Με μεγάλη συγκίνηση από την διαπίστωση πως πολλοί ευγενικοί φίλοι επιμένουν να θυμούνται τη σχέση της χθεσινής ημέρας με την ταπεινότητά μου, ανταποδίδω στις ευχές τους ένα μεγάλο -και από βάθους ψυχής- ευχαριστώ...

Όταν κακή μέρα του «σήμερα», ξυπνά κακές μνήμες απώτερου «τότε».

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

-Φύγε μακριά μου όνειρο,

είσαι καταραμένο.

Απ΄ όλα όσα μου ΄ταξες...

τίποτα δεν προσμένω.

-Μου λες δεν ήταν μπορετό,

δεν βγαίνει η συναστρία,

άλλες του νου οι πεθυμιές

και άλλη η συγκυρία.

-Όνειρο γύρνα, φώλιασε…

μπες στης ψυχής τα βάθη,

δεν έχει πλοίο πιά γιά σέ

και το στερνό... εχάθη.

-Στο βούλιαξαν οι συνειρμοί

και η αλαζονεία,

συνθήκες λάθος διάλεξες,

σου πρέπει τιμωρία.

-Κρύψ΄ το καλά, κουκούλωσ΄ το,

μήπως και ξεμυτίσει,

οι οιωνοί δεν ευνοούν,

δεν έχεις άλλη λύση.

-Κακώς, δεν έβαλες μυαλό,

σ΄ αυτή την ειμαρμένη,

από τα χίλια όνειρα

το ένα, ίσως, βγαίνει.

-Τα πιό πολλά στριμώχνονται

στου νου τ΄ απωθημένα

τα τρώει το κρύο κι ο χιονιάς,

φυτοζωούν κρυμμένα.

-Κράτα τον πήχη χαμηλά,

μέτρησε τις ελπίδες,

χωρίς αξιοπρέπεια,

μοιάζουν γριάς ρυτίδες.

-Δεν έχει δρόμο τ΄ όνειρο,

είναι κλεισμένοι όλοι,

πόρτα κλειστή μ΄ απόρριψη

και η ζωή σου όλη.

-Κατάκοπη, ρακένδυτη

η ψυχή γροικά το γέρμα,

γυμνή από τα όνειρα,

φτάνει η ζωή στο τέρμα.

Όλες οι αντιδράσεις:

6Λέξεις Μεθυσμένες Σκέψεις νηφάλιες, Vana Zachari και 4 ακόμη

Βλέπω, ακούω, διαβάζω:

-Οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τα σύννεφα και καταστρέφουν το περιβάλλον.

-Τα φωτοβολταϊκά σκοτώνουν την αγροτιά.

-Ο λιγνίτης μολύνει την ατμόσφαιρα και προκαλεί καρκίνο.

-Το ντήζελ το ίδιο.

-Το φυσικό αέριο έγινε ακριβό.

-Η πυρηνική ενέργεια εγκυμονεί τεράστια καταστροφή (Τσέρνομπιλ).

Τελικά, με τί διάβολο θα μείνουν ευχαριστημένα τα τσακάλια του "Σύριζα... προοδευτική συμμαχία"; 

Όρος Αγκούνγκ...

 

Τελικά, όλοι έχουμε την «Ιθάκη» μας. Γιατί «Ιθάκη» δεν είναι μία, όπως και η αλήθεια, άλλωστε. Καθένας έχει και την δική του «Ιθάκη», αλλιώτικη απ΄ τις άλλες. Αυτή που διάλεξε, αυτή που θέλει, όπως και η αλήθεια! Η δική μου Ιθάκη, μοιάζει κάπως έτσι:

-Είπες απλά, θ΄ανέβω στη κορφή,

του όρους Αγκούνγκ τα δύσβατα, τ΄άπαρτα μονοπάτια.

Την παιδική, παλιά λαχτάρα τη κρυφή,

να πραγματώσεις πριν σφιχτά σου κλείσουνε τα μάτια

-Γαλήνια και ήρεμα ατενίζεις το βουνό,

που πάντα επιβλητικό δέσποζε στη καρδιά σου

και ξεκινάς γοργά γι΄ αυτόν τον πηγαιμό,

με τ΄ όνειρο τ΄αστραφτερό να φέγγει στη ματιά σου.

-Να σε δεχτεί όμως δεν το θέλει το βουνό

και σ΄αποδιώχνει κάθε βήμα που πατάς,

τρανή σου η προσπάθεια, το πείσμα σου τρανό.

Σε πολεμάει το βουνό και συ το πολεμάς.

-Με χέρια, νύχια σκαρφαλώνεις δυνατά,

σφίγγεις τα δόντια, προχωράς, τα γόνατα γδαρμένα,

γαντζώνεσαι, ματώνεσαι, σαρκάζει ειρωνικά.

Σε λοιδορούν τα ύψη του, τα ανεμοδαρμένα.

-Ίσως ποτέ δεν θ΄αποκτήσεις το βουνό,

την ήττα να παραδεχτείς, διόλου δεν σου πηγαίνει,

τί κρίμα, ίσως ήτανε αλλιώς το τυχερό.

Μα εσύ πιά, θα κατάλαβες, το τί Αγκούνγκ σημαίνει.

(Σημ. Το όρος-ηφαίστειο Αγκούνγκ είναι το ψηλότερο βουνό του Μπάλι. Ύψος 3031 μ. )

Πολύ βαβούρα γιά το τίποτα.

 ... και με σύστημα... "πολυεδρικόν"!

Βούιξαν τα κανάλια, βουίζουν τα συριζαρέικα τρολάκια, ανάστα ο Κύριος.

Ξύπνησε ξαφνικά ο νυφογαμπρός, ή ό, τι υπέβοσκε, τέλος πάντων, και βγήκε σκασμένο στην επιφάνεια. Το παιδί θέλει -γιατί βλέπει και προβλέπει- να μπεί στη Βουλή οπωσδήποτε και ταχέως. Έστω κι από το παράθυρο, έστω με κόλπο. Όμως δεν του βγαίνουν οι νόμοι κι οι διατάξεις. Έτσι, σειρά παίρνουν ... οι «χειρισμοί», αρχής γενομένης από το κλασικό βουητό με τα διάφορα ψηφίσματα των πάσης φύσεως ανόητων και ασόβαρων κλακαδόρων. «Να μπει ο αρχηγός μας στη Βουλή. Εξ άπαντος»!

Είναι έβδομος στη σειρά, εξελέγησαν τρεις, άρα θα πρέπει να... «πηδήξει» τέσσερις γιά να το πετύχει! Όμως -και εξ ιδιοσυγκρασίας- αφού σιχαίνεται τα πηδήματα με γυναίκες, άντε να πείσει, τώρα, την Πόπη και την άλλη τη Λωλή, sorry τη Λαλή ήθελα να πω, να του κάτσουν! Ά,παπαπαπά ! Μ΄ αυτόν... ποτέ, είπαν με μιά φωνή. Εξ ου και το πρόβλημα.

Στην αρχή βγάζει την αμερικανοπρεπή λίστα γάμου και ζητεί, πέραν από τον Κόθωνα -όνομα και πράμα- που έσπευσε, από την Πόπη, τον Καλογήρου και την Λαλή να του χαρίσουν, ως γαμήλιο δώρο, την «έδρα» τους! Αλλά αυτοί συνεχίζουν να αρνιούνται: «Τί να την κάνεις, τη δική μας, του απαντούν, έχεις του Τάιλερ! Κι ο κόμπος δεν λύνεται κι ο Στέφανος... αναμονή στο περιστύλιο!

Και γιά να σοβαρευτούμε... υπάρχει λύση. Απλή σαν το αυγό του... Κολόμβου, που απορώ πως -ως ειδήμονες υποστηρικτές των περί τα... «κολομβαρικά»- δεν την σκέφτηκαν.

Ας παραιτηθούν και οι άλλοι δύο εκλεγμένοι - η Άκριτη κι ο ναύαρχος Αποστολάκης- που τώρα κάνουν τη πάπια σφυρίζοντας αδιάφορα, καθ΄ ότι αριστεροί είναι, κορόιδα όμως όχι, ώστε να χάσουν τον λουφέ. Έτσι, θα χρειάζεται μόνον ένας από τους υπόλοιπους τρεις, (Πόπη, Καλογήρου, Λαλή), γιά να γίνει το... θαύμα!

Και τότε, το πιστεύω απόλυτα, ένας θα βρεθεί οπωσδήποτε να το παίξει... Ιφιγένεια, ώστε να φυσήξει ο «ούριος» άνεμος που θα σπρώξει τον Στέφανο να βολέψει την «έδρα» του με άλλη μία έδρα, πλην αυτής του Τάιλερ. Την έδρα της Βουλής. Η Πόπη, ή ο Καλογήρου δεν θ΄ αντέξουν στην αφόρητη πίεση που θα τους ασκηθεί

"Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή"

 

Κοιτάξτε καλά την εικόνα και θαυμάστε την φυσική ευγένεια, την ανώτερη ψυχική ποιότητα και την σοβαρότητα χαρακτήρος και συμπεριφοράς που αποπνέει ο εικονιζόμενος.

