Συριζαρίλα = Αριστερίλα ξεφτίλα

"Ο πλούτος θέλει καλοπέραση"

                                                             

   Στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Λουξεμβούργο, σε μιά κυριακάτικη βόλτα με τον ανεψιό μου, ξαναπέρασα από την γερμανική πόλη Τρίερ, γνωστή από το βορειότερο ανάκτορο του Μεγ. Κωνσταντίνου στη  Δύση και ως γενέτειρα του Καρλ Μαρξ. Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει -οι αριστεροί το παίζουν στα δάκτυλα, αλλά με παραποίηση και παρανόηση- πως ο Καρλ Μαρξ, (1818-1883), υπήρξε φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος, ιστορικός, πολιτικός, οικονομολόγος. Στην ιστορία έμεινε γνωστός ως ο θεμελιωτής και αρχιερέας του κομμουνισμού.

   Εκείνο που επιμελώς παρασιωπείται από τους -λίγους αλλά φανατικούς- εναπομείναντες οπαδούς του σε παγκόσμια κλίμακα, είναι η απομυθοποίηση της θεωρίας  και η απόδειξη της φενάκης της, όταν  -και όπου- αυτή επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί. Με αποτέλεσμα, την αυθόρμητη, ανενόχλητη από εξωτερικές επεμβάσεις, κατάρρευσης του κομμουνισμού από το σύνολον, σχεδόν, των κρατών της Γης, καθώς όχι μόνο δεν έφερε λύσεις στην αδικία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση, αλλά -τουναντίον- πρόσθεσε άλλα και μεγαλύτερα προβλήματα. Βασικός λόγος  κι αιτία  απολάκτισης του ουτοπικού κομμουνισμού υπήρξε η αντίδρασης των λαών που τον «υπέστησαν» καθ’ όσον, πλην της  κατ’ ευθείαν εναντίωσής του στις ανθρώπινη φύση, (αυτό που λέμε...DNA), προσετέθη και η ασκηθείσα βία και καταπίεση προκειμένου οι βολεμένες και ιδιοτελείς ηγεσίες να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, μέσω της διαιώνισης αυταρχικών καθεστώτων. (Όρα σημερινή Κίνα -άκρως καπιταλιστικής συμπεριφοράς- η οποία διατηρεί τον κομμουνιστικό της χαρακτήρα, μόνο και μόνο γιά να υπάρχει μονοκομματική διακυβέρνηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται).

   Στην εποχή που ο Μαρξ διετύπωσε τις κοινωνικοοικονομικές θεωρίες του, το σύνολον των πλουτοπαραγωγικών μηχανισμών και διαδικασιών ήταν στα χέρια πολύ ολίγων, ενώ το μεγάλο σύνολο των εργατών -από πλευράς δικαιωμάτων, απολαβών και αντιμετωπίσεως- ελάχιστα διέφεραν από τον λατινικόν όρο «res» των ρωμαϊκών εποχών και δεδομένων.  Σήμερα οι συνθήκες και τα δεδομένα λειτουργίας των κοινωνιών πόρρω απέχουν από εκείνες που έδωσαν αφορμή και έμπνευση στον Μαρξ να διατυπώσει τη θεωρία του. Κάτι που δεν θα διενοείτο να κάνει αν ζούσε σήμερα. Προσωπικά, δε, πιστεύω πως οι πάσης φύσεως... «κοινωνικές επαναστάσεις», (διευκρινίζω: όχι οι εθνοαπελευθερωτικές),  ουδέποτε  -και σε βάθος χρόνου- έδωσαν λύσεις. Τις λύσεις τις έδιναν πάντα οι διάφοροι... «Διαφωτισμοί», που προόδευσαν -σταθερά και μόνιμα- τις κοινωνίες των ανθρώπων. Με τον ήρεμο λόγο και την πειστική τους δύναμη. Η Γαλλική Επανάσταση έφερε, τελικά, την παλιννόστηση των Βουρβώνων και η Ρωσική Οκτωβριανή από τον Γκορμπατσόφ πέρασε τους Ρώσους στον Πούτιν!).

   Στα δικά μας τώρα και στο δικό μας σήμερα. Γιά μεν την ορθόδοξη και συνεπή κομμουνιστική παράταξη που εκφράζεται με το φερέφωνο του ΚΚΕ, τον Ριζοσπάστη, και προς απόδειξη του ιδεολογικού παραλογισμού και αγκύλωσης, αρκεί ο χθεσινός του τίτλος, όπου εζητείτο η οικονομική προστασία των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών. Σαν απάντηση αρκεί η συνιστώμενη λογική αεροπορική οδηγία: «Σε περίπτωση κινδύνου, όταν πέφτουν μάσκες οξυγόνου, πρώτα θα πρέπει να βάλει η  μητέρα τη δική της και μετά να φορέσει την αντίστοιχη στο παιδί της, που κάθεται δίπλα της». Έτσι, αν δεν ενισχυθεί ο εργοδότης γιά να διατηρήσει την επιχείρησή του, δεν θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι -χάνοντας τη δουλειά τους- να επιβιώσουν επί μακρόν από περιστατικές βοήθειες και κρατικά επιδόματα.

   Όσο γιά τη σύγχρονη αριστερά, η  συριζαρέικη  κομπανία  την διασύρει μετατρέποντάς την σε... φαύλη «αριστερίλα», (κατά το βρωμίλα, ψαρίλα, βοθρίλα, κ.λπ.). Την διακοσμεί με απύθμενο θράσος και την στέλνει στην πεμπτουσία της... αισχρής ξεφτίλας. (Όρα "βαρεμένους" κατρουλήδες, άκριτες ξανθές κουλτουριάρες -παραμορφωμένες απ' το πολύ λίφτινγκ- και διάφορα άλλα εμετικά νούμερα του αριστερού θιάσου σκιών. Γιατί αν στην έντιμη κομμουνιστική αριστερά μπορούμε να καταλογίσουμε συνέπεια σε -έστω- παρωχημένες και αντιανθρώπινες  ιδέες και πρακτικές, οι μεθυσμένοι από την ηδονή της εξουσίας συριζαρέοι του τώρα, που τους καταξίωσε περιστασιακά η ελληνική αβελτηρία πριν αφυπνιστεί και τους εξωπετάξει κλωτσηδόν, αποτελούν το όνειδος και την πλήρη παρακμή και αηδία αυτού του ιδεολογικού χώρου. Πέραν της αφιονισμένης υστερικής εμμονής στην αντιστροφή της πραγματικότητος, την εθελοτυφλία, την αμορφωσιά, την ανικανότητα παραγωγής έργου, την εμπάθεια προς την ηγεσία της ΝΔ, την διαστρέβλωση των γεγονότων και τον απίστευτο γραικυλισμό που τους διακατέχει, αποδεικνύουν και την μέγιστη... μικρότητα που τους διακρίνει. Πρότυπον αυτής η κατάπτυστη και προκλητική συμπεριφορά του ζάπλουτου αρχιφαύλου αργόσχολου των Βρυξελλών, ο οποίος  μόλις πάτησε το πόδι του στο ελληνικό έδαφος έσπευσε με τον... «παραδουλεύτρο» του να φορτώσει τρία καρότσια εφόδια από το σούπερ μάρκετ της γειτονιά του! Μπας και στερηθεί κανένα... γκουρμέ, στο οποίον εθίστηκε από την γαλατική του ιδιοσυστασία, διαμορφωθείσα  στην Εσπερία, όπου τον έστειλε η εκτίμηση, αγάπη και προτίμηση μερικών χιλιάδων αφελών, που δυσκολεύονται να γεμίσουν μιά σακουλίτσα! Εκτός και αν οι τεράστιες προμήθειές του έχουν προορισμό και στόχο τα πεινασμένα στομάχια των πολυπληθών λαθρομεταναστών που  η αριστερή του μεγαλόψυχη συνείδηση επέβαλε να στεγάσει κάτω απ’ τη γαλαντόμο φτερούγα της προστασίας του. Οπότε, αν είναι έτσι, θα του ζητήσω δημόσια και ταπεινά... συγγνώμη. Κάτι που η αποδεδειγμένη -πλέον- μεγαλοψυχία του θα μου χορηγήσει εκ του ασφαλούς!