Μίκης Θεοδωράκης. Ο απροστάτευτος Τιτάνας.

Μίκης ο τεράστιος. Ο διαχρονικός και πανανθρώπινος

   Εμείς που γαλουχηθήκαμε και ανδρωθήκαμε, (όσοι τέλος πάντων το αντιλαμβάνονται έτσι), με τη μουσική των δύο σπουδαίων Ελλήνων συνθετών, του ερωτικού Χατζηδάκι και του επικού Θεοδωράκη, αισθανόμαστε οίκτο, θλίψη και οργή γιά την καπηλεία και την πολιτική εκμετάλλευση που γίνεται τώρα στον υπερήλικα δεύτερο. Ο πρώτος πρόλαβε και έφυγε αλώβητος κι ανέγκιχτος.

   Συγκλονιζόμουν και θα συγκλονίζομαι πάντα, όταν θα έρχεται στη μνήμη μου η εικόνα του θηριώδους Μίκη να διευθύνει πάνω στο πόντιουμ. Με τα πελώρια χέρια του ήταν σαν ν’ αγκάλιαζε την Οικουμένη, σκορπώντας ρίγη συγκινήσεως στα πέρατα της Γης και με τις χειμαρρώδεις μαγικές του νότες να ενθουσιάζει και να ξεσηκώνει πλήθη, ψυχές και φρόνημα. 

   Δυστυχώς, ο πανδαμάτωρ χρόνος λειτουργεί το ίδιο αμείλικτα γιά γνωστούς και αγνώστους, γιά πλούσιους και φτωχούς, γιά άσημους και διάσημους. Τους φθείρει και τους «μικραίνει» εξ ίσου. 

   Ο γράφων συστηματικά αρνείται συμμετοχή στις κατά καιρούς συγκεντρώσεις παλιών συμμαθητών και συμφοιτητών. Αρνείται να καταμετρήσει «απουσίες» και ν’ αντικρύσει κατάματα τη ζοφερή πραγματικότητα. Αυτή που παρουσιάζει  το σημερινό χάλι μας. Αρνείται τη θέα ανήμπορων, και χωρίς αύριο, γερόντων με σβησμένα μάτια. Με κινητικά ή καρδιακά προβλήματα και καρκίνους εν εξελίξει. Προτιμά να μένει μ’ εκείνη των ζωηρών και αεικίνητων νεαρών παλληκαριών με το σπιθίζον βλέμμα και τη φλόγα των ονείρων γιά το μέλλον στη ψυχή. 

   Συνεπώς, όσοι πράγματι αγαπούν και θαυμάζουν τον μουσικό Τιτάνα Μίκη, καλό θα ήταν να τον αφήσουν στην ησυχία και ηρεμία του, που τόσο χρειάζεται σήμερα. Σεβόμενοι την ηλικία του, το μέγεθος και την ποιότητα του κολοσσιαίου έργου του, αλλά και την πολιτική του δραστηριότητα στα δημιουργικά χρόνια. Ας αφήσουν κι εμάς να τον θυμόμαστε όπως τον γνωρίσαμε και τον χαρήκαμε. Μεγαλοφυή, περήφανο, ευθυτενή και λεβέντη. Με μιά λέξη: Υπέροχο! Και με τις πνευματικές του δυνάμεις ακέραιες. 

   Ας αφήσουν τα σύμβολα να «συμβολίζουν» την ενότητα του λαού. Ακέραια, άφθαρτα, αμόλυντα. Ας τα προστατέψουν κι ας τα διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού. Και ας μην τα μπλέκουν σε πολιτικά παιχνίδια, ιδίως τώρα που η ηλικία δεν τους επιτρέπει να «παίξουν» καλά.

   Δυστυχώς όμως, η καθημερινά αποδεικνυόμενη μικρόνοια και κουτοπονηριά της… ευτελούς «αξιοπρέπειας», του άκρατου λαϊκισμού και της αφελούς δημαγωγίας δεν ορρωδεί προ ουδενός και δεν φείδεται συμβόλων. Τα καπηλεύεται και τα «ξεκοκαλίζει» μέχρι τέλους. Όλα στα φόρα και την εκμετάλλευση! 

   Ας το κάνουμε όμως εμείς. Έκαστος με τη λογική και τη συνείδησή του. Με «καθαρά καρδία», που λένε.