«Μακεδονία του Ίλιντεν»

Η Ιστορία με λίγα λόγια και τί «τέξεται η επιούσα»!

Μνημείο του Ίλιντεν, κάπου στην Βουλγαρία.

  Λένε πως: «ο ευφυής παραδέχεται, ο κουτοπόνηρος προσπαθεί να τα μπαλώσει και ο βλαξ επιμένει»!

   Η στήλη, συνήθως, δεν ασχολείται με... «ξεφωνημένα» θέματα και ο λόγος προφανής. Όταν όλοι -σχετικοί και άσχετοι- ομιλούν γιά κάτι, μιά γνώμη επί πλέον αποτελεί σταγόνα σ’ έναν ωκεανό, που -οπωσδήποτε- πάει χαμένη, διυλιζόμενη στο... χάος του «νερού». Το ίδιο σκόπευε να κάνει και στην εξέλιξη του «Μακεδονικού», αφού, οσάκις έχει λόγο και το τελευταίο καρακατσουλιό η γνώμη της στήλης περιττεύει. Όμως, επειδή το κυβερνών πολιτικό συνονθύλευμα και τα ανεγκέφαλα τρολάκια του επιμένουν σε θέσεις που υπερβαίνουν κάθε άκρον άωτο, από πλευράς εθνικής επικινδυνότητος, σχετικά με το προτεινόμενο όνομα το οποίο αποτελεί καθαρή προδοσία και ακραίο παράδειγμα γραικυλισμού, αναγκάζεται να τοποθετηθεί σχετικά. Αρχίζω με μιά μικρή αναδρομή και κάποια διείσδυση στην παμπόνηρη σκέψη των... «φίλων» Σκοπιανών, οι οποίοι -γιά μιά ακόμη φορά- προσπαθούν να πιάσουν... «κώτσους» τους ανιστόρητους, αμόρφωτους και ιδεοληπτικά αγκυλωμένους νεοσταλινικούς ηγέτες μας.

   Τα σλάβικα φύλα είναι ινδοευρωπαϊκής προέλευσης  αλλά αγνώστου ιστορικής καταγωγής, καθ΄ όσον δεν υπάρχουν σχετικές πηγές. Ούτε γραπτές, καθ’ όσον δεν διέθεταν γραφή, ούτε μυθολογικές. Πρόκειται περί ομάδος φύλων, τα οποία μετανάστευσαν από τα βάθη της Κεντρικής και Βόρειας Ασίας και των οποίων η ύπαρξη πρωτοαναφέρεται σε βυζαντινά έγγραφα περί τα μέσα του 6^ου μ. Χ. αιώνος. Αρχικά εγκατεστάθησαν στη Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη, (Ρωσία, Πολωνία, Λευκορωσία), και μέχρι τον 8^ον αιώνα κατέβηκαν μέχρι τα Βαλκάνια, (Κροατία, Σερβία, Βουλγαρία, Μαυροβούνιο, κ.λπ.). Οι Σλάβοι εκχριστιανίστηκαν τότε από τους αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο, οι οποίοι και επινόησαν αλφάβητο, ονομαζόμενο «κυριλλικό» που με διάφορες παραλλαγές εφαρμόζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις σλαβικής προέλευσης χώρες. Τόπος γεννήσεως των αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου ή Θεσσαλονίκη με την εθνικότητα των γονέων τους αμφισβητουμένη. Πάντως ο πατέρας τους (Λέων) ήταν τιτλούχος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και η μητέρα τους, (Μαρία), κόρη επιφανούς οικογενείας της πόλεως.

   Συνεπώς και αναντίρρητα, ουδεμία σχέσις αίματος υπάρχει μεταξύ των αρχαίων Μακεδόνων και των Σλάβων μεταγενέστερων κατοίκων της περιοχής.

   Και ολίγα γιά την περιβόητη «εξέγερση του Ίλιντεν». Στα τέλη του 19^ου αιώνος, με αρχές του επομένου, στην ευρύτερη περιοχή, (Βοσνία, Σερβία, Βουλγαρία, Ελλάδα), κατοικούσε ένα μωσαϊκό λαών και θρησκειών. Τούρκοι, Σλάβοι, Έλληνες, Εβραίοι, άπαντες υπήκοοι της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κάτω από την πολύχρονη τουρκική κατοχή σε όλες αυτές τις εθνότητες σιγόβραζε επαναστατικό φρόνημα και απελευθερωτική διάθεση. Ταυτόχρονα, η κάθε εθνότητα νοιαζόταν γιά την δική της... «πάρτη» και το δικό της επί μέρους συμφέρον, χαράζοντας διαφορετική ίδια εθνική πολιτική και ανεξάρτητη επαναστατική δράση, πολλάκις συγκρουόμενοι μεταξύ τους, γιά ευνόητους λόγους. Όσοι έχουν διαβάσει το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα,  "Στα μυστικά του Βάλτου", καταλαβαίνει πολλά. Όποιος δεν το έχει διαβάσει, ας το κάνει. Τελική λύση στη διευθέτηση όλων των υπαρχουσών διαφορών, στον διαχωρισμό των ανεξάρτητων εθνικών οντοτήτων και στη χάραξη των κρατικών συνόρων - αυτών που ισχύουν και σήμερα-  έδωσαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13.

   Προοίμιο αυτών των Πολέμων, κατά το 1903, υπήρξε η εξέγερση των σλαβόφωνων εθνοτήτων της περιοχής, προεξαρχόντων των Βουλγάρων, με στόχο την απελευθέρωση της περιοχής από τον τουρκικό ζυγό και την δημιουργία ενιαίου σλαβικού κράτους με το όνομα «Μακεδονία». Λόγω της ημέρας κατά την οποία εξερράγη αυτή η ανταρσία -εορτή του Προφήτη Ηλία, (Ίλιντεν), κατά το παλαιό ημερολόγιο, 20 Ιουλίου- η επανάσταση πήρε αυτό το όνομα. Τελικά αυτή η επαναστατική κίνηση κατεστάλη από τους Τούρκους, μέσα σε λίγους μήνες.

   Και τώρα το βαθύτερο νόημα υπόμνησης αυτής της εξέγερσης με την τελευταία επιλογή-πρόταση του ονόματος, από τους Σλάβους των Σκοπίων. Έχοντας υπ’ όψει με τί αστοιχείωτα «όρνια» έχουν να κάνουν, γιά μία ακόμη φορά, εκδήλωσαν -συγκεκαλυμμένα και κουτοπόνηρα- τον βαθύτερο πόθο τους και την άσβεστη φλόγα που καίει μέσα τους, προκειμένου να δημιουργήσουν κράτος που περιλαμβάνει και το ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, ώστε να αποκτήσουν  διέξοδο στο Αιγαίο και την ανοιχτή θάλασσα... «πετώντας» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το όνομα: «Δημοκρατία του Ίλιντεν». Δηλαδή την πεμπτουσία του σλάβικου αλυτρωτισμού!

   Συμπερασματικά και συνελόντι ειπείν, οι παμπόνηροι Σκοπιανοί, διά του Ζάεφ, εκμεταλλεύονται την αμορφωσιά των σημερινών τυχοδιωκτών πολιτικών και τυχάρπαστων ηγητόρων της χώρας, οι οποίοι αγνούν βασικά γεωγραφικά και ιστορικά στοιχεία, π.χ. την ταυτότητα Λέσβου και... Μυτιλήνης -σιγά μην ξέρουν τί θα πει...  «εξέγερση του  Ίλιντεν», τί αυτό θα σημαίνει και, κυρίως, τί υποθήκες θα εγγράφει γιά τους Σλάβους γείτονές μας - οπότε τους ρίχνουν το δηλητηριώδες δόλωμα, το οποίο  και χάφτουν με... απολαυστική ανακούφιση, τα δικά μας κομμουνιστικά και άξεστα κατάλοιπα. Και το πιό χειρότερο: Οι ηλίθιοι πιστεύουν πως βρήκαν τη χρυσή τομή στο πρόβλημα του ονόματος και επιμένουν σε δαύτο!

   Φύλακες της απ’ εδώ πλευράς... γρηγορείτε.