Δεν φαντάζομαι κανέναν ευαίσθητον άνθρωπο που να μην συγκινήθηκε σφόδρα από την περίπτωση της μικρής φάλαινας, που βαριά τραυματισμένη και, πιθανότατα, προσβεβλημένη από κάποιον δικό της... κορωνοϊό, βγήκε στο γιαλό του Αλίμου αναζητώντας βοήθεια....
Και αμέσως... όλες οι κακουχίες κι οι ταλαιπώριες από την σκληρή "Ελπίδα" που μας καταβασάνισε -και αυτή και η "ουρά" της, που συνεχίζει σαδιστικά να μας ταλαιπωρεί- παραμέρισαν μπροστά στο μεγάλο δράμα της Φύσεως και της Ζωής που ξετυλίγεται τώρα στα ρηχά του Αλίμου.
Κατά τις απόψεις των ειδικών το φουκαριάρικο το μικρό φαλαινάκι μάλλον δεν θ΄ αποφύγει την νομοτελειακή κατάληξη όλων των όντων. Όμως, σταλμένο από την Θεία Πρόνοια, έπαιξε τον προκαθορισμένο ρόλο της. Και αυτό είναι μεγαλειώδες. Κατάφερε να αφυπνίσει την υπνώτουσα ανθρωπιά - όση και σε όσους έχει απομείνει και δαύτη. Να αποδείξει πως η ευαισθησία δεν εξέλειψε από τη Γη της ανθρώπινης αλαζονείας και απομόνωσης.
Ο μικρός Σωτήρης έπαιξε τον ρόλο του. Και τον έπαιξε τέλεια. Ένας μικρός -τεράστιος- πρωταγωνιστής ετοιμάζεται να αποσυρθεί από τη σκηνή. Όπως όλοι οι σπουδαίοι ηθοποιοί που -"ποιώντας ήθος"- γνωρίζουν πολύ καλά το πότε πρέπει ν΄ αποσυρθούν από τη σκηνή...
Όχι σαν κάτι άλλα παχύδερμα που επιμένουν, πρωταγωνιστώντας στην πολιτική σκηνή, να "μαγαρίζουν" τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου