Ο κατσαπλιαδισμός αυτοπροσώπως! Καλώς τον...

Παρελαύνει στην Νέα Φιλαδέλφεια, στην προσπάθεια διαλύσεως των πάντων.

Η αριστερή... "προοδευτικότητα" στο μεγαλείο της. Δοξάστε την! 

 

   Η υπόθεση είναι απλή, εύκολα αναγνώσιμη και διδακτική για όσους αφελείς, ανόητους, αμετανόητους και αφιονισμένα αριστερούς.

   Κατ’ αρχήν θυμάμαι, εποχή κοινοβουλευτικής παντοδυναμίας ΣΥΡΙΖΑ, τον Ταβερνιάρη πρόεδρο Βουλής, καρπούμενο τις ψήφους της Χρυσής Αυγής να επιχειρηματολογεί υπέρ της λογικής των... κουκιών, στέλνοντας τη σκέψη μου στα αντίστοιχα επιχειρήματα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Βεσπασιανού, όταν κατηγορήθηκε γιά την εγκατάσταση δημοσίων τουαλετών, με επί χρήμασι χρήση: «Τα χρήματα δεν έχουν οσμή»!

   Χθες, τα πρωτοπαλίκαρα  του αντιδημοκρατικού συριζαρέικου πρωτογονισμού, τον διαβόητο homo erectus Bεληγκέκα, τον σαλιάρη ερωτευμένο Χατζηαβάτη και το τελευταίο Κολητήρι -τον καραγκιοζότερο του Καραγκιόζη Μπιρικόγκο- σήκωσαν τη σημαία της... Επανάστασης ενάντια στην Δημοκρατία των... αριθμών, που θεωρείται... «πραξικόπημα» και «δικτατορία της... πλειοψηφίας»!!!

Πέραν της ουσίας της υποθέσεως, ενδεικτική είναι η αριστερή νοοτροπία!: «Όπου η πραγματικότητα, η πλειοψηφία, η αλήθεια και η δημοκρατική διαδικασία δεν μας συμφέρουν, τότε αλλάζουμε την πραγματικότητα, την πλειοψηφία, την αλήθεια και την δημοκρατική διαδικασία! Και, φυσικά, τις αντικαθιστούμε με τις αντίστοιχες... δικές μας»!!!

   Και τώρα, η ουσία -όχι της υποθέσεως Ρασπούτιν- αλλά του καθορισμού της επιτροπής διερευνήσεως αυτής. Οι κατσαπλιάδες αριστεροί, ιδιαίτατα ενοχλημένοι γιατί δεν πρόλαβαν να στήσουν το καθεστώς τους, προσπαθούν να υποσκάψουν, τορπιλίσουν και ευτελίσουν -μαζί με κάθε στείρο «όχι σε όλα»- κάθε νόμιμη διαδικασία στη λειτουργία της Βουλής. Έτσι -παραβαίνοντας κάθε έννοια λογικής και νομικής δεοντολογίας- επιμένουν τα πρωτοπαλίκαρα της σαχλαμάρας, του τσαμπουκά και της γραφικότητος -Πολάκης και Τζαναμπετόπουλος, να είναι και μάρτυρες της υποθέσεως και μέλη της επιτροπής που θα κρίνει τις μαρτυρίες τους! Αν, τώρα, συνυπολογίσουμε την άποψη του αξούριγου δανδή με την pochette, κομμουνιστού κατά ιδίαν δήλωση!: «Η έλλειψη ενοχοποιητικών στοιχείων δεν συνιστά αθωότητα»!, επεξηγείται γλαφυρότατα και το σταλινικό πογκρόμ, με τις δίκες της Μόσχας, (τέλη δεκαετίας ’30 με ’40), και τί μας μέλλεται, αν ποτέ αυτά τα παγερά απολιθώματα προλάβουν να στήσουν το τελευταίο κομμουνιστικό «μαγαζί» του Πλανήτη.

Η παραχάραξη της Ιστορίας στο έπος του '40.

Άλλη μία, εποχιακή, προσπάθεια αποκατάστασης της αλήθειας.

 

"Ιτε παίδες Ελλήνων..."

   Κάμποσα χρόνια τώρα, η σημερινή ημέρα είχε αρχίσει να μου γίνεται ενοχλητική, μέχρι να καταντήσει... αφόρητη.  Αιτία η παραχάραξή της από την εκνευριστικά ηλίθια αριστερίλα.

