Η αξιολόγηση που κλείνει, η λιτότητα που τέλειωσε και τα πανηγύρια της πλάκας.

«Άπαξ απατεώνες, πάντα απατεώνες».

Με τη σκέψη στον Βελουχιώτη, που απελευθέρωσε τα... Γιάννενα!

   Δεν μπορεί, το φαινόμενο έχει βαθύτερες ρίζες και, σίγουρα, αποτελεί αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας από  ειδικούς μελετητές επιστήμονες της ψυχιατρικής. Προϊόντος του χρόνου, οι άνθρωποι που μας κυβερνούν -θεωρώντας εαυτούς εδραιωμένους στην καρέκλα και απόλυτα εξασφαλισμένους στην κάψα τους- αφήνουν να απελευθερωθεί, διαχεόμενο στα πέριξ, το απίθανο εσώψυχό τους. Γεμάτοι αλαζονεία, αυθεντία, θράσος και αυτοπεποίθηση.

   Με τις λίγες γνώσεις ψυχοπαθολογίας που διαθέτω, θεωρώ πως η δίχρονη εξουσία που ασκούν, σε σχέση με τις ηλίθιες κομμουνιστικές παπαρδέλες που είναι εμποτισμένοι και «εκτοξεύουν» αδιάντροπα, (π.χ. «η αριστεία είναι ρετσινιά»), όχι μόνο τους επέτρεψε να δημιουργήσουν ένα παράλληλο σύμπαν αυταπάτης γύρω τους, αλλά και να εισχωρήσουν περιχαρακωνόμενοι σ’ αυτό, επιδιώκοντας να παρασύρουν μαζί τους και ολόκληρη την κοινωνία. Τα εξώνητα μορμολύκεια των πιστών τους ΜΜΕ, μαζί με τους βλακέντιους χειροκροτητές, ένα φρούτο που -δυστυχώς- ευδοκιμεί από εμπάθεια ή συμφέρον στην ελληνική κοινωνία, τους έχουν φτιάξει το κατάλληλο σκηνικό και τους ενθαρρύνει στις καταστροφικές επιδιώξεις τους. Αποτέλεσμα, η χώρα ζει και κινείται στη σφαίρα του παραλόγου, του πλαστού και του καταφανούς ψεύδους, θυμίζοντας την παλιά κινηματογραφική ταινία -The Truman show-- του Τζιμ Κάρεϋ. Το... «βάλτε μας φόρους» του Πετρόπουλου, το... «πετυχαίνουμε θαύματα» του χαραμοφάη Μέντορα και διάφορες άλλες κουταμάρες που διασπείρουν, ασυλλόγιστα κι ανεύθυνα, τα διάφορα... «στέλεχον», έχουν ξεπεράσει το φράγμα της αγανάκτησης του κοσμάκη και... κολυμπούν στα πελάγη της γελοιότητος.

   Αποκορύφωμα -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- της συριζαρέικης φαρσοκωμωδίας τα πανηγύρια που έστησαν γιά να ξεγελάσουν και πάλι το αδαές «πόπολο» που εξακολουθεί να καταπίνει αμάσητο τον σανό που το ταΐζουν, σε σχέση με τα αποτελέσματα του πρόσφατου eurogroup.

   Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, με βάση τα πραγματικά στοιχεία και όχι τις κουτοπονηριές που μας πλασάρισαν... πανηγυρίζοντας. Πρώτα-πρώτα, η αξιολόγηση δεν έκλεισε, με ό,τι αυτό σημαίνει. Δηλαδή ούτε δόση, ούτε ποσοτική χαλάρωση, ούτε αγορά κρατικών ομολόγων από τον Ντράγκι. Οψόμεθα επ’ αυτού.

   Μετά ας δούμε τί εστί... λιτότητα, το τέλος της οποίας ανήγγειλε περήφανα ο ανιστόρητος κομματικός σουλατσαδόρος με το δυσκοίλιο ύφος, στα Γιάννενα. Ως γνωστόν η λιτότητα αποτελεί κατάσταση η οποία δημιουργείται από έλλειψη χρημάτων που, με τη σειρά της, μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών και -άρα- την κατανάλωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η θεραπεία της δεν γίνεται με λόγια, με αποφάσεις, εγκυκλίους και διατάγματα. Απαιτεί πρόσθετο χρήμα στην τσέπη των πολιτών και δι’ αυτών στην αγορά, κάτι που γίνεται είτε με αύξηση αποδοχών και μείωση της ανεργίας, είτε με ελάττωση φόρων και εισφορών. Αντί αυτών η κυβέρνηση ενέδωσε σε πρόσθετη προσεχή φορολόγηση, ούτως ώστε να επιτευχθεί στα δύο επόμενα χρόνια πλεόνασμα 3,6 δις. Τώρα, πώς αυτό σημαίνει... τερματισμό της λιτότητος, ας ερωτηθούν οι πανηγυριστές φιρφιρίκοι του Σύριζα που βγήκαν να το διαλαλούν σε ρούγες και κανάλια. Όσο γιά τα περίφημα... αντισταθμιστικά, αυτά που -1 +1 = 0, πέραν του εύλογου ερωτήματος: Αν επιτυγχάνεται, όντως, εξισορρόπηση, δηλαδή «ούτε γάτα ούτε ζημιά», προς τί όλο αυτό το πάρε-δώσε; Όμως οι άθλιοι απατεώνες σοφίστηκαν αυτό το φραστικό επιχείρημα προκειμένου να ρίξουν -άλλη μιά φορά- στάχτη στα μάτια των αφελών και των ηλιθίων. Γιατί -πρώτον- η δημιουργία των περίφημων αντισταθμιστικών προϋποθέτει πλεόνασμα πάνω από τα 3,6 δις που υποχρεούμαστε να βγάλουμε γδέρνοντας τις σάρκες μας, κάτι που αποτελεί όνειρο απατηλό και πλάσμα φαντασίας. Κι αυτό το καταλαβαίνουν πολύ καλά οι θρασύτατοι λαϊκιστές, και αξιοποιούν το επιχείρημα του υπουργού τους επί του Αυνανισμού: «Μέχρι το 2019, ποιός ζει και ποιός πεθαίνει»! Και δεύτερον, στην απίθανη περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, τον λόγο γιά τη διανομή του θα τον έχουν οι δανειστές.

   Συνεπώς, μέσα στον πρωτοφανή τυχοδιωκτισμό που χαρακτηρίζει την χειρότερη κυβέρνηση της χώρας, όλων των εποχών, τα πανηγύρια που έστησαν γιά να αντιστρέψουν -άλλη μιά φορά- την πραγματικότητα, αποδεικνύουν το πόσο αδίστακτοι είναι στη χρήση παραπλανητικών και διαστρεβλωμένων στοιχείων, το πόσο «ψαρεύουν» -πάση θυσία- πολιτικό χρόνο και πόσο αδιαφορούν γιά τη σύντομη διάψευση των μυθευμάτων τους.  - «Μωρέ παραμύθιασε τώρα τα κορόιδα και μετά... βλέπουμε»!

   Τελικά ο Θεοδωράκης δικαιώνεται άλλη μία φόρα: «Αλέξη, είσαι μεγάλος μάγκας αγόρι μου»! Το «μάγκας», με την έννοια του απατεώνα, εννοείται.