Όχι, δεν πρόκειται γιά χαρακτηριστικό εκπρόσωπο της γνωστής «ευάλωτης κοινωνικής ομάδος», αν και θα μπορούσε. Πρόκειται γιά εκλεγμένο εκπρόσωπο της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω, απλά, ως μία ... μπρουτάλ φυσιογνωμία που ξεγελά με το παρουσιαστικό του, καθ΄όσον, κατά βάθος, πρόκειται γιά πρώτης τάξεως... κύριον, εξέχοντα αιώνιον φοιτητή και λαμπρόν νεόκοπον πολιτικόν συριζαρέικης προελεύσεως, όστις εκπροσωπεί επάξια την χώρα και τον λαόν της, ως ευρωπαϊστής ταγός, υπηρετών... όραμα Κασσελάκη!

Όμως σ΄αυτή την περίπτωση θα αδικούσα όλους εκείνους τους φυσιογνωμιστές που θεωρούν το πρόσωπο... σπαθί. Ή επί το λαϊκότερον και αφού ακούσετε διάλογόν του με. έναν... κατ΄αυτόν, "μπατσάκο": «Κόψε μάπα και βγάλε συμπέρασμα»!!!

Όσον γιά την γνωστό "βεληγκέκα" του χώρου και την επίσης γνωστή ξυνή, ανοργασμική κυρία που έσπευσαν να τον υποστηρίξουν... ουδέν σχόλιον. Αρκεί το... ¨"όμοιος ομοίω αεί πελάζει".

Καληνύχτα Αλαίν...

Χθες πρωί, με την πανσέληνο του οξύρυγχου στο τριήμερο της ακμής της, έσβησε ένα από τα τελευταία λαμπερά σύμβολα της γλυκερής ανδρικής καλλονής των μέσων του 20ου αιώνα. Ο Γάλλος ηθοποιός Αλαίν Ντελόν.

Σαν μια μήνι νεκρολογία και απότιση ελάχιστου φόρου τιμής προς το τελευταίο, ίσως, διάσημο ίνδαλμα και ερωτικό απωθημένο πολλών στερημένων, και μη, γυναικών της γενιάς μου, αναφέρω μόνο την αγάπη του γιά τα σκυλιά και τα έργα τέχνης, των οποίων υπήρξε μέγας συλλέκτης.

Σιγά, σιγά ο κόσμος «αδειάζει» από σίγουρες και σταθερές αξίες στο χώρο της Έβδομης Τέχνης και θα μάθει -θα προσαρμοστεί- να βολεύεται με υποκατάστατα τύπου χάρτινου πιάτου και πυροτεχνήματα της μιάς χρήσεως..

Αντίο... Μπορσαλίνο...

Βάλτε τώρα που γυρίζει...

Πιάστηκε ογδοντάχρονος, όπως λέει η Αστυνομία, να βολτάρει στην καμένη περιοχή της Ανατ. Αττικής, πριν την καταστροφή, και να πετάει αναμμένα στουπιά με βενζίνη!

Πέραν της ανιχνεύσεως των οιωνδήποτε χαρακτηριστικών της προσωπικότητός αυτού του τύπου, καλόν θα ήταν να ψαχτούν και τα πολιτικά του φρονήματα. Η συγκέντρωση, εσχάτως, πολλών υπερηλίκων -άρα ατόμων μη επιδεχομένων φυλάκισης, κατά Νόμο- σε τέτοιες δραστηριότητες εγείρει υποψίες.

Η λύσσαλέα αντιπολιτευτική μανία κάποιας πολιτικής παρατάξεως, που διαδίδει μύρια όσα καταστροφολογικά ψεύδη, περί διαλύσεως του Κράτους, λαθών και παραλείψεων της Κυβέρνησης, κ.λπ., σπεύδει με άθλια μέσα και άθλιους εκτελεστέςς, (υπερήλικες, «ευάλωτες» ομάδες, λαθρομετανάστες και λοιπά περιθωριακά αποβράσματα), να το αποδείξει και στην πράξη με δολιοφθορές!

Τελευταίο ανθελληνικό και αντικοινωνικό κρούσμα η συκοφάντηση από συριζάριο... ευρωβουλευτή του συνόλου των ανθρώπων και μηχανισμών καταστολής.

