Οι μεγάλες αγάπες φυτρώνουν, μεν, στην καρδιά, αλλά δεν φωλιάζουν εκεί και σύντομα μεταπηδούν στην ψυχή, όπου αγκιστρώνονται σαν πεταλίδες στον βράχο και την ακολουθούν, γαντζωμένες, στην αθανασία της αιωνιότητος, (γιά όσους πιστεύουν στην αθανασία), ή γκρεμίζονται μαζί της στα Τάρταρα της ανυπαρξίας, (γιά όσους δεν την πιστεύουν). Ψυχή και μεγάλη αγάπη είναι στοιχεία σύμφυτα.
Οι μεγάλες αγάπες έχουν βασικό χαρακτηριστικό την μη συναίσθηση του πόσο μεγάλες είναι. Δεν διανοούνται και δεν μπορούν να προσδιορίσουν αυτό το πόσο. Προκύπτουν τέτοιες και τους το δείχνει η στέρηση, όταν και αν συμβεί. Το μέγεθός τους συνειδητοποιείται και μετριέται με την... απουσία τους.
Οι μεγάλες αγάπες δεν έχουν θυελλώδη ένταση, ούτε εκρηκτικό πάθος όπως ο έρωτας. Αποτελούν ήρεμη δύναμη.
Στις μεγάλες αγάπες ο πόνος δεν είναι οξύς και έντονος, μοιάζει μ΄ εκείνον που προκαλεί το κινέζικο μαρτύριο της σταγόνας.
Οι μεγάλες αγάπες είναι άτρωτες και απρόσβλητες από τις... μικρές. Και στις -όποιες- μάχες μ΄ αυτές βγαίνουν πάντα νικήτριες, με ασήμαντες μόνο αμυχές που σύντομα επουλώνονται.
Οι μεγάλες αγάπες λειτουργούν εσωτερικά, διαβρώνουν σαν υγρασία, αδρανοποιούν την βούληση, καταλύουν τις αντιδράσεις, αλλά ομορφαίνουν τη ζωή, δίνοντάς της νόημα και κάνοντας το απλό να μοιάζει μεγάλο και το τίποτα να φαίνεται σπουδαίο, τονίζοντας τη συντροφικότητα και την κυριαρχία του "εμείς" πάνω στο "εγώ".
Οι μεγάλες αγάπες δεν επηρεάζονται από την καθημερινότητα, αφού «σκαμπανεβάζονται» και τσουλάν μαζί της. Είτε υπερπηδώντας γκρεμούς και ξεπερνώντας καταρράχτες, σαν των Νιαγάρα και Ιγκουασού, είτε πλέοντας σε ήρεμα νερά Αμαζονίου.
Οι μεγάλες αγάπες είναι και παραμένουν πάντα αναλλοίωτες και σταθερές, σαν πλατωνικές ιδέες, γι΄ αυτό και δεν γράφουν ιστορία. Είναι αξίες δεδομένες, ανεξίτηλες, άφθαρτες και σταθερές. Όπως ο ήλιος, το φεγγάρι, η θάλασσα, οι άνεμοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου