Λοιπόν, γιατί δεν τους πιστεύετε;

Η παραβολή των μωρών παρθένων σε σύγχρονη... version.

Καλομελέτα κι έρχεται...

     Απορώ και εξίσταμαι γιατί έγιναν -και γίνονται ακόμη- πιστευτά τα πολλά, τεράστια και χοντροκομμένα ψεύδη του ΣΥΡΙΖΑ, με ενορχηστρωτή και μαέστρο τον αρχιψεύταρο Τσίπρα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν νοιάζονται ούτε για τον τόπο, ούτε για τους κατοίκους τους. Δεκάρα δεν δίνουν για την προκοπή και βελτίωση της ζωής τους.  Εμποτισμένοι από ανεδαφικά, ξεπερασμένα και ηλίθια, ως αποδεικνύει η ίδια η ζωή, ισοπεδωτικά ιδεολογήματα κάποιων φιλοσόφων των 18^ου και 19^ου αιώνα, (θα μπορούσαν να διατυπωθούν και τον 10^ο, τον 8^ο και γιατί όχι και από τον ίδιο τον Χριστό), προσπαθούν αγκυλωμένοι στον ονειρικό παραλογισμό τους να ανατείλουν τον ήλιο από... τη δύση. Με πειραματόζωο τον ελληνικό λαό και εμβρυουλκό μερικά ανόητα, ανεγκέφαλα, ρομαντικά ή κομπλεξικά μέλη του.

   Το πείραμα φαντάζει τόσο ηλίθια ανεδαφικό και τόσο απάνθρωπο, ώστε δεν μπορεί να γίνει πιστευτό από πολλούς νουνεχείς συμπολίτες μας, οι οποίοι λειτουργούν σαν τις μωρές παρθένες του Ευαγγελίου και δεν εννοούν να χωνέψουν την κατάρα που μας βρήκε και τις ανεπανόρθωτες συνέπειές της.

    Το αστείο του πράγματος έγκειται στο ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, με έργα και λόγια, διατυμπανίζουν τις προθέσεις τους και εμείς... περί άλλα τυρβάζουμε και στο μόνο που στεκόμαστε είναι στην συριζαρέικη επωδό: «Εν τάξει μωρέ, και τί έγινε; Όλα πάνε καλά και ας γαυγίζουν οι μισητοί.... Σαμαροβενιζέλοι»!

   Ο αγέλαστος Ροφός, πρώην της Παιδείας και νυν του Πολιτισμού, συνεχώς διατρανώνει την άποψη πως η αριστεία είναι ρετσινιά και πως θα πρέπει όλα τα θρανία να εξισωθούν, προφανώς προς τα κάτω, αφού αυτό είναι το εύκολο κι όχι το προς τα πάνω, κι ο αγράμματος, αρχιντενεκές και εμετικός Δεινόσαυρος που τον αντικατέστησε, αναλαμβάνει να πραγματώσει αυτή την... εξίσωση στην αμάθεια. Και ουδενός ιδρώνει το αυτί, ιδίως τώρα που μεθοδεύεται και η πλαστογράφηση του μεγαλύτερου πολιτικού εγκλήματος του προηγούμενου αιώνα. Του πουλημένου από χέρι, άχρηστου και μαθηματικά προδιαγεγραμμένης έκβασης, Εμφυλίου πολέμου. Ο μιθριδατισμός στο αποκορύφωμά του. 

   Με την αδιάντροπη και χωρίς προσχήματα καταδίωξη της μόνης σοβαρής μορφωτικής πηγής, της ιδιωτικής παιδείας, καταδιώκουν την ιδιοκτησία της, ελαχιστοποιούν το διδακτικό αντικείμενο και την κατευθύνουν -με την καταφανή χειραγώγηση πάνω στα πρότυπα σταλινικά βήματα- στην πλήρη αμάθεια και τη λοβοτόμηση. Όπως ακριβώς και την δημόσια.

   Έτσι, όλοι παρακολουθούμε έκπληκτοι -και οι πιό πολλοί απαθείς- την προσπάθεια δημιουργίας στρατιών αμόρφωτων προλετάριων, ανίκανων να αναπτύξουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητος -η μόνη που μπορεί να γεννήσει κέρδος- οι οποίοι θα τροφοδοτήσουν μιά απέραντη κρατικοδίαιτη δημοσιοϋπαλληλική γραφειοκρατία σταλινικών προδιαγραφών. Έναν εσμό τρομοκρατημένων, άβουλων και μονίμως ανασφαλών  ανθρωπάκων που θα βολεύονται υποαπασχολούμενοι στο Δημόσιο, εξαρτώμενοι από τον όποιο μισθουλάκο, που θα τους επιδαψιλεύει η μεγαλοθυμία του Μεγάλου Αδελφού. Δηλαδή το απόλυτο κράτος, το οποίον -όμως- θα το εκφράζει η ημέτερη νομενκλατούρα.

   Τώρα, πίσω από αυτή την και απόλυτα ισοπεδωτική πολιτική που διυλίζει το κάθε «εγώ» σ’ ένα άχρωμο και απρόσωπο «εμείς», το ποιός πεινάει, το ποιός ζει και το ποιος πεθαίνει, ουδόλως ενδιαφέρει και ουδόλως απασχολεί το... «καθεστώς». Το κράτος θα συνεχίσει να λειτουργεί με μία κοινωνία-αγέλη, υποταγμένη και υπάκουη στα κελεύσματα του κόμματος και της ηγεσίας του, την οποία θα υμνεί και δοξάζει αενάως, σιτιζόμενη από τον προπαγανδιστικό σανό που θα της προσφέρει άφθονο το σκοτεινό κομματικό χαλκείο και τα μοναδικά εναπομείναντα φερέφωνα της μονοκομματικής παραπληροφόρησης.

   Ξέρω πως κάποιοι θα θεωρήσουν τα ανωτέρω υπερβολικά και απίθανο να συμβούν εδώ. Το ίδιο πίστευαν και μερικοί διοπτροφόροι Καμποτζιανοί που πανηγύριζαν στους δρόμους της Πνομ Πένχ την είσοδο των... απελευθερωτών στρατευμάτων των Ερυθρών Χμερ του Πολ Ποτ. Από την επομένη άρχισε η εξολόθρευσή τους γιατί το νέο καθεστώς τους θεώρησε ως επικίνδυνους «κουλτουριάρηδες», αφού τα γυαλιά σήμαιναν -τί άλλο-... διαβάζω, άρα σκέφτομαι! 
   Όσο γι' αυτό το απίθανο σλόγκαν της συντρόφισας Καφαντάρη, θα το αναλύσω προσεχώς. Μόλις συνέλθω από την κατάπληξη που μου δημιούργησε η αφοπλιστική, ως προς τις κομμουνιστικές προθέσεις, ειλικρίνειά της!