   Ο Ιωάννης, (με δύο «ν», κανονικά) Μεταξάς, υπήρξε ένα, οπωσδήποτε και εξ ορισμού, αντιπαθές πρόσωπο, καθότι... εγκαταστάτης απεχθούς συστήματος διακυβερνήσεως της Ελλάδος, κάτι πολύ συνηθισμένο εκείνη την εποχή,  (π.χ. Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο,  Στάλιν, Μάο, κ.λπ.), μολονότι η δικτατορία του υπήρξε, σε σχέση με όλους δαύτους, αρκετά... λάιτ. Με αρκετή αυθαιρεσία και καταπίεση, αλλά χωρίς τους ποταμούς  αίματος  που βάρυναν όλους τους προαναφερθέντες. Προσωπικά -χωρίς να το αποκλείω κάτι μεμονωμένο- δεν υπέπεσαν στην αντίληψή μου εκτελέσεις αντιφρονούντων, στημένες δίκες, μυστηριώδεις εξαφανίσεις και πογκρόμ. Ως... «παλιά καραβάνα» και γόνος αριστερής οικογένειας -από τις παλιές, τις ντόμπρες και ιδεολογικά αγνές και όχι τις τωρινές, τις γιαλαντζή και μπαμπέσικες- σίγουρα θα το ήξερα, αφού, εξ απαλών ονύχων, παρακολουθούσα σχετικές πολιτικές συζητήσεις που γίνονταν στους μικρούς οικογενειακούς μας χώρους. Γιά κάτι... ρετσινόλαδα και καθίσματα με γυμνά οπίσθια σε... πάγο θυμάμαι και κάποιες εξορίες και φυλακίσεις. Στο κάτω, κάτω, ο πάγος θα μπορούσε να θεωρηθεί και φάρμακο γιά τους... δυσκοίλιους! Γενικώς, δικτατορία της πλάκας, γεγονός που αποδεικνύεται από την ομοθυμία και τον ενθουσιασμό με τον οποίο όλος ο λαός έσπευσε να καταταγεί και να τρέξει στο μέτωπο. Εδώ θα πρέπει να υπενθυμιστεί η αρχική στάση του τότε κρατούμενου Ν. Ζαχαριάδη, γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, ο οποίος ζήτησε αποχή και ουδετερότητα από τους οπαδούς του, λέγοντας, στο περίπου: «Άστε τους φασίστες να αλληλοφαγωθούν μεταξύ τους»! Άσχετα αν, μετά τον ορυμαγδό της λαϊκής συμμετοχής, αναγκάστηκε -κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία- να προσχωρήσει στον αγώνα.

   Εν πάση περιπτώσει, και γιά όσους παλιάτσους παραχαράκτες πλασσάρουν την παπαρδέλα: «Το ΟΧΙ το είπε ο λαός και όχι ο Μεταξάς», η κοινή λογική απαντά. Εκείνο το ξημέρωμα, 3.00΄πρωί της Δευτέρας, 28 Οκτωβρίου, όταν ο Εμμανουέλε Γκράτσι -με εμφανή ντροπή και αμηχανία- παρέδωσε στον Μεταξά το ιταμό τελεσίγραφο του Μουσολίνι, αν εκείνος έδινε την συγκατάθεσή του, πριν ο λαός ξυπνήσει και συνειδητοποιήσει τί συμβαίνει, οι Ιταλοί θα ήσαν στην Πάτρα.

   Σαφώς ο δικτάτωρ Μεταξάς διερμήνευσε τη θέληση του ελληνικού λαού, αλλά την στιγμή... «μηδέν» η ευθύνη της καθοριστικής αποφάσεως ήταν δική του. Αρέσει δεν αρέσει στους όψιμους πατριδοκάπηλους, οι οποίοι -ένεκα ιδεολογίας- είναι διεθνιστές του κερατά  Όρα το... «μετανάστες, αδέρφια μας!».

   Και κάτι γιά την ύστατη γραμμή επιχειρημάτων της κομμουνιστικής παραχάραξης: «Ο Μεταξάς δεν είπε... «ΟΧΙ», είπε μόνο... Alors, c’ est la guerre»! Ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που έγραψε -νομίζω- το 1945, αναφέρει τον πλήρη διάλογο με τον Μεταξά, όπου -δύο φορές μάλιστα- εκείνος του εκστόμισε ένα ξερό «ΟΧΙ».

  Αυτά ως προς τα πραγματικά γεγονότα της ταραχώδους εκείνης εποχής και η ανίερη εμπλοκή της μεγαλειώδους εποποιίας του, σπανίως ενούμενου ελληνικού λαού, αξίζει τη χλεύη και απομόνωση των ασπόνδυλων νευρόσπαστων της πολιτικής και της μανιοκαταθλιπτικής ανθελληνικής αριστεράς, (ευτυχώς όχι όλης, αλλά δυστυχώς της διαβολικά και έντεχνα παραπληροφορημένης νεολαίας).

«Βαστάτε Τούρκοι τ’ άρματα»!

"πίσω έχει η αχλάδα την ουρά"

"Η συμμορία των Δέκα"

...και "ο δεκάλογος των γύφτων"

 

    Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένα από τα 10 πολιτικά πρόσωπα που ο δυσειδής Ρασπούτιν ενέπλεξε -άδικα και διαβολικά- στο ανύπαρκτο σκάνδαλο της Novartis. Και ένα από τρία, εναπομένοντα ακόμη υπό κατηγορίαν, άτομα. Με προφανώς ανυπόστατες μαρτυρίες και ανύπαρκτα στοιχεία που αν υπήρχε πραγματικά... «κάτι» μεμπτό θα είχε, ήδη, βγει στα φόρα. Διάβολε, πάνε πάνω τρία χρόνια που «κλώθουνε» τη σκευωρία -μάλιστα η υμετέρα Τουλουπάκη μετέβη αυτοπροσώπως τον Νοέμβριο του 2016 στην Αμερική, γιά να φέρει... κάτι σχετικό και... ξέρετε τί έφερε. Το αποτέλεσμα... μιά τρύπα στο νερό, αλλά η έωλη κατηγορία να αιωρείται!

   Τώρα, ο αμετροεπής, αμοραλιστής και αναξιόπιστος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, γνωστός διεθνώς γιά τις ωραίες του κυβιστήσεις -κοινώς «κωλοτούμπες»- και τις ασύστολες ψεμματούρες του, γιά τον οποίον ουδείς αμφιβάλλει πως αποτελεί τον, από κύριον εμπνευστή και ηθικόν αυτουργό της σκευωρίας, μέχρι -τουλάχιστον- τον παρέχοντα έγκριση γιά την εξύφανσή της, σκούζει και φωνασκεί! Πλην όμως,  οι εναντίον του υποψίες, αν και δημιουργούν βεβαιότητα, δεν συνιστούν τρανταχτές και τεκμηριωμένες αποδείξεις ενοχής. Εφ’ ω και ο τύπος δεν παρεπέμφθη, ευφυώς από την απέναντι πλευρά, γιατί η βέβαιη απαλλαγή του λόγω αμφιβολιών και η έλλειψη στοιχείων θα τον ηρωοποιούσε. Με ενδείξεις ουδείς καταδικάζεται. Και όπως είδαμε εμάνιασε γιατί δεν του βγήκε κι αυτή η κουτοπονηριά και η υπόθεση γυρίζει εις βάρος του!

   Από την πλευρά του ο κ. Γεωργιάδης, στηριζόμενος στην απλή λογική και τον τελευταίο συριζαρέικο νόμο -τον πρώτο μετά από χρόνια- που αυξάνει τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών, έναντι των άλλων που τα μείωναν, δικαίως αντέστρεψε τον συλλογισμό με την ομοίως ανυποστήρικτη υποψία πως αυτός ο νόμος ψηφίστηκε λόγω χρηματισμού των Πολάκη και Τσίπρα! Κάτι που φαίνεται αρκετά λογικό και περιέχεται στην γενικευμένη αριστερή «λογική», που καταργεί τα τεκμήρια αθωότητος,  και τον σταλινικό  αφορισμό... Κοτζά: «Αν δεν αποδείξουν την αθωότητά τους... κακό της κεφαλής τους»!

   Η στήλη δεν πιστεύει πως κάποιος πολιτικός, οιασδήποτε παρατάξεως,... «τα ’πιασε» από τη Novartis, ή κάποια άλλη εταιρεία, αφού κανείς -έστω λαδωνόμενος- δεν μπορεί  να επηρεάσει το μπάτζετ των φαρμακευτικών εταιρειών που φτιάχνεται από αντικειμενικά ευρωπαϊκά στοιχεία και πολυμελείς επιτροπές επί επιτροπών, οι οποίες απλώς επιβλέπονται από τους εκάστοτε υπουργούς Υγείας. Οπότε, γιατί οι εταιρείες να λαδώσουν πολιτικούς που τους είναι άχρηστοι. Θα ήταν κουτό. Έτσι, πάνε άδικα των αδικών οι ρετσινιές και τζάμπα πικράθηκε ο... Πικραμένος!

Όμως και μόνο η φάτσα και το ύφος του Πολάκη -συν την αβίαστη ομολογία της απάτης του με τα διπλά βιβλία στο Δήμο Σφακιών, τις  τηλεφωνικές υποκλοπές του κ. Στουρνάρα, τα μεγάλα τραπεζικά δάνεια και την άψα του γιά εγκατάσταση καθεστώτος και «μπουζούριασμα» των αντιπάλων, τον καθιστούν αυτομάτως και εξόχως ύποπτο γιά διάπραξη παντός είδους παλιανθρωπιά. Επίσης, ο βίος κι η πολιτεία του εξουσιομανούς... «άχαστου» και επιπόλαιου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την εν γένει αριστερή εξουσιολαγνεία, προκάλεσαν την  διακόρευση του κάθε  «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς» -το οποίο καταξέσκισαν κατά φύση και παρά φύση- ταιριάζουν γάντι με τον μακιαβελισμό του τύπου.

   Έτσι, ο Άδωνις -με λογική επαγωγή και δίκαιη αγανάκτηση- ορθώς εκτοξεύει το αντίστροφο ενδεχόμενο. Με ισχυρότερες, μάλιστα, ενδείξεις, ένεκα του ευνοϊκού γιά τις φαρμακευτικές εταιρείες τελευταίου νόμου. Οπότε ματαίως κορυβαντιούν οι αριστερές ιερεμιάδες. Τζάμπα τραβούν τις κοτσίδες τους και άδικα σκίζουν το καλτσόν τους, διαμαρτυρόμενες και προασπιζόμενες τ’ αφεντικό τους. Ο καθαρός ουρανός δεν φοβάται τις αστραπές.  Ίσα, ίσα που όσο πιό πολύ θόρυβο κάνεις κόντρα σε μιά «υπόθεση εργασίας», τόσο περισσότερα... «ρε, μήπως;», γεννάς. Άλλωστε, όποιος έχει μύγα μυγιάζεται. Και ο σώφρων λαός καταλαβαίνει. Ας πορευτούν, λοιπόν, οι... «ηθικοί πλεονέκτες» με σύμμαχο τον κατιμά τους.

Φτωχός λαός, πλούσια πλεονάσματα.

Η οικονομική πολιτική του Καραγκιόζη και των σύγχρονων... καραγκιόζηδων.

    «Προϋπολογισμός» είναι, με απλά λόγια, η έγκαιρη τακτοποίηση και το «νοικοκύρεμα» του οικονομικού προγράμματος  μιάς μονάδος, (π.χ. οικογένεια, επιχείρηση, σύλλογος, κοινότητα, κράτος), στην οποία αναφέρεται, γιά προγραμματισμένο επόμενο χρονικό διάστημα, (εβδομάδα, μήνα, χρόνος).

   -«Τί θα πάρω, τί θα δώσω. Πού, πώς, σε ποιόν κι από ποιόν. Τί θα εισπράξω, τί θα πληρώσω. Βάλε κάτι για απρόβλεπτα, βγάλε κάτι γιά πιθανές αστοχίες, συν εδώ, πλην εκεί». Με περίσκεψη, συγκρότηση, τάξη. Έτσι διαμορφώνεις έναν ολοκληρωμένο οικονομικό σχεδιασμό, έναν οικονομικό «μπούσουλα», με τον οποίο θα πορευτείς στον μελετηθέντα επόμενο χρόνο. Με μόνη σου μέριμνα, πλέον, την εφαρμογή του σχεδιασμού, που εσύ ο ίδιος έκανες.

