Το μεσημέρι στις 2.00΄ κατέβηκα βιαστικά γιά την Αθήνα αφήνοντας το τετράποδο κοριτσάκι μου να ψυχορραγεί. Τώρα που γύρισα είχε... "φύγει". Η μικρή μου τετράποδη κυρία. Η ήρεμη, φιλική, υπάκουη, ανενόχλητη και αγαπησιάρα Τζούλη μου έκλεισε -πλήρης ημερών, καθ' ότι γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 2006- τον επίγειο κύκλο της. Ήρθε από το πουθενά, πεταμένη με άλλα 5 αδελφάκια της στην πόρτα μου, και ξαναγυρίζει σήμερα, πρό τελευταία από όλα, πίσω στο πουθενά. Αθόρυβα και διακριτικά, όπως όλα τα χρόνια που μας συντρόφευε, χωρίς ποτέ να μας δημιουργήσει πρόβλημα.
Σήμερα, υπακούοντας στις προσταγές του Πλάστη της, διέβη τον Αχέροντα των εμβίων και -ήδη- στρογγυλοκάθεται, παρέα με τα υπόλοιπα αδελφάκια της που προπορεύτηκαν και την περίμεναν στην πόρτα του Παραδείσου, κουνώντας χαρούμενα την ουρά τους- στην απέραντη και θερμή αγκαλιά του Δημιουργού.
Τώρα, τοποθετημένη απαλά και προσεκτικά σε μία μεγάλη χάρτινη σακούλα, περιμένει υπομονετικά να την απιθώσω αύριο στη φιλόξενη αγκαλιά της ευβοϊκής γης, που θα
κρατήσει, στοργικά και γιά πάντα, το σάρκινο κορμάκι της. Κατευόδιο μικρό κι αγαπημένο μου κοριτσάκι. Σ' ευχαριστώ γιά τις χαρές -μόνο χαρές- που μου έδωσες τα χρόνια που έζησες κοντά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου