Τα Ελληνικά Ακροβατικά Σμήνη 1954 - 1958

«Το Καρρέ των Άσσων»

   Δεν μου αρέσει, γενικώς, ο κομπασμός και η πομπώδης προβολή. Τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και  σε οικογενειακό. Όμως τώρα που οι ορίζοντές  μου κλείνουν απελπιστικά, θεωρώ υποχρέωσή μου  να αναφέρω  -αφήνοντας ταυτόχρονα στην Ιστορία- δύο  από τα πιό σημαντικά μέλη της χαμηλού προφίλ  οικογενείας μου, στον τομέα της πολεμικής αρετής και ανδρείας.
    Ό ένας ήταν ο Καπετάν Πλάτανος ή Πευκίτης, γεννημένος το 1920, καπετάνιος του ΕΛΑΣ  και τιμημένος με τον Χρυσούν Σταυρόν Ανδρείας  γιά ανδραγαθία, ως  Ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού στον Ελληνοϊταλικό  πόλεμο, Αλέξανδρος Παπαδημητρόπουλος, αδελφός του πατέρα μου. Σ’ αυτόν οφείλω το όνομά μου, καθ’ όσον στο κατώφλι του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής, όπου -κατά το 1945- σε μιά μικρή κουστωδία συγγενών και φίλων που με συνόδευε για τη βάφτισή  μου, μαθεύτηκε ο... θάνατός του. 'Ετσι  ενώ μπήκα ως υποψήφιος... Γιάννης -ο παππούς μου-  βγήκα βαφτισμένος... Αλέξανδρος! Στο δεύτερο αντάρτικο  υπήρξε στρατιωτικός διοικητής του ΕΛΑΣ στον Ανατολικό Όλυμπο, όταν στον Δυτικό ήταν ο... Χαρίλαος Φλωράκης, (Καπετάν Γιώτης). Τελικά ο θάνατός του διαψεύστηκε,  όμως το... Αλέξανδρος μου έμεινε, και ευτυχώς!

  

    Ο άλλος, γεννημένος το 1932, Μανώλης Παπαδημητρόπουλος, δεύτερος εξάδελφός μου, υπήρξε μέλος  του πρώτου ακροβατικού σμήνους  που ιδρύθηκε το 1954 και εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, με έδρα τη Λάρισα. Οι εκπληκτικές και επικίνδυνες εμφανίσεις του σμήνους  του έδωσαν το τιμητικό όνομα «Καρρέ των Άσσων» και τον θαυμασμό όλων των συμμαχικών δυνάμεων !  

   Στη φωτογραφία, ο εξάδελφός μου -πρώτος αριστερά- ήταν ο Βενιαμίν του Σμήνους, με βαθμό ανθυποσμηναγού. Ο Κωνστ. Κόκκας -μέσον- ήταν σμηναγός και ιδρυτής του σμήνους, ενώ οι άλλοι δύο, μεγαλύτεροι, ήσαν υποσμηναγοί. Τα αεροπλάνα με τα οποία πετούσαν ήσαν τύπου F-84G. 

   Στον σχηματισμό, προηγείτο ο αρχηγός τον οποίον πλαισίωναν δύο και ακολουθούσε ο τέταρτος. Ο Μανόλης πετούσε πάντα στα δεξιά του αρχηγού. 

   Ο εξάδελφός μου ήταν ένα σεμνό, ντροπαλό και γλυκό παιδί με πολύ χαμηλό προφίλ. Αποστρατεύτηκε το 1973 με το βαθμό ταξιάρχου και γιά αρκετά χρόνια μετά πετούσε ως πιλότος της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

   Όλα τα πιό πάνω είναι ευρέως γνωστά και δημοσιευμένα στο εικονιζόμενο βιβλίο της Πολεμικής μας Αεροπορίας.

   Όμως εκείνο που δεν είναι γνωστό και το πληροφορήθηκα -πιτσιρίκος και από πρώτο χέρι- είναι το εξής περιστατικό. Η μη ευρεία διάδοση αποδεικνύει τη σεμνότητα του Μανώλη. Σε κάποια πτήση, μπλοκάρισε το πηδάλιο του αρχηγού Κόκκα και δεν υπήκοε στον χειριστή του.  Τότε τον πλησίασε ο Μανώλης και με το φτερό του, ακουμπώντας το ελαφρά... το ξεκόλλησε!

   Θέλετε τώρα να μάθετε τί έγινε στη συνέχεια; Ο Μανώλης πήρε κάποιο παράσημο εξαιρέτων πράξεων και μερικές ημέρες... φυλακή, γιατί εξέθεσε σε κίνδυνο, εν πτήσει, δύο αεροσκάφη!!

   Τον Μανώλη τον γνώρισα ελάχιστα. Η διαφορά ηλικίας και οι απαιτήσεις της ζωής δεν επέτρεψαν πολλά,πολλά. Τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν σε μιά απρόοπτη συνάντηση στην οδό Δεινοκράτους, πρό πολλών χρόνων. Τελικά "έφυγε" αθόρυβα και σεμνά, όπως έζησε, σε ηλικία 71 ετών. Όπως θα θέλαμε να φύγουμε όλοι όσοι κλείνουμε τον κύκλο μας και του μοιάζουμε σε χαρακτήρα
   Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του, αναρτώ κάποια μικρή νεκρολογία της εποχής.

Έφυγε ο Ταξίαρχος ε.α. Εμμανουήλ Παπαδημητρόπουλος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, ελαφρύ όσο και οι χειρισμοί του στο στικ του F-84G.

Γεννήθηκε στα Γδόχια Λασιθίου Κρήτης το 1932. Εισήλθε στη Σχολή Αεροπορίας τμήμα ΕΚΕΧ (Εκπαιδευτικό Κέντρο Εφέδρων Χειριστών) με τη 2η σειρά στις 5 Ιουνίου 1950. Αποφοίτησε ως έφεδρος ιπτάμενος Ανθυποσμηναγός στις 13 Ιουνίου 1951 και μονιμοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1953. Διακρίθηκε ως χειριστής με τη συμμετοχή του στο πρώτο Ακροβατικό Σμήνος σε όλη τη διάρκεια της δράσης του, κατέχοντας τη δεξιά (Νο3) θέση σε σχέση με τον αρχηγό. Υπηρέτησε σε μονάδες και επιτελεία. Αποστρατεύτηκε το 1973 με τον βαθμό του ταξιάρχου. Στη συνέχεια διετέλεσε επί σειρά ετών κυβερνήτης αεροσκαφών Ολυμπιακής