«Η σκελέα του στρατιώτη» και τα κρυφά χαρτιά των εκλογών.

Τελευταία σκέψη μπροστά στην κάλπη.

   Οι πιό παλιοί θα θυμούνται έναν εθιμικό έρανο που διεξαγόταν στα πρώτα ταραγμένα μεταπολεμικά χρόνια, περί τα μέσα Νοεμβρίου, και είχε σκοπό την ενίσχυση του Ελληνικού Στρατού. Ήταν ένας θεσμός που γεννήθηκε με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου από μία ομάδα κοσμικών κυριών της Αθήνας που, αρχικά, μάζευαν ρούχα και τα έστελναν στο Μέτωπο, προκειμένου ν’ αντιμετωπισθεί το κρύο των αλβανικών βουνών. Μετά τον Εμφύλιο ο θεσμός διατηρήθηκε γιά μερικά χρόνια και τα ζεστά εσώρουχα αντικατεστάθησαν από... ρευστό.

   Ποιός, όμως, θα φανταζόταν πως οι αγκυλωμένοι παλαιοσταλινικοί σύμβουλοι του Μαξίμου, μεταξύ του ορυμαγδού των λοιπών -πιθανών και απίθανων- τεχνασμάτων που θα σκαρφίζονταν προκειμένου ν’ απαλύνουν την χλωμάδα των δημοσκοπήσεων θα σκέφτονταν και την αναβίωση του θεσμού! Ίσως το αντιβασιλικό σύνδρομο και το μένος τους κατά της Φρειδερίκης που τους κατέτρωγε -καθ’ όσον οι έρανοι εγένοντο υπό την αιγίδα της τότε βασίλισσας- και δεν τους αφήνει ακόμη να την ξεχάσουν, να τους άναψε τη σχετική λάμπα! Όμως η αλλαγή των συνθηκών και η εαρινή εποχή επιβάλλει την αντικατάσταση της χοντρής, ζεστής φανέλας με την -επίσης χρήσιμη- μακρειά στρατιωτική... σκελέα. Δηλαδή το... σώβρακο! Και γιά την ταχύτητα και απλούστευση της διαδικασίας επελέγη η κρατική καταβολή σε κάθε φαντάρο του επιπλέον ποσού των... 22 ευρώ, μηνιαίως, προκειμένου να απευθύνεται στον Χόντο, ή άλλα συναφή καταστήματα, και να ανανεώνει την εσωρουχική του γκαρνταρόμπα. Ένα σώβρακο τον μήνα. Πιθανολογώ πως στην προσφάτως ανελθούσα εις την πρώτη κατηγορία πολιτών συμπαθή κατηγορία των ρομά -κοινώς τουρκόγυφτοι- («Τα ρομά είν’ εντώ γιά το Τσίπρα το Τεό»), οι εξ αυτών φαντάροι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν το ποσό σε περιττή αγορά σωβράκων, καθώς -αν χρησιμοποιούν τέτοια- τους «φτουράν», καθ’ όσον δεν τα φθείρουν με συχνό πλύσιμο. Μάλλον θα το επενδύσουν σε... καρπούζια.

  Και γιά να σοβαρευτούμε. Ας μην βιαστούμε σε παγίωση προγνωστικών και απόψεων, σχετικά με το αποτέλεσμα, καθ’ ότι -πλέον του γνωστού αριστερού αμοραλισμού και της πασίγνωστης διαβολικής μπαγαποντιάς τους, που θα αλλοιώσει οπωσδήποτε το αποτέλεσμα, (όπου και όσο μπορέσουν) - υπάρχουν και κάποιες παράμετροι οι οποίες δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθούν και προμετρηθούν. Και αυτές είναι οι στρατιές των ποικιλόμορφων ελληνοποιηθέντων μουσουλμάνων κάφρων και οι πολιτικά αδιαμόρφωτοι και άπειροι νέοι ψηφοφόροι, οι πλείστοι των οποίων είναι... τραλα-λά, αλλού γι’ αλλού και περί άλλα... τυρβάζοντες!

   Συμπερασματικά, όλα αυτά, αλλά και ο ακατάσχετος και αμοραλιστικός ορυμαγδός εκμαυλισμού και εξαγοράς συνειδήσεων -και ψήφων- των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, δημιουργεί ένα μεγάλο ερωτηματικό. Πόσο, άραγε, ευεπίφορος κατάντησε ένας πάλαι ποτέ υπερήφανος λαός στον ευτελισμό, την αναξιοπρέπεια και την κατάποση ενός φτηνού δολώματος εξάρτησης στην παρακμή και την υποδούλωσή του σε καθεστώτα, από τα οποία όλος ο σύγχρονος νουνεχής και πολιτισμένος κόσμος φεύγει τρέχοντας.

   Φίλτατοι συνέλληνες, αύριο έχετε μοναδική ευκαιρία να συντρίψετε το δηλητηριώδες φίδι, πατώντας το γερά στο κεφάλι. Αποχή, λευκό, άκυρο και ρομαντική υποστήριξη μικρών κομμάτων και ουτοπιστικών πολιτικών σχηματισμών διαμαρτυρίας, αποτελεί φιλί ζωής στο φίδι, που -σύντομα- θα σας ανταμείψει με θανατηφόρο δάγκωμα. Οπότε... «ουκ έστι μετάνοια εν τω Άδη». Η επιλογή δική σας.