   Η στήλη ανέκαθεν πίστευε πως η Οικονομία -σαν επιστήμη, αλλά και εφαρμογή στην πράξη-  αποτελούσε terra incognita γιά την ολοκληρωτική ιδεολογία -κόκκινη και μαύρη- και τις δυστυχείς κοινωνίες οι οποίες την υφίστανται. Σε δαύτες, ένα γιγαντιαίο και μονολιθικό κράτος-αυθεντία, (αφέντης, προστάτης και «μπαμπούλας»), κάνει ανεξέλεγκτο κουμάντο και διοικεί τον λαό -τάχα εξ ονόματός του και δήθεν σε «προοδευτική» κατεύθυνση- αυθαίρετα, καταπιεστικά και με το αλάθητο του... Πάπα. Αποδεδειγμένο αποτέλεσμα η ανέχεια, λόγω αντιπαραγωγικώς λειτουργούντων κρατικών μηχανισμών, η ανικανότητα λόγω στενοκεφαλιάς και γραφειοκρατίας  της ημετέρας νομενκλατούρας και τελικό εξαγόμενο η  πλήρης εξαθλίωση και εξαχρείωση του λαού, με πλήρη απονεύρωση και παράλυση κάθε ουμανιστικής και πνευματικής δραστηριότητος, αφού άπαντες οι πολίτες  τυρβάζουν, κυρίως, γιά την φυσική τους επιβίωση. («Ρrima vivere, e poi…», όλα τ΄ άλλα!). Οπότε την φυσιολογική υποφώσκουσα αγανάκτηση και απαρχή κινητοποιήσεων  ακολουθεί ένα μαύρο πέπλο καταπιέσεως και βιαίας καταπνίξεως από το καθεστώς, των δικαίων λαϊκών αντιδράσεων.  Και τελικά, ο ευαγγελιζόμενος, π.χ.  κομμουνιστικός παράδεισος, αντί να δημιουργήσει ευτυχισμένες κοινωνίες, καταντά να φτιάχνει δέσμιες, εξουθενωμένες και σιωπηλές αγέλες αμνών. Εφ' ω και πριν «αλέκτωρ φωνήσαι τρις...», το σύστημα περιέρχεται σε αδιέξοδο, σπάει τα μούτρα του, πέφτοντας με πάταγο στον τοίχο, και ταπεινωμένο και παράλυτο -όρα Γκορμπατσόφ- κλείνει το «μαγαζί»,  παραδίδει τα κλειδιά και ξεκουμπίζεται πορευόμενο προς  τα βάθη της Ιστορίας!

   Στα δικά μας τώρα. Βγήκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, και γιά το εννεάμηνο: Ιανουάριος-Σεπτέμβριος τρέχοντος έτους, πως  με προβλεπόμενο στόχο του προϋπολογισμού, (περυσινός προϋπολογισμός ΣΥΡΙΖΑ), γιά πρωτογενές πλεόνασμα 1,5 δις ευρώ, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχο στο ποσό των 4,5 δις. Δηλαδή... 300% πάνω, ήγουν τριπλάσιο του προϋπολογισθέντος!!! Οπότε δικαίως αναρωτιέται ο κάθε νουνεχής και άρα- ταλαίπωρος σκεπτόμενος πολίτης: -«Καλά, τί σκ... οικονομική πολιτική είναι αυτή, που πέφτει τόσο πολύ έξω. Ποιός αλμπάνης την έφτιαξε; Γιατί αυτή η υπεράντληση πόρων και αφυδάτωση της αγοράς»! Με την απορία να μετατρέπεται σε οργή, μόλις συνειδητοποιεί το τί σημαίνει αυτό το υπερπλεόνασμα και πώς προήλθε.

   Η στήλη, χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις αλλά με κοινό νου, αντιλαμβάνεται μία ατζαμίδικη και εγκληματική  ιδιοτελή πολιτική με κουτοπόνηρο στόχο την δημιουργία, όσο γίνεται μεγαλυτέρων, αποθεμάτων. Αυτά, σκοπό είχαν να χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή γιά εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων από μιά πλατειά μάζα -αυτή η λέξη με φρικιά και εξαγριώνει, καθ’ όσον σημαίνει πολτοποίηση προσωπικοτήτων και μετατροπή  τους σε αηδή κι ανεγκέφαλο χυλό- την οποία θα έχει δημιουργήσει η φτωχοποίηση της μεγάλης αστικής μεσαίας τάξεως. Με ποικίλης μορφής επιλεκτικές παροχές και στοχευμένα ψευτοεπιδόματα. Εργαλείο αυτής της νοσηρής σκέψεως και πρακτικής, η ξεζουμιστική υπερφορολόγηση  και άνομο αποτέλεσμα η  προλεταριοποίηση του ελληνικού λαού, ο οποίος -φτωχός, εξαθλιωμένος κι εξαχρειωμένος και με το «αυγάτισμα», λόγω της εισρέουσας αφροασιατικής πειναλέας πλέμπας- θ’ αποκοπεί από κάθε πνευματική, θρησκευτική και πολιτιστική ρίζα και καταβολή του, μεταλλασσόμενος σε άθλιο ανθρώπινο... «κιμά». Απόλυτα εξαρτημένος από τη μεγαλοθυμία του αριστερού δυνάστη του και τα υπ’ αυτού διανεμόμενα επιδόματα-ψίχουλα που θα εξασφαλίζουν μόλις επιβίωση στο πόπολο και... αίνους από δαύτο. (-Σπολάτι, πολυχρονεμένε μ’. Ο Θιός να μ’ κόβει χρόνια και να σ’ δίνει μέρες!).

   Χωρίς μάσκες πλέον, έγινε πασίγνωστο το αποκρουστικό πρόσωπο της ντόπιας αριστερίλας, πού απεχθάνεται την πραγματική κοινωνική πρόοδο, η οποία εδράζεται στην παραγωγή -πρώτα- και μετά στη διανομή. Που σιχαίνεται την αξιοκρατία, (Μπαλντάς), φθονεί την καριέρα, (Καρανίκας), μισεί τον υγιή εθνικισμό, (Κυρίτσης), ευτελίζει τα εθνικά σύμβολα και λοιδορεί την εθνική ψυχή. Και κατευθυνόμενη από νεοσταλινικά ιδεώδη -ένα παγκόσμιο κράτος, μία παγκόσμια κυβέρνηση, (ο Στάλιν!!!), ένας παγκόσμιος λαός-  νοθεύει, εγκολπωμένη το κάθε καρυδιάς καρύδι, την γηγενή κοινωνία, εναγκαλίζεται την πάσης φύσεως κακογουστιά, εξευτελίζει κάθε είδος νομιμότητος, (περίπτωση Novartis και αρειοπαγίτισας κυράτσας με τον θημωνιά στην κεφάλα) και ευτελίζει την αισθητική μας  συντηρώντας κάθε εξαθλιωμένη κουρελαρία -ιδέ Εξάρχεια και κτήρια υπό κατάληψη για στέγαση λαθρομεταναστών- οραματιζόμενη το παρωχημένο, όσο κι εφιαλτικό, σταλινομαοϊκό πρότυπο. Ευτυχώς, το λαϊκό ένστικτο οσμίστηκε την επερχόμενη καταστροφή και, επί του παρόντος, αυτή απεφεύχθη.

  Και τώρα επί της ουσίας. Η διαφέντευση του παρόντος και του μέλλοντος του ελληνικού λαού από -αρχικά- την μπουφονική φιγούρα του νάρκισσου Μπαρουφάκη με τα αλλοπρόσαλλα καμώματα και τις αλαμπουρνέζικες ιδέες  που μάγεψαν και πλάνεψαν την αδαή συριζαρέικη ηγεσία και -εν συνεχεία- η διάδοχος αξιοθρήνητη παρουσία του φτωχοσυμπέθερου Τσαλακώτου, πλέοντος σε πελάγη ασχετοσύνης και ρούχα μεταξύ χλαμύδας και κουστουμιού, με την κόκκινη σχολική τσάντα στην πλάτη και το κρυόκωλο ακαταλαβίστικο «χιούμερ», δίνουν ένα ασφαλές μέτρο της σοβαρότητος των ιδίων, των ιδεών και της πολιτικής, που γιά πέντε χρόνια εφαρμόστηκε στου κασίδη το κεφάλι. Το δικό μας. («Οία, δε, η μορφή, τοιάδε και η ψυχή»)!  Επακόλουθο της αμείλικτης κομμουνιστικής στόχευσης, ένα γενικό ξεχαρβάλωμα του μόνου ζωντανού κυττάρου, της μεσαίας αστικής τάξεως, μέσω συνεχούς και εξαντλητικής φορολογικής αφαιμάξεως, προκειμένου να δημιουργηθούν τα αχρείαστα υπερβολικά πλεονάσματα, ως όπλο γιά την περαιτέρω κοινωνικοοικονομική ισοπέδωση και την επιβολή άθλιου καθεστώτος μιάς -κατ’ επίφαση- λαϊκής δημοκρατίας. Ευτυχώς, προς το παρόν, τη γλυτώσαμε... Το μέλλον άδηλον και εξαρτώμενον από την αφύπνιση των επόμενων γενεών.