Τελικά, που στην ευχή πάμε, ρε παιδιά;

 Αθλιότης και τυχοδιωκτισμοί που γελοιοποιούν ολόκληρη χώρα

   Η στήλη, όπως θα παρατηρήσατε, σιωπά τελευταία. Τα γεγονότα υπερβαίνουν τις πνευματικές της δυνατότητες και την συγκρότησή της. Νομίζω πως ζω σε έναν εφιάλτη και περιμένω, καρτερικά, να ξυπνήσω. Φαντάζομαι πως και το πλείστον των νουνεχών συμπολιτών μου κάπως έτσι θα αισθάνεται. Τα κανάλια έχουν γεμίσει από την τριτοκλασάτη αριστεράντζα με τα πάσης φύσεως μούσια, η οποία προσπαθεί να πλασάρει φληναφήματα και τα υπολείμματα του σανού που υπάρχουν στους στάβλους της εθνοκτόνου συριζαρέικης κομπανίας. Αυτής της εκτοπλασματικής αθλιότητος που βάλθηκε να μεταμορφώσει έναν καθαρόαιμο ελληνικό λαό, με εθνική ταυτότητα, παράδοση, θρησκεία και κουλτούρα σε ένα απίθανο συμπίλημα αμόρφωτων και ανεγκέφαλων προλεταρίων ποικίλου χρώματος, φυλής, πολιτισμικής διαβάθμισης και συνειδητής βαρβαρότητος. (Το περασμένο Σάββατο, κυκλοφορώντας σε κεντρικούς δρόμους -από Σίνα μέχρι Σοφοκλέους και Ευριπίδου- η έντονη κατρουλίλα μου έφερνε δάκρυα. Και λόγω αμμωνίας και λόγω θλίψεως γιά το κατάντημα του πάλαι ποτέ... «κλεινού άστεως». Της πολυτραγουδισμένης, κάποτε, Αθήνας: «Αθήνα κόρη τ’ ουρανού, η Γη σε καμαρώνει», που τραγουδούσε η Μαίρη Λίντα, κερδίζοντας βραβείο σε φεστιβάλ αθηναϊκού τραγουδιού το 1962) και νυν εστία μιζέριας, σιχασιάς και εξαθλίωσης!

    Σε κάθε περίπτωση, όμως, τώρα παρακολουθούμε έκπληκτοι μιά κακόγουστη, εθνοκτόνο και αφελληνιστική φαρσοκωμωδία που παίζεται στην πλάτη μας. Δεν ξέρουμε από πoιόν να πρωτοκρυφτούμε και τί  να αποφύγουμε. Ο ένας ξεπουλά από τ’ αριστερά -Σκοπιανό, συνταξιούχοι, ηλικιωμένοι- και ο άλλος πλειοδοτεί από δεξιά: «Americans go home»! Εννοώντας στο δικό μας... home!

   Όλος αυτός ο εσμός βυσσοδομεί σε βάρος μας με έναν μόνο σκοπό. Την διατήρηση της καρέκλας και της... «κονόμας» του! Η μουλωχτή, πανάκριβη και σκανδαλώδης συναλλαγή της Σταθάκειας ΔΕΗ με το τυμπανιαίο σκοπιανό επιχειρηματικό πτώμα σχεδόν αποδεικνύει αθέμιτα κόλπα και χοντρές μίζες. (Ουκ εά με καθεύδειν, το του Άκη τρόπαιον).

   Τελευταία καμώματα -αστεία, ανόητα και παιδαριώδη- τα τερτίπια του χοντροκέφαλου, κουτοπόνηρου, τζογαδόρου και εντελώς αμόρφωτου Μπούλη, ο οποίος αποδεικνύεται σύγχρονος Εφιάλτης, αλλά και πολιορκητικός κριός, στις αριστερές επιδιώξεις των ρεβανσιστών κατσαπλιάδων του Τσίπρα. Όμως κάθε ίντριγκα απαιτεί -πλην σκοτεινής επιτηδειότητος- και αυθεντική ευφυΐα, η οποία απουσιάζει παντελώς από τον χοντροκέφαλο Μπούλη, πλεοναζούσης της κουτοπονηριάς, η οποία, όμως, είναι ανεπαρκής για χοντρά κόλπα. ‘Έτσι, με ατυχείς, άστοχες και αμετροεπείς δηλώσεις και καμώματα, η υπόθεση ξέφυγε από τα προκαθορισμένα και συμπεφωνημένα τυχοδιωκτικά πλαίσια που καθόρισαν τα άθλια «συνεταιράκια» και ο έλεγχος χάθηκε. Τώρα, με το αίσθημα της πολιτικής αυτοσυντήρησης να επικρατεί πάσης άλλης σκέψεως και ενεργείας, η ετερόκλητη συγκυβέρνηση έγινε μαλλιά- κουβάρια, και ο λαός περιέπεσε σε vertigo.

   Mε βάση την πολύχρονη πείρα της, η στήλη προβλέπει σύντομα -όταν δεν θα τον έχουν πλέον ανάγκη και θα πρέπει να απαλλαγούν από δαύτον, ο Μπούλης θα πεταχτεί σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι και όχι μόνο. Ο άφρων φανφαρόνος και εξουσιομανές κακέκτυπο του Μουσολίνι θα ξεσκιστεί όπως οι πρώτοι Χριστιανοί στο Κολοσσαίο από τα πεινασμένα λιοντάρια. Όποιος αμφιβάλλει, προφανώς δεν γνωρίζει τίποτε από την αριστερή ψυχοσύνθεση και την αμείλικτη απανθρωπιά των αριστερών.   

   Όταν ένας Βελουχιώτης τόλμησε να εναντιωθεί στην ηγεσία και προδόθηκε στους διώκτες του, εξαναγκαζόμενος σε αυτοκτονία. Όταν ένας Πλουμπίδης κατηγορήθηκε σαν χαφιές της Ασφάλειας, αποκηρύχτηκε και εξευτελίστηκε, (Σημ.: Ο ίδιος -μέγας μάπας- δήλωσε, πριν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα: «Αφού το Κόμμα, λέει πως ο Πλουμίδης είναι χαφιές, τότε ο Πλουμπίδης είναι... χαφιές»!). Και αφού ο ίδιος ο, κάποτε πολύτιμος ηγέτης, Ν. Ζαχαριάδης αποκαθηλώθηκε, εν μία νυκτί, και εξωθήθηκε σε ατιμωτική αυτοκτονία, κάπου στα βάθη της Σιβηρίας, περιμένει κανείς έλεος γιά έναν ανόητο Μπούλη, όταν αυτός πάψει να αποτελεί τον «χρήσιμο ηλίθιο»; Προσωπικά, όταν έρθει αυτή η στιγμή -που επέρχεται ταχέως και δριμέως- δεν θα ήθελα να είμαι ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Τα λυσσασμένα «αριστερά σκυλιά» θα τον διαμελίσουν και δεν θα μείνει ούτε η σκόνη του. Θα τύχει μεταχείρισης αλά Κιμ Ουνγκ τάδε, της Β. Κορέας και θα επαναληφθεί το κλασσικό: «Την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον  προδότη... ουδείς» Και ο ακροδεξιός Μπούλης, που καταπρόδωσε τις ιδέες του χάριν μιας εφήμερης «καρέκλας», θα απολαύσει τα... κόπια του.

   Όσο γιά μας, ας επιστρατεύσουμε υπομονή και αντοχές. Και όποιος αντέξει. Όμως είναι κρίμα κι άδικο οι τύχες μιάς χώρες κι ενός λαού να βρίσκονται σε τέτοια χέρια. Ενός Τσίπρα, ενός Μπούλη, μιάς Αυλωνίτου, ενός Ζουρλάρη, ενός δανδή πρωταγωνιστού μπουφονικής κωμωδίας, με pochette και όλου αυτού του παρδαλού, ανεύθυνου, αντεθνικού και αμετανόητα ιδεοληπτικά αγκυλωμένου στο απώτατο παρελθόν, εσμού. Κρίμα γιά την Ιστορία μας, κρίμα γιά μας, κρίμα γιά τους απογόνους μας. Κρίμα γιατί αποτελούμε αθώα θύματα τυχοδιωκτισμού, καιροσκοπίας και ανικανότητος αυτών που, παρασυρθέντες από ανεύθυνο βερμπαλισμό, να επιλέξουμε για να μας κυβερνήσουν.

   Αδυνατώ να πιστέψω πως αυτό που αξίζει σε μιά άφρονα και αποπροσανατολισμένη μειοψηφία με ινδάλματα τύπους σαν τον Ζακ και τον Jason-Αντιγόνη, μπορεί -και πρέπει- να αποτελεί τη «μοίρα της Ελλάδος.