ORPHEAS

Επικαιρότης


Ανακοινώθηκε ότι από τις 20 του μηνός ξαναρχίζει η περίοδος κυνηγίου. Η περίοδος αυτού του φρικαλέου παιχνιδιού του θανάτου. Και είδα στα κανάλια τύπους περιχαρείς, με τα μάτια να γυαλίζουν από λαχτάρα κι αδημονία. Ν' αδράξουν τη καραμπίνα και να εξορμήσουν. Να ξεχυθούν σε βουνά, δάση και ραχούλες, αλλά και δίπλα σε κατοικημένα μέρη και να σκορπίσουν το θάνατο. Να σκοτώσουν αθώα κι ανυπεράσπιστα θύματα. Ν' αφαιρέσουν ζωές από πλάσματα του Θεού που δεν τους ενόχλησαν ποτέ και καθόλου. Από όντα που φτιάχτηκαν από το Δημιουργό σαν αναγκαία τμήματα του πάζλ της Ζωής, απαραίτητα γρανάζια του μηχανισμού της Δημιουργίας Του. Χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμμιά σκοπιμότητα. Έτσι, γιά..σπόρ ! Χωρίς την αναγκαιότητα της αυτοσυντήρησης η αυτοάμυνας. Κάτι που σε κάποιους πολύ μακρινούς, προς τα πίσω, χρόνους θα δικαιολογούσε το κυνήγι. Όταν ο άνθρωπος έπρεπε να κυνηγήσει και να σκοτώσει. Γιά να συντηρηθεί, να προστατευθεί, να επιβιώσει. Σήμερα, όμως, κανένας λόγος δεν συντρέχει που να δικαιολογεί τη συνέχιση αυτής της βάρβαρης διαδικασίας. Αυτού του απάνθρωπου, άδικου και άσκοπου μακελειού. Και μάλιστα στη σημερινή εποχή που ένα σύνολο δυσμενών προσπιπτουσών παραμέτρων διασαλεύει το παγκόσμιο οικοσύστημα. Τώρα που το γήινο περιβάλλον καταστρέφεται και οι φυσικές ισορροπίες κλονίζονται. Τώρα που είδη εξαφανίζονται και ελλοχεύει ο κίνδυνος της ερήμωσης του πλανήτη, βγαίνουν οι... χομπύστες με τα δίκαννα και τις καραμπίνες να ολοκληρώσουν τη καταστροφή εν ονόματι, όπως ισχυρίζονται, της... προστασίας
του περιβάλλοντος και της...φυσιολατρείας !
Κυνήγι, το πιό βάρβαρο και άνανδρο ...σπόρ. Γιατί είναι ανανδρεία να κυνηγάς, πάνοπλος κι οργανωμένος, οπλισμένος σαν αστακός, ανυπεράσπιστα θηράματα που η μόνη τους άμυνα βρίσκεται στη φυγή.
Πολύ θα ήθελα να έβλεπα όλους αυτούς τους " γενναίους " σπόρτσμεν κυνηγούς, άοπλους και κυνηγημένους από ένοπλα αγριογούρουνα, πέρδικες και ελάφια. Να δω το τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια τους, όταν τρέχοντας, πιό λαγοί απ' τους λαγούς, θα προσπαθούν να σώσουν το άθλιο τομάρι τους. Ν' ακούσω τα κλάματα και τις σπαρακτικές τους ικεσίες όταν ντουφεκισμένοι και πανικόβλητοι θα εκλιπαρούν γιά τη ζωούλα τους. Αυτών που δεν φείδονται, ούτε υπολογίζουν ακόμη και τη ζωή των πιστών τους σκύλων τους οποίους, εν ψυχρώ, δολοφονούν όταν γεράσουν και δεν μπορούν να τους είναι χρήσιμοι.
Έχω ακούσει το υποκριτικότατο επιχείρημα. " Οι κυνηγοί προστατεύουν τη Φύση, τα δάση, την άγρια ζωή... " και διάφορες άλλες παρεμφερείς ανοησίες, στη προσπάθεια να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα.
-Ναι, όπως ο λύκος προστατεύει τα κοπάδια κι η αλεπού τα κοτέτσια !
Δεν θα βρεθεί, κάποτε, κάποιος σώφρων, έντιμος και, πάνω απ' όλα, λεβέντης υπουργός Γεωργίας να καταργήσει, διά Νόμου, αυτό το άθλιο, δήθεν, σπορ. Αυτό το άσκοπο και βλαβερό παιχνίδι του θανάτου και της εξόντωσης, χάριν .... παιδιάς και ψυχαγωγίας ! Να κάνει αυτό που, επί τέλους, έκαναν οι Εγγλέζοι καταργώντας το ηλίθιο κρυόκωλο " κυνήγι της αλεπούς ". Θα ρισκάρει και μπορεί να καταστρέψει τη πολιτική καριέρα του, όμως θα μείνει , αιώνια, γραμμένο το όνομά του και μάλιστα με χρυσά γράμματα στο Βιβλίο της Ιστορίας της Ζωής.
Ξέρω, αιθεροβατώ και πάλι. Όμως και το πιό μακρύ ταξίδι, στη Κίνα να πούμε, αρχίζει από το πρώτο βήμα. Ευτυχώς, απ' ότι κι αν πέσει κάτω, τελικά, όλο και κάτι θα μείνει. Που ξέρεις.