Θέσεις - Απόψεις

Πριν σβήσουν, καλά καλά, οι φωτιές και άρχισε ο πολιτικός σκυλοκαυγάς πάνω στα αχνίζοντα αποκαίδια. Οι μεν να κατηγορούν τους δε και οι δε τους μεν. Οι νυν τους προηγούμενους και οι πρώην τους νυν. Όλοι γιά πολιτική εκμετάλλευση και όλα για μικροκομματικά οφέλη. Με τους παντογνώστες αγράμματους μαρκουτσοφόρους και τους εμβριθείς κουλτουροκονδυλοφόρους προεξάρχοντες. Τους "διαμορφωτάς γνώμης" !
Όλοι ξεχύθηκαν στην εύκολη και βολική τους ευθυνοθηρία . Το δριμύ καταγγελτικό τους λόγο και την, όπως πάντα, "βαθειά" τους γνώση περί του αντικειμένου και του τι έπρεπε να γίνει, αλλά δεν έγινε.
Οι μετά Χριστό προφήτες !
Και κανείς δεν δίνει σημασία στη μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια, που περνά, αδιάφορα, στα ψιλά.
Στη πληγείσα περιοχή υπάρχουν, λέει, 16.000 αυθαίρετα !
Και τεράστιο πλήθος καταπατήσεων.
Πως, που, πότε και από ποιούς έγιναν όλα αυτά;
Όλοι ξέρουν να ορύονται και να ζητούν ευθύνες..... εκ των υστέρων. "Ουαί υμίν υποκριταί και Φαρισαίοι".
- Φταίει το Κράτος ! Που είναι η Πολιτεία ! (sic) .
Φωνάζει και η Αλέκα γιά τη πλουτοκρατία και τη κερδοσκοπία του κεφαλαίου πάνω στον εθνικό πλούτο και..... τα λοιπά ξύλινα κι ανιαρά χιλιοειπωμένα.
Μα τα πλείστα από τα αυθαίρετα είναι παράγκες, παραπήγματα και κακόγουστα κατασκευάσματα. Σίγουρα όχι " καπιταλιστικά " κτίσματα αλλά λαικά προιόντα κουτοπόνηρων καταπατητών, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, που γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια νόμους και κοινωνικές συμπεριφορές και χάριν του ατομικού τους άνομου συμφέροντος, της μικροπάρτης τους, μεταφέρουν, μαζί με την αυθαιρεσία και τον "δήθεν" πολιτισμό στο δάσος. Μαζί με το "μπάρμπεκιου" γιά τα παιδάκια τους!
Αποτέλεσμα να μεταφέρεται μαζί και η θρυαλλίδα της καταστροφής.
Κι ύστερα έλα κράτος να μαζέψεις τα "περιττώματα", της ανευθυνότητάς μας, της αμορφωσιάς, της απερισκεψίας και της κουτονονηριάς μας !
Κι αν δεν τα καταφέρεις είσαι ανίκανο, ασυντόνιστο, αναποτελεσματικό.
Κι ας κατάφερες μέσα σε λίγα 24/ωρα να περιορίσεις στο ελάχιστο τη καταστρεπτική ανοησία της μιάς στιγμής. Της αντικοινωνικής μας συμπεριφοράς.
Όμως οι ατσίδες, ένθεν και ένθεν, άλλα λέν και γι' άλλα τυρβάζουν.
Δυστυχώς, απ' όλες τις μορφές της βλακείας η χειρότερη και, ίσως, η πιό επικίνδυνη είναι ο ατσιδισμός !

Θέσεις - Απόψεις

Απεχθάνομαι πομπώδεις εκφράσεις του τύπου "φταίει το κράτος..."," η κοινωνία οφείλει..."," η πολιτεία θα έπρεπε...". Και πίσω απ' αυτό το "έπρεπε", συνήθως, κολλάν ότι λεπτομερειακή σαχλαμάρα περνάει απ' το μυαλό τους. Ειδικού και σπιθαμιαίου ενδιαφέροντος, που εξυπηρετεί φωτογραφικά τα μικροσυμφέροντά τους.
Κι αυτό το βαφτίζουν " κοινωνική κριτική " και εαυτούς "συνειδητοποιημένους πολίτες".
Όλες αυτές οι συμπεριφορές, με τις γενικές, αόριστες και νεφελώδεις αιτιάσεις, με ενοχλούν. Όχι σαν διατύπωση, μιάς και με παραπέμπουν νοσταλγικά, στις παλιές ελληνικές ταινίες ( η κοινωνία με αδίκησε, άτιμη κενωνία ! ) αλλά σαν νόημα.
Προδίδουν δειλία, ευθυνοφοβία, στρουθοκαμηλισμό και ένα είδος ανεμελιάς, τύπου Ποντίου Πιλάτου. Πασάρουν τις ευθύνες στο μεγάλο καζάνι ( κράτος, πολιτεία, κοινωνία ) και με ξαλαφρωμένη τη συνείδηση αναθεματίζουν...το φταίχτη !
Κλασσικό δείγμα ανικανότητος και μικρομυαλιάς.
Οι ικανοί προχωρούν μπροστά κι αντιμετωπίζουν τη ζωή όπως το ταύρο. Τον αρπάζουν απ' τα κέρατα, κοιτώντας τον κατάματα και τον παλεύουν.
Και είτε νικούν, είτε πέφτουν στον αγώνα ένδοξα και περήφανα.
Οι αδύνατοι παρασύρονται από τις συνθήκες, έρμαιοι. Μοιραίοι, δειλοί και άβουλοι. Οι δυνατοί τις διαμορφώνουν.
Οι μικροί μεμψιμοιρούν στη μιζέρια και τη μικρότητά τους, αλλά " η πόλι θα τους ακολουθεί πάντα ".
Οι γενναίοι ( έστω και " εις μικρόν" ) αντιμετωπίζουν την ήττα με υπευθυνότητα.
Την αξιολογούν και δημιουργούν πείρα. Κι αν " η ζωή τους ρήμαξε σε μιά μικρή
κώχη ", βρίσκουν τη δύναμη να τη ξαναχτίσουν!

( Αφιερούται σε μιά όψιμη φίλη, "οργισμένη", που παρά τις, επί μέρους, διαφωνίες μας της αναγνωρίζω ότι σκέφτεται και έχει άποψη. Πράγμα σπάνιο σήμερα. Και την προτρέπω να φύγει προς τα εμπρός. Το προφίλ της προδίδει ποικιλία ενδιαφερόντων και αξιολογότητα. Η μονομέρεια τη καθηλώνει. Παρ' όλη τη μαυρίλα , υπάρχουν και καθαροί ουρανοί. Αν τους αναζητήσει, θα τους βρεί και θα πετάξει. Ελεύθερη κι ανακουφισμένη ! Μπορεί !)

Αναδρομές

Από μικρός. Από τότε που συνειδητοποίησα το κόσμο και τα στραβά του σκέφτηκα να προσπαθήσω να τον αλλάξω. Και να τον κάνω καλύτερο. Και καταπιάστηκα με το έργο αυτό αρχίζοντας από ότι πιό πρόχειρο βρήκα μπροστά μου. Αυτό που πίστευα ότι ήταν του χεριού μου και θα μπορούσα να επεξεργαστώ καλύτερα. Τον εαυτό μου !.
Και η δουλειά αυτή μου πήρε πολύ χρόνο. Μιά ολόκληρη ζωή.
Και με αποτέλεσμα αμφίβολο....

Σχολιασμοί

Η στήλη εκφράζει, κατά σειράν εντάσεως συναισθημάτων, την οδύνη της γιά τη καταστροφή του εναπομείναντος δασικού πλούτου της Αττικής, την λύπη της γιά την αποτέφρωση των περιουσιών των κατοίκων και τη συμπάθειά της γιά το χαμό των αθώων ζώων, άγριων και ήμερων,των καμένων περιοχών.
Όμως η θλίψη της δεν την εμποδίζει, βλέποντας σήμερα τη μεγάλη, έγχρωμη, φωτογραφία στο πρωτοσέλιδο της "Καθημερινής" να προσέξει τα πανύψηλα αγριόχορτα μπροστά από το καιόμενο σπίτι, δίκην προσανάματος, και πίσω από τον αλλόφρονα κάτοικο, που ματαιοπονούσε απελπισμένα ν' αντιμετωπίσει ένα καθολικό καρκίνο με ασπιρίνες. Και να σκεφτεί, μελαγχολικά, ότι στο καταραμένο ετούτο τόπο τα παθήματα δεν γίνονται, δυστυχώς, μαθήματα.
Και όπως πάντα, πάλι κάποιος άλλος θα φταίει ( συνήθως το Κράτος !).
Ποτέ εμείς ! Ούτε κατά κεραίαν !

Θέσεις - Απόψεις

Η Κομισιόν άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. " Σύνταξη στα 65. Άντρες, γυναίκες, όλοι"
Κι αμέσως ξεχύθηκαν τ' απωθημένα, η αρλουμπολογία, οι πολιτικολογίες, ο φανατισμός, οι εμπάθειες και όλα εκείνα τα ωραία χαρακτηριστικά της ελληνικής επιπολαιότητος και αμορφωσιάς σε συνδυασμό με την έμφυτη ψυχική ευγένεια και τις ευπρεπείς εξωτερικεύσεις. Και, κατά συνέπειαν, η λογική, η νηφάλια σκέψη και ο πολιτισμένος διάλογος, έντρομοι, αποσύρονται στη γωνία !
Ας προσπαθήσουμε να τους βγάλουμε. Και να τους ακούσουμε.
Είμαι άντρας, συστηματικός και αποκλειστικός, που λατρεύει το γυναικείο φύλο και το προτιμά σε κάθε ανθρώπινη επαφή, συναλλαγή και συναναστροφή πιστεύοντας στην υπεροχή του ενστίκτου, της ευαισθησίας και της ποιότητος συμπεριφοράς του. Άρα με ότι παραθέσω, εν συνεχεία, μάλλον γιά μεροληψία υπέρ των γυναικών θα μπορούσα να κατηγορηθώ παρά γιά προκατάληψη εις βάρος τους.
Δεν πιστεύω στην ισότητα των δύο φύλων, με την αυστηρά μαθηματική έννοια του όρου. Πως να πιστέψει κανείς σε κάτι που, εκ φύσεως και ανατομικής κατασκευής, δεν υπάρχει ! Πιστεύω όμως, ακράδαντα, στην απόλυτη ισοδυναμία τους, από πλευράς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Δηλαδή, τα δύο φύλα δεν υπακούουν στην αρχή του 4+3=4+3=7 αλλά στη λογική του 4+3=5+2=7.
Τα δύο φύλα τα χωρίζουν σημαντικές διαφορές στη κατασκευή και βιολογική τους λειτουργία αλλά και τα ενώνει η ανάγκη της κοινής δράσης γιά την επιβίωση, τη διαιώνιση και τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής. Αυτό που λέμε " ποιότητα ζωής ".
Στον αγώνα αυτόν είναι αυτονόητη η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η κατανόηση και ο συντονισμός. Χωρίς διακρίσεις, χωρίς ανταγωνισμούς και χωρίς τρικλοποδιές, στη λογική του καταναγκασμού, της επιβολής, της εκμετάλλευσης. Του "imperium" .
Οι σύγχρονες ανάγκες, σαν είδος και μέγεθος, απαιτούν την, επί ίσοις όροις, συμμετοχή του ζευγαριού στα κοινά προβλήματα, κατ' αναλογίαν πάντα, των δυνάμεων και δυνατοτήτων της κάθε πλευράς. Η γυναίκα, μπορεί και πρέπει, να εργάζεται συνεισφέρουσα στον οικογενειακό κορβανά και ο άντρας να βοηθά στη λειτουργία και συντήρηση του νοικοκυριού. Να σκουπίζει, να σιδερώνει, να πλένει πιάτα. Γιατί όχι, αφού τόσοι και τόσοι άντρες το κάνουν στα πλαίσια της επαγγελματικής τους απασχόλησης.
Η εικόνα του άντρα-αφέντη που παρακολουθεί, αραχτός στο καναπέ, τηλεόραση ενώ η γυναίκα του σκοτώνεται στη κουζίνα και στο ξεσκάτισμα του μωρού είναι αναχρονισμός, είναι συντήρηση, είναι εκμετάλλευση. Και αυτό πρέπει να χτυπηθεί και να εκλείψει. Κι αυτό δεν γίνεται ούτε με διατάγματα, ούτε με οδηγίες Κομισιόν, αλλά με την αλλαγή νοοτροπίας και των πατροπαράδοτων συνηθειών.
Αυτό θα πεί "πρόοδος", αυτό θα πει "εκσυγχρονισμός" της καθημερινής ζωής.
Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί ο αγώνας γιά την εξίσωση και όχι στην αποτροπή του ίσου χρόνου εργασίας και προυποθέσεων συνταξιοδότησης, που ( υπό την προυπόθεση υγείας κι αντοχής, κάτι που ισχύει και γιά άντρες ), εκφράζει δίκαιο.
Η γυναίκα στην αγορά εργασίας έχει μπει δυναμικά και αποφασιστικά. Οι σύγχρονες προηγμένες κοινωνίες την αποδέχονται και την αμείβουν χωρίς διάκριση. Ανάλογα με την αξία των προσφερομένων υπηρεσιών της. Γνωρίζω αρκετές γυναίκες που βγάζουν πιό πολλά λεφτά από άντρες ομοίας απασχόλησης. Κι αυτό γιά λόγους ποιοτικής υπεροχής της δουλειάς τους.
Σήμερα δεν ισχύει θεσμικό "απαγορευτικό" σε κανένα επάγγελμα το οποίο η γυναίκα θέλει και μπορεί να ασκήσει. Η γυναίκα δεν "τρώει πόρτα" ,πλέον, πουθενά.
Και αν δεν την είδαμε ακόμη να πιλοτάρει Τζάμπο η στο τιμόνι μιάς Φόρμουλας 1, αυτό δεν οφείλεται σε κανένα θεσμικό αποκλεισμό. Απλώς δεν ωρίμασαν οι συνθήκες γιά το γεγονός.
Άρα, αφού η γυναίκα ζει, εργάζεται, απασχολείται, προσφέρει, συμμετέχει και απολαμβάνει ισότιμα με τον άντρα γιατί να βγαίνει στη σύνταξη στα 40 ; Επειδή γεννά υπακούοντας σε μιά φυσική επιταγή γιά την οποία η κοινωνία, αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα, της παρέχει τις απαραίτητες διευκολύνσεις ( άδειες, επιδόματα, κλπ ) θά πρέπει να χρήζει διακρίσεων διά βίου;
Αν, ναι περνάμε στην ,εξ αντιθέτου, καταστρατήγηση της έννοιας της ισότητος.
Δεν γίνεται να τα θέλουμε όλα, μονά - ζυγά, δικά μας. Η ισότητα, για να γίνει πράξη, θέλει υποχωρήσεις, θυσίες και απαλλαγή από το απατηλό επιχείρημα, τη φενάκη, των λεγομένων "κεκτημένων δικαιωμάτων" και την αντιμετώπιση του προβλήματος από μηδενικής βάσεως. Αρχής γενομένης από τη μονάδα, το αρχικό κύτταρο, που είναι η οικογένεια . Εκεί θα διαμορφωθούν οι συνθήκες της ισοδυναμίας και μετά θα περάσουν στη κοινωνία. Οπότε οι παρεμβάσεις της όποιας Κομισιόν θα είναι περιττές.
Αυτά χωρίς κορώνες πολιτικής αντιπαράθεσης και ευκαιριακής εκφωνήσεως μανιφέστων. Το θέμα είναι, πρωτίστως, υπόθεσης λογικής, πολιτισμού και ανάγκης επιβίωσης, σε καιρούς μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολους, όπου έννοιες που αρχίζουν από σ υ ν , λ.χ. συνεργασία, συμμετοχή, σύμπνοια, κ.α. είναι, αφόρητα, απαραίτητες.
Και όσοι πάν να λύσουν τα προβλήματα με παρωχημένες θεωρίες και αδιέξοδες πρακτικές, καταδικασμένες σε αποτυχία, είναι άξιοι της μοίρας και της μιζέριας τους.
Εννοείται ότι τα ανωτέρω απηχούν προσωπικές απόψεις και η στήλη είναι, όπως πάντα, ανοιχτή στον αντίλογο.

Επικαιρότης

Από τις αρχές Ιουνίου, 9 η 10 νομίζω και με τον τίτλο Πρόταση - Προειδοποίηση, η κάπως έτσι, είχαμε θίξει το θέμα των πιθανών επερχόμενων πυρκαιών.
Δυστυχώς, αποδειχθήκαμε προφήτες κακών.
Γιά τη τωρινή της Ανατολικής Αττικής δυό επισημάνσεις :
α) Προσέξτε στα προβαλλόμενα πλάνα στις οθόνες της ΤV τα εικονιζόμενα αγριόχορτα. Κίτρινα, ξερά, εύφλεκτα και με ύψος πάνω από ένα μέτρο. Τύφλα νάχουν τα μπουρλότα. Όσοι τ' άφησαν να γιγαντωθούν, σήμερα τρέχουν κι αύριο θα τους φταίει το κράτος, που δεν διαθέτει μία πυροσβεστικά αντλία ανά χωράφι και ανά σπίτι.
β) Μήπως διασυνδέονται οι σημερινές πυρκαιές με τον, υπό κατασκευή στη περιοχή ΧΥΤΑ ; Θυμάμαι πως κάποιοι, στο πρόσφατο φραμπαλά γιά την αποτροπή ενάρξεως του έργου, είχαν ανάψει φωτιές που ευτυχώς είχαν σβηστεί έγκαιρα. Αυτά τότε, τώρα όμως ;

Επικαιρότης

Α )Κάθε φορά που ακούω γιά επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως λ. χ. τελευταία στο Γκρόζνι της Τσετσενίας, θυμάμαι τον Πάττον. Το γνωστό αμερικανό Στρατηγό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που έλεγε :
- Ο καλός και χρήσιμος στρατιώτης δεν πεθαίνει γιά τη πατρίδα του. Κάνει τον αντίπαλο στρατιώτη να πεθάνει γιά τη δική του !



Β)Πάρτε ένα ταψί του φούρνου. Απ' αυτά που η κυρία σας χρησιμοποιεί γιά να σας φτιάχνει γεμιστά, μουσακά η μπακλαβά. Μισογεμίστε το με νερό και ρίξτε μέσα καμμιά δεκαριά σπιρτόκουτα, όχι περισσότερα, χωρίς το κάλυμμα. Ακολούθως αναταράξτε με το χέρι δυνατά το νερό και προσέξτε τα σπιρτόκουτα πως βουλιάζουν.
Και μετά αφήστε τη σκέψη σας να πετάξει, αβίαστα, κατά Κουμουνδούρου μεριά !

Aναδρομές

Με τα διάφορα ανόητα και ακατανόητα που συμβαίνουν θυμήθηκα μιά ρήση του Αινστάιν.
"Δύο πράγματα μπορούν να προσδιορίσουν την έννοια του απείρου. Το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Γιά το δεύτερο, δεν είμαι απολύτως σίγουρος ! !"

Eπικαιρότης

Εγώ νομικός δεν είμαι. Και ακούω τη γνώμη των ειδικών.
Λένε λοιπόν οι νομικοί : " Ένοχος ένοχον ου ποιεί ".
Σωστό !
Και ερωτώ : " Ένοχος ποιεί αθώον " ;

Επικαιρότης

Οι πιό παλιοί ποδοσφαιρόφιλοι, σίγουρα, θα θυμούνται.
Ήταν η μεταγουέμπλευ εποχή που, φυσιολογικά, ο Παναθηναικός έπαιρνε τη κάτω βόλτα. Φυσιολογικά, γιατί πάντα ότι ανεβαίνει, κάποτε και μοιραία, θ' αρχίσει να πέφτει.
Η γκρίνια και η μουρμούρα των οπαδών του δικαιολογημένη, όπως και η, κατά την παγία ελληνική λογική, στόχευσή της. Εδώ ότι και να γινόταν, έφταιγε πάντα ο Αντωνιάδης ! Πάντα ! Ο μεγαλόσωμος και αρκετά άτεχνος σέντερ φόρ του ΠΑΟ.
Έτρωγε κοροιδίστικο γκολ ο τερματοφύλακας ; - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Σταβοκλωτσούσε το μπάκ ; - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Τον αδικούσε ο διαιτητής ; - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Συνεχώς, μονότονα και το σπουδαιότερο, άκριτα και άδικα ! - Φταίει ο Αντωνιάδης !
Ακόμα κι αν, λόγω βροχής, διεκόπτετο το παινίδι ο φταίχτης ήταν γνωστός και
προσδιορισμένος. Ο Αντωνιάδης !
Μέχρι που ο Αντωνιάδης σηκώθηκε κι έφυγε , γιά να ησυχάσει !
Το φαινόμενο, από πλευράς λογικής και ευθυκρισίας, χαρακτηριστικά ελληνικό.
Και, σίγουρα, το γνωρίζουν τα τσακάλια των ΜΜΕ. Μη τους περνάτε γιά χαζούς.
Τη γνωρίζουν τη μηχανή και τη δουλεύουν μιά χαρά.
Όμως κανένα ψάρι δεν πιάνεται, αν δεν τσιμπήσει το δόλωμα.
Ζητούμενο ; Πόσο ψάρια είμαστε. Και μάλιστα χάνοι !
Συμπτώσεις και ομοιότητες εντελώς συμπτωματικές. Και συνειρμοί απολύτως αυθαίρετοι !
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, λένε, μόνο σαν φάρσα. Και εμείς είμαστε σοβαρός λαός.

Από το κύκλο των χαμένων ποιητών


Αφιερώνεται σε όλους όσους έζησαν,
κάπου, κάποτε, κάτι.
Οτιδήποτε και όπωσδήποτε.
Έντονα.
Τόσο έντονα,
που να τους σημαδέψει,ανεξίτηλα.
Κι από τότε τους κατατρύχει.


SUKOTHAI

Αργά τα βήματα, βαρειά, κι η νοσταλγία
σε οδηγούν το βράδυ αυτό στο Sukothai.
Στις συγκινήσεις τις απόκρυφες του χθες,
ένα φλυτζάνι ιρλανδέζικος καφές,
και μνήμες βασανιστικές, που ο νους κατρακυλάει.

Ι Β Α

Προτάσεις

Αυτή τη στιγμή, το δυνατό χαρτί, το πιό αβανταδώρικο, των τρομολάγνων και καταστροφολογούντων ΜΜΕ είναι η γρίπη, η οποία κατά την εποχή, σερβίρεται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με το ποιά ομάδα πληθυσμού βρίσκεται κοντύτερα στον " κίνδυνο ".
Τώρα είναι η σειρά των σχολείων να " παίξουν ". Ως γνωστόν, το Σεπτέμβριο μπαίνουν δυνατά στο " παιχνίδι " τα σχολεία. Ηδη μπήκαν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί. Και το ερώτημα μέγα και επείγον! Να ανοίξουν η να μην ανοίξουν !
Η στήλη συμμετέχουσα, κατά παγία θέση της, σε όλα τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την έρημη τούτη χώρα προτείνοντας λύσεις, ( συνήθως τις καλύτερες ! ) και σκεφθείσα εμβριθώς καταλήγει στην εξής ρηξικέλευθη πρόταση, με την ευχή να εισακουσθεί και υιοθετηθεί, για το καλό του τόπου και της κοινωνίας. Η πρόταση απευθύνεται, κατά βάσιν, στα συναρμόδια Υπουργεία Υγείας και Παιδείας αλλά και σε όλους τους πολυποίκιλλους αρμόδιους" φορείς " ( πολύ μ' αρέσει αυτή η λέξη ! Με ξετρελλαίνει όταν την ακούω ! Έχει τέτοια δύναμη, τέτοια ουσία και αποπνέει τόση σιγουριά κι εμπιστοσύνη ! )
Επειδή είναι γνωστόν ότι οι ιοί επωάζονται, δυναμώνουν και μεταδίδονται ταχύτερα μέ το κρύο, συνεκτιμώντας και όλους τους άλλους παράγοντες οι οποίοι θα επηρεάσουν, θετικά η αρνητικά, την όλη κατάσταση, η στήλη προτείνει.
" Τα σχολεία να ανοίξουν το Μάιο " ! Εκεί κοντά στη λήξη του σχολικού έτους όταν θα αρχίσει να ζεσταίνεται αισθητά ο καιρός και θα απομακρύνεται γιά τα καλά ο κίνδυνος της επιδημίας !
Να γίνει η γνωστή, καθιερωμένη πλέον, " πενταήμερη" εκδρομή και να κλείσουν πάλι !
Το κοινωνικό όφελος από μιά τέτοια απόφαση θα είναι πολλαπλό και τεράστιο, καθ' όσον .
- α ) Θα περιορισθούν ( λέω περιοριστούν κι όχι εξαφανιστούν διότι μερικοί θα συνεχίσουν το βιολί τους, έστω και με κλειστά σχολεία. Το χούι δεν κόβεται. ) οι κινητοποιήσεις, οι καταλήψεις και οι καταστροφές στα σχολεία. Όσο νάναι απο το Μάιο και μέχρι τη λήξη τι να προλάβεις να κάψεις. Δε σε παίρνει ο χρόνος !
Σε εποχές, οικονομικά, δύσκολες η πρόταση αποκτά ενδιαφέρον και γιά το Υπουργείο των Οικονομικών, το οποίον οφείλει να τη μελετήσει και να επέμβει.
- β) Θα γλυτώσουν μερικοί καθηγητές και πρυτάνεις το καθιερωμένο γιαούρτωμα και όλους τους άλλους γνωστούς προπηλακισμούς ( σφαλιάρες, κλωτσές, ουουου, και άλλες αποδοκιμασίες, μπινελίκια, φτυσίματα ) και την, εν γένει, ξεφτίλα η , κατ' άλλους, τον " προσήκοντα σεβασμό " με τον οποίον η συμπαθής μερίδα της εξοργισμένης και συνεχώς διεκδικούσης " φοιτητιώσας " και " μαθητιώσας " νεολαίας τους περιβάλλει συνεχώς. Και με τη πρώτη ευκαιρία, τον εκδηλώνει.
- γ) Η χώρα θα συμβάλλει στη μείωση των παγκόσμιων εξοπλισμών καθ' όσο θα ελαττωθεί, οπωσδήποτε, η παραγωγή βομβών " μολότωφ ", αν και, επ' αυτού, διχάζονται οι γνώμες δεδομένου ότι ούτε ο Δήμος αποσύρει εντελώς τους κάδους των σκουπιδιών, ούτε τα καταστήματα και, κυρίως οι Τράπεζες, αντικαθιστούν τις τεράστιες, προκλητικές και εύθραυστες τζαμαρίες τους με κάτι ποιό ανθεκτικό και αποτρεπτικό υλικό ( π. χ. χαλύβδινα αντιαρματικά πετάσματα 50 χιλιοστών ).
Επιμένουν, ανοήτως, στη χρήση των αναχρονιστικών υαλοπινάκων που με την αστραφτερή γοητεία τους αποτελούν σταθερή αξία και ισχυρότατο μαγνήτη γιά τον κάθε σωστό και συνεπή κουκουλοφόρο . ( Και μετά σου λέει, φταίει ο φονιάς ! )
- δ) Οι καφετέριες, τα μπαρ και τα πέριξ των σχολείων και Πανεπιστημίων στέκια, ( σφαιριστήρια, μπιλιάρδα, ποδοσφαιράκια, ιντερνέτ καφέ, κλπ) τα οποία ενθουσιωδώς υπεδέχθησαν τη πρόταση, θα δουν με ανακούφιση τις εισπράξεις τους να αυξάνονται,οπότε έχουμε και σημαντική τόνωση της οικονομίας των σχετικών, συμπαθών, κλάδων.
-ε) Οι καθηγητές, τρομερά κουρασμένοι από την εξαντλητική διδασκαλία της περασμένης χρονιάς, δεδομένου ότι τα μαθήματα επεξετάθησαν, κατά περίεργον τρόπο, πέραν των 23 ( ! ) εργασίμων ημερών θα έχουν όλη την ευκαιρία να ξεκουραστούν, αναλάβουν δυνάμεις και ασχοληθούν , απερίσπαστοι, ήρεμοι και με άνεση χρόνου, με τις συνδικαλιστικές τους δραστηριότητες και τα "θεσμικά " τους αιτήματα περί "αναβάθμισης" της παιδείας, σπουδαιότερο των οποίων είναι.... η αύξηση του μισθού τους !
- στ) Το Υπουργείο, ανενόχλητο, ήρεμο και μακάριο, απαλλαγμένο από τη πίεση του χρόνου, των πορειών, των διαμαρτυριών και των καταλήψεων θα μπορεί με νηφαλιότητα και άνεση να επεξεργάζεται σχέδια επί σχεδίων για συνεχώς εξαγγελομένη και μηδέποτε πραγματοποιουμένη
" εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ".
Να συνεχίζει τις ατέρμονες συζητήσεις με τους κοινωνικούς του " εταίρους " ( άλλη μιά λέξη που με ξετρελλαίνει και καταγοητεύει καθ' όσον με παραπέμπει νοσταλγικά στα παιδικά μου χρόνια και στις κοινωνικές " εταίρες " της οδού Ακομινάτου και των γύρω δρόμων όπου, πιτσιρικάδες, εκτονώναμε τις νεανικές μας ορμές με εξασφαλισμένη την, έστω και υποκριτικά, κοινωνική συναίνεση τους. Ωραίο πράμα, τελικά, ο κοινωνικός εταιρισμός ! ) , να γράφει, να σβήνει, να καταρτίζει προγράμματα, σχέδια, πλάνα, άξονες, φούμαρα κι ο καιρός να περνά, χωρίς ν' αλλάζει τίποτε, παρ' όλες τις ηχηρές , φραστικές " μεταρρυθμίσεις ".
Νομίζω ότι οι, προηγουμένως, εκτεθέντες λόγοι και τα εξ αυτών προκύπτοντα ωφελήματα επιβάλλουν την εφαρμογή του μέτρου, τουλάχιστον, για το τρέχον εκπαιδευτικόν έτος. Αν δε, αποδειχθεί και επιτυχημένο ( πράγμα δια το οποίον η στήλη ουδεμία διατηρεί αμφιβολία ) προτείνεται η μόνιμη καθιέρωση του.
Ούτως η άλλως, σήμερα, κανείς δεν μαθαίνει γράμματα. Γιατί, λοιπόν, να μην απλοποιήσουμε τις διαδικασίες εξορκίζοντας, ταυτόχρονα, και τη γρίπη !

Επικαιρότης

Δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα. Δεν το χωράει το μυαλό μου.
Το κόμμα της "παιδικής χαράς" και της θολοκουλτούρας. Με τις πολλές συνιστώσες και την μηδενική συνισταμένη, δεν φημίζεται γιά τις στενές του σχέσεις με το Θεό, τα θεία και, γενικώς, τη θρησκευτική του πίστη.
Γιατί, τότε, όταν θίγεται ( η νομίζουν ότι θίγεται ) ένα μουσουλμανικό ταμπού σεληνιάζεται, μαχόμενο υπέρ πίστεως..... Αλλάχ ;
Στο κάτω κάτω, ο Θεός είναι ένας και μοναδικός. Όποια μορφή και περιτύλιγμα κι αν του δώσεις. Και σύ, αναφαίρετο το δικαίωμά σου, η τον δέχεσαι η τον απορρίπτεις.
Δεν τον ανακατεύεις όμως, κατά πως σε βολεύει, στα πολιτικά σου παιχνίδια.

Σχολιασμοί

Το θέμα δεν είναι ρατσιστικό. Ούτε πολιτικό, ούτε θρησκευτικό. Αφορά την άμετρη ανθρώπινη βλακεία.
Το να βλέπεις γυναίκες ντυμένες από τη κορυφή μέχρι τα νύχια με φαρδειά ρούχα να επιμένουν να κολυμπήσουν σε πισίνα είναι κάτι που μπορεί, μέν, να δικαιολογήσει ο θρησκευτικός φανατισμός όμως η κοινή λογική και η ευφυία, όχι.
Ο Αινστάιν έλεγε : " Δύο πράγματα οριοθετούν και προσδιορίζουν το άπειρο. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Γιά το δεύτερο δεν είμαι εντελώς σίγουρος " !

Θέσεις - Απόψεις



Μιά και όλα πάνε πρίμα, ρόδινα κι ωραία, γιά να μην μας φθονήσουν κι οι Θεοί, που έλεγαν κι οι αρχαίοι, ας πούμε και κάτι δυσάρεστο. Έτσι, σαν αντίβαρο απαισιοδοξίας, μέσα στο γενικό κλίμα της ευδαιμονίας που κυριαρχεί σήμερα, διάχυτο, σ' ολόκληρο τον όλβιο πλανήτη μας.
Ας επιχειρήσουμε μιά προσέγγιση στο μεγαλύτερο πρόβλημα , κατά τη γνώμη της στήλης, και το σημαντικότερο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, από καταβολής κόσμου το οποίον ενσκήπτει ως σαρωτική λαίλαπα σε όλη την ανθρωπότητα. Τη παγκόσμια οικονομική κρίση και την επακολουθούσα ύφεση.
Στο κάτω κάτω, οι σοφές κεφαλές που χειρίστηκαν το θέμα, μαντάρα τα έκαναν. Και οι ειδικοί το ίδιο. Γιά τους πολιτικούς, ας μη το συζητάμε καλύτερα. Αυτοί το γιγάντωσαν και το περιέπλεξαν.
Σειρά, τώρα, των απλών ανθρώπων, των απλών μυαλών, αφού αυτούς αφορά κι αυτοί πληρώνουν, όπως πάντα, τη νύφη να πουν την άποψή τους.
Ξετυλίγοντας, σαν κουβάρι, την εξέλιξι της ζωής, διαχρονικά, και αναλύοντας , μία μία, τις συνιστώσες της κρίσης, αναμφίβολα, η μεγαλύτερη και σημαντικότερη είναι ο υπερπληθυσμός της Γης. Ξεπέρασε, προ πολλού, τα 6 δισεκατομμύρια ψυχές και καλπάζει γιά τα 7 και βάλε. Σαν πόσους μπορεί να χωρέσει, τελικά, αυτός ο πλανήτης. Πόσους μπορεί να διαθρέψει και να στεγάσει. Κάπου, κάποτε τελειώνουν οι δυνατότητές του. Σε κάποιο συγκεκριμμένο νούμερο, πέραν του οποίου η
αδυναμία " φιλοξενίας " φαίνεται ξεκάθαρα. Ήδη διαφαίνεται, έντονα, στο κοντινό ορίζοντα.
Οι μεγάλες, και συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες, με τη συνδρομή του άκρατου και αδηφάγου υπερκαταναλωτισμού και της σπατάλης οδηγούν στην υπεράντληση των φυσικών πόρων και τον εξαναγκασμό της Φύσης σε υπερπαραγωγή και στη διαστρέβλωση των φυσικών νόμων με αποτέλεσμα την εκτρωματική λειτουργία τους και την μελαγχολική και τετριμμένη διαπίστωση . " Η Φύση εκδικείται...."
Παρ' όλα τα προειδοποιητικά μηνύματα, οι ρυθμοί υπερεκμετάλλευσης της Γης υπακούοντας, αναγκαστικά, στην νομοτελειακά και με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενη ζήτηση, σπρώχνουν την ανθρωπότητα βαθύτερα στη κρίση.
Όσο περισσότερο αναπτύσσεται μιά χώρα τόσο περισσότερες και συνθετότερες ανάγκες δημιουργεί και μαζί την απαίτηση ικανοποίησής τους. Και ο φαύλος αυτός κύκλος μεγαλώνει συνεχώς. Οι προηγμένες χώρες ηγούνται, καταναλίσκουν, απολαμβάνουν, σπαταλούν και οι υποανάπτυκτες έπονται. Με περισσότερη όρεξη και λαιμαργία. Με περισσότερη λαχτάρα και περισσότερα δίκια, λόγω χρόνιας στέρησης, θέλουν να συμμετάσχουν κι αυτές στο παγκόσμιο φαγοπότι.
Αυτός ο φρενήρης ρυθμός ανάπτυξης και ο ανταγωνισμός " χορτάτων " και " πεινασμένων " οδηγούν τη κατάσταση εκτός ελέγχου και όλα λειτουργούν, πλέον, με τον αυτόματο πιλότο, χωρίς στόχο και χωρίς προορισμό. Το φυσικό περιβάλλον καταστρέφεται, το κλίμα αλλάζει απρόβλεπτα και όλα μοιάζουν να λειτουργούν στη βάση της " αρχής της απροσδιοριστίας " του Χάιζενμπεργκ !
Παράλληλα ο ανταγωνισμός και η υπερανάπτυξη οδηγούν, κατ' αρχήν, στην υπερβολική ζήτηση πρώτων υλών, την έλλειψη και, άρα, την αύξηση της τιμής τους, πέρα από τη δραματική τους εξάντληση.
Η παγκόσμια παραγωγική μηχανή παρακινουμένη άπό τη ζήτηση και επηρεαζόμενη από το μεγάλο ανταγωνισμό για καλύτερη και φτηνότερη παραγωγή εφευρίσκει και διοχετεύει στην αγορά, συνεχώς και αφειδώς, νέα προιόντα με αποτέλεσμα, κάποια στιγμή η προσφορά να υπερκεράσει τη ζήτηση και ν' αρχίσουν να δημιουργούνται αδιάθετα αποθέματα. Και εκεί βρίσκεται το σημείο στροφής.
Η υπερπροσφορά, παρ' όλα τα τερτίπια των μηχανισμών πωλήσεων, π.χ. εκπτώσεις, προσφορές, αποσύρσεις, δανεισμοί, πιστωτικές κάρτες, κλπ δεν μπορεί ν' απορροφηθεί λόγω κορεσμού της αγοράς αλλά και ορίου οικονομικής δυνατότητος του αγοραστικού κοινού. Κατά συνέπειαν οι αποθήκες γεμίζουν με αδιάθετα προιόντα, ο τζίρος πέφτει, η ρευστότητα των επιχειρήσεων περιορίζεται, επέρχεται φρενάρισμα παραγωγής, πλεονάζοντα εργατικά χέρια και αρχίζει ο χορός των απολύσεων . Κατ' αρχήν από τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις, καθ' όσον πάντα τα μεγάλα καράβια κλονίζονται από τις μεγάλες φουρτούνες και, εν συνεχεία, με τη φυσική συνέπεια του " ντόμινο ", συμπαρασύρουν και τις μικρότερες. Πτωχεύσεις, λουκέτα, ανεργία και... η ανώμαλη προσγείωση στη ζοφερή πραγματικότητα της απόλυτης ένδειας. Όμως η ανάγκη της επιβίωσης είναι δεδομένη. Ο κόσμος έχει ανοίγματα, χρέη, τρέχουσες υποχρεώσεις και, βεβαίως, εξάρτηση από τη σπατάλη και τη βλακώδη και ανεδαφική αρχή των " κεκτημένων δικαιωμάτων ".
Και αρχίζει η γκρίνια, η μουρμούρα και η αγανάκτηση. Επειδή, δε, η πείνα είναι κακός σύμβουλος ο πεινασμένος παραλογιζόμενος γίνεται εύκολος στόχος πολιτικών σκοπιμοτήτων, λαικισμών και σκοτεινών ιδιοτελών επιδιώξεων. Χειραγωγείται άκριτα και προσελκύεται από δίκαια η άδικα, συνήθως, συνθήματα.
Το καζάνι βράζει επικίνδυνα και, κάποτε, εκρήγνυται οπότε ο Θεός καλείται επειγόντως να βάλει το χέρι Του. Η Ιστορία απέδειξε ότι οι επαναστάσεις, μακροχρόνια, δεν έδωσαν λύσεις, απλώς, λειτούργησαν σαν βαλβίδες εκτόνωσης,ενώ σε βάθος χρόνου τα πράγματα ξαναγύριζαν πάντα στην αρχική τους κατάσταση.
Όμως εδώ η υπόθεση δεν είναι τόσο απλή. Το πρόβλημα είναι πρωτοφανές, παγκόσμιο, καταλυτικό και μη αντιμετωπίσιμο, τουλάχιστον με τις συνταγές και πρακτικές του παρελθόντος. Το μέγεθός του ξεπερνά τις κεκτημένες εμπειρίες.
Γι αυτό και όλοι οι ηγέτες, πελαγομένοι και ζαλισμένοι, μαζεύονται κάθε λίγο και λιγάκι και διαβουλεύονται αναζητούντες, απελπισμένα, λύσεις. Νομίζετε ότι όλοι αυτοί είναι βλάκες και ανίκανοι. Νομίζετε ότι εξέλλειψαν από προσώπου γης οι ικανοί. Λάθος μέγιστον, αν το πιστεύετε. Το μέγεθος των προβλημάτων κάνει τους ανθρώπους να φαίνονται μικροί και ανήμποροι να τα αντιμετωπίσουν. Χίλιους άντρες, τους δυνατότερους της Γης, βάλτε τους κάτω απο μιά χιονοστιβάδα που έρχεται άγρια γιά να την σταματήσουν. Θα τους λειώσει όλους ! Δεν θα φταίν αυτοί, η χιονοστιβάδα φταίει που είναι ανίκητη. Με τον όγκο της και την ορμή της.
Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες του παρελθόντος, αυτοί που έλαμψαν με τη παρουσία τους γράφοντας την Ιστορία και καθορίζοντας τη μοίρα λαών και τόπων, αν ζούσαν σήμερα, θα φάνταζαν μικροί κι ανίκανοι. Λίγοι, ενώπιον αυτής της κατάστασης.
Το μεγάλο λάθος, η κακή εκτίμηση και σχεδιασμός έγινε με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου όταν ξαναμοιράστηκε η τράπουλα και αναπροσαρμόστηκαν ρόλοι και διαδρομές. Η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να προβλέψει το αδιέξοδο στο οποίο, μοιραία, οδηγούσαν οι σχεδιασμοί του τότε. Δεν μπόρεσε να προβλέψει και ελέγξει τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης που επέτρεψαν να φαγωθεί σε
λίγες δεκαετίες το ψωμί αιώνων.
Με τον ανόητο και ξέφρενο ανταγωνισμό των εξοπλισμών και τη κατασκευή των γιγαντιαίων, αφύσικων και απόλυτων καταστρεπτικών όπλων, προσπάθησαν να εξασφαλίσουν τη παγκόσμια ειρήνη στη λογική της λεπτής και αποτρεπτικής ισορροπίας του τρόμου. Όμως δεν απέφυγαν την ανεξέλεγκτη διασπορά τους, με αποτέλεσμα ο κόσμος, σήμερα, να ζει παραδομένος στο έλεος του κάθε παρανοικού η φανατισμένου αυτόχειρα τρομοκράτη που ζωσμένος ένα απόλυτο όπλο να μπορεί να εξαφανίσει ένα μεγάλο μέρος του.
Εκείνο που, τελικά, πέτυχαν είναι να καταργήσουν την μοναδική βαλβίδα εκτόνωσης που λειτουργούσε αποτελεσματικά και σοφά οσάκις η κατάσταση και τα ογκούμενα προβλήματα το επέβαλαν. Τον πόλεμο. Τον πόλεμο που, σαν αναγκαίο κακό, παρά τα θύματα, το αίμα και το δάκρυ άνοιγε δρόμο για αναδημιουργία, όνειρα, προσδοκίες και όρεξη γιά νέα ζωή. Δεν είναι τυχαίο που ο Ηράκλειτος έλεγε ότι " Πόλεμος, πάντων πατήρ ", ούτε το ότι ο ανώτερος θεός του ινδουιστικού πανθέου είναι ο Σίβα, ο θεός της καταστροφής, με τη λογική ότι η καταστροφή καθαρίζει το έδαφος και στρώνει το χαλί για τη νέα δημιουργία και την ελπίδα αυτή να είναι καλύτερη απ' τη προηγούμενη.
Με τη κατάσταση όπως, σήμερα, έχει διαμορφωθεί παγκόσμια. Με το κόσμο, λόγω των εύκολων επικοινωνιών να είναι μιά δρασκελιά και τις επιρροές υπαρκτές και αναγνωρίσιμες, π.χ. το " El ninho " του Περού επηρεάζει το καιρό της Αυστραλίαςκαι το διοξείδιο του άνθρακα που βγάζει η εξάτμιση ενός αυτοκινήτου στην οδόν Ακαδημίας πάει και παρκάρει στον ουρανό της Punta Arenas, στη χιλιάνικη Παταγονία, ας μην αυταπατώμεθα. Δεν υπάρχει μέλλον. Τουλάχιστον με τον όρο και την έννοια που του δίναμε μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει λύση. Η μάλλον υπάρχει αλλά τόσο ανεδαφική και ανεφάρμοστη που είναι σαν να μην υπάρχει.
Μόνο αν υποχωρήσει η ανθρωπότητα, ολοταχώς, σε απαιτήσεις και κατανάλωση, παραιτούμενη της φενάκης των " κεκτημένων δικαιωμάτων " θα μπορούσε να πάρει παράταση ομαλότητος η λειτουργία των κοινωνιών. Αυτό που λέμε επιστροφή στις ρίζες. Όμως αυτό δεν γίνεται, οι στροφές της μηχανής είναι τόσο πολλές που δεν μπορεί να φρενάρει. Ο εθισμός στις ανέσεις και τη καλοπέραση είναι αθεράπευτος και ανεξίτηλος. Κι ας βλέπουν όλοι το αδιέξοδο που έρχεται. Το ανένδοτο ταβάνι στο οποίο μας οδηγεί το ασανσέρ της "προόδου" , με αποτέλεσμα τη σύνθλιψή μας, σύντομα, σ' αυτό.
Μετρήστε, γιά παράδειγμα, τα καταστήματα που υπάρχουν στην Αθήνα. Πολυτελή, λουσάτα, φίνα. Φώτα, διακόσμηση, ωραίο γούστο. Αυτό , σίγουρα, είναι "πρόοδος ", ποιότης ζωής. Όμως ταυτόχρονα σημαίνει και κόστος επένδυσης, νοίκι, ΔΕΗ, έξοδα λειτουργίας και, προφανώς, απαίτηση απόσβεσης και κέρδος. Και το ερώτημα αμείλικτο. Είναι δυνατόν να επιβιώσουν όλα αυτά ; Κάθε μέρα ν' αλλάζουν ρούχα και παπούτσια όλες οι γυναίκες του Λεκανοπεδίου πάλι κάποιες μπουτίκ και κάποια παπουτσάδικα θα έκλειναν από αναδουλειά.
Προσέξτε τις οικοδομές που χτίζονται η μόλις χτίστηκαν. Πού έκαναν την Αθήνα να ενωθεί με τη Χαλκίδα και τη Κόρινθο. Πόσα να πουληθούν και ποιοί να τα κατοικήσουν όταν , ήδη, πάνω από το 80% του ελληνικού πληθυσμού ιδιοκατοικεί.
Κοιτάξτε τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, τρόπος του λέγειν κυκλοφορούν γιατί μάλλον παρκάρουν στους ανεπαρκείς αθηναικούς δρόμους. Άπειρα ! Κάθε οικογένεια έχει πάνω από δύο. Και οι έμποροι αυτοκινήτων να κλαίγονται.
- Δεν έχουμε δουλειά, δεν πουλάμε !
Μα πόσα, επί τέλους, να πουληθούν. Ποιοί να τα πάρουν και που να κυκλοφορήσουν
Οι κοινωνίες,και κυρίως οι προηγμένες, μιά κι αυτές πρωταγωνιστούν στο παιχνίδι της κατανάλωσης κι αυτές τραβούν την άμαξα ανέβηκαν τόσο ψηλά που το μόνο που τους απομένει είναι η πτώση. Μιά πτώση οδυνηρή. Τα δε αποτέλεσματα αυτής θα είναι ευθέως ανάλογα του ύψους. Όσο πιό πολλά είχες τόσο πιό πολλά θα χάσεις και τόσο πιό πολλά θα στερηθείς.
Του λοιπού, η παγκόσμια οικονομία, βυθισμένη και σαπίζουσα στο τέλμα της ύφεσης θα λειτουργεί απρόβλεπτα και ακατάστατα. Όσο θα βλέπετε τις εκατοντάδες χιλιάδες παρκαρισμένα απούλητα αυτοκίνητα των μεγάλων αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, μην ελπίζετε ! Οι ανθρώπινες κοινωνίες απογυμνωμένες από ηθικές αξίες και αποπροσανατολισμένες, εντελώς, θα ζουν χωρίς όνειρα, οραματισμούς και στόχους στην εγωιστική λογική της ευκαιριοθηρίας, του καιροσκοπισμού και της αρπαχτής. Με γνώμονα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και πιλότους το "δος ημίν σήμερον" και το "ο θάνατός σου η ζωή μου". Σε ατομικό, ομαδικό και, εν τέλει, σε κρατικό επίπεδο.
Η ανθρωπότητα θα μοιάζει με τους επιβάτες μιάς βάρκας στο Νιαγάρα, που τσακώνονται μεταξύ τους, καθ' ον χρόνον η βάρκα ακυβέρνητη πλέει προς τον καταρράχτη. Και κανείς δεν κάνει τίποτε γιά ν' αποτρέψει το μοιραίο.
Λυπάμαι αν σας μαυρίζω τη ψυχή, αλλά νομίζω ότι πάρα πολλοί έχουν τις ίδιες απόψεις. Μιά και οι ενδείξεις είναι ίδιες. Οι εκτιμήσεις μπορούν να διαφέρουν.
Όσοι, σήμερα, νοιώθουν ήρεμοι, ασφαλείς, ήσυχοι και αισιόδοξοι γιά το αύριο, στο οποίο μπορούν να εμπιστευθούν με σιγουριά παιδιά και εγγόνια είναι ευτυχείς και μακάριοι. Και, ως εκ τούτου, εμπίπτουν στις αναφορές των βιβλικών " Μακαρισμών ", ως κληρονόμοι της αιώνιας βασιλείας !
Οπότε, δικαίως, μπορούν να απολαμβάνουν τον ελληνικό μικρόκοσμό μας. Ασχολούμενοι και απασχολούμενοι με Καραμανλήδες και Παπαντρέηδες, και ολίγην από Τσίπρηδες, Αλαβάνους και Καραντζαφέρηδες. Με Ρουσόπουλους , Όμορους και Τσουκάτους. Με Τατιάνες, life styl και Μελέτες. Με δημοσκοπήσεις της πλάκας και ποδόσφαιρα της συμφοράς. Με Χριστοφοράκους, Siemens και C4i, παραβλέποντας τη πραγματική " συφορά " τους. Μπράβο και χαλάλι τους !
Αλίμονο, στους υπόλοιπους......

Από τον κύκλο των χαμένων επιστολών



Φίλος της στήλης, αιθεροβάμων και αθεράπευτα ρωμαντικός, έστειλε προς δημοσίευση σε μεγάλη εφημερίδα την πιό κάτω επιστολή. Δεν γνωρίζω, ακόμη, την τύχη της όμως λόγω του γενικώτερου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το θέμα την αναρτώ, μήπως.........



Κύριε Διευθυντά,
επιτρέψατέ μου κάποιες σκέψεις επάνω στο φλέγον ζήτημα των ημιυπαιθρίων χώρων ( ΗΧ ) και, γενικότερα των αυθαιρέτων. Σαράντα χρόνια στο σχετικό ελεύθερο επάγγελμα μου δίνουν αυτό δικαίωμα. Οι αρνούμενοι λύσεις τακτοποιήσεως αυτού του τεράστιου κοινωνικού προβλήματος, κοπτόμενοι, τάχα, υπέρ του συνταγματικού δικαιώματος της ισότητος των πολιτών δεν πιστεύω ότι επιθυμούν την κατεδάφιση του 1.500.000 παρανόμων ΗΧ ( γιατί πως αλλιώς θα επιτευχθεί η συνταγματική επιταγή ), απλώς αντιπολιτεύονται. Μέσα στο γενικό ορυμαγδό του “ όχι , σε όλα “ και με δεδομένο τη σoβαρότητα και το ευρύτατο ενδιαφέρον του θέματος, βάζουν άλλη μία γερή τρικλοποδιά στη κυβέρνηση, καθ’ όσον πρακτικές “ τακτοποιήσεων “ η, (παίζοντας με τις λέξεις ),”νομιμοποιήσεων” αυθαιρέτων έγιναν πολλές κατά το παρελθόν χωρίς να δημιουργηθεί το σημερινό “τζέρτζελο “. Με τις βυζαντινολογίες των συνταγματολογούντων και τις προτροπές σε απείθεια.
Το μείζον, όμως, θέμα δεν είναι αυτό που έγινε (τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω), αλλά το πώς θα αποτραπεί η συνέχιση του κακού η, τουλάχιστον, θα περισταλεί..
Η πολεοδομική παραβατικότητα αποτελεί ειδικής μορφής παρανομία, τους γλυκούς καρπούς της οποίας γεύονται ακόμη και σοβαροί και άτεγκτοι δικαστικοί λειτουργοί. Αποτελεί , τρόπον τινά, εθνικό μας σπορ. Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι μπορεί, τελείως, να εκλείψει. Μπορεί όμως να περιορισθεί σημαντικά, υπό κάποιους όρους. Όπως
1) Απλοποίηση του σημερινού Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού ( ΓΟΚ ) καθώς και του αντίστοιχου Κτιριοδομικού. Σχεδόν μέχρις εξαφανίσεως. Οι μελέτες θα συντάσσονται, ελεύθερα, με ευθύνη μελετητών και ιδιοκτητών επί τη βάσει σχετικών προεγκεκριμμένων προγραμμάτων.
2) Να μελετηθεί, προσδιορισθεί και θεσπισθεί, ανά περιοχήν, ένας νέος Συντελεστής Εκμεταλλεύσεως ( ΣΕ ) οικοπέδου ο οποίος θα περιλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους χώρους της οικοδομής. ( Κύριους, βοηθητικούς, κοινόχρηστους, υπόγεια, δώμα, γκαράζ, βεράντες, ημιυπαίθριους, τα πάντα ). Ο μελετητής, κατά τις απαιτήσεις της ιδιοκτησίας, θα τον διαχειρίζεται ελεύθερα και, προ πάντων, υπεύθυνα.
3) Οι άδειες οικοδομής θα εκδίδονται ακαριαία με συνοπτικό έλεγχο πληρότητος φακέλου. Χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες, χωρίς καθυστερήσεις και , κυρίως, με ελάχιστη απασχόληση ολίγων τεχνικών υπαλλήλων.
4) Το αποδεσμευόμενο προσωπικό θα αφοσιωθεί, κατ’ αποκλειστικότητα, στον έλεγχο της εφαρμογής των όρων της αδείας. Με τη θεώρηση της σε δύο στάδια. Στη φάση της τοιχοποιίας και την αποπεράτωση.
5) Τα μικρολάθη και οι μικροπαραβάσεις να αντιμετωπίζονται με επιείκεια και κατανόηση αλλά οι πονηρές παραβάσεις και, κυρίως, οι υπερβάσεις του ΣΕ με πολύ μεγάλη αυστηρότητα. Μέχρι δήμευσης του αυθαιρέτου , αφαίρεσης αδείας του επιβλέποντος μηχανικού καθώς και απόλυσης του ελέγχοντος
υπαλλήλου.
Όποιος δυσπιστεί στην αποτελεσματικότητα των προτεινομένων μέτρων ας ρίξει μία ματιά στα αντίστοιχα της Τροχαίας, που βελτίωσαν σημαντικά τη κυκλοφορία.

Μετά τιμής

Επικαιρότης


Ανακοινώθηκε ότι από τις 20 του μηνός ξαναρχίζει η περίοδος κυνηγίου. Η περίοδος αυτού του φρικαλέου παιχνιδιού του θανάτου. Και είδα στα κανάλια τύπους περιχαρείς, με τα μάτια να γυαλίζουν από λαχτάρα κι αδημονία. Ν' αδράξουν τη καραμπίνα και να εξορμήσουν. Να ξεχυθούν σε βουνά, δάση και ραχούλες, αλλά και δίπλα σε κατοικημένα μέρη και να σκορπίσουν το θάνατο. Να σκοτώσουν αθώα κι ανυπεράσπιστα θύματα. Ν' αφαιρέσουν ζωές από πλάσματα του Θεού που δεν τους ενόχλησαν ποτέ και καθόλου. Από όντα που φτιάχτηκαν από το Δημιουργό σαν αναγκαία τμήματα του πάζλ της Ζωής, απαραίτητα γρανάζια του μηχανισμού της Δημιουργίας Του. Χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμμιά σκοπιμότητα. Έτσι, γιά..σπόρ ! Χωρίς την αναγκαιότητα της αυτοσυντήρησης η αυτοάμυνας. Κάτι που σε κάποιους πολύ μακρινούς, προς τα πίσω, χρόνους θα δικαιολογούσε το κυνήγι. Όταν ο άνθρωπος έπρεπε να κυνηγήσει και να σκοτώσει. Γιά να συντηρηθεί, να προστατευθεί, να επιβιώσει. Σήμερα, όμως, κανένας λόγος δεν συντρέχει που να δικαιολογεί τη συνέχιση αυτής της βάρβαρης διαδικασίας. Αυτού του απάνθρωπου, άδικου και άσκοπου μακελειού. Και μάλιστα στη σημερινή εποχή που ένα σύνολο δυσμενών προσπιπτουσών παραμέτρων διασαλεύει το παγκόσμιο οικοσύστημα. Τώρα που το γήινο περιβάλλον καταστρέφεται και οι φυσικές ισορροπίες κλονίζονται. Τώρα που είδη εξαφανίζονται και ελλοχεύει ο κίνδυνος της ερήμωσης του πλανήτη, βγαίνουν οι... χομπύστες με τα δίκαννα και τις καραμπίνες να ολοκληρώσουν τη καταστροφή εν ονόματι, όπως ισχυρίζονται, της... προστασίας
του περιβάλλοντος και της...φυσιολατρείας !
Κυνήγι, το πιό βάρβαρο και άνανδρο ...σπόρ. Γιατί είναι ανανδρεία να κυνηγάς, πάνοπλος κι οργανωμένος, οπλισμένος σαν αστακός, ανυπεράσπιστα θηράματα που η μόνη τους άμυνα βρίσκεται στη φυγή.
Πολύ θα ήθελα να έβλεπα όλους αυτούς τους " γενναίους " σπόρτσμεν κυνηγούς, άοπλους και κυνηγημένους από ένοπλα αγριογούρουνα, πέρδικες και ελάφια. Να δω το τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια τους, όταν τρέχοντας, πιό λαγοί απ' τους λαγούς, θα προσπαθούν να σώσουν το άθλιο τομάρι τους. Ν' ακούσω τα κλάματα και τις σπαρακτικές τους ικεσίες όταν ντουφεκισμένοι και πανικόβλητοι θα εκλιπαρούν γιά τη ζωούλα τους. Αυτών που δεν φείδονται, ούτε υπολογίζουν ακόμη και τη ζωή των πιστών τους σκύλων τους οποίους, εν ψυχρώ, δολοφονούν όταν γεράσουν και δεν μπορούν να τους είναι χρήσιμοι.
Έχω ακούσει το υποκριτικότατο επιχείρημα. " Οι κυνηγοί προστατεύουν τη Φύση, τα δάση, την άγρια ζωή... " και διάφορες άλλες παρεμφερείς ανοησίες, στη προσπάθεια να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα.
-Ναι, όπως ο λύκος προστατεύει τα κοπάδια κι η αλεπού τα κοτέτσια !
Δεν θα βρεθεί, κάποτε, κάποιος σώφρων, έντιμος και, πάνω απ' όλα, λεβέντης υπουργός Γεωργίας να καταργήσει, διά Νόμου, αυτό το άθλιο, δήθεν, σπορ. Αυτό το άσκοπο και βλαβερό παιχνίδι του θανάτου και της εξόντωσης, χάριν .... παιδιάς και ψυχαγωγίας ! Να κάνει αυτό που, επί τέλους, έκαναν οι Εγγλέζοι καταργώντας το ηλίθιο κρυόκωλο " κυνήγι της αλεπούς ". Θα ρισκάρει και μπορεί να καταστρέψει τη πολιτική καριέρα του, όμως θα μείνει , αιώνια, γραμμένο το όνομά του και μάλιστα με χρυσά γράμματα στο Βιβλίο της Ιστορίας της Ζωής.
Ξέρω, αιθεροβατώ και πάλι. Όμως και το πιό μακρύ ταξίδι, στη Κίνα να πούμε, αρχίζει από το πρώτο βήμα. Ευτυχώς, απ' ότι κι αν πέσει κάτω, τελικά, όλο και κάτι θα μείνει. Που ξέρεις.

Θέσεις - Απόψεις


Με πολύ μεγάλο σεβασμό και προσοχή καταπιάνομαι με το θέμα.
Σεβασμό γιά τον ανθρώπινο πόνο, που κρατάει όσο μιά καριέρα, ( 35 συναπτά έτη ), και διακριτικότητα που, οπωσδήποτε, οφείλεται όταν αναφερόμαστε σε ευαίσθητα εθνικά θέματα. Όμως, πάνω απ' όλα βρίσκεται η πραγματικότητα και η συναίσθησή της. Η ψυχρή, ωμή πραγματικότητα και η, κατάματα, αντιμετώπισή της.
Η πλήρης επίγνωση γιά το που πατάμε και που βρισκόμαστε.
Όποιοι προσδοκούν σημάδια ζωής από τους αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας είναι αθεράπευτα αιθεροβάμονες.
Το παρελθόν και οι πολιτικές της Τουρκίας είναι πασίγνωστες, ο Ντεκτάς το ομολόγησε, ευθέως, προ χρόνων και εμείς περιμένουμε, κοιτάζοντας μ' αγωνία έξω απ' το παράθυρο, μήπως φανεί κανείς επιζών.
Μπορεί η ελπίδα να πεθαίνει τελευταία, όμως κι αυτή δεν είναι αθάνατη

Σχολιασμοί


Είναι κάτι συμπτώσεις, μα κάτι συμπτώσεις !
Διαβολικά σαρκαστικές η σαρκαστικά διαβολικές. Τυχαία και συμπτωματικά έπεσε το μάτι μου σ' ένα ψυχοφάρμακο. Απ' αυτά που καταπολεμούν την κατάθλιψη του ασθενούς, το κοινωνικό του άγχος και τον βοηθούν στην αποκατάσταση της ψυχικής του ισορροπίας. Του δημιουργούν, γενικά, κλίμα αισιοδοξίας και ευεξίας και τον κάνουν να νοιώθει ισχυρός και έτοιμος γιά δράση. Κύριος της κατάστασης.
Δεν υπονοώ τίποτε, δεν υπαινίσσομαι τίποτε. Απλώς καταθέτω το όνομα του φαρμάκου.
Ονομάζεται " Cipralex " ( Τσιπραλέξ ) και διατίθεται σε δισκία !
Λέτε ; Εγώ, πάντως, το θεωρώ απλή σύμπτωση.
Και όποιος δυσπιστεί η αμφισβητεί ας αποταθεί σ' ένα φαρμακείο.

Γιά γέλια και γιά κλάματα





Πολύ φοβάμαι, μάλλον είμαι σίγουρος, ότι το παρακάτω κείμενο είναι, δυστυχώς, μόνο γιά κλάματα.
Μιά ωραία περιοχή της Εύβοιας, αρκετά πράσινη και ήσυχη. Τοπείο γλυκό, με ελιές και πεύκα. Στο βάθος η θάλασσα ξεκουράζει μάτι και ψυχή.
Σε κάποιο πλάτωμα του δρόμου ο δήμος, σωστά και χρήσιμα, έχει τοποθετήσει 4-5 κάδους σκουπιδιών που τους αδειάζει κάθε μέρα.
Ε, λοιπόν, τουλάχιστον 300 μέτρα γύρω τους το απλωμένο σπουπιδαριό, διάχυτο και προκλητικό, τυπικός ελληνικός πολύχρωμος τάπητας, σε μελαγχολεί και σ' απογοητεύει. Τόσο δύσκολο είναι λοιπόν να μαζεύουμε και ρίχνουμε σωστά τα σκουπίδια μας. Τέτοια αδιαφορία, τόση ανεμελιά. Δίπλα στο σπίτι μας.
Έχω δει πολλά αυτοκίνητα να κουβαλάν σακκούλες σκουπιδιών στο καπώ τους, μπάς και τους λερώσουν το πεντακάθαρο σαλόνι η πορτ μπαγκάζ του.
Και το τρελλό της υπόθεσης είναι ότι, αν τους πέσει η σακκούλα στο δρόμο δεν σταματούν να την μαζέψουν, την αφήνουν εκεί που έπεσε ! Κισμέτ !
Μόνο, αν τολμήσεις να πεις σε μιά παρέα τη μεγάλη αλήθεια, τη πικρή αλήθεια ότι ο λαός μας είναι από τους πιό βρώμικους λαούς της Ευρώπης, και γιατί όχι και του κόσμου, θίγονται ! Κανείς κλέφτης δεν θέλει να τον πεις "κλέφτη". Προσβάλλεται. Όμως συνεχίζει να κλέβει !
Οι λεγόμενοι " τριτοκοσμικοί λαοί " έχουν πάρα πολλά δίκια να είναι βρώμικοι. Φτώχεια, ένδεια, έλλειψη νερού, έλλειψη πληροφόρησης, αμορφωσιά ,κλπ αποτελούν ισχυρότατα ελαφρυντικά τα οποία, δυστυχώς, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε στους Έλληνες. Γιατί, απλούστατα, κανένα δεν υφίσταται πλήν της αμορφωσιάς. Κι αυτή μόνο με την έννοια της σχολικής εκπαίδευσης ( ο Θεός να την κάνει, κι αυτή, τέτοια, τέλος πάντων ). Όμως με την έννοια της πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας, της ευγένειας, της κοινωνικής ευαισθησίας, του σεβασμού στον συνάνθρωπο και το περιβάλλον που, στο κάτω κάτω, είναι κι αυτό σπίτι μας υπό κάποια ευρύτερη έννοια, είμαστε ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Δυστυχώς εκπαίδευση, γιά όσους θέλουν, έχουμε, προσφέρουμε. Όμως, σαν επαγγελματικό εργαλείο και μόνο. Γιά να βγάζουμε το ψωμί μας. Και, μάλιστα, διαθέτουμε αρκετούς και καλούς επιστήμονες. Όμως καλλιέργεια, κουλτούρα, μόρφωση τίποτε. Περί το μηδέν. Γιατί η πραγματική μόρφωση είναι αυτό που μένει όταν ξεχαστούν οι ειδικές γνώσεις που λαμβάνονται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, τα επαγγελματικά εφόδια. Είναι το λεπτό λούστρο που χαρακτηρίζει τον, πράγματι, φίνο και ευαίσθητο άνθρωπο. Τον άνθρωπο πού θα προτιμήσει να φάει ένα σκουπίδι παρά να το πετάξει κάτω, τον άνθρωπο που φεύγοντας από μιά παραλία θα την αφήσει καθαρότερη απ' όσο τη βρήκε. Τον άνθρωπο που δεν θα πει ποτέ την ποιό κλασσική ελληνική φράση. " Έλα, καυμένε, δε βαριέσαι ! " Τον άνθρωπο που θα "βαριέται" γιά τους πάντες και τα πάντα. Αυτόν που έψαχνε ο αρχαίος Διογένης με το φανάρι και δεν εύρισκε. Από τότε και που, αν ζούσε μέχρι σήμερα, ακόμα θα έψαχνε ανεπιτυχώς ! Άλλο ένα πιστοποιητικό γνησιότητος της φυλής ! ( Σ' αποστόμωσα, άθλιε Φαλμεράγιερ ! ).
Όποιος διαφωνεί η δυσπιστεί ας ανατρέξει στις " κοσμικές " στήλες των εφημερίδων γιά να δει τη ποιότητα των " ξεφαντωμάτων " των " επωνύμων " και " ανωνύμων " επάνω στα τραπέζια, στα διάφορα
" in " στέκια και, αν μπορεί, ας σκεφτεί, αναλογιστεί κι ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Ειλικρινά μπερδεύομαι και προβληματίζομαι γιά τον αν απεδόθη σωστά το νόημα της φράσης του μεγάλου Γ. Σεφέρη : " Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει.. "
Τί, άραγε, εννοούσε, τι τον πλήγωνε περισσότερο μ' αυτά που έβλεπε έξω, η μνήμη του τόπου η των ανθρώπων του !

Θέσεις - Απόψεις

Θέμα : Οι " τάχα " ημιυπαίθριοι χώροι ( ΗΧ )

Η ιστορία κατήντησε μονομανία μου. Όσο βλέπω τον διάχυτο παραλογισμό,γύρω από την υπόθεση, τόσο κεντρίζομαι.
Όπως κάθε κακώς κείμενο και η ιστορία των ΗΧ, από πλευράς αντιμετώπισης, έχει δύο σκέλη, που πρέπει να αντιμετωπισθούν. Η θεραπεία των γεγεννημένων και η αποφυγή της συνέχισης του φαινομένου.
Το πρώτο, σαν γεγονός τετελεσμένο, μπορεί να περιμένει. Να μελετηθεί και να αντιμετωπισθεί ψύχραιμα, ορθολογιστικά και δίκαια.Το δεύτερο δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρονίζει. Απαιτεί άμεση, ταχεία και αποτελεσματική αντιμετώπιση. Και, κυρίως, ρεαλιστική. Χωρίς λεκτικές φιοριτούρες, βερμπαλισμούς και κουλτουριάρικες μεγαλοστομίες. Που εντυπωσιάζουν τους αδαείς, ικανοποιούν τους στοχεύοντες σε πολιτική εκμετάλλευση και κάνουν τους " πονηρούς " να τρίβουν τα χέρια τους καθ' όσον βλέπουν την επικερδή διαιώνιση της " παχουλής αγελάδας " και του ανενόχλητου αρμέγματός της.
Το ΤΕΕ ως, κατά νόμον, αρμόδιος τεχνικός σύμβουλος της εκάστοτε κυβέρνησης ξιφουλκεί μετά μανίας και πάθους υπέρ της διατήρησης των διατάξεων βάσει των οποίων θεσπίζεται η ύπαρξη και εξασφαλίζεται η κατασκευή των ΗΧ. Θεωρεί, δε, ότι τυχόν θεσμική τους κατάργηση εμπίπτει στη λογική της λαικής παροιμίας " πονάει μάτι, κόβει κεφάλι ". Κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και η στήλη, έχουν άλλη, εντελώς αντίθετη άποψη.
Πιό κάτω θα παραθέσω τους δύο αντίθετους ισχυρισμούς επαφιόμενος στην λογική και την ελεύθερη κρίση του αναγνώστη. Η όλη ιστορία, πλην αυτού καθ' αυτού του αντικειμένου το οποίο κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι λόγω εμπλοκής εκατομμυρίων συμπολιτών μας σ' αυτήν, παρουσιάζει ακόμη μεγαλύτερον ενδιαφέρον καθ' όσον φανερώνει, ανάγλυφα, την άβυσσο του παραλογισμού μέσα στην οποία κολυμπάει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
--- Το ΤΕΕ ισχυρίζεται : Οι ΗΧ αποτελούν αρχαιότατο αρχιτεκτονικό στοιχείο της περιοχής της Μεσογείου
( μινωικός πολιτισμός, Κνωσσός, Φαιστός, κλπ ) που εξασφαλίζει , πλήν της αισθητικής, και λειτουργικές συνθήκες της σύγχρονης κατοικίας.
--- Αντιφρονούντες : Oi HX, σαν αρχιτεκτονικό " φρούτο " ανακαλύφτηκε και θεσπίστηκε, μόλις, το 1985 με την τότε αλλαγή του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού. ( ΓΟΚ ). Μέχρι τότε η έλλειψη τους, σίγουρα, δεν ήταν και ιδιαιτέρως αισθητή. Ζούσαμε και χτίζαμε , μιά χαρά, χωρίς τους ΗΧ. Και είχαμε κι ένα πειρασμό παρανομίας λιγώτερο.
--- Το ΤΕΕ ισχυρίζεται : Η διατήρησή τους, θεσμικά, είναι απαραίτητη.
--- Αντιφρονούντες : Μέχρι σήμερα οι , στην πράξη, καταργηθέντες ΗΧ και μετατραπέντες, παρανόμως, σε χώρους άλλης χρήσεως ανέρχονται σε 1.500.000 μονάδες. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι, εκδώσαμε οικοδομικές άδειες που στη μελέτη τους οι μελετητές προέβλεπαν 1.500.000 ημιυπαίθριους χώρους κατά την λογική της μελέτης,τη λειτουργικότητα και την αισθητική της οικοδομής και την συμβατότητα με τον συντελεστή δόμησης ( ΣΔ ) του οικοπέδου. Στη κατασκευή, όμως, δηλαδή στη πράξη, στείλαμε περίπατο όλα αυτά τα ωραία και βαρύγδουπα και σπεύσαμε να ακυρώσουμε τους ΗΧ, παραβιάζοντας την άδεια, τη νομιμότητα και το ΣΔ θεωρούντες, προφανώς,τους ΗΧ ως άχρηστους η, στη καλύτερη των περιπτώσεων, ήσσονος σημασίας και χρησιμότητος. Και αντί ΗΧ φτιάξαμε κάτι άλλο, κυρίως δωμάτια. Και το φαινόμενον αυτό, λόγω του τεραστίου πλήθους των παρανόμως μετατραπέντων ΗΧ, σχεδόν στον απόλυτον αριθμό των περιπτώσεων, καταδεικνύει αναμφίβολα ότι οι ΗΧ δεν υιοθετήθηκαν, θεσμικά, από το σύνολον της ελληνικής κοινωνίας. Ισα ίσα, απαξιώθηκαν και απορρίφθησαν τελείως. Αποτελούν δε, αποκλειστικά, πρόσχημα και εφαλτήριο παρανομίας. Υπάρχουν, όχι γιά να εφαρμόζονται αλλά γιά να μην εφαρμόζονται ! Παγκόσμια πρωτοτυπία ! Το λυπηρότερον, εν προκειμένω, είναι ότι σ' αυτή την πανελλήνια φάρσα συμμετείχε,ανενδοίαστα, σχεδόν όλη η Ελλάδα. Και σαν πλήθος, αφού 1.500.000 χώροι σημαίνει περίπου 5.000.000 ένοικοι συν τους πέριξ "γνωρίζοντας" και, σαν επαγγελματική ιδιότητα, πλήθος διαπλεκομένων επαγγελμάτων. Μηχανικοί, εργολάβοι, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, κλπ. Κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν διαθέτει, ούτε καθ' υποψίαν, το τεκμήριο της αθωότητος. Κανείς. Όλοι ήσαν ενήμεροι της συμπαιγνίας και, άρα, όλοι είναι συνυπεύθυνοι. Πρώτοι απ' όλους οι μηχανικοί. Είτε σαν φυσικοί αυτουργοί είτε σαν ηθικοί. Αυτοί γνωρίζουν τον ΓΟΚ, αυτοί συντάσσουν τις μελέτες, δημιουργούντες τους ΗΧ και αυτοί,στην κατασκευή τους μετατρέπουν σε δωμάτια. Είτε με πρωτοβουλία τους, σφυρίζοντας στην αρχή το κόλπο στ' αυτί των κατασκευαστών, που άλλο που δεν θέλουν γιά ν' αρμέξουν περισσότερο το οικόπεδο γενόμενοι στη συνέχεια ξεφτέρια, οπότε απαιτούν τη συνέχιση της κομπίνας, είτε παθητικά, μη πατώντας πόδι αρνούμενοι τη
κραυγαλέα παρανομία. Και η δουλειά ανακυκλώνεται συνέχεια. Οι ιδιοκτήτες και αγοραστές μπαίνουν κι αυτοί ευχαρίστως στο κόλπο μιάς και αυτή η ιστορία τους εξασφαλίζει φοροδιαφυγή. Οι συμβολαιογράφοι και δικηγόροι προσχωρούν κι αυτοί δεδομένου ότι καλύπτονται όλα κάτω από ένα μανδύα νομιμοφάνειας και, τελικά, όλοι παίζουν τη " μπερλίνα " , επικερδώς συμμετέχοντες στο άθλιο παιχνίδι της, κατά νομιμοφανή τρόπο, υπέρβασης του ΣΔ των οικοπέδων. Δηλαδή στην υπερεκμετάλλευση. Στο άνομο κέρδος, γιά να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Και σ' αυτή τη καλοστημένη απάτη, με τον άνομο - νόμο της
" ομερτά ", δηλαδή της σιωπής, όλοι οι συμμετέχοντες είναι συνένοχοι. Όλοι, ανεξαιρέτως, ένοχοι. ΟΛΟΙ. Κανείς αθώος. Και όποιος, μηχανικός η ιδιώτης, παρέμενε στην νομιμότητα της τήρησης των κανονισμών θεωρείται η αφελής, η βλάκας η ... χέστης ! Βεβαίως, επιμένω ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης πέφτει στους μηχανικούς. Γιατί αυτοί θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη παρανομία. Διαθέτουν τη μόνη αποτρεπτική δύναμη. Την απόλυτη δύναμη της παραίτησης. Κανείς δεν το έκανε όμως. Κανείς, διαμαρτυρόμενος, δεν παραιτήθηκε .
Συμπέρασμα. Πως κάτι είναι χρήσιμο, και μάλιστα απαραίτητο, όταν δεν χρησιμοποιείται ποτέ και από κανένα. Αν αυτό λέγεται χρήσιμο τότε το άχρηστο ποιό είναι.
--- Το ΤΕΕ ισχυρίζεται : Η κατάργηση των ΗΧ θυμίζει το " πονάει μάτι, κόβει κεφάλι ".
--- Αντιφρονούντες : Όχι μόνο λάθος συλλογισμός, αλλά αντιστρόφου εφαρμογής. Με την παραπάνω παροιμία υποδηλώνεται το άδικο της υποταγής του μείζονος και σπουδαιότερου στο έλασσον και ασήμαντο. Όμως όταν μιλάμε γιά την αποτροπή μιάς παραβατικότητας στο σύνολον των περιπτώσεων, τότε ποιό είναι το μείζον και ποιό το έλασσον ! Όταν το δάσος αποτελεί την εκτροπή και το δέντρο την νομιμότητα μάλλον η διατήρηση των προυποθέσεων συνέχισης της αυθαιρεσίας εκφράζει το " κεφάλι " και η κατάργησή τους το
" μάτι " !
--- Το ΤΕΕ ισχυρίζεται : Οι υπηρεσίες είναι ανίκανες να επιβλέψουν την εφαρμογή του νόμου. Και, κατά συνέπειαν, το κράτος φταίει. Η γνωστή επωδός.
--- Αντιφρονούντες : Το πρόβλημα της αστυνόμευσης ( κακόηχη λέξη ) των κατασκευών είναι διαχρονικό και δυσεπίλυτο. Σηκώνει πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Όμως, ειδικά,το κλείσιμο των ΗΧ, σαν παράβαση, είναι απλό, γρήγορο και εύκολο, τόσο που καθιστά την αποτροπή του ακόμη πιό δύσκολη.
--- Συμπέρασμα αντιφρονούντων : Ta επιχειρήματα του ΤΕΕ δεν αντέχουν στη βάσανο της απλής λογικής. Η μονοσήμαντη θέση του αλλά και η μετά πάθους υποστήρηξή της, χωρίς να έχει ακουστεί αντίθετη άποψη και χωρίς ζύμωση, γεννά ερωτηματικά και δημιουργεί υποψίες. Έκδηλα διαφαινόμενη πρόθεση η διαιώνιση του προβλήματος. Και, μαζί, των παρανόμων ωφελημάτων. Και ολίγον πολιτικό, αντιπολιτευτικό , " τζέρτζελο " δεν βλάπτει. Πασπαλισμένο με μπόλικη " φιλολαική " καπηλεία. Σε μιά κυβέρνηση δειλή και άτολμη αυτά πιάνουν εύκολα.
" Καταραμένο πολιτικό κόστος " !
Όποιος διαβάσει το κείμενο αυτό και διαθέτει τη πολυτέλεια της καλής μνήμης να θυμηθεί σε λίγα χρόνια. Όταν θα ψάχνουν, πάλι, γιά νέες φόρμουλες " νομιμοποιήσεων ".
Και αφού, στο μεταξύ, θα έχουν " κονομήσει " οι γνωστοί επιτήδειοι , το κακόμοιρο κράτος - επαίτης να περιμένει στην ουρά, γιά το " κάτι τις " του και η νομιμότης ρακένδυτη , κουρελιασμένη και βιασμένη και πάλι ( κατά φύσιν και παρά φύσει ) να παρακολουθεί απορημένη τα διάφορα φληναφήματα των, τότε, ταγών. Και να ξέρετε, από τώρα, τον μοναδικό ένοχο που κατονομάζεται πάντα με το ίδιο, μονότονο κι ανεύθυνο καταγγελτήριο τροπάριο.
Σας τον αποκαλύπτω από τώρα. Είναι το κράτος !
- Φταίει το κράτος. ! ! ! Πάντα. Κανείς άλλος. Ιδίως εμείς, ΠΟΤΕ ! !

Θέσεις - Απόψεις

Ο ι σ χ υ ρ ι σ μ ό ς είναι πρόταση που επιζητεί, εναγωνίως, αποδείξεις προς
επαλήθευση. Και αν το πετύχει γίνεται δεδομένο,πραγματικότητα, αλήθεια.
Και ο προτείνων τυγχάνει σεβασμού και αναγνώρισης. Αν όχι οδηγείται στη
χλεύη, την ανυποληψία, την απαξίωση.
Ζητούμενον η ορθή κρίση των κρινόντων.

Α Κ Ε Φ Ι Α


Δεν ξέρω τι φταίει.
Ίσως η ζέστη, η καλοκαιρινή ραστώνη, τα χρόνια που κυλούν,
το γενικό χάλι, η συντριβή των ονείρων, η οτιδήποτε άλλο.
Ίσως και όλα μαζί.
Δεν ξέρω, αλήθεια, τι φταίει.
Μιά γενική ατονία, μιά ακεφιά καλύπτει σαν βαρύ πέπλο την
ατμόσφαιρα γύρω μου. Και με περισφίγγει ασφυκτικά.
Και το ίδιο, παρατηρώ, είναι διάχυτο σε όσους έρχομαι σε επαφή.
Μπορεί να είναι η ιδέα μου. Μιά φαντασία, ένας εφιάλτης. Μακάρι.
Όμως και σαν τέτοιος αρκεί. Γιά να αδρανώ. Να βλέπω τους
δείκτες των ρολογιών να γυρνούν χωρίς ν' αλλάζει τίποτε γύρω
μου. Τίποτε μέσα μου.
Μιά σιωπή. Μιά απέραντη, εκκωφαντική σιωπή. Ποιός είπε ότι η
σιωπή δεν έχει ήχο; Λάθος τεράστιο. Σαν τον ήχο της που τρυπά
το νου και την ψυχή σου.
Αμήχανα κι ανόρεχτα βλέπω τις μέρες να περνούν και να μοιάζουν
σαν σβησμένα κεριά, πίσω μου. Καβαφικά κεριά που αχνοκαπνί-
ζουν. Τρομακτικά απομεινάρια, μελαγχολικά σημάδια ματαιότητος.
Ένας Φειδιππίδης, λίγο έξω από την Αθήνα. Ξέπνοος αλλά, φεύ,
χωρίς το χαρμόσυνο νικητήριο μαντάτο.

Θέσεις - Απόψεις


Απελπισία ! Καλοκαίρι '09. Ζέστη αφόρητη. Οικονομική κρίση. Ανασφάλεια.
Πυρκαιές. Διογκούμενα πρωτόγνωρα προβλήματα. Λαθρομετανάστες. Εγκλη-
ματικότητα. Ναρκωτικά. Εχθρικό εξωτερικό περιβάλλον. Τουρκία, Σκόπια.
Διάχυτη απογοήτευση, ακεφιά, απαισιοδοξία. Και ο μεγαλύτερος εφιάλτης να
πλανάται ζοφερός. Η πιθανότης το τόπο να τον κυβερνήσει ο .....Γιωργάκης.
Οποία κατάντια, οποίος ξεπεσμός ! Ο Γιωργάκης στο τιμόνι ! ! !
Με την Τιτανίδα της Οικονομίας Κα Κατσέλη, την αδάμαστη αιθέρια ύπαρξη
Κα Ξυνομηλογιαννακοπούλου, την τρομερής δυναμικότητος Κα Αποστολάκη
και την, όντως, χαριτωμένη αναπληρώτρια εκπρόσωπο Τύπου !
Αχ ! Θεέ μου, φτάνει. Μας έδωσες το Ευρωπαικό Κύπελλο ποδοσφαίρου! Μη
μας κάνεις άλλο πλάκες ! Τουλάχιστον, όχι αυτήν !! Πόσα ν ' αντέξουμε !
Αν αυτό το σενάριο επιστημονικής φαντασίας γίνει πραγματικότητα, δύο τινά
μπορεί να συμβαίνουν. Η υπάρχει, ακόμη, χώρος γιά περαιτέρω καταβύθιση
της χώρας η ο καλός Θεός κουράστηκε να προστατεύει αυτό τον άχρηστο τόπο
και τον εγκατέλειψε στη τύχη του !

Θέσεις - Απόψεις


Κρατήστε το, όπως σας το λέω, στο πίσω μέρος του μυαλού σας, και θυμη-
θείτε το όταν έλθει η ώρα. Κι αν διαψευστώ να μου τρυπήσετε τη μύτη.
Ο Γιωργάκης, με την εκλογή Προέδρου, θα προκαλέσει εκλογές. Χίλια στα
εκατό. Αν δεν τις αποφασίσει, νωρίτερα, γιά δικούς του λόγους ο Καραμαν-
λής. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αλλοιώς. Το θέμα δεν είναι πολιτικό.
Είναι, καθαρά, ψυχολογικό. Με παππού πρωθυπουργό, πατέρα πρωθυπουρ-
γό δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς. Πρέπει να αποδείξει ότι είναι αντάξιος. Όσο
φελλός κι αν είναι ευρίσκεται παγιδευμένος στην οικογενειακή πολιτική πα-
ράδοση. Και μάλιστα με μιά μητέρα, αποδεδειγμένα φίλαρχη, να σπρώχνει
από πίσω. Σου λέει, λοιπόν, ο άνθρωπος. Με τέτοιο βαρύ πολιτικό παρελθόν
εγώ τόσο μάπας είμαι να μη γίνω , κι εγώ, πρωθυπουργός!
Θεωρώντας, λοιπόν, ότι οι παρούσες δύσκολες συνθήκες αναμπουμπούλας
που περνάει ο τόπος και η φυσιολογική δυσαρέσκεια και ανασφάλεια του λα-
ού του δίνει πρώτης τάξεως ευκαιρία εκμεταλλεύσεως ( πάντα στην αναμπου-
μπούλα ο λύκος χαίρεται ) κάτι που, ίσως, να μην υπάρχει αύριο. Kai σπεύδει να
την εκμεταλλευτεί. Βεβαίως ο τρόπος, ο λόγος, η μεθόδευση και το ήθος χα-
ρακτηρίζουν τον άνδρα και δίνουν το μέτρο της, περαιτέρω, πορείας του.
Και επειδή ο λέων αναγνωρίζεται από το νύχι. Είναι αρκετό δείγμα. Aνατρέξα-
τε, οι πλέον παρατηρητικοί εξ ημών, και εφ' όσον παρακολουθήσατε, βέβαια,
την τελετή των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακροπόλεως στη στάση του,
ως προς τις κάμερες και την προβολή του. Έτρεχε, ντριπλάριζε, προσπερνούσε
όλους, λοξοκοιτώντας τη κάμερα να δεί αν τον παίρνει. Γελοία και παιδαριώδη
πράγματα, δηλαδή. Όπου κάμερα, τσουπ και ο Γιωργάκης, ως απαραίτητος
μαιντανός. Όλα γιά το " φαίνεσθαι ", ποτέ γιά το " είσθαι ".
Με βάση όλα τα ανωτέρω που σκιαγραφούν τον άνδρα και τη ποιότητα του χα-
ρακτήρα του είναι δυνατόν ποτέ ν' αφήσει ανεκμετάλλευτη μιά ευκαιρία που,
μπορεί, να μην υπάρχει αύριο και να μη λειτουργήσει κατά το λαικό " τώρα σ'
ηύρα, τώρα στάκα ". Αποκλείεται. Τη μάνα του να πρότειναν γιά Πρόεδρο αυ-
τός θα έλεγε Όχι. Εκλογές ! Αρκεί να γίνει πρωθυπουργός. Έστω γιά μία μέρα,
μία ώρα ! Και γιά ότι άλλο, " γαία πυρί μειχθήτω "
Όλοι, τώρα, οι άλλοι, οι συμπαρομαρτούντες, ορεγόμενοι εξουσία, οικονομη-
σιές και - Κύριος οίδε - τι άλλους μύχιους πόθους και βλέψεις έχουν στο νου
τους, λένε. Άσ' τον αυτό το βλάκα να καθαρίσει και μετά, του χεριού μας είναι,
τον κουλαντρίζουμε κατά τη βολή μας. Ιδίως τα μεγάλα δημοσιογραφικά και
καναλικά συμφέροντα θεωρούν ότι τον έχουν, ήδη, στο τσεπάκι τους. Ποιό
μάππετ πρωθυπουργό, που θα ξαναβρούν.
Αλλά και μέσα στο κόμμα όλοι κάνουν τους λογαριασμούς τους και τακτοποι-
ούν τις φιλοδοξίες τους γιά την επόμενη μέρα, με δεδομένη την αδυναμία και
ανικανότητα του αρχηγού. Βουρ, λοιπόν κι ότι ήθελεν προκύψει.
Καλά και η χώρα, ο τόπος, ο λαός, το Σύνταγμα ;
- Μωρέ ποιός τα χ.... όλα ετούτα, τώρα. Αρκεί να πάρουμε τη κουτάλα της εξου-
σίας !
Τώρα, αν θα πετύχει το " κόλπο γκρόσσο " είναι μιά άλλη υπόθεση. Ο λαός κα-
λείται, γιά άλλη μιά φορά, να δείξει αν του απέμεινε ωριμότης η η φοβερή και
πρωτοφανής κρίση που σαρώνει τα πάντα σάρωσε κι αυτή. Ίδωμεν !

Σχολιασμοί


Ποιός είπε ότι ο Γιωργάκης δεν ελέγχει και δεν κατευθύνει το κόμμα του.
Τέτοια βλακώδη αντιπολιτευτική γραμμή ποιός άλλος θα μπορούσε να χα-
ράξει. Ποιός άλλος δεν θα καταλάβαινε ότι μιά τόσο στείρα, αντιδραστική
και μονότονη άρνηση στα πάντα και μάλιστα σ' αυτόν τον έξαλλο τόνο μό-
νο κλασσικά ηλίθιους μπορεί να πείσει. Και, εντάξει, υπάρχουν και τέτοιοι,
αρκετοί μάλιστα, στο τόπο. Όχι όμως και τόσοι που να του δώσουν πλειο-
ψηφία. Πολλώ δε μάλλον σε βαθμό αυτοδυναμίας.