Σκουριές Χαλκιδικής. Μεταλλεία χαλκού με προβλεπόμενο μέλλον

Άσφαιρα πυρά και πολύ κακό γιά το τίποτα. Ή μήπως όχι;

Χρυσές δουλειές, τσίγκινες εξαγγελίες

  Χθες, διά στόματος Πρωθυπουργού, ανακοινώθηκε, επί λέξει: «Ανακαλούνται οι άδειες αρχιτεκτονικής και ηλεκτρομηχανολογικής μελέτης γιά… επανέλεγχο»! Και οι χαχόλοι πανηγύρισαν. Πάνε κι αυτοί, τους σκίσαμε, σκέφτηκαν! 

  Ως λογικό όν και γιά μιά ζωή ασχολούμενος με οικοδομικές άδειες και κατασκευές, βλέπω, καταλαβαίνω, προβλέπω και στοιχηματίζω επί της εξέλιξης.

   Κατ’ αρχήν, η προϊστορία. Η προεκλογική ρητορεία ΣΥΡΙΖΑ -όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω- έλεγε: «Μεταλλεία τέλος. Άμεσο κλείσιμο και εταιρεία… ουστ»! Νέτα σκέτα, και με το… γνωστό διάταγμα του ενός άρθρου με τη μία παράγραφο. Τελεία και παύλα! 

   Αυτό που ανακοινώθηκε όμως, μόνο κάτι τέτοιο δεν εννοεί. Και το μυστικό έγκειται στις μαγικές λέξεις: « ανάκληση και επανέλεγχος». Η ανάκληση δεν σημαίνει αφαίρεση και ο επανέλεγχος εννοεί πως αν κάτι δεν είναι σωστό, ή δεν εφαρμόστηκε σωστά, το διορθώνουμε, κάνουμε αναθεώρηση της άδειας και προχωρούμε. Δηλαδή είμαστε: και με τον «αστυφύλαξ» και με τον «χωροφύλαξ»!

   Όμως, επειδή ο Σολομών-Λαφαζάνης δεν παύει να είναι ένας σκληρός, πείσμων και χαλκέντερος κομμουνιστής, υπερθετικού μάλιστα βαθμού, και εν επιγνώσει διακηρυγμένων μεθοδεύσεων… «στελέχους» της «Αυγής», η στήλη ποντάρει τα ρέστα της στην εξής εξέλιξη, την οποία θεωρεί βέβαιη: 

   Οι μεν άδειες, μετά τα όποια ρεκτιφιέ και άλλα «πασαλείμματα» που θα υποστούν, θα αναθεωρηθούν και επιστραφούν, οπότε -νόμιμα και κανονικά- τα μεταλλεία θα πρέπει να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους. Αμ, δε!!! Με τακτική «ψιλοκοκό» και συνεχείς παρενοχλήσεις, προσκόμματα και αλλεπάλληλες διακοπές εργασιών γιά ψύλλου πήδημα, η επιχείρηση είτε θα καταστεί ζημιογόνος, είτε θα σπάσουν τα νεύρα των επενδυτών. Αποτέλεσμα: θα τα μαζέψουν και θα φύγουν. 

   Συνέχεια τώρα. Το «μαγαζί» θα περάσει στα χέρια συνδικαλισταρέων -παμπόνηρων μεν, ιδιοτελών και ανίκανων, δε- και μοιραία θα γίνει ένα ακόμη αδηφάγο «σκουριασμένο» καρκίνωμα στην πλάτη του λαού. (Ιδέ Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Ολυμπιακή κ.α.). Μέχρι να ιδιωτικοποιηθούν πάλι και… φτου κι απ’ την αρχή!

Το απόρθητο κάστρο των Εξαρχείων

Τώρα αρχίζουν τα ζόρια με τους μπαχαλάκηδες

Άντε και καλή αρχή. Ο φασισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περάσει!

 

   Προχθές τα γνωστά… καλόπαιδα των Εξαρχείων έδρασαν πάλι. Και αντιστάσεως μη ούσης τα έκαναν… ούρδου! 

   Ο καλός, πράος και καλοκάγαθος Υφυπουργός, ο αρμόδιος επί του μπάχαλου, γενικώς -γνωστός και ως «καγκελοφάγος»- έχει σκοπό να καλέσει στο γραφείο τα «μπαχαλάκια» και να τα… μαλώσει, αφού η άμυνα και το «μαρκάρισμα» των ΜΑΤ με τα μάτια, μάλλον δεν απέδωσε καρπούς. 

   - Καλά μου παιδιά, θα τα ρωτήσει, γιατί κάνετε κακά πράματα; Έτσι θα πάτε στον Παράδεισο; Δεν βλέπετε τους τζιχαντιστές, που γιά να το πετύχουν κόβουν κεφάλια αράδα, σαν λάχανα; Τόσο ανεπίδεκτοι μαθήσεως είσαστε; Πηγαίνετε, και αν ξανακάνετε λαμπόγιαλο το κέντρο και την περιοχή του Πολυτεχνείου, θα είμαι αναγκασμένος να σας καλέσω πάλι και να σας επιπλήξω αυστηρά. Γιατί το μάτι μου πήρε κάτι ρολόγια άθικτα στις μέσα προθήκες κοσμηματοπωλείων. Ντροπή σας. Πώς σας ξέφυγαν; Μήπως επειδή δεν ήσαν Rolex; 

   Κατόπιν αυτών των αυστηρών συστάσεων, πιθανόν να επέμβει στον διάλογο με τους κουκουλοφόρους -όπως άλλωστε διακήρυξε από του βήματος της Βουλής- και ο κ. Μπαλντάς, (γιά το «ν» τα ’παμε), και κατά το πρότυπο του συναδέλφου του επί του Αθλητισμού, διακόψει τα πάρτυ στα Πανεπιστήμια γιά μία εβδομάδα. Μέχρι να ανοιχθούν οι τρύπες γιά  τούρκικους καμπινέδες στους διαδρόμους των Ιδρυμάτων και τοποθετηθούν στους τοίχους χαρτιά τουαλέτας.

Δημιουργική ασάφεια!

Απλά πράματα

   Ένας απορημένος φίλος με ρώτησε πώς αντιλαμβάνομαι τον όρο, γιατί εκείνος αδυνατούσε. Του απάντησα σαφώς, με μιά ιστορία που θυμάμαι μικρός να λέει η μητέρα μου. 

   Στο Τσιρίγο, τα Κύθηρα, κάποτε ένας νεαρός που τον κούρασε η φτώχεια κι η ανεργία, αποφάσισε να ξενιτευτεί.  

   - Πού θα πας γιέ μου, ρωτούσε η δόλια μάνα του. 

   -  Δεν ξέρω μάνα. Στην Αγγλία, στη Γαλλία, κάπου. Όπου βρω δουλειά. 

   -  Και τί δουλειά θα κάνεις παιδί μου;  

   - Ό,τι βρω μάνα. Μπορεί να μπαρκάρω σε φορτηγό βαπόρι, μπορεί να δουλέψω στα ανθρακωρυχεία. 

   Πέρασε καιρός κι ο γιός δεν έδινε σημεία ζωής. Η μάνα ανήσυχη, κάθεται και του γράφει γράμμα. Το κλείνει σε φάκελο κι απ’ έξω βάζει για σύσταση: 

   «προς το τσίριον ιόν μου τον Καφούρο 

    ή αγκλία, ή γαλία 

    ή στα κάρβουνα δουλέβι ή στα φορτιγά βαπόρια» 

   Και πήγε στο ταχυδρομείο να ρίξει το γράμμα. 

   Αυτό είναι… η δημιουργική ασάφεια! Ελπίζω πως ο φίλος κατάλαβε.

Η αξιοποίηση του Ελληνικού και άλλες... επενδύσεις.

Καλά ξεμπερδέματα

Πρόσω ολοταχώς γιά επενδύσεις. Με την... όπισθεν!

   Με την υπόθεση του Ελληνικού  γίνεται ένας μικρός χαμός, που προβλέπεται μεγαλύτερος και γενικότερος. Αρκεί να προσεχθούν κάτι μικρολεπτομέρειες, πίσω από τις οποίες -ως γνωστόν- κρύβεται ο διάβολος. 

   Με το αλαλούμ απόψεων των αρμοδίων Υπουργών δίνεται το μέτρο της φιλοσοφίας της νέας Κυβέρνησης στο ζήτημα των ιδιωτικών επενδύσεων. Το μαρξιστικό της DNA παθαίνει ναυτία και αντιδρά αλλεργικά και μόνο στο άκουσμα τέτοιων. Άλλο αν στο τέλος μαθαίνουμε ως και κινέζικα, προκειμένου να υποδεχθούμε, σύσσωμοι και με χαρά, τα Κινεζόπουλα. (-«Κορίτσια, ο Στόλος»!).

   Σε πρόσφατη ανάρτηση υποστήριξα τον κουτοπόνηρο χαρακτήρα αυτής της ανεδαφικής και αντιπαραγωγικής κοσμοθεωρίας, που τελικά καταντά και αντικοινωνική, αφού βλέπει μόνο μοιρασιά της πίτας και όχι την παρασκευή της. Και ιδού η απόδειξη.

   Δεν ξέρω πόσοι πρόσεξαν αυτά που ακούστηκαν χθες στο γυαλί από υψηλό στέλεχος της «Αυγής». Όσοι δεν, καλόν είναι να τα μάθουν. Και θα καταλάβουν πολλά.

   Είπε, λοιπόν, το… «στέλεχον», αποκαλύπτοντας την κυβερνητική τακτική επί του θέματος και την αξιοπιστία της, αλλά και την εθνική ξεφτίλα που μας περιμένει, όταν αποκαλυφθεί το νέο «δούλεμα». (Ξεχνώ την ακριβή διατύπωση, εγγυώμαι όμως την ακρίβεια του νοήματος). 

   - Ναι, εντάξει με την συμφωνία παραχώρησης, αλλά αυτή προβλέπει και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να προβεί στην υπογειοποίηση της παραλιακής λεωφόρου. Και αυτό μιά αριστερή Κυβέρνηση δεν θα το κάνει ποτέ!

   Να πως σαμποτάρονται τα έργα και τρικλοποδιάζονται οι ιδιωτικοποιήσεις, ώσπου ο επενδυτής να πάρει των ομματιών του και να πάει ν' ανοίξει δουλειές αλλού. Εννοείται πως αντίστοιχα κόλπα και τερτίπια περιμένουν και όλες τις υπάρχουσες μεγάλες επενδύσεις, π.χ. Σκουριές Χαλκιδικής. Θα τους κάνουν τη ζωή δύσκολη με νόμους, διατάγματα ή αδράνεια, μέχρι να τα μαζέψουν και... δρόμο!  Το ίδιο περιμένει όσους κουτόφραγκους, αφελώς, πιστέψουν πως μπορούν να συνεννοηθούν με το αναξιόπιστο φιλομαρξιστικό ελληνικό κράτος της δημιουργικής ασάφειας και των λεβενταμύντορων του μαρξισμού. Όσοι, τέλος πάντων, τολμηροί και ριψοκίνδυνοι επιμείνουν να «σπρώχνουν» τα λεφτά τους στον Καιάδα του σοσιαλισμού. Αυτή είναι η λογική και φιλοσοφία της. Κι αυτός είναι ο μπούσουλας που θ’ ακολουθήσει προκειμένου να «εξισώσει» τα θρανία, όπως περήφανα εξήγγειλε και ο κ. Μπαλντάς -ο μαρξιστής. (Το «ν», είναι αυτό που περισσεύει από τον Baroufakis). 

