Με το μαλλιοτράβηγμα της Βουλής να θυμίζει... «κλουβί με τις τρελές», (και την Αλμπέν στα... έμπεδα), το κλείσιμο του ιστορικού εργοστασίου γυαλικών, η «Γιούλα», μονοπωλεί μνήμη και ενδιαφέρον μου.
Ήταν αρχές της 10/ετίας του ΄70. Νεαρός μηχανικός ήμουν επιβλέπων μηχανικός στο νεοαναγειρόμενο πύργο- ξενοδοχείο “PRESIDENT», ιδιοκτησίας Γεωργίου Κεφάλα, επί της Λεωφόρου Κηφισίας, με μελετητή στατικών τον δάσκαλο, μέντορα, συνάδελφο και εξέχοντα φίλο μου πολ. μηχανικό Λεωνίδα Λογοθέτη, στον οποίον οφείλω την καριέρα μου.
Αξέχαστες εποχές δημιουργίας και εμπειρίας. Εργολαβική εταιρεία του έργου η των Γεωργ. Μεταξά και Νικ. Περδικούλη, οι οποίοι, ταυτόχρονα, κατασκεύαζαν κάποιες προσθήκες στο εργοστάσιο της «Γιούλας». Σε κάποια στιγμή αρπάχτηκαν με τον ιδιοκτήτη, τον κ. Βουλγαράκη, και η υπόθεση οδηγήθηκε στην διαιτησία. Η εμπιστοσύνη και εκτίμηση των εργολάβων στο πρόσωπό μου με όρισαν διαιτητή τους. Επιδιαιτητής κοινής αποδοχής ο Λ. Λογοθέτης.
Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, παρά ότι οι διαφορές εξομαλύνθηκαν και η υπόθεση έκλεισε με συμβιβασμό. Θυμάμαι μόνο την σοβαρότητα, την γλυκύτητα και την αξιοπρέπεια του... «αντιδίκου» κ. Βουλγαράκη, κυρίου με τα όλα του, ο οποίος στο τέλος μου χάρισε μερικά έξοχα γυαλικά. Πέραν αυτού, αξέχαστο μου έμεινε και το εξής γεγονός: Στην αυλή του εργοστασίου, στο parking πελατών, έβλεπα πλήθος από... «DATSUN», της... συμπαθούς τάξεως των «κλεφταρέων» της γνωστής... ευαίσθητης κοινωνικής ομάδος που ρημάζουν ότι κλέβεται. Ιδίως χάλκινα καλώδια, χυτοσιδηρά καπάκια φρεατίων και γενικώς ότι λειώνει στα κλεπταποδοχικά χυτήρια! Στην διατυπωθείσα απορία μου, για το πως εμπιστεύεται συναλλαγές με τέτοιους τύπους, ο κ. Βουλγαράκης μου είπε χαμογελώντας: «Φίλε μου, αυτοί είναι οι πιο συνεπείς πελάτες μου. Πρώτα περνούν από το ταμείο και αφού εξοφλήσουν μέχρι δραχμής, μετά φορτώνουν εμπόρευμα. Ούτε βερεσέδια, ούτε τεφτέρια, ούτε γραμμάτια, ούτε επιταγές. Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν...».
Εμπιστοσύνη εν τοις πράγμασι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου