Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

Ο Γιάννης Σπανός κι εγώ.


 ...ίσως κι εσείς

 
   Η συναισθηματική φόρτιση που γεννά η εν γένει αηδιαστική κατάσταση κι η παρανοϊκή περιρρέουσα ατμόσφαιρα  κάνει την απώλεια του Γιάννη Σπανού τραγικότερη. Μνήμες παλιές, ανακατεμένες  με καινούργιες  καταστάσεις, εκπλήξεις και επανεμφανίσεις  από τα βάθη του χρόνου φέρνουν σύγχυση στο νου και ταραχή στην ψυχή.
   Σαν ελάχιστη σπονδή στη θύμηση του πιό τρυφερού κι αισθαντικού σύνθετη που γεννήθηκε κάτω απ’ τον ελληνικό ουρανό, καταθέτω αυτό το βίντεο. Όσοι πιστοί  -ακούστε το με ευλάβεια και σιωπή. Κι αν τρέξει απ’ τα μάτια σας ένα δάκρυ, να ξέρετε δεν είναι γι’ αυτόν που έφυγε. Είναι για σας που μείνατε πίσω.  Εσάς που μπορείτε ακόμη να θυμάστε, να σκέπτεστε, να νοσταλγείτε,  να εκπλήττεστε, ν’ αγαπάτε, να πληγώνεστε και να πονάτε... Για όλους εσάς, που σε κάποια γωνιά της ψυχής σας απόμεινε μια σταλιά τρυφεράδας. Βγάλτε  την, λοιπόν, αναπολώντας, μ’ εμβρυουλκό και καταλύτη τις ευγενικές νότες του Γιάννη που έφυγε, παίρνοντας μαζί του κι ένα κομμάτι -ίσως το καλύτερο- του καλού εαυτού σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου