Θέσεις - Απόψεις
Η σημερινή ανάρτηση απευθύνεται σε όσους απέμειναν να μπορούν, ακόμη, να σκεφτούν νηφάλια, να διαβάσουν πίσω απ’ αυτά που γράφονται και να καταλάβουν πέραν απ’ αυτά που λέγονται.
Τα συμπεράσματα της στήλης, προσωπικές εικασίες, βασίζονται σε κάποιες ορατές παραμέτρους και αόρατες εκτιμήσεις.
α) Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική και συνεχώς επιδεινούμενη, παρά τις όποιες αισιόδοξες μπαρούφες που, κατά καιρούς, εκτοξεύονται (παρηγοριά στον άρρωστο) γιά να κατευνάζονται τα πνεύματα με την καλλιέργεια τεχνητής αισιοδοξίας, αφού στην ανθρώπινη φύση η ελπίδα, έστω και πεθαμένη, νεκρανασταίνεται εύκολα. Ο κόσμος λαχταράει γιά ελπίδα και ψάχνει απελπισμένα ν’ αγκιστρωθεί από την κάθε αισιόδοξη παρόλα, ακόμα κι αν κατά βάθος μαντεύει την αλήθεια.
β) Το ήδη συσσωρευμένο δημόσιο χρέος, μαζί με όσο, κατά γεωμετρική πρόοδο, θα προστεθεί στο προσεχές μέλλον, είναι αδύνατον ν’ αντιμετωπιστεί από μιά κοινωνία αντιπαραγωγική και μία οικονομία ασφυκτιούσα στις Συμπληγάδες της ύφεσης, της έλλειψης ρευστότητος και του δημιουργικού ενθουσιασμού. Ο συνεχιζόμενος μαρασμός της οικονομίας οδηγεί, κατ’ ευθείαν, στον πνιγμό της. Καμία αισιοδοξία σωτηρίας δεν μπορεί να εδραστεί σε λογική βάση.
γ) Η παρούσα Κυβέρνηση, και καμία μονοκομματική κυβέρνηση, δεν θα μπορεί επί μακρόν να επωμίζεται μόνη το κόστος των επερχομένων, σαν χιονοστιβάδα, δεινών, υπό μορφή συνεχών και αναγκαίων «νέων μέτρων». Ο κ. Παπανδρέου επιπολαίως, βλέποντας το τυρί και όχι τη φάκα, μετά μανίας, παντί τρόπω και πάση θυσία αναζητούσε τη διακυβέρνηση της χώρας. Μετά την αρχική ευφορία και την ικανοποίηση της προσωπικής του λαχτάρας για ανάληψη πρωθυπουργίας, του ήρθαν τα τεράστια προβλήματα και οι πραγματικές «λαχτάρες»!
Η Κυβέρνησή του και ο ίδιος, παρ’ όλα τα λάθη, την απειρία και τα διάφορα «πισωγυρίσματα», όταν συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για ιδεολογικές φιοριτούρες και κομματικές ιδιοτελείς συμπεριφορές, φατριασμούς και παροχές, ποιούσα την ανάγκη φιλοτιμία και υπό την αυστηρή καθοδήγηση των κηδεμόνων-εταίρων μας, (οι οποίοι, αφού έκαναν τη γκάφα να μας βάλουν στην ευρωζώνη, είναι αναγκασμένοι προστατεύοντας εαυτούς να προστατεύσουν και μας), λειτουργεί πλέον με τη λογική του «βρεγμένου που δεν φοβάται τη βροχή»! Τα παίζει όλα για όλα ποντάροντας, πλέον, στον ρόλο του «μεταρρυθμιστού» και την ιστορική υστεροφημία του παράγοντα που «άλλαξε την πορεία της Ελλάδος»!
Και, ομολογουμένως, κάνει και αρκετά σωστά πράγματα, χωρίς, βεβαίως, να εγκαταλείψει τους χαρακτηριστικούς του λαϊκισμούς και λοιπούς ακαταλαβίστικους βερμπαλισμούς και παπαρδέλες. (περίστροφα, πρώτα ο πολίτης, κ.λπ.).
Εν τούτοις, οι κυβερνητικές δυνατότητες και οι αντοχές τους, πλέον, εξαντλούνται και μοιραία αναζητεί βοήθειες και «συνεταίρους» γιά την περαιτέρω διαχείριση της κατάστασης. Το άλλοθι των «κακών» προηγούμενων κυβερνήσεων ξεθωριάζει και ο χρόνος πιέζει αφόρητα, μαζί με τα προβλήματα.
δ) Ήδη το πολιτικό φάσμα του τόπου προετοιμάζεται για συμμετοχή σε ένα νέο, ευρύτερο, κυβερνητικό σχήμα.
Η ΝΔ, από μακρού χρόνου έχει καταθέσει τα όπλα του αντιπολιτευτικού αγώνα και έχει σιωπήσει ρίχνοντας, που και που, καμιά άσφαιρη, έτσι για την τιμή των όπλων και ετοιμάζοντας νέο «λουκ» (σήματα, γραφεία, κ.λπ.). Καρατζαφέρης και Ντόρα έχουν αρχίσει να «ξερογλείφονται», ορεγόμενοι κομμάτι στην πίτα της εξουσίας, καθώς και ο Κουβέλης με τον Τσίπρα, εξ αριστερών, που μόνο στα καλύτερά τους όνειρα (και αν) είχαν φανταστεί ποτέ συμμετοχή σε διακυβέρνηση. Μόνο το ΚΚΕ ζει στον κόσμο του, χωμένο στο παλαιολιθικό του μαρξιστικό σπήλαιο, δοξάζοντας τον Στάλιν και τις μεθόδους του!
Γι’ αυτό οι, ούτως ή άλλως, «εξεταστικές επιτροπές» της πλάκας, πέραν του ήδη ανυπόληπτου του χαρακτήρα τους (μόνη σκοπιμότητα η οικονομική αποζημίωση των μετεχόντων και αερολογούντων βουλευτών), φροντίζουν να διαλύουν και τα τελευταία ίχνη αντιπαλότητος και αξιοπιστίας με τον χαβαλέ και τις φαρσοκωμωδίες των πορισμάτων τους. Όλοι στήνουν γέφυρες και όλα προετοιμάζονται γιά προσεχείς, έστω αναγκαστικές, συνεργασίες.
ε) Ιδανικό νέο σκηνικό θεωρείται η μέσω εκλογών αλλαγή του υπάρχοντος πολιτικού φάσματος, μέχρι τις αρχές Απριλίου, όπου λόγω εκλογικού νόμου όλοι οι αρχηγοί θα έχουν μοναδική, αλλά και τελευταία ευκαιρία να απαλλαγούν νομίμως, λόγω λίστας, από τα «βαρίδια» και τις ενοχλητικές ενδοκομματικές αντιδραστικές φωνές.
Μια τέτοια αλλαγή θεωρείται, απ’ όλους τους πολιτικούς και «πολιτικάντηδες» ως μοναδική ευκαιρία ανασύνταξης και αναβάθμισης του παλαιού πολιτικού κόσμου, ο οποίος έχει πάψει, ήδη, να χαίρει εκτιμήσεως στον κόσμο με όσα ρυπαρά βγαίνουν, καθημερινά, στα φόρα, παρ’ όλες τις ενορχηστρωμένες, κομψές και άκομψες, προσπάθειες συγκαλύψεως, (κατά το «κόρακας κοράκου….κ.λπ.») και τις πλάτες των κατάπτυστων ΜΜΕ.
Επειδή ο ελληνικός λαός, δυστυχώς και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, ξεχνά πολύ εύκολα, αυτή η πολιτική κολυμπήθρα του Σιλωάμ είναι ότι τους έχει απομείνει γιά αναβάπτιση και συνέχιση του επικερδούς επαγγέλματός τους!
Συμπερασματικά :
Tην ηγεσία του νέου ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει, επί τέλους, (άλλος ανυπόμονος αρχολάτρης κι αυτός) ο οπωσδήποτε ευφυής κ. Βενιζέλος, ο οποίος συνετίστηκε απολύτως από τη σβουριχτή σφαλιάρα που έφαγε και σαν καλός και φρόνιμος μαθητής περιμένει υπομονετικά τη σειρά του.
O κ. Σαμαράς θα επικρατήσει εσωκομματικά στην παράταξή του την οποία θα κατευθύνει απερίσπαστος κατά το δοκούν.
O κ. Καρατζαφέρης θα πάρει κεφάλι, ως διεκδικητής και εν δυνάμει νέος ηγέτης της νέας κεντροδεξιάς παράταξης (πολυκατοικίας κατ’ αυτόν), η κ. Μπακογιάννη θα εδραιώσει την αυτοδύναμη κοινοβουλευτική της παρουσία, όπως κι ο κ. Κουβέλης και ο κ. Τσίπρας θα καταξιωθεί ως ο ηγέτης του αριστερού χώρου.
Διάφοροι συνδυασμοί και σχήματα «εθνικής σωτηρίας» θα συγκροτηθούν απ’ αυτούς που θα συγκυβερνήσουν με λυκοφιλίες μέχρι να ξανασφαχτούν μεταξύ τους και… πάει λέγοντας!
(Το ΚΚΕ στη γωνία, όπως πάντα, θα σαλπίζει για μαζικούς αγώνες του λαού κατά του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας!).
Αυτά, σε γενικές γραμμές, προβλέπει η στήλη σαν προσεχείς πολιτικές εξελίξεις, με τον λαό, όπως πάντα σκυμμένο στα τέσσερα, να προσφέρει τις πλάτες του (και τα ακάλυπτα νώτα του), ως σκακιέρα επί της οποίας θα εξακολουθήσει, αενάως, να παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Υπέρ του πάντοτε!
Υ.Γ. Όχι, τον κ. Γ. Παπανδρέου δεν τον ξέχασα! Αυτός, νικητής και τροπαιούχος, ως θέσας τα θεμέλια της «σύγχρονης νέας Ελλάδας», θα πορευτεί, με δόξα και τιμή, στον δρόμο του πεπρωμένου που του χάραξαν, ευγνωμονούντες, οι πάτρονές του.Προς κάποια από τις θέσεις εκείνες του κοσμούν οι μη διαθέτοντες κανένα απολύτως προσόν, πλην αχαλίνωτης φιλοδοξίας σε συνδυασμό με την πλήρη κενότητα και την απόλυτη υποταγή στις «άνωθεν» εντολές!
Γιατί δηλαδή, ο κ. Κόφι Ανάν ήταν μεγαλύτερος φελλός, ή ο νυν σχιστομάτης κάμπτει καλύτερα τη μέση του; (στο τελευταίο η γνώση καλού ζεϊμπέκικου βοηθάει πολύ!).
Η σημερινή ανάρτηση απευθύνεται σε όσους απέμειναν να μπορούν, ακόμη, να σκεφτούν νηφάλια, να διαβάσουν πίσω απ’ αυτά που γράφονται και να καταλάβουν πέραν απ’ αυτά που λέγονται.
Τα συμπεράσματα της στήλης, προσωπικές εικασίες, βασίζονται σε κάποιες ορατές παραμέτρους και αόρατες εκτιμήσεις.
α) Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική και συνεχώς επιδεινούμενη, παρά τις όποιες αισιόδοξες μπαρούφες που, κατά καιρούς, εκτοξεύονται (παρηγοριά στον άρρωστο) γιά να κατευνάζονται τα πνεύματα με την καλλιέργεια τεχνητής αισιοδοξίας, αφού στην ανθρώπινη φύση η ελπίδα, έστω και πεθαμένη, νεκρανασταίνεται εύκολα. Ο κόσμος λαχταράει γιά ελπίδα και ψάχνει απελπισμένα ν’ αγκιστρωθεί από την κάθε αισιόδοξη παρόλα, ακόμα κι αν κατά βάθος μαντεύει την αλήθεια.
β) Το ήδη συσσωρευμένο δημόσιο χρέος, μαζί με όσο, κατά γεωμετρική πρόοδο, θα προστεθεί στο προσεχές μέλλον, είναι αδύνατον ν’ αντιμετωπιστεί από μιά κοινωνία αντιπαραγωγική και μία οικονομία ασφυκτιούσα στις Συμπληγάδες της ύφεσης, της έλλειψης ρευστότητος και του δημιουργικού ενθουσιασμού. Ο συνεχιζόμενος μαρασμός της οικονομίας οδηγεί, κατ’ ευθείαν, στον πνιγμό της. Καμία αισιοδοξία σωτηρίας δεν μπορεί να εδραστεί σε λογική βάση.
γ) Η παρούσα Κυβέρνηση, και καμία μονοκομματική κυβέρνηση, δεν θα μπορεί επί μακρόν να επωμίζεται μόνη το κόστος των επερχομένων, σαν χιονοστιβάδα, δεινών, υπό μορφή συνεχών και αναγκαίων «νέων μέτρων». Ο κ. Παπανδρέου επιπολαίως, βλέποντας το τυρί και όχι τη φάκα, μετά μανίας, παντί τρόπω και πάση θυσία αναζητούσε τη διακυβέρνηση της χώρας. Μετά την αρχική ευφορία και την ικανοποίηση της προσωπικής του λαχτάρας για ανάληψη πρωθυπουργίας, του ήρθαν τα τεράστια προβλήματα και οι πραγματικές «λαχτάρες»!
Η Κυβέρνησή του και ο ίδιος, παρ’ όλα τα λάθη, την απειρία και τα διάφορα «πισωγυρίσματα», όταν συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για ιδεολογικές φιοριτούρες και κομματικές ιδιοτελείς συμπεριφορές, φατριασμούς και παροχές, ποιούσα την ανάγκη φιλοτιμία και υπό την αυστηρή καθοδήγηση των κηδεμόνων-εταίρων μας, (οι οποίοι, αφού έκαναν τη γκάφα να μας βάλουν στην ευρωζώνη, είναι αναγκασμένοι προστατεύοντας εαυτούς να προστατεύσουν και μας), λειτουργεί πλέον με τη λογική του «βρεγμένου που δεν φοβάται τη βροχή»! Τα παίζει όλα για όλα ποντάροντας, πλέον, στον ρόλο του «μεταρρυθμιστού» και την ιστορική υστεροφημία του παράγοντα που «άλλαξε την πορεία της Ελλάδος»!
Και, ομολογουμένως, κάνει και αρκετά σωστά πράγματα, χωρίς, βεβαίως, να εγκαταλείψει τους χαρακτηριστικούς του λαϊκισμούς και λοιπούς ακαταλαβίστικους βερμπαλισμούς και παπαρδέλες. (περίστροφα, πρώτα ο πολίτης, κ.λπ.).
Εν τούτοις, οι κυβερνητικές δυνατότητες και οι αντοχές τους, πλέον, εξαντλούνται και μοιραία αναζητεί βοήθειες και «συνεταίρους» γιά την περαιτέρω διαχείριση της κατάστασης. Το άλλοθι των «κακών» προηγούμενων κυβερνήσεων ξεθωριάζει και ο χρόνος πιέζει αφόρητα, μαζί με τα προβλήματα.
δ) Ήδη το πολιτικό φάσμα του τόπου προετοιμάζεται για συμμετοχή σε ένα νέο, ευρύτερο, κυβερνητικό σχήμα.
Η ΝΔ, από μακρού χρόνου έχει καταθέσει τα όπλα του αντιπολιτευτικού αγώνα και έχει σιωπήσει ρίχνοντας, που και που, καμιά άσφαιρη, έτσι για την τιμή των όπλων και ετοιμάζοντας νέο «λουκ» (σήματα, γραφεία, κ.λπ.). Καρατζαφέρης και Ντόρα έχουν αρχίσει να «ξερογλείφονται», ορεγόμενοι κομμάτι στην πίτα της εξουσίας, καθώς και ο Κουβέλης με τον Τσίπρα, εξ αριστερών, που μόνο στα καλύτερά τους όνειρα (και αν) είχαν φανταστεί ποτέ συμμετοχή σε διακυβέρνηση. Μόνο το ΚΚΕ ζει στον κόσμο του, χωμένο στο παλαιολιθικό του μαρξιστικό σπήλαιο, δοξάζοντας τον Στάλιν και τις μεθόδους του!
Γι’ αυτό οι, ούτως ή άλλως, «εξεταστικές επιτροπές» της πλάκας, πέραν του ήδη ανυπόληπτου του χαρακτήρα τους (μόνη σκοπιμότητα η οικονομική αποζημίωση των μετεχόντων και αερολογούντων βουλευτών), φροντίζουν να διαλύουν και τα τελευταία ίχνη αντιπαλότητος και αξιοπιστίας με τον χαβαλέ και τις φαρσοκωμωδίες των πορισμάτων τους. Όλοι στήνουν γέφυρες και όλα προετοιμάζονται γιά προσεχείς, έστω αναγκαστικές, συνεργασίες.
ε) Ιδανικό νέο σκηνικό θεωρείται η μέσω εκλογών αλλαγή του υπάρχοντος πολιτικού φάσματος, μέχρι τις αρχές Απριλίου, όπου λόγω εκλογικού νόμου όλοι οι αρχηγοί θα έχουν μοναδική, αλλά και τελευταία ευκαιρία να απαλλαγούν νομίμως, λόγω λίστας, από τα «βαρίδια» και τις ενοχλητικές ενδοκομματικές αντιδραστικές φωνές.
Μια τέτοια αλλαγή θεωρείται, απ’ όλους τους πολιτικούς και «πολιτικάντηδες» ως μοναδική ευκαιρία ανασύνταξης και αναβάθμισης του παλαιού πολιτικού κόσμου, ο οποίος έχει πάψει, ήδη, να χαίρει εκτιμήσεως στον κόσμο με όσα ρυπαρά βγαίνουν, καθημερινά, στα φόρα, παρ’ όλες τις ενορχηστρωμένες, κομψές και άκομψες, προσπάθειες συγκαλύψεως, (κατά το «κόρακας κοράκου….κ.λπ.») και τις πλάτες των κατάπτυστων ΜΜΕ.
Επειδή ο ελληνικός λαός, δυστυχώς και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, ξεχνά πολύ εύκολα, αυτή η πολιτική κολυμπήθρα του Σιλωάμ είναι ότι τους έχει απομείνει γιά αναβάπτιση και συνέχιση του επικερδούς επαγγέλματός τους!
Συμπερασματικά :
Tην ηγεσία του νέου ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει, επί τέλους, (άλλος ανυπόμονος αρχολάτρης κι αυτός) ο οπωσδήποτε ευφυής κ. Βενιζέλος, ο οποίος συνετίστηκε απολύτως από τη σβουριχτή σφαλιάρα που έφαγε και σαν καλός και φρόνιμος μαθητής περιμένει υπομονετικά τη σειρά του.
O κ. Σαμαράς θα επικρατήσει εσωκομματικά στην παράταξή του την οποία θα κατευθύνει απερίσπαστος κατά το δοκούν.
O κ. Καρατζαφέρης θα πάρει κεφάλι, ως διεκδικητής και εν δυνάμει νέος ηγέτης της νέας κεντροδεξιάς παράταξης (πολυκατοικίας κατ’ αυτόν), η κ. Μπακογιάννη θα εδραιώσει την αυτοδύναμη κοινοβουλευτική της παρουσία, όπως κι ο κ. Κουβέλης και ο κ. Τσίπρας θα καταξιωθεί ως ο ηγέτης του αριστερού χώρου.
Διάφοροι συνδυασμοί και σχήματα «εθνικής σωτηρίας» θα συγκροτηθούν απ’ αυτούς που θα συγκυβερνήσουν με λυκοφιλίες μέχρι να ξανασφαχτούν μεταξύ τους και… πάει λέγοντας!
(Το ΚΚΕ στη γωνία, όπως πάντα, θα σαλπίζει για μαζικούς αγώνες του λαού κατά του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας!).
Αυτά, σε γενικές γραμμές, προβλέπει η στήλη σαν προσεχείς πολιτικές εξελίξεις, με τον λαό, όπως πάντα σκυμμένο στα τέσσερα, να προσφέρει τις πλάτες του (και τα ακάλυπτα νώτα του), ως σκακιέρα επί της οποίας θα εξακολουθήσει, αενάως, να παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Υπέρ του πάντοτε!
Υ.Γ. Όχι, τον κ. Γ. Παπανδρέου δεν τον ξέχασα! Αυτός, νικητής και τροπαιούχος, ως θέσας τα θεμέλια της «σύγχρονης νέας Ελλάδας», θα πορευτεί, με δόξα και τιμή, στον δρόμο του πεπρωμένου που του χάραξαν, ευγνωμονούντες, οι πάτρονές του.Προς κάποια από τις θέσεις εκείνες του κοσμούν οι μη διαθέτοντες κανένα απολύτως προσόν, πλην αχαλίνωτης φιλοδοξίας σε συνδυασμό με την πλήρη κενότητα και την απόλυτη υποταγή στις «άνωθεν» εντολές!
Γιατί δηλαδή, ο κ. Κόφι Ανάν ήταν μεγαλύτερος φελλός, ή ο νυν σχιστομάτης κάμπτει καλύτερα τη μέση του; (στο τελευταίο η γνώση καλού ζεϊμπέκικου βοηθάει πολύ!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου