον όρο, ερμηνεύοντας ορθά τον Σόλωνα: «Σεισάχθεια θα πει να τα παίρνεις από τους πλούσιους και να τα δίνεις στους φτωχούς»! Τρέμε Αχιλλέα Τζάρτζανε, κρύψου Γιώργο Μπαμπινιώτη!

   - Πλειστηριασμοί: Από το προεκλογικό: «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», καταλήξαμε σήμερα στην ευλογία του θεσμού των πλειστηριασμών, με την όψιμη κατανόηση του προφανούς: «Αν οι Τράπεζες δεν μαζέψουν τα χρήματα που δάνεισαν, το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Και μαζί του η οικονομία της χώρας»! Τόσο δύσκολο να το καταλάβει ένας μοσχαναθρεμένος αγγλοτραφής κομμουνιστής οικονομολόγος, σαν τον «ευκίνητο» τσαπερδόνο κύριο Τσαλακώτο, ώστε χρειάστηκε τρία χρόνια προς τούτο.

  - ΕΝΦΙΑ: Από τον... «άδικο, παράλογο φόρο που δεν διορθώνεται αλλά καταργείται», ξεπέσαμε στη σημερινή του μονιμοποίηση με «ανακάτεμα», «μπαλαμούτιασμα» και αναδιάταξη, αλλά και με το ίδιο εισπρακτικό αποτέλεσμα.

  - Αφορολόγητο: Η σύγχρονη σφαγή του... Μάμαλη, όπου θα κλάψουν όλες οι μανούλες. Μάλιστα, με το κακό να έρχεται μισό χρόνο νωρίτερα, όπως -δειλά, δειλά- αφήνει να διαρρεύσει ο τσαχπίνης φανερός θαυμαστής της Σκάρλετ Γιόχανσον και -πιθανώς κρυφός- του νέγρου Στήβι Γουώντερ! Από την Τσιπραίικη προεκλογική αύξηση του αφορολογήτου στις 12000 ευρώ, τώρα συμφωνήθηκε με τους... τοκογλύφους δανειστές γιά κάτω από τα μισά. Και αν -κάτι που ο πολύς κοσμάκης δεν ψυλλιάζεται- συνυπολογιστούν στο αφορολόγητο και τα τεκμήρια, κάτι που είναι βέβαιο, τότε η φορολογική εικόνα μεγάλου μέρους των φτωχών συμπολιτών μας θα είναι φρικιαστική! Θυμηθείτε το αυτό. Ήδη μεθοδεύεται η με το λάου-λάου εφαρμογή του από τη μέση του χρόνου.

- Διαπραγματεύσεις με τρόικα: Από τους κακούς Σαμαροβενιζελέους στους καλούς Τσιπροκαμένους. Οι πρώτοι -οι κακοί- ήσαν «προδότες, γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένοι, νενέκοι, στα τέσσερα» γιατί...  ενέδιδαν μεν, αλλά δεν υπέγραψαν όλα όσα οι «περήφανοι διαπραγματευτές» των δεύτερων, των καλών. Π.χ. ο ανεκδιήγητος νάρκισσος, ο γιέσμεν με το κόκκινο ταγάρι στην πλάτη και το τζίνι ο αρχηγός τους. Τώρα κατάλαβαν πόσο ισχυροί ήσαν οι δανειστές, πόσο ανίκητοι, άρα... αποδεχόμαστε και υπογράφουμε τα πάντα και στα σβέλτα. Φειδόμενοι κόπου και χρόνου! Τί να κάνουμε; Μας εκβίασαν και υποχωρήσαμε... Στο προφανές ερώτημα: «Καλά οι άλλοι δεν εκβιάζονταν όταν υποχωρούσαν»; η απάντηση είναι: «Ναι, αλλά εμείς το κάναμε...περήφανα»!

   -Σκοπιανό: Το θέμα δεν αποτελεί αίνιγμα. Ο Τσίπρας υπετάγη στην επιθυμία του Τραμπ, ο οποίος θέλει να «κλειδώσει» τα Δυτικά Βαλκάνια, στοχεύοντας σε μιά εύκολη επιτυχία, συμβατή με την αριστερή ιδεολογία που δεν παραδέχεται εθνικισμούς, αλλά και γιά να συκοφαντήσει -άλλη μία φορά- τον Μητσοτάκη. Ο απανταχού της Γης κομμουνισμός δεν δίνει δυάρα γιά εθνικισμούς και ονομασίες. (Όλοι... προλετάριοι θα γίνουμε!). Έτσι παραδίδει αμαχητί το όνομα και παίρνει, ως αντάλλαγμα, μερικές αλλαγές ονομασιών και -ίσως- αλλαγές Συντάγματος, οι οποίες, όμως, μπορούν να αλλάξουν πάλι -ωραιότατα- στο μέλλον. Μόνο πρόβλημα ο Καμμένος, ο οποίος δέχτηκε σαν ουρανοκατέβατο δώρο γιά την πολιτική του νεκρανάσταση το πρόβλημα και προσπαθεί τώρα να χωρέσει δυό καρπούζια σε μιά μασχάλη. Έτσι, το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθεί να ψαρέψει ψήφους από αριστερά του, ώστε να μην χρειάζεται αυτές των ΑΝΕΛ. Τελευταίο κόλπο η αποχή των Μπούληδων και, επομένως, το χαμήλωμα της πλειοψηφίας των παρόντων. Πάνω σ’ αυτό το αλαλούμ λέγονται και ξελέγονται διάφορες ανοησίες. Με κορυφαία εκείνη κάποιου υφυπουργού με μηδενικό IQ, o οποίος -κάποτε- υπαινίχθη πως σε περίπτωση ρύπανσης των θαλασσών, αυτές θα γίνουν καλύτερες λόγω... μετέπειτα καθαρισμού! Ο αφελής κουτομόγιας ισχυρίστηκε, ως σοβαρός κολαούζος του Μπούλη, πώς άλλο πράγμα το «Macedonia» και άλλο το... «Makedonski», πιθανολογώντας τέτοιον ελιγμό του Έλληνα υπουργού-Κομανέτσι.

   Θέε μου τί έχουμε ν’ ακούσουμε ακόμη!  

«Κοίτα ποιος μιλάει»! Version Βαξεβάνη.

Όταν η βλακεία λυγίζει σίδερα και κουνάει βουνά.

 

   Η ιστορία αρχίζει με την συνέντευξη που έδωσε ο κ. Μητσοτάκης στο CNN. Όπως γίνεται αντιληπτό, ακόμη και από κουφιοκεφαλάκηδες, αυτή δόθηκε σε κάποια σάλα βιβλιοπωλείου όπου τα βιβλία ήσαν τοποθετημένα γιά επίδειξη και πώληση, σε κάποιου είδους προθήκη και όχι σε βιβλιοθήκη σπιτιού. Ο δαιμόνιος κατακιτρινιάρης ρεπόρτερ Βαξεβάνης -αφήνοντας προς το παρόν τη Μαρέβα κατά μέρος- έσπευσε να λοιδορήσει τον αρχηγό της ΝΔ, ως άσχετο με το βιβλίο, λόγω αυτής της διάταξης! Καλά αυτός ο βλαξ τόσο χάπατα θεωρεί τους αναγνώστες του, ή τον τυφλώνει τελείως το πάθος κι ο φανατισμός του.

   Πέραν από την καταφανή ηλιθιότητα -χαρακτηριστική άλλωστε του δαιμόνιου ρεπόρτερ- καταδείχθηκε και η αντίστοιχη όλων όσοι έσπευσαν να καγχάσουν αποδεχόμενοι το γεγονός. Όμως, επιχειρώντας να πάρουμε στα σοβαρά τα σχόλια Βαξεβάνη και το μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο, γενικώς και κατά πλειοψηφία, των αριστερών χαχόλων, πρέπει να τονιστεί η πλατειά αγραμματοσύνη του χώρου. Οι πλέον... «διανοούμενοι» εξ αυτών, το μόνο βιβλίο που έχουν διαβάσει στη ζωή τους είναι το «Κεφάλαιο» του Μαρξ. Και οι κορυφαίοι από δαύτους το... κατάλαβαν κιόλας!

   Όταν είναι διακηρυγμένη η θέση της αριστεράς γιά τη μόρφωση, τη μελέτη, την ευγενή άμιλλα και την προσπάθεια, («Ρετσινιά η αριστεία», «Να ενώσουμε το πρώτο με το τελευταίο θρανίο», κ.λπ.), περιττεύει κάθε σχετική συζήτηση. Η σχέση τους με την μόρφωση είναι σαν αυτή του φάντη με το ρετσινόλαδο. Όποιος κάνει τον κόπο να ελέγξει τις περγαμηνές των κ.κ. καθηγητών Μπαλντά και Τζεπέτου -υπουργοί της Παιδείας παρακαλώ- και του αντικειμένου καθηγεσίας τους, θα τις βρει αντίστοιχης σοβαρότητος και αξίας με αυτές της κ. Περιστεράς. (Το όνομά της καταδεικνύει και την αθωότητά της ως προς το αντικείμενο που διδάσκει).

   Πάντως -και παρ’ όλα αυτά- «σύντροφοι κερδάμε»! Το λέει κι ο... Βαξεβάνης.