Μαμάάάά, ο Σαμαράς μου κάνει μπούλινγκ! Θέλει να με ρίξει!

Πολύ περίεργα πράγματα.

Λές....

   Ένα μήνα μετά την άνοδο κι αρχίζει να μιλά γιά πτώση! Και μάλιστα από τον ηττημένο αντίπαλο που είναι κλεισμένος στο καβούκι του και δεν βγάζει κιχ. Έναν αντίπαλο, που, μαζί με όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, δηλώνει πως θα υπερψηφίσει τη συμφωνία που έκανε με τους Ευρωπαίους εταίρους, καθ’ όν χρόνο η υπερψήφιση «παίζεται» από τους βουλευτές του! 

   Με μικρουλίτσικη μνήμη ξεχνά τί έλεγε και πώς έσπρωχνε επί χρόνια τον Σαμαρά στην έξοδο, ζητώντας του παραίτηση. Από το: «Κυριακή ψηφίζουμε, τη Δευτέρα φεύγουν», που φώναζε μέχρι την παραμονή των ευρωεκλογών, ως τον λυσσαλέο πρόσφατο πόλεμο των τελευταίων εθνικών.

   Ξεχνά το κίνημα των «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», με την μπροστάρισα -τότε- να εκλιπαρεί σήμερα τους Έλληνες να κάνουν το… εθνικό τους καθήκον, πληρώνοντας. 

   Ξεχνά τις διακηρύξεις του προς υποψήφιους επενδυτές: «Μην βάλετε λεφτά στη χώρα, θα τα χάσετε».

   Ξεχνά το: «Μην τολμήσετε και υπογράψετε τίποτε συμφωνίες με τους «τοκογλύφους», (τώρα έγιναν… εταίροι μας), δανειστές και δεσμεύσετε τη χώρα, γιατί θα σας καθίσω στο σκαμνί για προδοσία! 

   Και ένα σωρό άλλες «μπαρουφακίες», στα πλαίσια πυγμής κι εντυπωσιασμού των χαχόλων.

   Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως κάποιος -ο οιοσδήποτε- θέλει να ρίξει την Κυβέρνηση, δηλαδή ό,τι αυτός έκαμε με λύσσα επί χρόνια, αυτό γιά να συμβεί υπάρχουν μόνο πέντε τρόποι:

   - Καταψηφίζεσαι στη Βουλή.

   - Γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα.

   - Σε κατακτά ξένος στρατός.

   - Παραιτείσαι. Ευσχήμως ή πετάς άγαρμπα το τιμόνι και πας σπίτι σου.

   - Προκαλείς εκλογές και τις χάνεις.

   Σε κανένα απ' αυτά δεν διαφαίνεται δάκτυλος Σαμαρά ή κάποιου άλλου. Τον τελευταίο τρόπο χρησιμοποίησε ο Κώστας Καραμανλής το 2009 και ψυλλιάζομαι πως το ίδιο θα κάνει κι ο Τσίπρας, αν χωθεί περισσότερο στο αδιέξοδο. Εκτός κι αν προλάβει να τον "εκπαραθυρώσει" ο Γάλβας-Λαφαζάνης, (τέταρτη περίπτωση).  

   Προς το παρόν, τώρα που το σκάφος προσγειώθηκε και τα γάλατα σφίξαν, πιάσαμε τη κλάψα, κατά τη γνωστή μαρξιστική τακτική του ψεύδους, της διαστρέβλωσης, της παραπλάνησης, της ανευθυνότητας  και της… δημιουργικής ασάφειας του «ίσως δεν εξαρτάται». 

   Εν επιγνώσει της επερχόμενης -και μάλιστα πολύ σύντομα- αναπόφευκτης οικονομικής μπόρας, της πλαγιοδρόμησης -με μικρά πηδηματάκια και άστοχες προκλητικές δηλώσεις, του εκκεντρικού αρχιτέκτονα της αερομπουρδολογίας- και το εντυπωσιακό και βροντερό «παρούσα» του θορυβώδους καρακατσουλιού, στο αγώνα της διαδοχής, ας μην εκπλαγούμε αν στο μυαλό του πελαγωμένου Πρωθυπουργού δεν κυκλοφορούν σενάρια ηρωικής εξόδου. Η πασίγνωστη πλέον και ευχερής μετονομασιολογία, και συνομωσιολογία μπορεί να σκαρφιστεί και υπεύθυνους μπορεί να κατασκευάσει. Ακόμη και… «Νεφελίμ»! Τα… «αυθόρμητα» ώτα, φρέσκα ακόμη από τη νωπή εντολή, με μυαλά φουσκωμένα από πολύ αέρα κοπανιστό και το μηδενικό έργο, είναι έτοιμα να καλοδεχτούν οτιδήποτε.  Φύλακες γρηγορείτε.