Η λέξη «καταστολή» γεννά αυτομάτως αποστροφή, μίσος και άρνηση σ΄ αυτές τις ομάδες, που εργαλειοποιούν τα πάντα προκειμένου να πλήξουν το απεγνωσμένο έργο των φιλότιμων πυροσβεστών και αστυνομικών, που μάχονται με αυταπάρνηση γιά να σώσουν ζωές και περιουσίες, προσπαθώντας να καταπολεμήσουν την υπέρτατη δύναμη, που λέγεται φωτιά. Και τους μέμφονται -τάχα γιά ανεπάρκεια και ανικανότητα- παραγνωρίζοντας πως δεν μπορεί -ποδοσφαιρικό ισοδύναμο- ο ΑΟ Κουδουναρίου να παίξει με την Ρεάλ Μαδρίτης και να τον θεωρείς ανίκανο επειδή δεν την κερδίζει!

Η διεθνής συγκυρία νομίζω δίνει το μέτρον ισχύος των δυνάμεων της Φύσης, όταν αυτές εξαπολυθούν από λάθος, αστοχία, τύχη ή σκοπιμότητα. 

Αδυνατώ να το πιστέψω!

  Εδώ καράβια χάνονται.

Ο αξιότιμος αρσενοκοίτης κ. Κασσελάκης. Ναι, ο αρχηγός του Σύριζα και προσεχής... «νυφο-γαμπρός», αφού τριγύρισε στα καμμένα, παρακολουθώντας εμβριθώς τις ζημιές και πονώντας με τον πόνο των ξεσπιτωμένων, (προκάλεσε μάλιστα και τον ανάλγητο Μητσοτάκη να πάνε μαζί γιά να του... δείξει τί θα πεί καταστροφή!), μόλις γύρισε στο υπερπολυτελές -καθ΄ όλα συμβατό με την αριστερή του ιδεολογία- διαμέρισμά του στο Κολωνάκι, κάθισε και συνέταξε... λίστα γάμου!

Προφανώς απευθυνόμενος και στους... πυρόπληκτους, προκειμένου οι πιστοί οπαδοί του να συμβάλλουν, όχι στις αποζημιώσεις όσων βρέθηκαν ξαφνικά στον δρόμο, αλλά με το... κάτι τις τους στο... γαμήλιο ταξίδι του ζεύγους!!!

Ρε, μπας κι ο παρατεταμένος καύσωνας έκαψε και τα, έτσι κι αλλιώς, «αρπαγμένα» μυαλά ορισμένων. Ιδίως κάποιων αριστερούληδων συριζαρέων. Αρκετά δείγματα τέτοιων έχουμε. Ιδίως από τον κατάλογο των επιφανών, εκλεγμένων και μη, βουλευτών της Επικρατείας.

Πάντως, περιμένω με ζωηρή περιέργεια να μάθω για τις καταβολές μερικών, μερικών...

Στέφανε, καλά στέφανα και με... άρρενας απογόνους. Περιμένω μπομπονιέρα!

Πριν καλά-καλά σβήσουν οι φωτιές...

Διαβάζω στον τύπο και βλέπω στην TV, πως όλοι οι πυρόπληκτοι υπέβαλαν ήδη, μέσα σε δυό ημέρες -συμπεριλαμβανομένης της αργίας του Δεκαπενταύγουστου- αίτηση αποζημιώσεως! Και μετά σου λέει πως δεν είμαστε προκομμένος λαός!

Από την άλλη, κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι ζητούν παράταση γιά να υποβάλουν φορολογική δήλωση, γιατί δεν... προλαβαίνουν!

Τώρα, αν το... κράτος, το ανώνυμο, το άδικο, το ανίκανο, το άθλιο κράτος θα πρέπει να τρέχει πίσω από την αδιαφορία, την κουτοπονηριά, την αβελτηρία και τον «ωχαδελφισμό» του κάθε μπαγάσα πολίτη που δεν κήδεται της περιουσίας και δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του -π.χ. ασφάλεια περιουσιακών στοιχείων- αλλά τα θέλει όλα, μονά-ζυγά, δικά του απ΄το κράτος, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.

Όπως άλλη υπόθεση είναι και το αλήτικο τσούρμο της... «ευαίσθητης κοινωνικής ομάδος» που ξεχύθηκε, ασύδοτο μεν, αλλά προστατευμένο και επιδοτούμενο -προφανώς λόγω της «ευαισθησίας» του στη ρεμούλα, την κλοπή και την αντικοινωνική συμπεριφορά- και ρημάζει στο πλιάτσικο τα απροστάτευτα καμένα.... 

Παραμονές Δεκαπεναύγουστου. Μιά αλλοιώτικη ημέρα.

Προχθές, "συνευρέθημεν" στα Στύρα -προς Θεού, με την κυριολεκτική και όχι την μεταφορική κακόφημη έννοια του ρήματος- έξι συνολικά... «γερούνδια». Τα περισσότερα περί τα τέλη της πρώτης ομάδος των διάφορων «-ήντα» και τα λιγότερα χωμένα στα... «-όντα». Με τάσιν επανόδου στο alto των επόμενων και τελευταίων... «ήντα»!

Ήταν μιά ωραία, ενδιαφέρουσα και ευπρεπής συνάντηση, φερμένη ολόκληρη από την λεγόμενη... «παλιά καλή εποχή». Σκέψεις, μνήμες, αναπολήσεις, φλυαρία, σιωπή...

Σε μιά, κυριολεκτικά, αετοφωλιά με τον Ευβοϊκό πιάτο στα πόδια μας και από το σούρουπο τα αεροπλάνα -στο βάθος απέναντι το αεροδρόμιο των Σπάτων- να μοιάζουν με υπερκινητικές πυγολαμπίδες, καθώς τα φώτα τους ανεβοκατέβαιναν γιά προσγειώσεις κι απογειώσεις. Και την φιλόφρονα αμφιτρύωνα να σπεύδει να εξυπηρετήσει κάθε μικροεπιθυμία των καλεσμένων της.

Άνοιξαν στόματα, έκλεισαν στόματα, ξεδιπλώθηκαν αναπολήσεις και απωθημένα και σιωπές με νόημα. Συμφωνίες, διαφωνίες, πεισματικές αντιρρήσεις και νοερές διαδρομές στο χρόνο. Με τις κρυφές χαρές, τις επιτυχίες, τις αστοχίες και τις ενδόμυχες επιθυμίες γιά το.... «αν ξαναγύριζα πίσω».

Μία ποιοτική ημέρα αναδρομής που τέλειωσε γρήγορα με την ανώμαλη προσγείωση -ο συνειρμός πανεύκολος με τα Σπάτα προ οφθαλμών- και την επιστροφή στον δυσάρεστο κι ανώμαλο διάδρομο της σκληρής πραγματικότητας.

Χρόνια σου καλά Μαράκι και πάντα άξια γλυκειά Βανούλα, να προσφέρεις τέτοιο καταφύγιο και μικρές ευχάριστες «φυγές» στους εκλεκτούς φίλους σου. 

Ο Αυγερινός κι ο Πούλος!

Όχι τίποτε άλλο, αλλά κάποιοι ανεγκέφαλοι δικοί ντος, που έβαλαν τσι φωτιές, δεν κατέουν πράμα ιντά΄καμαν με τέτοιανά καμώματα, τούτηνά την εποχή.

Χαλνούν, μπρέ, την παντρειά του άντρσκλα λεβέντη Κρητίκαρου αρχηγού ντος;

Ίντα να μπορέσει να χαρεί μπλιό το παληκάρι επαέ; Μουδέ το γαμοπίλαφό ντος θ΄απολαύσουν ήσυχα τα καψερά τα νιονύφια, μουδέ "πράμα"! Μουδέ τσι αντρίκιες, λεβέντικες γυροβολιές του πεντοζάλη θα ρίξουν, μουδέ να «παίξουν» τσι μπαλωθιές ντος θα καταφέρουν τα έρμα. Όλα γενήκανε στάχτη και μπούρμπερη.

Κρύψου κι εσύ νεοΚορνάρε που ξάνοιγες να τσι γράψεις τον ύμνο του έρωντα τσι Ερωτόκριτης με την Αρεθούσα...

«Στον καταραμένο τόπο μήνα Μάη βρέχει»... και μήνα Αύγουστο καίει, θα προσέθετα.

 

Μετά τον "άνεμο" των πυρκαγιών που φροντίσαμε να σπείρουμε -και πιστεύω πως η "σπορά" τους οσονούπω τελειώνει- έρχεται η "θύελλα" του αιτήματος των αποζημιώσεων που θα θερίσουμε! Και θα δείτε το... «έργο», ως όργιο απαιτήσεων και αποθέωση αντιπολιτευτικής καπηλείας και εκμεταλλεύσεως, κατά τα πρότυπα του... «γιγαντιαίου σκανδάλου» της Novartis (!), των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων του... «Τιτάνα της πολιτικής» Ανδρουλάκη (!!) και του στυγερού «συγκεκαλυμμένου» εγκλήματος των Τεμπών(!!!).

Τώρα που γεμίσαμε σοδομίτες -στο σώμα, το μυαλό και τις πράξεις- στην πολιτική και κοινωνική ζωή, όλα είναι πιθανά, λογικά και συμβατά με την ψυχοσύνθεσή τους. Συγχορδισμένα και συντονισμένα απόλυτα και με τον κουτοπόνηρο λαϊκιστή-εκδότη των επιστολών Ιησού.

(Σημ. Ως πολύ παλιά καραβάνα, θυμάμαι τις φωτιές του ΄81 που έκαψαν μέχρι και τον Κοκκιναρά. Τότε η κατακίτρινη «Αυριανή» -το «Documento» της εποχής- βγήκε με πηχυαίους τίτλους: «Ράλλη φύγε πριν μας κάψεις»!!!, λες και ο τότε πρωθυπουργός Ράλλης έβαζε τις φωτιές!).

Κατά την -πλειστάκις διατυπωθείσα πεποίθησή μου- οι πυρκαγιές, στην πλειονότητά τους, είναι βαλτές και πολιτικές. Άτιμες, άνανδρες, ανθελληνικές, αλλά απολύτως σύμφωνες με την τυφλή καταστροφική μανία κάποιων μηδαμινών, προκειμένου να χτυπήσουν καίρια και πρόστυχα, ό, τι δεν μπορούν να πλήξουν με πολιτικά επιχειρήματα και έντιμες αντιπολιτευτικές προτάσεις κι ενέργειες.

Συμπτώσεις και εκλεκτές συγγένειες...

α) ΣΟΦΟΚΛΗΣ. (496 π.Χ. – 406 π.Χ. Ο δεύτερος από την τριλογία –Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης- των μεγίστων αρχαίων τραγικών συγγραφέων. Γιός του Σόφιλλου, γεννήθηκε στον αττικό δήμο του Κολωνού και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Από παιδί πρώτευε σε αγώνες άθλησης, υπήρξε ελεύθερος στη σκέψη και λάτρης του έρωτα!

β) ΠΛΑΤΩΝ. (427 π.Χ.–347 π.Χ.) Αρχαίος φιλόσοφος από την Αθήνα. Γιός του Αρίστονος. Ο πιό γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του του, με τη μορφή φιλοσοφικών περιπατητικών διαλόγων έχει διασωθεί ολόκληρο. Άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική και την μέχρι σήμερα δυτική φιλοσοφία. Περιέγραψε μιά ιδανική – ουτοπική κοινωνία, με στήριξη στους άξιους και ικανούς να ηγηθούν σε πόλεμο και διακυβέρνηση. Αναφέρθηκε, επίσης, στην μόνη αναλλοίωτη αλήθεια που εκφράζουν μόνον οι ιδέες).

Με συμπολίτη έναν τραγωδό Κολωνιώτη Σοφοκλή και γείτονα έναν φιλόσοφο Πλάτωνα, μοιάζει λογικό -μέσα στο ύφασμα του χρόνου- να προκύψει μετά χρόνους και καιρούς κι ένας μικρός "ΟRFEAS" επηρεασμένος απ΄ αυτούς. Με ένα ελάχιστο ψήγμα από τη σκέψη τους, έναν κόκκο από την ψυχοσύνθεσή τους κι ένα μεγαλύτερο κομμάτι από τις ουτοπιστικές -ιδίως του δεύτερου- ιδέες και συμπεριφορές τους.

Και ας λέει ο Φαλμεράγιερ ό, τι θέλει...

Επί του πιεστηρίου...

 Ο Κύριος... Καθηγητής !

Ανέκαθεν το όνομα «Όθων» έστελνε τον συνειρμό μου στο... «κωθώνι», που σημαίνει άτομο περιορισμένης ευφυΐας. Λίγο ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδος, που κατάφερε να χάσει το θρόνο του, λίγο ένα χαζό γειτονάκι μου, παλιά στον Κολωνό, και μετά ένας -πιθανότατα παρεξηγημένος και συκοφαντημένος- παλιός μεγαλοεργολάβος, ο Όθων Λέφας-Τετενές, που κοροϊδευτικά αποκαλούσαν «Κώθων Ελέφας Ντενεκές», είχαν δημιουργήσει στη συνείδησή μου, μιάν ανεξήγητη λοιδορία και προκατάληψη γι΄ αυτό το, όντως ωραίο κι επιβλητικό, όνομα.

Και να που η προκατάληψη δικαιώθηκε μόλις πληροφορήθηκα τα τελευταία αριστερά καμώματα ενός συριζαρέου βουλευτού, ονόματι Όθων Ηλιόπουλος, με τον βαρύγδουπο τίτλο... «Καθηγητής» και την προσπάθεια των χαζοαριστερούληδων να χώσουν -ντε και καλά- τον αρχηγό τους στη Βουλή, έστω και από τον φεγγίτη!

Ο τύπος, αφού όψιμα αντελήφθη -όπως ισχυρίζεται τώρα- πως δεν μπορεί να κρατά δυό καρπούζια στην ίδια μασχάλη, δηλαδή να διδάσκει στην Αμερική και να «βουλεύεται» στην Ελλάδα, απεφάσισε να διαλέξει το πρώτο και να παραιτηθεί από το δεύτερο. Μέχρις εδώ, ας πούμε καλά. Όμως, παραιτούμενος -αυτός που μέχρι τώρα συρρύθμιζε τις τύχες του Λαού και της Χώρας- δείχνει να αγνοεί στοιχειώδεις κανόνες και διατάξεις της Βουλής και του Πολιτεύματος και θέλει, λέει, να επιλέξει μόνος του τον αντικαταστάτη του! Έτσι, αφού παύει να θέλει να «πηδάει» τον λαό με την παρουσία και την ψήφο του στη Βουλή θέλει τώρα -του αρκεί- να «πηδήξει» τέσσερις, πέντε επόμενους στη σειρά επιλαχόντες υποψηφίους από τη σχετική λίστα και να παραδώσει -ιδιοχείρως- την βουλευτική έδρα στον... Κασσελάκη! Επειδή, λέει, είναι ο πρώτος επόμενος της λίστας που... εκφράζει τον απόδημο ελληνισμό! Αριστερά, αφελή τερτίπια...

Θαυμάστε, λοιπόν, καθηγετική λογική και αριστερή ηθική. Ναι, αυτήν με το... θρυλικό διαφημιζόμενο «πλεονέκτημα». (Πού ΄σε καημένε Νικολό Μακιαβέλλι!).

Η ιστορία αυτή, με τη βλακώδη και άθλια προσχηματική μηχανορραφία, τύπου NOVARTIS, μου θύμισε -πάλι και δυστυχώς- το γνωστό απόφθεγμα του Λένιν: «Αν η αλήθεια δεν συμφέρει το Κόμμα, τόσο το χειρότερο γι΄αυτήν. Την αλλάζουμε»!!!

CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO

 

Η χθεσινή μου ανάρτηση είχε αμφίσημη ανταπόκριση. Σε τηλεφωνικές επικοινωνίες κάποιοι φίλοι διεφώνησαν με τις διαβαθμίσεις της αναξιοπρέπειας που πιστεύω πως συνοδεύει κάποιες κακές ανθρώπινες σκέψεις και ενέργειες. Θεωρούν πως υπήρξα αυστηρός αφού η αξιοπρέπεια μπορεί να διασφαλιστεί από την μυστικότητα ή απόκρυψη των, έστω άστοχων, πράξεων.

Διαφωνώ πλήρως με την άποψη αυτή, καθώς πρώτος μάρτυς και αδιάψευστος κριτής πάντων είναι ο εαυτός μας, μέσω της συνειδήσεως. Αυτή γνωρίζει τα πάντα και αποφασίζει αιτιολογημένα και ορθά! Με την επιφύλαξη μεγάλης συνειδησιακής ελαστικότητος -κάτι που εξ ορισμού συνιστά φαυλότητα- στον μέσο και έντιμον άνθρωπο η ακέραιη συνείδηση κρίνει τα πάντα, κατακρίνει ή αθωώνει, τύπτει. Και οδηγεί τον παραβάτη στην συνειδητοποίηση του σφάλματος, φροντίζοντας είτε γιά την επανόρθωσή του, είτε γιά την μη επανάληψη. Εθελοτυφλία και στρουθοκαμηλισμός με τον εαυτό τους δεν χωρεί στους ακέραιους ανθρώπους.

Το μεγάλο «ναι», ή το μεγάλο «όχι» του σπουδαίου Καβάφη ας αποτελεί φάρο και πυξίδα σκέψεων και ενεργειών όλων. Με τόλμη, γενναιότητα και αποφασιστικότητα. Αλλά και την συνειδητοποίηση και αποδοχή του «λάθους», όταν και αν τούτο συμβεί. Άλλωστε... «το σφάλλειν ανθρώπινον»...

Το βαρύ τίμημα της αξιοπρέπειας.

«Τα πάντα ρεί», είπε κάποτε ο Ηράκλειτος, θέλοντας να καταδείξει την ρευστότητα των παντοίων στοιχείων της Φύσεως της ανθρώπινης ψυχής και συμπεριφοράς μη εξαιρουμένων.

Στην ροή της απειρίας του παγκόσμιου χρόνου οι μεταβολές και εξελίξεις που συμβαίνουν στο Σύμπαν είναι απρόβλεπτες, τεράστιες και απροσμέτρητες. Εμείς βιώνουμε ένα «Σήμερα», με γνώση -όσων επιτρέπουν οι συλληπτικές μας ικανότητες που εξικνούνται μέχρις ενός, σχετικά πρόσφατου, "Χθες". Ενός "Χθες" στο οποίο πάντοτε αναφερόμαστε με σχετική μελαγχολία... «Τον παλιό καλό καιρό», λέμε αναφερόμενοι συγκριτικά με τα όσα δυσάρεστα -κατά το δικό μας δοκούν- βλέπουμε να συμβαίνουν τώρα.

Κατά τη δική μου -συντηρητική πάντα- θεώρηση, εκείνο που με ενοχλεί και μελαγχολεί είναι ο συνεχής ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, από τον αμοραλισμό της τωρινής καθημερινότητος. Θυμάμαι πως κάποτε, π.χ., η παρθενία συνόδευε τις γυναίκες μέχρι τη νυφική παστάδα κατά την πρώτη συζυγική διανυκτέρευση, ενώ τώρα την αναζητείς με το κερί στα άνω των 15 ετών κοριτσόπουλα. Επίσης, η εύορκος συμπεριφορά των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων ήταν εγγύηση ευσυνειδησίας και εντιμότητος, με μόνο διαφορισμό την προσωπική ικανότητα στην απόδοση.

Σήμερα ξηλώνονται ολόκληρες υπηρεσίες -π.χ. η Εφορία Χαλκίδος- που κολυμπούν στην διαφθορά, με τη μίζα και τους μαφιόζικους εκβιασμούς ιδιωτών που συναινούν, υποκύπτοντας κατ΄ ανάγκην στο χορό της διαφθοράς. Με τις αμέτρητες προσωπικές απιστίες περί την Υπηρεσία, αλλά και τις μεταξύ τους αλητείες -ιδέ περίπτωση συνοριοφύλακα που έκλεβε συναδέλφους του- να κυριαρχούν στην κοινωνική μας ζωή, έστω κι αν δεν βγαίνουν στα φόρα. Και τον ιδιωτικό τομέα να μην υστερεί καθόλου στον έσχατο εξευτελισμό.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, το ηθικό ξεχαρβάλωμα -σε όλα τα επίπεδα- κυριαρχεί, με ελαχιστοποιημένο «αντάλλαγμα» των άνομων πράξεων. Από μιά περιστασιακή, κρυφή και ανάρμοστη ερωτική... «ξεπέτα», χάριν στιγμιαίας οργασμικής απολαύσεως -«σιγά μωρέ, και τί έγινε!»- μέχρι την προκλητική, μαζική, εμφανή αντικοινωνική εισιτηριοαποφυγή στα μέσα διάφορα ΜΜΕ, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κατακρεουργείται βάναυσα, με μηδαμινά αντισταθμιστικά οφέλη!

Αδυνατώ να προσαρμοστώ σε μιά τέτοια πραγματικότητα. Καθώς τα πεταμένα αποτσίγαρα και πλαστικά στις πλαζ, οι δολιχοδρομίες προς καταπάτηση της προτεραιότητος στις διάφορες ουρές, η εγωιστική, απάνθρωπη χρήση της ΛΕΑ στους Εθνικούς δρόμους, η διάχυτη αγένεια παντού και η γενική ασέβεια των δικαιωμάτων του «πλησίον», προσθέτουν υπέρμετρο βάρος στους γέρικους ώμους μου, που αδυνατούν να αντέξουν.

Μόνη μου καταφυγή η Χώρα των Ονείρων μου. Η βαθειά ανθρώπινη, ερωτική «Γαλάζια λίμνη», παρέα με την Έμελιν, η αίσθηση υπευθυνότητος των Γιαπωνέζων Σαμουράι και οι λεβέντικοι, μπεσαλίδικοι τύποι των παλιών καουμπόικων ταινιών.