Η αποτέφρωση, ως τελευταία πράξη του ανθρωπίνου δράματος.

Πείσμα, μικρόνοια, μικροψυχία, αυθαιρεσία, εκβιασμός.

Η Αγία Σκέπη που με περιμένει.

   Η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου, σχετικά με την επιλογή αποτέφρωσης των λειψάνων, δεν με εξέπληξε και πολύ. Απλά διέψευσε κάποιες μύχιες ελπίδες -ελάχιστες- που διατηρούσα πως η Ελληνική Εκκλησία -τελευταία από όλα τα χριστιανικά δόγματα και παραλλαγές- θα εγκατέλειπε, επί τέλους, την στείρα, υστερική, αγκυλωμένη ιδεοληπτικά και δογματικά αυθαίρετη άποψή της, αναφορικά με την ελευθερία αυτοδιάθεσης  των, μετά θάνατον, υπολειμμάτων μας.

   Από προσωπική εμπειρία, τόσον από διαχείριση λειψάνων απελθόντων ανιόντων, όσον και από ιδίοις όμμασι μακάβριων θεαμάτων στα Νεκροταφεία Βύρωνος και Παπάγου, έχω παγιώσει -σταθερά και αμετακίνητα- την πεποίθηση πως  ο αξιοπρεπέστερος και γενικότερα σκοπιμότερος τρόπος διαχειρίσεως των υλικών υπολειμμάτων μας  και της αυλαίας της επίγειας διαδρομής μας, είναι η αποτέφρωση. Μία μικρή λήκυθος τοποθετημένη οπουδήποτε μέσα στο σπίτι, ή σε κάποιο ιδιωτικό παρεκκλήσι, μπορεί να διατηρήσει άσβεστη τη μνήμη.  Ή, ακόμη, λίγη τέφρα διασκορπισμένη σε θάλασσα ή βουνό, κατά την τελευταία επιθυμία, θα κλείσει σεμνά, ταπεινά και αθόρυβα τον εφήμερο κύκλο της ζωής μας. Χωρίς πομπώδη -χλιδάτα ή ταπεινά- μνήματα ματαιοδοξίας.

   Αυτό -το μόνο- που με εντυπωσιάζει στο σκεπτικό της Ιεράς Συνόδου είναι ο απύθμενος παραλογισμός, αφού ο ιερατικός φανατισμός θεωρείται δεδομένος, και ο επιχειρούμενος... ανίερος εκβιασμός του χριστεπώνυμου ελληνικού πληρώματος.

   Ο παραλογισμός αυτός και η φρασεολογία, γενικότερα, φαλκιδεύει ευθέως την... ιερότητα, αλλά και την λογική του συντάκτου του. Θεωρεί την αποτέφρωση ως «ανακύκλωση απορριμμάτων», ενώ ισχύει  -ακριβώς- το αντίθετο. Η τέφρα διασκορπούμενη εξαφανίζεται, ενώ η ενταφιαζόμενη σορός αποτελεί, στην αρχή, βρώσιμη ύλη σκωλήκων και τα εναπομένοντα οστά, στη συνέχεια, βοσκή αγέλης αδέσποτων σκύλων, άρα ανακύκλωση μέσω... κοπράνων! Συνεπώς, σε ποιά διαδικασία ενυπάρχει η απορριμματική ανακύκλωση; Έτσι, το μόνο που απομένει είναι ο εκφοβισμός των πιστών και ο απροκάλυπτος εκβιασμός με τη στέρηση της εξόδιου ακολουθίας, γεγονός ευθέως αντίθετο προς κάθε Χριστιανική λογική, αρετή και ηθική. Οι σεπτοί Ιεράρχες, απεκδύονται την ποιμαντορική αποστολή τους και μετατρέπονται σε θυμωμένα παιδάκια, μουτρωμένα και πεισματάρικα, που συμπεριφέρονται λες και τους πήραν το... παιχνίδι τους!

   Αποτελώ αμετακίνητα θεοφοβούμενο και θεοσεβούμενο άτομο, χωρίς να διακρίνομαι γιά προσκόλληση σε θρησκευτικά τελετουργικά, γονυκλισίες, μεγάλους σταυρούς και συστηματικές θρησκοληπτικές προσκολλήσεις. Επικοινωνώ, απ’ ευθείας, με τον Υπέρτατο Δημιουργό, τον οποίο θεωρώ ιστάμενο υπεράνω πασών των θρησκειών και των πάσης φύσεως θρησκευτικών κανόνων, που φρονώ πως αποτελούν ανθρώπινα κατασκευάσματα, έστω σοφών, εμπνευσμένων και πεφωτισμένων ανθρώπων. Αυτοί -στον τόπο και τον χρόνο- υπενθυμίζουν, κατά καιρούς, την ύπαρξη του Θεού και επαναλαμβάνουν τις βουλές Του, «γαρνιρισμένες» με κοινωνικής σκοπιμότητος... όρντινα!

   Σεμνύνομαι να ισχυριστώ πως -σε μία ακραίας απελπισίας στιγμή που έκανα λανθασμένη επιλογή- ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος με καταξίωσε, μέσω μακρού διαλόγου και εικονικών συμβολισμών, σε μακρύ διάλογο με αποκάλυψη και αποκρυπτογράφηση των πραγματικών βουλών του.

   Σήμερα, διατρανώνω την πίστη μου στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, ως ένα απολύτως βολικό θρησκευτικό ενδιαίτημα στο οποίο με τοποθέτησαν οι γονείς μου, θεωρώντας -εν ταυτώ- πως ουδείς αλλόθρησκος είναι άθεος, αμαρτωλός ή πεπλανημένος. Πιστεύω ακράδαντα πως ο Ιησούς Χριστός, στην διδασκαλία του, την οποίαν αποδέχομαι, τιμώ και ευλαβούμαι, ουδαμού αναφέρεται αρνούμενος την αποτέφρωση, την οποία ουδέν χριστιανικό δόγμα και ουδεμία χριστιανική Εκκλησία, επίσης, αρνείται, πλην της ελληνικής.

   Τήρησα την από κοινού ληφθείσα απόφαση και αποτέφρωσα την σύζυγό μου Άλκηστη στην Σόφια, υπενθυμίζοντας την ίδια επιλογή μου στους απογόνους μου.

   Θεωρώ πως πίσω από την κοντόφθαλμη και εκβιαστική απόφαση της Ιεράς Συνόδου υποφώσκουν ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα, μολονότι όλες οι πατροπαράδοτες χριστιανικές τελετές -κηδεία, μνημόσυνα, τρισάγια- θα μπορούν να τελούνται ανεξαρτήτως διαδικασίας αποδρομής. (Μόνοι ζημιωμένοι οι... μαρμαράδες!).

   Το μόνο που με θλίβει είναι η ίδια φαρσοκωμωδία που θα αναγκαστεί να παίξει η κόρη μου προκειμένου να με... «διαβάσουν». Κάτι που έκανα κι εγώ γιά την γυναίκα μου!

   Τέλος, όλα τα υπόλοιπα, θα τα βρώ, κατ’ ευθείαν με... Εκείνον, όταν Τον συναντήσω.