Χοπ, χοπ, χοπ... και η λύση -νάτην-...οπ!

"Βάλτε τώρα που γυρίζει"

Πιασίματα. Του "μικρού" το μαγουλάκι, της "Ελλάς" το... κ@λ@ράκι!

    Επί τέλους, λευκός καπνός στο «σκοπιανό», που τείνει να ξεπεράσει το παλιό εκείνο και αείμνηστο παγκόσμιο... «ανατολικό ζήτημα». Ασφαλείς πληροφορίες της στήλης, μετά και την τελευταία συνάντηση Κοτζιά - Ντιμιτρόφ, όπου η σκυτάλη περνά πλέον στα χέρια των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ, αναφέρουν τα εξής:

   Τελευταία πρότασις του κ. Κοτζιά, η οποία απερρίφθη, ήταν το όνομα «Μπουρδομακεδονία». Αντίστοιχα, προτάσεις του κ. Ντιμιτρόφ -που επίσης απερρίφθησαν από τον κ. Κοτζιά- ήσαν: το «Χοντρομακεδονία», ή το «Μπουνταλά Μακεδονία».

   Και τώρα, η μεγάλη αποκάλυψη της στήλης, σε παγκόσμια πρωτιά, που κατάφερε να σπάσει τον κλοιό των απορρήτων και να εισέλθει στα άδυτα της σκέψης του πρωθυπουργού μας. Το όνομα που απεφασίσθη τελικά να προταθεί, σε σύσκεψη με τον «σύμβουλά» του, τον εξοχότατο κ. Καρπερό, τέως ινστρούχτορα της "Αυγής", το οποίο θα «σερβίρει» ο άλλος εξοχότατος -αυτός ο καχεκτικός κιτρινιάρης του στρατηγικού σχεδιασμού- αποτελεί επιτομή και αγλάισμα της ιδιοσυγκρασίας του πρωθυπουργού και της κομπανίας του. Και το όνομα αυτό είναι το... «Ψευτομακεδονία»!!

   Ελπίζουν στο Μαξίμου, πως αυτό να γίνει δεκτό και από την άλλη πλευρά ώστε να μην αποτελέσει μία ακόμη αυταπάτη του γελαστού -και γιά γέλια- παιδιού μας και έναν ακόμη λόγο του... Culo-γλου. (Με την ιταλική έννοια του όρου, τώρα που κι οι φίλοι μας οι φρατέλοι έγιναν κι αυτοί μαντάρα, ακολουθώντας το δικό μας πρότυπο, καθ' ότι: Una faccia, una razza!).

   Άντε, λεβέντες μου, μπράβο... και εις άλλα με υγεία. Να πέρνουν σειρά, προς επίλυση, η ΑΟΖ, το Κυπριακό, τα Ίμια και οι λοιπές... βραχονησίδες, μέχρι τον Κάβο Ντόρο, μπας και δυσαρεστηθεί η "κολλητή" μας πιά Άγκελα, (τέως... go back)..

Όπου ο διχασμός επιβάλλεται με τη διαβολή και τη γελοιότητα.

Αλλά και την ανανδρία ως αχίλλειο πτέρνα των σκευωρών

 

Το αποτέλεσμα της ηρωικής καταδρομής κατά των γραφείων της επιχείρησης της... Μαρέβα.

   Κατέστη πλέον πασιφανές το έλλειμμα των σημερινών κυβερνώντων. Γιά όσους, οι παλαιότεροι, γνωρίζουν ιστορία αυτή η μειονεξία και μικροψυχία των κομμουνιστών απετέλεσε και το βασικό αίτιο που έχασαν τον εμφύλιο. Η έλλειψη διορατικότητος τον προκάλεσε και η συμπλεγματική λυσσαλέα δίψα γιά... νίκη -παντί τρόπω και πάση θυσία- τους έκανε να τον χάσουν. Ενδεικτικό της όλης πνευματικής υποστάσεως εκείνων των... αγωνιστών, της υποκουλτούρας και πνευματικής καχεξίας τους είναι το παρατσούκλι του... μεγάλου "Άρη, του Βελουχιώτη", κατά την αριστερή παράθεση του ονοματεπώνυμου. Το θυμίζω σε όσους το έχουν ξεχάσει και το γνωρίζω σε όσους δεν το ξέρουν: «Άρης ο... μιζέριας»!

   Μερικά κατακάθια όλων εκείνων των ασήμαντων ανθρωπαρίων που αιματοκύλισαν τη χώρα τότε, (άδικα των αδίκων, αφού στη μοιρασιά της Γιάλτας και της Μόσχας η Ελλάδα είχε τοποθετηθεί -ευτυχώς- στο Δυτικό μπλοκ και τίποτε δεν θα άλλαζε τη μοίρα της), αποτελούν ο μοχθηρός... «σύμβουλας» του κομμουνιστικού νηπίου του Μαξίμου, ο ολιγόνους αφιονισμένος Καρτερός και το χολεριασμένο «φλωράκι» -θαυμαστής της Ελενίτσας- που από γκαρσόνι βρέθηκε να σχεδιάζει... κυβερνητικές στρατηγικές! Εφ’ ω και... προκόψαμε.

   Εν πάση περιπτώσει, η στήλη σηκώνει το γάντι των προκλήσεων που πετούν οι άθλιοι απάτριδες με την σαμψωνική φιλοσοφία, («αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»), αδιαφορώντας γιά τις συνέπειες στην σημερινή κοινωνία όλων αυτών των αναμοχλεύσεων, με το «ξύσιμο» παλαιών πληγών που θεωρούσε επουλωμένες από τον πανδαμάτορα χρόνο. Το μικρόμυαλο αηδές κομμουνισταριό κατάλοιπο,  προσπαθώντας -με εγκληματική αφέλεια- να συνεγείρει συνειδήσεις, να αναζωπυρώσει έχθρες και να ξαναϋψώσει διαχωριστικά τείχη, μπας και διασωθεί εκλογικά, μπολιάζει με μίσος και δηλητήριο την νέα και άμαθη γενιά, πού ήδη από χρόνων επιχειρεί να αλώσει και προσεταιριστεί με την παραπληροφόρηση και την διαστροφή της ιστορικής αλήθειας, οπότε χρήζει απαντήσεων.  

   Γιά αρχή θα αναφέρω δύο περιστατικά. Ένα πασίγνωστο και ένα -σχετικά άγνωστο- που αφορούσε τον μικρόκοσμο της γειτονιάς των παιδικών μου χρόνων, την Ακαδ. Πλάτωνος, ή Βούθουλα επί το λαϊκότερον, τον οποίο, τότε, συνετάραξε.

   - Την αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών δεν την έκανε μόνο το ΕΑΜ και το στρατιωτικό τμήμα του, ο ΕΛΑΣ, όπως θέλουν να πλασάρουν οι αδίστακτοι αριστεροί διαστρεβλωτές, καπελώνοντας την Εθνική Αντίσταση, αλλά και πολλές άλλες οργανώσεις. Μικρότερες μεν αλλά καθόλου υπολειπόμενες σε ηρωισμό και αυτοθυσία. Μία από αυτές ήταν και η αντιβασιλική ΕΚΚΑ, (Εθνική Και Κοινωνική Απελευθέρωση), που ίδρυσε ένας τέως στρατιωτικός, ο Δημήτριος Ψαρρός, ο οποίος αποτάχτηκε από το Στρατό λόγω συμμετοχής του στο κίνημα του ’35 κατά του Βενιζέλου. Κοντολογίς, (όσοι θέλουν λεπτομέρειες ας διαβάσουν και κανένα σοβαρό βιβλίο Ιστορίας), οι κομμουνισταί -θέλοντας το μονοπώλιο της Αντίστασης- του διέλυσαν -τρεις φορές μάλιστα- την ΕΚΚΑ και την τρίτη «έφαγαν» και τον ίδιο τον Ψαρρό.

   - Στην Ακ. Πλάτωνος υπήρχε τότε ένα μεγάλο περιβόλι, αυτό του Τσεβά. Εξαίρετος άνθρωπος, είχε γυναίκα και δυό παλληκάρια, που δούλευαν όλοι στα κτήματα. Ο παππούς μου ήταν κάτι σαν επιστάτης κι η γιαγιά μου...  χορταρού. Οι Τσεβάδες την αγαπούσαν και την άφηναν να μαζεύει χόρτα και να τα πουλά για πάρτη της. Στον Εμφύλιο, επειδή οι Τσεβάδες ήσαν, απλώς, δεξιοί και κοίταζαν μόνο τη δουλειά τους, οι αντάρτες ένα βράδυ -και χωρίς λόγο- βούτηξαν τα παιδιά και μετά από  λίγες μέρες εξαφάνιση, τα έσφαξαν. Την μάνα Τσεβά την πρόλαβα. Ντυμένη μονίμως στα μαύρα, με μαύρο τσεμπέρι, αμίλητη και συνεχώς προσευχόμενη στον Άγιο Τρύφωνα γιά την ψυχή των αδικοχαμένων βλαστών της. Μέχρι που πέθανε μαραζωμένη.

   Κατόπιν τούτου, άει σιχτίρ ποντικομαμή πολυεκατομμυριούχε Παπαδημούλη και όλα εσείς τα άνανδρα ερυθρά φασισταριά, που -προκειμένου να πλήξετε τον καθαρό και ξάστερο Μητσοτάκη- ασχολείστε με την απολύτως αποπολιτικοποιημένη νόμιμη σύζυγό του... Μαρέβα και τις απολύτως νόμιμες επαγγελματικές δραστηριότητές της παραβλέποντας την νεποτική αστραπιαία εκτόξευση της επίσημης πρώτης πρωθυπουργικής ερρωμένης, από ασήμαντης δασκαλίτσας σε καθηγήτρια... ΕΜΠ! 

   Ουστ, βάρβαροι και απολίτιστοι υποκριταί και Φαρισαίοι!

Παίζοντας ρέστα κι εξαντλώντας την φαρέτρα των ψεμμάτων.

Πάντα αδιάντροποι, ανεύθυνοι, τυχοδιώκτες. Γι' αυτό και επικίνδυνοι.

   H συριζαρέικη προπαγανδιστική συμμορία, ως «πονηρά αλώπηξ» που είναι, διαδίδει με μία, τάχα, δόση αληθοφανείας το εξής: «Μα είναι δυνατόν αυτοί που μας έφεραν την κρίση, να μας βγάλουν απ’ αυτήν;»

   Η ερώτηση επιδέχεται διπλής απαντήσεως, όπου και τα δύο σκέλη της είναι καταφατικά. Το πρώτο, γιατί -όπως είπε ένας αρχαίος χρησμός μαντείου στον Τήλεφο(;): «ο τρώσας και ιάσεται»- οι παλιές κυβερνήσεις και απεδείχθησαν ικανότερες ετούτων εδώ και ξέρουν, πλέον, πολύ καλά τα λάθη τους, ώστε μπορούν να τα αποφύγουν στο μέλλον, επανερχόμενοι στην εξουσία. Υπό μία αυστηρή προϋπόθεση: «Να κλείσουν μάτια και αυτιά στο καταραμένο πολιτικό κόστος και να μην ενδίδουν πλέον στα άκριτα μαξιμαλιστικά «τσιγκλίσματα» της αντιπολιτευόμενης αριστεράς και της καταστροφικής συνδικαλισταρίας.

   Και δεύτερον, γιατί θεσμικά, ιδεολογικά και πρακτικά η αριστερά -μανούλα στην ανεύθυνη συνθηματολογία- αδυνατεί να παράξει πρωτογενή και πραγματικό πλούτο, πέραν από την ανάλγητη καταλήστευση, μέσω εξοντωτικής φορολόγησης, όλων όσοι το μπορούν. Δηλαδή αυτών που η συντρόφισσα Θεανώ λέει: «πλούούούσιους» και γεμίζει το στόμα της πλούτο! Είναι, επίσης, πασιφανές και πασίγνωστο πως κανείς συνεπής αριστερός δεν μπορεί να ενταχθεί σε ένα κοινωνικό πλαίσιο αξίων και αξιών, που θα διαστρωματώσει κάθετα, εύρυθμα και λειτουργικά, μιά κοινωνία στην οποία έκαστος θα απολαμβάνει τόσο κατά το μέγεθος της προσφοράς του, όσο και ανάλογα με την αξία αυτής, το μέγεθος, το μέτρο, την ανταγωνιστικότητα και την αενάως καταβαλλόμενη προσπάθεια ανόδου και βελτίωσης των μελών της. Ο συνεπής αριστερός -πρότυπα οι Κυρίτσης, Φίλης, Μπαλντάς, Γιαβρούμογλου και σια- κατά βάση τυρβάζει, με ράθυμες ομφαλοσκοπήσεις, ανούσιες βυζαντινολογίες και πολύωρες... αντικαπιταλιστικές αναλύσεις που κατατείνουν στην πλήρη ισοπέδωση -πάντα τη συνοδεία αραχτής φραπεδιάς- πώς θ’ αρπάξει  τον μόχθο και το βιός του φουκαρά αστού νοικοκύρη και πώς θα λεηλατήσει την περιουσία του, καταργώντας κάθε έννοια δικαίου και αξιοκρατίας.

   Και γιά να τελειώνουμε. Μία σφαιρική... «σούμα» της συριζαρέικης λαίλαπας αποδεικνύει πως η ανερμάτιστη και τυχοδιωκτική κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία ήρθε με βασικό στόχο να μειώσει το δημόσιο χρέος το οποίο παρέλαβε στα 324 δις ευρώ, τρεισήμισι χρόνια μετά από άγριας και ανηλεούς φορολόγησης διακυβέρνηση, το πήγε στα 344 δις, κατά τις μετρήσεις του Μαρτίου ’18. Και Κύριος οίδε που θα το φτάσει φεύγοντας, καθώς με repos και διάφορα κολπάκια συγκεντρώνει οικονομικά... «πολεμοφόδια» που θα ρίξει στην επερχόμενη εκλογική μάχη, προκειμένου να ξεγελάσει πάλι τους... «πρόθυμους ηλίθιους» που, σαν χάνοι, θα ξανατσιμπίσουν το δόλωμα της ελεημοσύνης και θα τους ξαναψηφίσουν. Όλα τα άλλα που λέγονται -τήδε, κακείσαι από Αυλωνίτες και Μπαλαφάρες- είναι, απλώς, λόγια του... Culo-γλου!

   Υ.Γ. Και κάτι άσχετο, αλλά σημειώστε το γιά να το θυμηθείτε όταν συμβεί: Τον γνωστό σαχλαμάρα, φανφαρόνο και κομματικό γυρολόγο -προσωρινά σταθμεύοντα στους ΑΝΕΛ, θα τον δείτε στις επόμενες εκλογές στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα άθλια κόλπα των άθλιων κυβερνώντων... και ο διανεμόμενος σανός.

Η πονεμένη ιστορία κάθε... «φήμης» που τσούζει!

Ένας πλούσιος ακροδεξιός όχλος που εχθρεύεται την κυβέρνηση και προτιμά να έχει τα λεφτά του στις offshore της Μαρέβα. 

    Η μεθοδευμένη πρακτική που κυριαρχεί πλέον στο πολιτικό χαλκείο των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ περνά διαδοχικά από τις εξής φάσεις:

   - Έστω ότι αποφασίζουν ένα, ακόμη, αντιλαϊκό μέτρο στα πλαίσια της ανικανότητος που τους διακατέχει γιά ορθολογιστικό «αυγάτισμα της πίττας» και ένεκα της αναγκαιότητος περισυλλογής κρατικού κομποδέματος γιά κομματική χρήση παροχών στις εκλογές που έρχονται και την, κατά το δοκούν, διανομή του προς μία ακόμη εξαπάτηση-παγίδευση αφρόνων ψηφοφόρων και την άγρα των ψήφων τους, με την ευτελέστερη, απεχθέστερη και ταπεινωτικότερη γιά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια παροχή. Αυτή των... επιδομάτων, που καθιστά την παροχή ελεημοσύνη, το άτομο που την δέχεται επαίτη και τον «ελεήμονα» πάροχο εκμαιεύοντα την ευγνωμοσύνη του ζητιάνου με αντιπαροχή στην κάλπη.

  - Αρχικά, διαρρέουν διερευνητικά την αντιπαθή πληροφορία ως... φήμη και περιμένουν αντιδράσεις. Όπως είναι φανερόν, η φήμη προκαλεί αναστάτωση, η οποία -προϊόντος του χρόνου φουντώνει.

   - Διάσπαρτοι συριζαρέοι κεκράκτες διαρρηγνύουν ιμάτια, διαψεύδουν και κατηγορούν την αντιπολίτευση γιά κινδυνολογία, καταστροφολογία και τα σχετικά. Π.χ. το «Ώπα, ώπα, όχι κύριε Αυτιά»  της «μαρμελαδιτζούς» Θεανώς, (όχι Θεανούς, προς Θεού!), στον Γιώργο Αυτιά, όταν εκείνος της ανέφερε για το κόψιμο του ΕΚΑΣ, κ.λπ.

   - Προϊόντος του χρόνου, και ενώ η κοινωνία βράζει, με τη διαφαινόμενη επιβεβαίωση ενός νέου μέτρου-καταπέλτη, π.χ. η περικοπή των συντάξεων, η οδηγία του Μαξίμου εισηγείται μία κλασσική συνταγή ανορθόδοξου πολέμου: «Καλύτερη άμυνα η επίθεση»! Έτσι, στο θέμα των συντάξεων, λ.χ., βγαίνει ο Κατακούτελος με την κομμουνιστική «pochette» και ομιλεί περί... αυξήσεων μέσω...  «επανυπολογισμού! Έρχεται, μετά, ο ψευτοκουλτουριάρης τρίχας βουλευτής της Λέσβου -στο λαιμό μου κάθεται- με την θεατρική φωνή και ομιλών, περί διαγραμμάτου, αναφέρει γιά... «αναπλαισίωση των συντάξεων». Τέλος, οι πλέον αγκυλωμένοι θυμούνται το mail Χαρδούβελη και βρίζουν τον Σαμαρά, ενώ το πιό ηλίθιο καρακατσουλιό στρέφεται στην... Μαρέβα, τον Βολταίρο και τις... «εξωχώριες»!

  - Όταν, μοιραία και νομοτελειακά, το μέτρο έχει γίνει βούκινο και δεν κρύβεται πλέον, βγάζουν -άσσο από το μανίκι- τον κρυφό άσσο: «Ναι, ψηφίσαμε, μεν, τις περικοπές, αλλά η οικονομική μας... «άνθiση» μας επιτρέπει να... το ξαναδιαπραγματευτούμε»! (Αναξιόγλου, υπουργίνα Ανεργίας). Λες και οι εταίροι-δανειστές τρώνε το ίδιο κουτόχορτο που εκείνη σκορπά απλόχερα στην πελατεία, μαζί με τα έωλα επιχειρήματά της.

  - Και μετά -κερασάκι στην τούρτα- οι πλέον μπαμπέσηδες από δαύτους και πιό θρασείς και κουτοπόνηροι- π.χ. ο Κεφαλονίτης Μπαλαφάρας τολμούν βουτιά στην... λούμπεν αναξιοπρέπεια: «Ναι, ψηφίσαμε τις περικοπές, αλλά -πριτς- που θα τις εφαρμόσουμε!»

  - Τέλος, αφού κατακάτσει ο κουρνιαχτός από το οδυνηρό μέτρο-αγγούρι και έρθει η ώρα της... «εφαρμογής» του, όποος τολμήσει να αναφερθεί σ' αυτό, ο γλοιώδης γυμνοσάλιαγκας με τα τα μικρά ματάκια πίσω από μυωπικά γυαλιά και το ειρωνικό ύφος, έτσι και του αναφέρεις κάτι σχετικό, σου απαντά περιφρονητικά:« Έλα, μωρέ, περσινά ξυνά σταφύλια. Ακόμη το θυμάσαι»;

   Και η στήλη ερωτά τον κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας και κομματικής εντάξεως: «Αν έπρεπε να στείλει, διά χειρός, 20ευρώ σε κάποιο συγγενή του στην Θεσσαλονίκη, θα εμπιστευόταν έναν τύπο, σαν... π.χ. τον αυταπατεώνα Αλέκσις, τον δανδή-κομμουνιστή Κατακούτελο, τον Χατζηαβάτη Μπαλαφάρα, την πανάσχετη Αναξιόγλου, την... «ωραία, μορφωμένη, έξυπνη και... μετριόφρονα Αυλωνίτου» και τους περί αυτούς; Όποιος απαντήσει... «ναι» -αβίαστα- είναι πανάξιος του σανού που τον σιτίζει ο πιό πάνω εσμός. Αποτελεί έναν... πανευτυχή σύντροφο που πάντα θα... «κερδάει»! Εύγε του, λοιπόν.

Μπουτάρης, Τσίπρας και το show καλά κρατεί.

Τα ρέστα μας για την διατήρηση της καρέκλας.

Όλα τα μωρά στην... πίστα!

