Σ΄ αυτό το Ίδρυμα, σ΄ αυτούς τους χώρους, κάποτε σπούδασα! Γι΄ αυτό και σήμερα πονώ γιά το χάλι του.
Αναλογίζομαι αν αυτά τα καθάρματα -που σκέφτονται και ενεργούν έτσι- κατά κάποιον μαγικό τρόπο εξέλειπαν από τη ζωή και τον τόπο, τί θα έχανε -ή τί θα κέρδιζε- η κοινωνία;
Ποιά η χρησιμότητα ύπαρξής τους; Υπάρχει περίπτωση μεταμέλειας και μεταμόρφωσής τους σε χρήσιμες κοινωνικές μονάδες; Θα μπορούσαμε, άραγε, να ζήσουμε χωρίς αυτούς; Ή θα μας έλειπαν... αφόρητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου