Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Τζεπέτο Γιαβρόγλου. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση!

Γιά κλάματα χωρίς γέλια.

   Αυτό που καμαρώνετε στην πιό πάνω εικόνα είναι το γραφείο ενός υπουργού. Του κατά την γνώμη της στήλης πιό καίριου, πιό χρήσιμου και πιό καθοριστικού γιά το μέλλον μιάς χώρας. Μιά οικονομική κρίση, μετά την όποια καταστροφή επιφέρει, αφήνει χώρο γιά αναδημιουργία, ανασύνταξη και ανάκαμψη. Το ίδιο και μιά εθνική καταστροφή -ιδέ την Μικρασιατική- αφήνει μεν βαθειά τραύματα στο σώμα της πατρίδος, τα οποία μπορούν να επουλωθούν σχετικά σύντομα, με σκληρή προσπάθεια και δουλειά του λαού. Όμως ο πλήρης εκτροχιασμός, ο αποσυντονισμός και ο αμοραλιστικός αποπροσανατολισμός της νεολαίας του -δηλαδή του κυττάρου που εξασφαλίζει την διαιώνιση και το μέλλον κάθε φυλής- επιφέρουν μαρασμό, κατάπτωση και αποχαύνωση έως τον βαθμό της ολοκληρωτικής καταστροφής και του εθνικού αφανισμού.
   Ο εικονιζόμενος κομμουνιστής σαλτιμπάγκος έχει αναλάβει να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο των προκατόχων του -Μπαλντάς και Φίλης- οι οποίοι συστηματικά είχαν αναλάβει να μεταμορφώσουν μιά κοπιάζουσα και επιζητούσα ανέλιξη και προκοπή νεολαία σε έναν λοβοτομημένο και άκριτο χυλό προλεταρίων. Σε μιά άμορφη μάζα αμόρφωτων δημοσίων υπαλλήλων μισθοδοτούμενων και επιδοματούχων. Με βάση τη λογική της "ήσσονος προσπαθείας", το αραλίκι, τη φραπεδιά, την πρέζα, το ταξικό μίσος κατά των ικανών και εχόντων και το..." 'ντάξει μωρέ"! Κλασσικό μοντέλο και ιδεώδες αταξικής και μη αντιδρώσας κομμουνιστικής κοινωνίας.
   Από μηνών, η στήλη είχε ξεμπροστιάσει την ασημαντότητα του κυρίου... καθηγητού, μαζί με τις περγαμηνές που διέθετε και το αντικείμενο που δίδασκε. Ήδη, το... υπουργικό του γραφείο, που θυμίζει εγκαταλελειμμένη αποθήκη παλαιοβιβλιοπωλείου, αποτυπώνει τόσο την πνευματική του συγκρότηση, όσο και την ικανότητά του στην παραγωγή σοβαρού υπουργικού έργου. Μιά απέραντη τσαπατσουλιά μιάς ασόβαρης προβληματικής προσωπικότητος.
   Ο εξευτελιστικός προπηλακισμός του από το τα στίφη των αλητών που "μπουκάρισαν" στο αχούρι του, είναι μεν γιά δαύτον μιά ανταμοιβή των κόπων του και μιά απόδειξη συγκρότησης και δράσης του..."ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος" που αυτός ενεπνεύστη και ζήτησε να συσταθεί. Αν, βέβαια, αυτό το εισρεύσαν αληταριό εξέφραζε φοιτητές και όχι μαστουρωμένη κομπανία. Πάντως οι κραυγές και οι αλαλαγμοί, σε σχέση με τον τρόπο διατύπωσης των..."αιτημάτων" τους, μάλλον στο δεύτερο ταίριαζε.
   Όσο γιά τον θλιβερό -από πάσης απόψεως- και πανάξιο "ρωμαλέου καρπαζώματος" Τζεπέτο... άξιος και γιά χειρότερα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου