Συνταγή ευτυχίας.

-Sorry! Δεν εννοούσα αυτήν την Ευτυχία!

   Πολλοί επεξηγηματικοί ορισμοί έχουν δοθεί  γιά την λέξη «ευτυχία». Τί νοείται ως "ευτυχία", πώς είναι, πού εδράζεται και πώς αποκτάται.  Και καθένας την προσδιορίζει αλά καρτ και κατά το δοκούν. Εκεί που όλοι συμφωνούν είναι στο ότι δεν μπορεί -επ’ ουδενί- να θεωρηθεί συνεχής και ρέουσα -σε βάθος ζωής- κατάσταση, αλλά αποτελεί ένα κβαντωμένο μέγεθος, που πλέει με αντίστοιχα κβαντωμένα στοιχεία «δυστυχίας», μέσα σ’ ένα ποτάμι καθημερινότητος, αδιαφορίας και ρουτίνας, από  όπου «ψαρεύεται». Είτε με μεθοδευμένη προσπάθεια, ή τυχαία. Προσδιορίζεται, δε -και  επιδιώκεται- κατά τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις και τις επιδιώξεις του καθ’ ενός εξ ημών.

   Κάποιοι, μάλλον ολιγαρκείς και γειωμένοι, θεωρούν  πως η καλύτερη συνταγή ευτυχίας χρειάζεται πολύ λίγα συστατικά γιά να μαγειρευτεί. Γεμίζεις μέχρι τη μέση  μιά κατσαρόλα τρυφερότητος με άφθονη κατανόηση, υπομονή και σεβασμό. Μετά προσθέτεις δυό λαμπερά και γελαστά μάτια, μιά ζεστή καρδιά, μπόλικη έξυπνη διελκυστίνδα διαλόγων, αρκετή δόση  σεξ και, τέλος,  ρίχνεις  μιά κουταλιά σούπας φιλία και μιά πρέζα συντροφικότητος. Τέλος, συμπληρώνεις την κατσαρόλα με άφθονη ειλικρινή αγάπη. Αυτά αρκούν. Τίποτε άλλο. Και αφήνεις την κατσαρόλα να σιγοβράζει... διά βίου!!

   Τί είπατε;  Πολύ εύκολο; Λάθος! Γιά δοκιμάστε να το μαγειρέψετε και... τα ξαναλέμε.

   ΥΓ. Τώρα αν στα παραπάνω βάλουμε κανένα εκατομμυριάκι στην Τράπεζα, μιά σιδερένια υγεία και πάνω απ' όλα... Τύχη... τύφλα να ’χει το Lotto.