Θέσεις - Απόψεις
Με πολύ μεγάλο σεβασμό και προσοχή καταπιάνομαι με το θέμα.
Σεβασμό γιά τον ανθρώπινο πόνο, που κρατάει όσο μιά καριέρα, ( 35 συναπτά έτη ), και διακριτικότητα που, οπωσδήποτε, οφείλεται όταν αναφερόμαστε σε ευαίσθητα εθνικά θέματα. Όμως, πάνω απ' όλα βρίσκεται η πραγματικότητα και η συναίσθησή της. Η ψυχρή, ωμή πραγματικότητα και η, κατάματα, αντιμετώπισή της.
Η πλήρης επίγνωση γιά το που πατάμε και που βρισκόμαστε.
Όποιοι προσδοκούν σημάδια ζωής από τους αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας είναι αθεράπευτα αιθεροβάμονες.
Το παρελθόν και οι πολιτικές της Τουρκίας είναι πασίγνωστες, ο Ντεκτάς το ομολόγησε, ευθέως, προ χρόνων και εμείς περιμένουμε, κοιτάζοντας μ' αγωνία έξω απ' το παράθυρο, μήπως φανεί κανείς επιζών.
Μπορεί η ελπίδα να πεθαίνει τελευταία, όμως κι αυτή δεν είναι αθάνατη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου