«Λαϊκών απελευθερωτικών αγώνων»... το ανάγνωσμα!

   Αντιγράφω από την κοινή ανακοίνωση των προοδευτικών σπουδαστών-φοιτητών των ελληνικών Πανεπιστημίων και του πανελληνίου συνδέσμου αντιεξουσιαστών,  επαναστατών, περιθωριακών μηχανισμών, τρομοκρατών  και λοιπών αγανακτισμέρνων μπαχαλάκηδων, σε σχέση με την χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στην περιοχή του Πύργου του Λονδίνου.

Δόξα και τιμή στην ευγενική τούτη φάτσα

   «Σύσσωμοι, όλοι εμείς οι παραπάνω δημοκρατικοί οργανισμοί εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας γιά τη βάρβαρη και φασιστική συμπεριφορά του εγγλέζικου μπασκιναριού, που άδικα κι απροκάλυπτα σκότωσε στην καρδιά του ντόπιου και ξένου καπιταλισμού τον σύντροφο λαϊκό αγωνιστή Ουσμάν Καν, ο οποίος ούτε καν φορούσε εκρηκτικά στην ψεύτικη, άσφαιρη και άκακη ζώνη παραλλαγής του. Τιμή και δόξα στον σύντροφο Ουσμάν. 
   Και όλοι σήμερα στις 12.00΄στα Προπύλαια γιά εκδήλωση διαμαρτυρίας. Θ’ ακολουθήσει πορεία προς την εγγλέζικη πρεσβεία. Κάτω το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Κάτω οι φονιάδες των λαϊκών αγωνιστών. Κάτω η Μαρέβα. Ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός αγώνας»

   Si non e vero e ben trovato!

Η αποτέφρωση, ως τελευταία πράξη του ανθρωπίνου δράματος.

Πείσμα, μικρόνοια, μικροψυχία, αυθαιρεσία, εκβιασμός.

Η Αγία Σκέπη που με περιμένει.

   Η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου, σχετικά με την επιλογή αποτέφρωσης των λειψάνων, δεν με εξέπληξε και πολύ. Απλά διέψευσε κάποιες μύχιες ελπίδες -ελάχιστες- που διατηρούσα πως η Ελληνική Εκκλησία -τελευταία από όλα τα χριστιανικά δόγματα και παραλλαγές- θα εγκατέλειπε, επί τέλους, την στείρα, υστερική, αγκυλωμένη ιδεοληπτικά και δογματικά αυθαίρετη άποψή της, αναφορικά με την ελευθερία αυτοδιάθεσης  των, μετά θάνατον, υπολειμμάτων μας.

   Από προσωπική εμπειρία, τόσον από διαχείριση λειψάνων απελθόντων ανιόντων, όσον και από ιδίοις όμμασι μακάβριων θεαμάτων στα Νεκροταφεία Βύρωνος και Παπάγου, έχω παγιώσει -σταθερά και αμετακίνητα- την πεποίθηση πως  ο αξιοπρεπέστερος και γενικότερα σκοπιμότερος τρόπος διαχειρίσεως των υλικών υπολειμμάτων μας  και της αυλαίας της επίγειας διαδρομής μας, είναι η αποτέφρωση. Μία μικρή λήκυθος τοποθετημένη οπουδήποτε μέσα στο σπίτι, ή σε κάποιο ιδιωτικό παρεκκλήσι, μπορεί να διατηρήσει άσβεστη τη μνήμη.  Ή, ακόμη, λίγη τέφρα διασκορπισμένη σε θάλασσα ή βουνό, κατά την τελευταία επιθυμία, θα κλείσει σεμνά, ταπεινά και αθόρυβα τον εφήμερο κύκλο της ζωής μας. Χωρίς πομπώδη -χλιδάτα ή ταπεινά- μνήματα ματαιοδοξίας.

   Αυτό -το μόνο- που με εντυπωσιάζει στο σκεπτικό της Ιεράς Συνόδου είναι ο απύθμενος παραλογισμός, αφού ο ιερατικός φανατισμός θεωρείται δεδομένος, και ο επιχειρούμενος... ανίερος εκβιασμός του χριστεπώνυμου ελληνικού πληρώματος.

   Ο παραλογισμός αυτός και η φρασεολογία, γενικότερα, φαλκιδεύει ευθέως την... ιερότητα, αλλά και την λογική του συντάκτου του. Θεωρεί την αποτέφρωση ως «ανακύκλωση απορριμμάτων», ενώ ισχύει  -ακριβώς- το αντίθετο. Η τέφρα διασκορπούμενη εξαφανίζεται, ενώ η ενταφιαζόμενη σορός αποτελεί, στην αρχή, βρώσιμη ύλη σκωλήκων και τα εναπομένοντα οστά, στη συνέχεια, βοσκή αγέλης αδέσποτων σκύλων, άρα ανακύκλωση μέσω... κοπράνων! Συνεπώς, σε ποιά διαδικασία ενυπάρχει η απορριμματική ανακύκλωση; Έτσι, το μόνο που απομένει είναι ο εκφοβισμός των πιστών και ο απροκάλυπτος εκβιασμός με τη στέρηση της εξόδιου ακολουθίας, γεγονός ευθέως αντίθετο προς κάθε Χριστιανική λογική, αρετή και ηθική. Οι σεπτοί Ιεράρχες, απεκδύονται την ποιμαντορική αποστολή τους και μετατρέπονται σε θυμωμένα παιδάκια, μουτρωμένα και πεισματάρικα, που συμπεριφέρονται λες και τους πήραν το... παιχνίδι τους!

   Αποτελώ αμετακίνητα θεοφοβούμενο και θεοσεβούμενο άτομο, χωρίς να διακρίνομαι γιά προσκόλληση σε θρησκευτικά τελετουργικά, γονυκλισίες, μεγάλους σταυρούς και συστηματικές θρησκοληπτικές προσκολλήσεις. Επικοινωνώ, απ’ ευθείας, με τον Υπέρτατο Δημιουργό, τον οποίο θεωρώ ιστάμενο υπεράνω πασών των θρησκειών και των πάσης φύσεως θρησκευτικών κανόνων, που φρονώ πως αποτελούν ανθρώπινα κατασκευάσματα, έστω σοφών, εμπνευσμένων και πεφωτισμένων ανθρώπων. Αυτοί -στον τόπο και τον χρόνο- υπενθυμίζουν, κατά καιρούς, την ύπαρξη του Θεού και επαναλαμβάνουν τις βουλές Του, «γαρνιρισμένες» με κοινωνικής σκοπιμότητος... όρντινα!

   Σεμνύνομαι να ισχυριστώ πως -σε μία ακραίας απελπισίας στιγμή που έκανα λανθασμένη επιλογή- ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος με καταξίωσε, μέσω μακρού διαλόγου και εικονικών συμβολισμών, σε μακρύ διάλογο με αποκάλυψη και αποκρυπτογράφηση των πραγματικών βουλών του.

   Σήμερα, διατρανώνω την πίστη μου στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, ως ένα απολύτως βολικό θρησκευτικό ενδιαίτημα στο οποίο με τοποθέτησαν οι γονείς μου, θεωρώντας -εν ταυτώ- πως ουδείς αλλόθρησκος είναι άθεος, αμαρτωλός ή πεπλανημένος. Πιστεύω ακράδαντα πως ο Ιησούς Χριστός, στην διδασκαλία του, την οποίαν αποδέχομαι, τιμώ και ευλαβούμαι, ουδαμού αναφέρεται αρνούμενος την αποτέφρωση, την οποία ουδέν χριστιανικό δόγμα και ουδεμία χριστιανική Εκκλησία, επίσης, αρνείται, πλην της ελληνικής.

   Τήρησα την από κοινού ληφθείσα απόφαση και αποτέφρωσα την σύζυγό μου Άλκηστη στην Σόφια, υπενθυμίζοντας την ίδια επιλογή μου στους απογόνους μου.

   Θεωρώ πως πίσω από την κοντόφθαλμη και εκβιαστική απόφαση της Ιεράς Συνόδου υποφώσκουν ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα, μολονότι όλες οι πατροπαράδοτες χριστιανικές τελετές -κηδεία, μνημόσυνα, τρισάγια- θα μπορούν να τελούνται ανεξαρτήτως διαδικασίας αποδρομής. (Μόνοι ζημιωμένοι οι... μαρμαράδες!).

   Το μόνο που με θλίβει είναι η ίδια φαρσοκωμωδία που θα αναγκαστεί να παίξει η κόρη μου προκειμένου να με... «διαβάσουν». Κάτι που έκανα κι εγώ γιά την γυναίκα μου!

   Τέλος, όλα τα υπόλοιπα, θα τα βρώ, κατ’ ευθείαν με... Εκείνον, όταν Τον συναντήσω.

Υπόθεση: «Διοικητές Νοσοκομείων».

Ακόμη μία απτή απόδειξη της διαφοράς ποιότητος.

   Η διακυβέρνηση μίας χώρας είναι τεραστίας πολυκλοκότητος διαδικασία. Γι’ αυτό και απαιτεί, κατά βάσιν, άτομα-διαχειριστές με ιδιαίτερη σοβαρότητα, ήθος και υπευθυνότητα. Πέραν από τις επί μέρους ικανότητες, εμπειρίες και πολιτικότητα χειρισμών.

   Το προκύψαν, εσχάτως, θέμα δίνει ακριβώς το μέτρο και την κολοσσιαία διαφορά ποιότητος «ετούτων» από τους «προηγούμενους».

   Ο διορισμός ως διοικητού στο Νοσοκομείο Καρδίτσας κάποιου κ. Πατέρα, δεν σκοντάφτει ούτε στην ηλικία, ούτε στα τυπικά προσόντα -τα οποία διαθέτει εν υπερεπαρκεία- αλλά στο πολιτικάντικο παρελθόν του. Περιπατητής και πολιτικός σουλατσαδώρος σε διάφορα κόμματα. Μολονότι ήταν συνεπής στην ευρύτερη πολιτική του ένταξη, η συνεχής ενδομεταπήδησή του αποδυναμώνει την αξιοπιστία του, παρ’ όλον ότι η όποια «φαυλότης» του απέχει παρασάγγας από τον πρωταθλητή του πολιτικού σουλάτσου, τον πανελίστα Παπαχριστόπουλο, τον μπερτόλδο Ραγκούση, την καλλονή Ξυνομηλογιαννακοπούλου και τον ανοιχτομάτη στον νεποτισμό Τειρεσία και την γνωστή "σουρουκλεμέ".

   Όμως η εμφανής διαφορά στην ποιότητα της νυν διακυβέρνησης έγκειται στα αντανακλαστικά. Λάθη γίνονται και θα γίνονται. Ζητούμενον η έγκαιρη επισήμανση, η ευθαρσής αναγνώριση και η εσπευσμένη «θεραπεία» τους. Και αυτό το βλέπουμε σήμερα, με την ακαριαία επανόρθωση και αντικατάσταση του κ. Πατέρα.

   Υπενθυμίζω τις αντίστοιχες φαλτσοστεκιές του Σύριζα, όπου στο Κρατικό Νικαίας στρογγυλοκαθόταν άτομο με τέσσερα πλαστά πτυχία και ως -άκρον άωτον- το βουλκανιζατερατζή διορισμένο διοικητή στο Νοσοκομείο Σαντορίνης. Γιά αμφότερους ουδέν αριστερό αυτί ίδρωσε! Η κομματική ταυτότητα αποτελούσε το μοναδικό... προσόν.

   Αυτά γιά όσους εξακολουθούν ακόμη να παραβλέπουν την εγγενή «αριστερή γαϊδουριά» των Δρίτσα, Πέρκα, Βαρεμένου, Παπαδημούλη  and co, και το απύθμενο θράσος της κοντοκουρεμένης αυτιστικής και του αμόρφωτου ηγέτη τους.

Συνταγή ευτυχίας.

-Sorry! Δεν εννοούσα αυτήν την Ευτυχία!

   Πολλοί επεξηγηματικοί ορισμοί έχουν δοθεί  γιά την λέξη «ευτυχία». Τί νοείται ως "ευτυχία", πώς είναι, πού εδράζεται και πώς αποκτάται.  Και καθένας την προσδιορίζει αλά καρτ και κατά το δοκούν. Εκεί που όλοι συμφωνούν είναι στο ότι δεν μπορεί -επ’ ουδενί- να θεωρηθεί συνεχής και ρέουσα -σε βάθος ζωής- κατάσταση, αλλά αποτελεί ένα κβαντωμένο μέγεθος, που πλέει με αντίστοιχα κβαντωμένα στοιχεία «δυστυχίας», μέσα σ’ ένα ποτάμι καθημερινότητος, αδιαφορίας και ρουτίνας, από  όπου «ψαρεύεται». Είτε με μεθοδευμένη προσπάθεια, ή τυχαία. Προσδιορίζεται, δε -και  επιδιώκεται- κατά τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις και τις επιδιώξεις του καθ’ ενός εξ ημών.

   Κάποιοι, μάλλον ολιγαρκείς και γειωμένοι, θεωρούν  πως η καλύτερη συνταγή ευτυχίας χρειάζεται πολύ λίγα συστατικά γιά να μαγειρευτεί. Γεμίζεις μέχρι τη μέση  μιά κατσαρόλα τρυφερότητος με άφθονη κατανόηση, υπομονή και σεβασμό. Μετά προσθέτεις δυό λαμπερά και γελαστά μάτια, μιά ζεστή καρδιά, μπόλικη έξυπνη διελκυστίνδα διαλόγων, αρκετή δόση  σεξ και, τέλος,  ρίχνεις  μιά κουταλιά σούπας φιλία και μιά πρέζα συντροφικότητος. Τέλος, συμπληρώνεις την κατσαρόλα με άφθονη ειλικρινή αγάπη. Αυτά αρκούν. Τίποτε άλλο. Και αφήνεις την κατσαρόλα να σιγοβράζει... διά βίου!!

   Τί είπατε;  Πολύ εύκολο; Λάθος! Γιά δοκιμάστε να το μαγειρέψετε και... τα ξαναλέμε.

   ΥΓ. Τώρα αν στα παραπάνω βάλουμε κανένα εκατομμυριάκι στην Τράπεζα, μιά σιδερένια υγεία και πάνω απ' όλα... Τύχη... τύφλα να ’χει το Lotto.

«Παρ’ τους και στο γάμο σου...»!

"Το ΚΚΕ κάνει εκδήλωση... κατά της πτώσης του τείχους του Βερολίνου -«Ηταν... προστατευτικό και αντιφασιστικό»"!

   Αντιγράφω από τον τύπο:   «Με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την πτώση του «Τείχους του Αίσχους», όπως έχει ονομαστεί, η νεολαία του ΚΚΕ, η ΚΝΕ χαρακτηρίζει το τείχος ως... προστατευτικό και αντιφασιστικό. Μιλά γιά παραχάραξη της ιστορίας και προβάλει ντοκιμαντέρ με τον εύγλωττο τίτλο «1989-2019, 30 χρόνια από την «πτώση» του αντιφασιστικού-προστατευτικού τείχους του Βερολίνου»!!!

   Και πιό κάτω η απίθανη αφίσα που καταδεικνύει πως η πρώτη επιστήμη που χρειάζεται -επειγόντως μάλιστα- η σημερινή αριστερά είναι η Ψυχιατρική! Μετά κι απ' αυτό, όλα τα λόγια είναι περιττά!

   Ενδεικτικό της απύθμενης αριστερής βλακείας, αναμεμειγμένη με ψυχοπάθεια, είναι ο χαρακτηρισμός της μεταπολεμικής Δυτ. Γερμανίας ως... ναζιστικής!

   Τελικά, η ύπαρξη κάποιας αριστεράς παράταξης σε κάθε χώρα έχει και μιά κοινωνική σκοπιμότητα. Να στεγάσει και καταμετρήσει ό,τι παράλογο, ψυχανώμαλο, περιθωριακό και αντικοινωνικό στοιχείο στεγάζει και ανέχεται στο σώμα της. Ως παράδειγμα προς αποφυγήν. ("Αφήστε όλα τα λουλούδια ν' ανθίσουν...", που έλεγε κι ο αλήστου μνήμης "σύντροφος" Μάο)!