Προχθές, "συνευρέθημεν" στα Στύρα -προς Θεού, με την κυριολεκτική και όχι την μεταφορική κακόφημη έννοια του ρήματος- έξι συνολικά... «γερούνδια». Τα περισσότερα περί τα τέλη της πρώτης ομάδος των διάφορων «-ήντα» και τα λιγότερα χωμένα στα... «-όντα». Με τάσιν επανόδου στο alto των επόμενων και τελευταίων... «ήντα»!
Ήταν μιά ωραία, ενδιαφέρουσα και ευπρεπής συνάντηση, φερμένη ολόκληρη από την λεγόμενη... «παλιά καλή εποχή». Σκέψεις, μνήμες, αναπολήσεις, φλυαρία, σιωπή...
Σε μιά, κυριολεκτικά, αετοφωλιά με τον Ευβοϊκό πιάτο στα πόδια μας και από το σούρουπο τα αεροπλάνα -στο βάθος απέναντι το αεροδρόμιο των Σπάτων- να μοιάζουν με υπερκινητικές πυγολαμπίδες, καθώς τα φώτα τους ανεβοκατέβαιναν γιά προσγειώσεις κι απογειώσεις. Και την φιλόφρονα αμφιτρύωνα να σπεύδει να εξυπηρετήσει κάθε μικροεπιθυμία των καλεσμένων της.
Άνοιξαν στόματα, έκλεισαν στόματα, ξεδιπλώθηκαν αναπολήσεις και απωθημένα και σιωπές με νόημα. Συμφωνίες, διαφωνίες, πεισματικές αντιρρήσεις και νοερές διαδρομές στο χρόνο. Με τις κρυφές χαρές, τις επιτυχίες, τις αστοχίες και τις ενδόμυχες επιθυμίες γιά το.... «αν ξαναγύριζα πίσω».
Μία ποιοτική ημέρα αναδρομής που τέλειωσε γρήγορα με την ανώμαλη προσγείωση -ο συνειρμός πανεύκολος με τα Σπάτα προ οφθαλμών- και την επιστροφή στον δυσάρεστο κι ανώμαλο διάδρομο της σκληρής πραγματικότητας.
Χρόνια σου καλά Μαράκι και πάντα άξια γλυκειά Βανούλα, να προσφέρεις τέτοιο καταφύγιο και μικρές ευχάριστες «φυγές» στους εκλεκτούς φίλους σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου