α) ΣΟΦΟΚΛΗΣ. (496 π.Χ. – 406 π.Χ. Ο δεύτερος από την τριλογία –Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης- των μεγίστων αρχαίων τραγικών συγγραφέων. Γιός του Σόφιλλου, γεννήθηκε στον αττικό δήμο του Κολωνού και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Από παιδί πρώτευε σε αγώνες άθλησης, υπήρξε ελεύθερος στη σκέψη και λάτρης του έρωτα!
β) ΠΛΑΤΩΝ. (427 π.Χ.–347 π.Χ.) Αρχαίος φιλόσοφος από την Αθήνα. Γιός του Αρίστονος. Ο πιό γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του του, με τη μορφή φιλοσοφικών περιπατητικών διαλόγων έχει διασωθεί ολόκληρο. Άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική και την μέχρι σήμερα δυτική φιλοσοφία. Περιέγραψε μιά ιδανική – ουτοπική κοινωνία, με στήριξη στους άξιους και ικανούς να ηγηθούν σε πόλεμο και διακυβέρνηση. Αναφέρθηκε, επίσης, στην μόνη αναλλοίωτη αλήθεια που εκφράζουν μόνον οι ιδέες).
Με συμπολίτη έναν τραγωδό Κολωνιώτη Σοφοκλή και γείτονα έναν φιλόσοφο Πλάτωνα, μοιάζει λογικό -μέσα στο ύφασμα του χρόνου- να προκύψει μετά χρόνους και καιρούς κι ένας μικρός "ΟRFEAS" επηρεασμένος απ΄ αυτούς. Με ένα ελάχιστο ψήγμα από τη σκέψη τους, έναν κόκκο από την ψυχοσύνθεσή τους κι ένα μεγαλύτερο κομμάτι από τις ουτοπιστικές -ιδίως του δεύτερου- ιδέες και συμπεριφορές τους.
Και ας λέει ο Φαλμεράγιερ ό, τι θέλει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου