Βερολίνο. 30 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους.

Και άλλα τινά, εγχώριου ενδιαφέροντος.

   Γιά να περιγράψεις την σημασία ενός σημαντικού γεγονότος δεν χρειάζονται και πολλά λόγια. Απαιτείται  λιτότης στο κείμενο και σαφείς διατυπώσεις. Ο πλατυασμός  το αποπροσανατολίζει και το διυλίζει μέσα σε άσκοπα και περιττά λόγια, διευκολύνοντας έτσι κάθε φαύλο και, εκ του πονηρού, αντίλογο.

    Η αποχαλίνωτη και παρανοϊκή αριστερά, με τα φρένα σπασμένα, την μολυσματική  λύσσα από τη χαμένη εξουσία και το σύνδρομο στέρησης της γλύκας της, έχει χάσει κάθε μέτρο και κάθε όριο λογικής. Με σαμψωνική πρακτική και ρεβανσιστική μανία, την οποίαν εκδηλώνει συστηματικά σε κάθε ευκαιρία -σημαντική ή ασήμαντη-  επιδιώκει να μην αφήσει λίθον επί λίθου στη χώρα. Κάτι που δεν πρόλαβε ως κυβέρνηση,  αρχίζοντας από φραστικές ανοησίες, ικανές να παρασύρουν ευεπίφορους δέκτες  με καταφανή ανωριμότητα  και προχωρώντας σε -λάου, λάου- οργάνωση και μεθόδευση πρακτικών μπαχαλοποίησης κράτους και κοινωνίας.

   Έτσι, μετά τις ηλιθιότητες περί ποινικοποιήσεως  κάποιων ανοησιών  από ανεγκέφαλους της απέναντι πλευράς, όπως το προκλητικό ψήσιμο χοιρινού κάτω από τη μύτη λαθρομεταναστών μουσουλμάνων, ήρθαν τα βλακώδη ανερωτήματα περί του τί κακό κάνει ένας περίπατος με μολότοφ στο σακίδιο! Ακολουθούν τα καραγκιοζλίκια και οι υλακές του Σφακιανού Βεληγκέκα και του ερωτευμένου Χατζηαβάτη στην επιτροπή γιά τη σκευωρία Novartis και η εξομοίωση ενός ερωτήματος  διάδικου βουλευτή της ΝΔ προς δικαστικό, σχετικά με την ταχύτητα έκδοσης τελματωμένης αποφάσεως και όχι με την ουσία της,  (σημ: Στ’ αλήθεια η διερεύνηση των πολιτικών φρονημάτων του ανακριτού κ. Σεβαστίδη έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Και αν δεν προκύψει συριζαρέος να μου τρυπήσετε τη μύτη!), με την παρέμβαση γιά επηρεασμό ενός αρμόδιου υπουργού στο δικαστικό έργο. Τέλος, ως αποθέωση αριστερού παραλογισμού, κατάντησαν να θεωρούν την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης ως... αναβίωση αστυνομικού κράτους!

   Και τώρα, φθάνοντας στην 30^η  επέτειο από την  κατεδάφιση του Τείχους του Βερολίνου, συσχετίζουν κουτοπόνηρα, την εξάλειψη ενός  αίσχους, που φτιάχτηκε  -τίρα, βίρα εν μία νυκτί-  γιά να χωρίσει μία πόλη και τον λαό της, φυλακίζοντας  τον μισό σε μιά ανελεύθερη κομμουνιστική φυλακή. Συμψηφίζεται το απάνθρωπο γεγονός, όπου στην μία πλευρά του δρόμου θα ζούσε ελεύθερος ο ένας αδελφός και στην άλλη θ’ ασφυκτιούσε δέσμιος ο άλλος, με τα σημερινά τεκταινόμενα και την πλημμυρίδα της λαθρομετανάστευσης. Συγχέουν τα αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας που οφείλει να πάρει η κάθε κοινωνία, προκειμένου να προστατευτεί από την ανεξέλεγκτη, απρόσκλητη και απρόκλητη επέλαση ετερόκλητων ορδών λαθρομεταναστών -ποικίλου φάσματος χαρακτηριστικών, που αδυνατώντας να φτιάξει τη ζωή του στον τόπο του, έρχεται να χαλάσει και τη δική σου, στον δικό σου-  και αποφύγει την εθνική της διύλιση μέσα σε έναν παρδαλό ωκεανό βαρβαρότητος και οικονομικής εξαθλίωσης. Και μπουρδουκλώνουν την Μικρασιατική καταστροφή, όπου ο ξεριζωμένος ελληνισμός -αιώνες φυτεμένος και ανθισμένος εκεί- εξανδραποδίστηκε και -έντρομος πρόσφυγας- ζήτησε προστασία και νέα ζωή στη μάνα-πατρίδα, με τα ετερόκλητα στίφη που κατακλύζουν τα νησιά μας. Ή παραγνωρίζουν πως η μεταπολεμική μετανάστευση Ελλήνων εργατών στη Γερμανία έγινε οργανωμένα και νόμιμα. Και μάλιστα -γιά όσους δεν γνωρίζουν- μετά και από ιατρική εξέταση των υποψήφιων μεταναστών σε ειδικά ιατρεία. (Κάπου στην οδό Αλκαμένους, αν δεν με απατά η μνήμη. Πάντως εκεί γύρω ήσαν).

   Στον ανιστόρητο λόγο -σιγά που θα ήξερε Ιστορία ένας σουλατσαδόρος μαθητής, ο οποίος το μόνο που έμαθε στο «σχολειό» του ήταν να το... καταλαμβάνει! Λες  κι ήταν ύψωμα της Κορυτσάς! Πωρωμένος με την  αριστερή διεθνιστική φιλοσοφία  του... «ή αυτοί, ή εμείς», του... «ή τους τελειώνουμε, ή μας  τελειώνουν», του «δεξιοί ήσαν αυτοί που κάηκαν στο Μάτι».

   Σήμερα πρωί ο μιξοπόλιος, πλέον, από τον πανδαμάτορα και τις  έννοιες του κυβερνητικού φόρτου κ. Μητσοτάκης, έδωσε -μέσω ΣΚΑΙ, στον αντίστοιχα μιξοπόλιο λαϊκιστή λεξιπένητα, (και ήκιστα συμπαθή στην στήλη), παρουσιαστή- ηχηρή απάντηση-αντίλογο στο αριστερό μειράκιο με το αλαζονικό προφίλ και την διαχειριστική ασχεταδούρα. Συμπέρασμα : Τρεις μόνο λέξεις αρκούν γιά να συμπεριλάβουν ολόκληρο το νόημα της συνεντεύξεως: Σοβαρότης, αξιοπιστία, εμπιστοσύνη! Αυτά... και βλέπουμε, αισιοδοξώντας!