Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Θέσεις - Απόψεις

Απεχθάνομαι πομπώδεις εκφράσεις του τύπου "φταίει το κράτος..."," η κοινωνία οφείλει..."," η πολιτεία θα έπρεπε...". Και πίσω απ' αυτό το "έπρεπε", συνήθως, κολλάν ότι λεπτομερειακή σαχλαμάρα περνάει απ' το μυαλό τους. Ειδικού και σπιθαμιαίου ενδιαφέροντος, που εξυπηρετεί φωτογραφικά τα μικροσυμφέροντά τους.
Κι αυτό το βαφτίζουν " κοινωνική κριτική " και εαυτούς "συνειδητοποιημένους πολίτες".
Όλες αυτές οι συμπεριφορές, με τις γενικές, αόριστες και νεφελώδεις αιτιάσεις, με ενοχλούν. Όχι σαν διατύπωση, μιάς και με παραπέμπουν νοσταλγικά, στις παλιές ελληνικές ταινίες ( η κοινωνία με αδίκησε, άτιμη κενωνία ! ) αλλά σαν νόημα.
Προδίδουν δειλία, ευθυνοφοβία, στρουθοκαμηλισμό και ένα είδος ανεμελιάς, τύπου Ποντίου Πιλάτου. Πασάρουν τις ευθύνες στο μεγάλο καζάνι ( κράτος, πολιτεία, κοινωνία ) και με ξαλαφρωμένη τη συνείδηση αναθεματίζουν...το φταίχτη !
Κλασσικό δείγμα ανικανότητος και μικρομυαλιάς.
Οι ικανοί προχωρούν μπροστά κι αντιμετωπίζουν τη ζωή όπως το ταύρο. Τον αρπάζουν απ' τα κέρατα, κοιτώντας τον κατάματα και τον παλεύουν.
Και είτε νικούν, είτε πέφτουν στον αγώνα ένδοξα και περήφανα.
Οι αδύνατοι παρασύρονται από τις συνθήκες, έρμαιοι. Μοιραίοι, δειλοί και άβουλοι. Οι δυνατοί τις διαμορφώνουν.
Οι μικροί μεμψιμοιρούν στη μιζέρια και τη μικρότητά τους, αλλά " η πόλι θα τους ακολουθεί πάντα ".

Οι γενναίοι ( έστω και " εις μικρόν" ) αντιμετωπίζουν την ήττα με υπευθυνότητα.
Την αξιολογούν και δημιουργούν πείρα. Κι αν " η ζωή τους ρήμαξε σε μιά μικρή
κώχη ", βρίσκουν τη δύναμη να τη ξαναχτίσουν!

( Αφιερούται σε μιά όψιμη φίλη, "οργισμένη", που παρά τις, επί μέρους, διαφωνίες μας της αναγνωρίζω ότι σκέφτεται και έχει άποψη. Πράγμα σπάνιο σήμερα. Και την προτρέπω να φύγει προς τα εμπρός. Το προφίλ της προδίδει ποικιλία ενδιαφερόντων και αξιολογότητα. Η μονομέρεια τη καθηλώνει. Παρ' όλη τη μαυρίλα , υπάρχουν και καθαροί ουρανοί. Αν τους αναζητήσει, θα τους βρεί και θα πετάξει. Ελεύθερη κι ανακουφισμένη ! Μπορεί !)

4 σχόλια:

  1. ευχαριστω για το αφιέρωμα.
    Είναι πολύ γλυκό! Το εγγόνι πόσο ετών είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εχω εδω τωρα όλη την οικογένεια και πνίγομαι, συν δουλιά εξωσπιτική!
    Αστα.

    Ούτε εγω είμαι υπέρ του "για όλα φταίει το κράτος" αλλα σε πολλά ο απλός πιλίτης είναι παντελώς ανύμπορος!

    καλη βδομάδα, αν και με τις φωτιές δεν μπορεί να είναι καλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 8,5 ετών, αγόρι. Και,δυστυχώς,πολύ ζωηρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φιλτάτη, γιά ξαναδιάβασε το σχόλιό σου και διόρθωσε τα 3 ορθογραφικά λάθη. Μόνη σου.
    Κατανοώ τη βιασύνη σου.Συγγνώμην αλλά η ορθογραφία κατήντησε μανία μου. Και κυνηγάω τα λάθη, χωρίς να μπορώ να τ' αποφύγω,εγώ πρώτος.
    Ενας απο τους δικούς μου ανεμόμυλους!
    Κανείς πολίτης δεν είναι ανήμπορος,αν θέλει να κινηθεί,χωρίς να τα περιμένει όλα στο πιάτο.Να πασχίσει, να δουλέψει,να μοχθήσει.
    Το μάνα μιά φορά έπεσε απ'τον ουρανό.
    Όσο δικαιολογείς την αδράνεια,τόσο την ενθαρρύνεις και τη γιγαντώνεις.
    Εσύ γιατί σκοτώνεσαι στη δουλειά,κορόιδο είσαι.
    Ανάτρεξε και πιό πίσω, στα χρόνια των γονιών σου.Είμαι βέβαιος ότι,με ανασκουμπωμένα μανίκια,
    ξεσκιζόντουσαν στη δουλειά γιά να σε μεγαλώσουν,να σε σπουδάσουν και να σε κάνουν άνθρωπο.Και σίγουρα χωρίς βοήθειες και χωρίς να περιμένουν τίποτε και από κανένα κι από πουθενά.

    Καλή βδομάδα και κουράγιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή