ORPHEAS

Επικαιρότης

Οι πιό παλιοί ποδοσφαιρόφιλοι, σίγουρα, θα θυμούνται.
Ήταν η μεταγουέμπλευ εποχή που, φυσιολογικά, ο Παναθηναικός έπαιρνε τη κάτω βόλτα. Φυσιολογικά, γιατί πάντα ότι ανεβαίνει, κάποτε και μοιραία, θ' αρχίσει να πέφτει.
Η γκρίνια και η μουρμούρα των οπαδών του δικαιολογημένη, όπως και η, κατά την παγία ελληνική λογική, στόχευσή της. Εδώ ότι και να γινόταν, έφταιγε πάντα ο Αντωνιάδης ! Πάντα ! Ο μεγαλόσωμος και αρκετά άτεχνος σέντερ φόρ του ΠΑΟ.
Έτρωγε κοροιδίστικο γκολ ο τερματοφύλακας ; - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Σταβοκλωτσούσε το μπάκ ; - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Τον αδικούσε ο διαιτητής ; - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Συνεχώς, μονότονα και το σπουδαιότερο, άκριτα και άδικα ! - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Ακόμα κι αν, λόγω βροχής, διεκόπτετο το παινίδι ο φταίχτης ήταν γνωστός και
προσδιορισμένος. Ο Αντωνιάδης !
Μέχρι που ο Αντωνιάδης σηκώθηκε κι έφυγε , γιά να ησυχάσει !
Το φαινόμενο, από πλευράς λογικής και ευθυκρισίας, χαρακτηριστικά ελληνικό.
Και, σίγουρα, το γνωρίζουν τα τσακάλια των ΜΜΕ. Μη τους περνάτε γιά χαζούς.
Τη γνωρίζουν τη μηχανή και τη δουλεύουν μιά χαρά.
Όμως κανένα ψάρι δεν πιάνεται, αν δεν τσιμπήσει το δόλωμα.
Ζητούμενο ; Πόσο ψάρια είμαστε. Και μάλιστα χάνοι !
Συμπτώσεις και ομοιότητες εντελώς συμπτωματικές. Και συνειρμοί απολύτως αυθαίρετοι !
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, λένε, μόνο σαν φάρσα. Και εμείς είμαστε σοβαρός λαός.