   Αναμφίβολα οι συριζαρέοι είναι μάστορες στην κατεργαριά, την μπαμπεσιά, την καπηλεία και την πολιτική εκμετάλλευση οιουδήποτε γεγονότος με την παραμικρή ευκαιρία και πιθανότητα, με προτίμηση τα ακραία. Το πρόσφατο «ξεφωνητό» του ιδιόρρυθμου δημάρχου της Θεσσαλονίκης απετέλεσε πρώτης τάξεως ευκαιρία γιά κάτι τέτοιο.

   Κατ’ αρχήν καταθέτω την αποστροφή μου τόσο σε κάθε μορφή, μέγεθος, ποιότητα και χώρο προέλευσης βίας, όσο και στην προσχηματική εκμετάλλευση αυτής. Έτσι, το πρώτο που παρατηρώ στην περίπτωση Μπουτάρη είναι η μεγαλοποίηση του θέματος. Και από πλευράς θυτών και από πλευράς θύματος. Υπερβολική και πέραν του πεδίου αποδοκιμασίας η... «περιποίηση» του γραφικού δημάρχου από τους αντιφρονούντες στην εκκεντρική συμπεριφορά του, αλλά και θεατρική η αντίδρασή του, ο οποίος μετέφρασε μερικές «ψιλοσφαλιάρες» και λίγα εκτοξευθέντα οπωροκηπευτικά  σε... «οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας»!! Το μέγεθος των συνεπειών από την χρυσαυγίτικη και ποντιακή επίθεση εναντίον του φαίνεται και από το γεγονός ότι την επομένη του καρπαζώματος... προήδρευσε -φρέσκος, φρέσκος- υπουργικού συμβουλίου. Απλά από φόβο -προφανώς, και λόγω ηλικίας- ο δήμαρχος θα οδηγήθηκε στο Νοσοκομείο ολοκατούρητος, αν όχι και... με περαιτέρω απώλεια στερεότερων μυρωδάτων αποβλήτων. Τελικά, πιστός στο αριστερό DNA, δεν προέβη σε καμία, έστω υποκριτική, χειρονομία άφεσης των δραστών, (άλλοι καραγκιόζηδες και δαύτοι που κλαψούριζαν γιά επιείκεια),  -υποδυόμενος ανύπαρκτη μεγαλοψυχία- αλλά ζητούσε αυστηρότερες ποινές.

   Στην ουσία, τώρα, και την... δήθεν οργανωμένη επίθεση κατά Μπουτάρη, αρκεί -ως απάντηση-  ένα ερώτημα: Καλά, όταν κάποιοι πάνε να δολοφονήσουν κάποιον, κουβαλάν στο χέρι και το παιδί τους; Επιτίθενται χωρίς κουκούλα, εκτιθέμενοι σε τόσες κάμερες γύρω τους; Ακόμη και ένας... «Πόντιος» με τις προδιαγραφές των παλιών κρύων ανεκδότων, δεν θα ορμούσε σε κάποιον κρατώντας στο χέρι ένα... μωρό! Ένα γκλόμπ, μάλιστα, αλλά... μωρό!!!

   Αλλά, είπαμε, η διαβολική αριστεράντζα που κάθεται στο σβέρκο μας  ξέρει άριστα να κάνει την τρίχα τριχιά. Έτσι ο βλάξ χρυσαυγίτης που πάνω στον καυγά «έφαγε» τον Φύσσα, πήγε -φάτσα, κάρτα κι επωνύμως-  και, βεβαίως, τον πιάσανε, ενώ τα αριστερά τσακάλια που ξέκαναν τους δύο χρυσυγίτες κάτω απ’ το στέκι τους,...  μην τους είδατε.

   Tελικά, μερικές καρπαζίτσες στον Μπουτάρη έδωσαν χρυσή ευκαιρία στον ασήμαντο δήμαρχο και τον βυθιζόμενο Τσίπρα να πάρουν μερικές ανάσες, με τον τελευταίο να σπεύδει να πάρει "πόντους" δημοφιλίας και να ξεχνά,  επί παρόντος, τη Μαρέβα και τον Βολταίρο, που -ανάθεμά με- αν ξέρει ποίος ήταν και πόσες offshore διέθετε μαζί της, όταν συζούσαν στο Παρίσι τα χρόνια που εκείνη ήταν σε διάσταση με τον Κυριάκο!