Όταν ο οίκτος σφραγίζει μιά πολιτική διαδρομή στα όρια της γραφικότητος.
Η βία δεν έχει χρώμα, δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει λογική, δεν διακρίνει στόχους. Είναι τυφλή και έχει χαρακτηριστικά χιονοστιβάδος. Έτσι και ξεκολλήσει από τη βάση της και αρχίσει την κατακύλα, η εξέλιξή της είναι προβλέψιμη. Σαρώνει τα πάντα στην ξέφρενη πορεία της, με όριό της το... άπειρο.
Δυστυχώς γιά την χώρα μας η βία στρογγυλοκάθησε πάνω της, "λειτουργεί" ανεξέλεγκτα, μέσω διαφόρων "συλλογικοτήτων¨ και... "ακτιβιστών" και τείνει να γίνει καθεστώς, καθώς αυτή βρίσκεται σε περίοπτη θέση του ιδεολογικού ρεπερτορίου της παρούσης κυβερνήσεως. Ο αμετροεπής και κουτοπόνηρος νεαρός ηγέτης της συχνά υπερηφανεύεται γιά την μαθητική δράση του, η οποία είχε μόνο σκοπό τις... καταλήψεις και όχι την μάθηση. Καθώς επίσης την συστηματική υπόμνηση αγώνα μέχρις ολοκληρωτικής εξόντωσης των αντιπάλων: "Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν"!
Οι νομιμοπαράνομοι αρριβίστες της εξουσίας -αφού την κατέλαβαν με ψευδή επιχειρήματα, απατηλές υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες, ξεγελώντας το αφελέστερο τμήμα του ελληνικού λαού που τους ψήφισε- υιοθέτησαν την βία με σκοπό την φίμωση και εξουδετέρωση των πάσης φύσεως αντιπάλων τους. Έτσι, π.χ. ο ταβερνιάρης-πρόεδρος της Βουλής προστατεύει τους διάφορους... "ακτιβιστές" ρουβίκονες, που επιβάλλουν -υπό την καθοδήγηση του γιού του- τον νόμο τους με ρόπαλα και σκεπάρνια, ο ντενεκές ψευτοκαθηγητής κομμουνιστής και υπουργός της -τάχα- Παιδείας προτρέπει σε... "αυτοκριτική" τον έρμο Πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, επειδή... τόλμησε να διαμαρτυρηθεί γιά το χάλι στο οποίο κατάντησαν το Ίδρυμα οι "μπαχαλάκηδες" ομοϊδεάτες του, ο νεάντερταλ -μονίμως αναπληρωματικός- βουλευτής με το σκοτεινό και κοιμίσικο βλέμμα και σκουλαρικάκι στ' αυτί, συνιστά στους πάσης φύσεως άστεγους περιθωριακούς να κάνουν... "ούρδου" στα ακατοίκητα σπίτια και... "πάει λέγοντας".
Το κακό με όλα αυτά τα κοινωνικά περιττώματα που η ελληνική αφροσύνη -ναρκωμένη και βαριεστημένη από την επίπλαστη ευημερία και δανεική καλοπέραση χρόνων- έφερε στην επιφάνεια γιά να τους εξασφαλίσει την συνέχιση της "λάθρα και ανέμελης διαβίωσης", είναι πως, αποχαυνωμένα από την έπαρση και απογειωμένα από την αλαζονία τους, επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος που κάνουν όλοι όσοι βρέθηκαν από τύχη και σύμπτωση στην ίδια θέση. Ξεχνούν πως όταν το αυγό σκάσει και το φίδι βγεί ελεύθερο στον κόρφο τους, ένα δάγκωμα -ίδια αχάριστο και όμοια θανατηφόρο- περιμένει και τους ίδιους. Οι κλούβες που φράσσουν στοές κτιρίων όπου γίνονται πλειστηριασμοί, τα περίκλειστα τετράγωνα περί το Μαξίμου, όπου δεν περνά ούτε κουνούπι, η μετακίνηση ολόκληρης της διαθέσιμης αστυνομικής δυνάμεως στην Μυτιλήνη, προκειμένουν να προστατεύσουν μιά ολιγόωρη επίσκεψη του... λαοφιλούς εθνοκτόνου ηγέτη, αποτελούν αψευδή συμπτώματα γιά το πού πάει η χιονοστιβάδα της βίας που κατεβαίνει το βουνό με ασύλληπτη ταχύτητα και απροσδιόριστα αποτελέσματα.
Τελευταίο θύμα της απρόβλεπτης φάσεως στην οποία εισήλθε η Ελλάδα, το λιντσάρισμα του Μπουτάρη. Όποια άποψη κι αν έχει κάποιος γιά τον -οπωσδήποτε κινούμενο στα όρια της γραφικότητος- δήμαρχο Θεσσαλονίκης, το άθλιο θέαμα ενός γηραλέου, τρομοκρατημένου κι εξουθενωμένου ανθρωπάκου που σούρνεται υποβασταζόμενος από την προσωπική του ασφάλεια προς την αμφίβολη σωτηρία ενός αυτοκινήτου του οποίου ο όχλος σπάει τα τζάμια, δίνοντας -εν είδει χαριστικής βολής- ύστατες γροθιές και κλωτσιές, μόνο θλίψη, οίκτο και μελαγχολία μπορεί να προκαλέσει. Και δυστυχώς τα χειρότερα έπονται. Κυρίως τα δεσμά που χαλκεύονται ήδη γιά τον χαζοχαρούμενο λαό μας.
Γιά τους τυχόν εθελουσίως ανιστόρητους και όλους όσοι πραγματικά αγνοούν την σχετικά πρόσφατη Ιστορία, την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία την υποδέχτηκαν με αλαλαγμούς χαράς και ανακούφισης οι καταπιεσμένοι από το τσαρικό καθεστώς μουζίκοι, αλλά σε λιγότερο από 30 χρόνια το νέο καθεστώς τους προέκυψε πιό αυταρχικό, πιό σκοταδιστικό, πιό καταπιεστικό, πιό αναξιοκρατικό και πιό αντιπαραγωγικό από το προηγούμενο. Μιά μικρογραφία του ρωσικού δράματος, σε ανάλογη κλίμακα, ζούμε και εμείς τώρα. Δείτε π.χ. τον Πολάκη, ακούστε τα λόγια του και φέρτε στο νου σας τον... Στάλιν. Οι ομοιότητες εκπληκτικές!
Μετά προσευχηθείτε γιά κάποιον ντόπιο... Γκορμπατσόφ, ευελπιστούντες σε σύντομη έλευσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου