Όταν κακή μέρα του «σήμερα», ξυπνά κακές μνήμες απώτερου «τότε».

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

-Φύγε μακριά μου όνειρο,

είσαι καταραμένο.

Απ΄ όλα όσα μου ΄ταξες...

τίποτα δεν προσμένω.

-Μου λες δεν ήταν μπορετό,

δεν βγαίνει η συναστρία,

άλλες του νου οι πεθυμιές

και άλλη η συγκυρία.

-Όνειρο γύρνα, φώλιασε…

μπες στης ψυχής τα βάθη,

δεν έχει πλοίο πιά γιά σέ

και το στερνό... εχάθη.

-Στο βούλιαξαν οι συνειρμοί

και η αλαζονεία,

συνθήκες λάθος διάλεξες,

σου πρέπει τιμωρία.

-Κρύψ΄ το καλά, κουκούλωσ΄ το,

μήπως και ξεμυτίσει,

οι οιωνοί δεν ευνοούν,

δεν έχεις άλλη λύση.

-Κακώς, δεν έβαλες μυαλό,

σ΄ αυτή την ειμαρμένη,

από τα χίλια όνειρα

το ένα, ίσως, βγαίνει.

-Τα πιό πολλά στριμώχνονται

στου νου τ΄ απωθημένα

τα τρώει το κρύο κι ο χιονιάς,

φυτοζωούν κρυμμένα.

-Κράτα τον πήχη χαμηλά,

μέτρησε τις ελπίδες,

χωρίς αξιοπρέπεια,

μοιάζουν γριάς ρυτίδες.

-Δεν έχει δρόμο τ΄ όνειρο,

είναι κλεισμένοι όλοι,

πόρτα κλειστή μ΄ απόρριψη

και η ζωή σου όλη.

-Κατάκοπη, ρακένδυτη

η ψυχή γροικά το γέρμα,

γυμνή από τα όνειρα,

φτάνει η ζωή στο τέρμα.

Όλες οι αντιδράσεις:

6Λέξεις Μεθυσμένες Σκέψεις νηφάλιες, Vana Zachari και 4 ακόμη