   Με την θεοποίηση του γραφειοκρατικού κρατισμού και τον εξοβελισμό του απεχθούς ιδιωτικού κέρδους, η ισοπεδωτική προς τα κάτω προλεταριοποίηση αποτελεί τον απώτερο στόχο τους. Και αυτόν θα επιδιώξει η Κυβέρνηση του Δούρειου ίππου, της Δούρου και της Κομμουν-δούρου. Κατά τα άλλα θέλουμε να χτυπήσουμε την ύφεση, μας τσούζει που τα ταμεία είναι άδεια και από το κίνημα "δεν πληρώνω, δεν πληρώνω", μεταπηδήσαμε στο "δώστε και σώστε"! Τρικυμία εν κρανίω.
   Φίλτατοι μπλέξαμε! Και μπλέξαμε άσχημα. 

   Όποιος αμφιβάλλει, ας διαβάσει βιβλία πρόσφατου ιστορικού περιεχομένου. Και αφού το «Κεφάλαιο» του Μαρξ φέρνει ανία, χασμουρητό και νύστα, ας διαβάσουν, π.χ. τους «Αγριόκυκνους» της Γιούνγκ Τσανγκ. Συνιστάται ένθερμα. Αν το κάνουν θα πάρουν «ντοκτορά»… προφήτη. Όποιος τώρα, δυσπιστεί, δεν πειράζει. Θα πάθει και θα μάθει.

Το όνειδος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Βεσπασιανή ή αφιόνι του λαού. Και τα δύο προσοδοφόρα.

"Νους ανεγκέφαλος εν σώματι τραυματισμένω"

   Εντελώς ξαφνικά μου γεννήθηκε στο μυαλό μιά τρελή, τρελή σκέψη. (Κοίτα φίλε μου τί μπορείς να πάθεις στα καλά καθούμενα!). Πίστεψα προς στιγμή πως η μαρξιστική μας κομπανία, μετά τον περιφανή θρίαμβο που κατήγαγε κατά των μισητών Ευρωπαίων τοκογλύφων, (νυν εταίρων), που τους πίνουμε -βερεσέ- το αίμα, και με τη γενική φόρα που μπήκε στο "γήπεδο" να σαρώσει τον φαύλο καπιταλισμό, θα μπορούσε να συντρίψει  πολύ εύκολα και το ποικιλόχρωμο αληταριό που διαφεντεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο και να διαλύσει τις σφηκοφωλιές τους. Γιά το φοιτητικό αληταριό δεν γίνεται συζήτηση. Έχει αναλάβει την ισοπέδωσή του ο μπαλντάς του... Μπαλντά, (το "ν" απ' το περίσσεμα του Baroufakis).

   Αν πραγματικά, όπως θέλουν κορδακιζόμενοι να διαλαλούν, διαθέτουν… ηθικά πλεονεκτήματα, ανυπόγραφα «γραμμάτια» και είναι άμοιροι διαπλοκών και δεσμεύσεων, θα μπορούσαν να το κάνουν. Αμέσως και άνετα. Θα το κάνουν όμως; Αμ, πριτς! Το ποδόσφαιρο έχει πολύ ψωμί γιά όλους. Έτσι το μόνο... θεριακλήδικο μέτρο που αποφασίστηκε τελικά, προκειμένου να χτυπηθεί η σαπίλα των γηπέδων, είναι να... ξεκουράσουμε τους χουλιγκάνους γιά μιά εβδομάδα. Άλλωστε: "είναι πολλά τα λεφτά, Άρη", όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Σπύρος Καλογήρου.

   Στο κάτω-κάτω, η βασική διαφορά μεταξύ παρθένας και πόρνης χτίζεται από μία… "πρώτη" φορά, (που είναι και... τζάμπα).