Αύριο στη Χαλκίδα γίνεται μία σπουδαία διάλεξη, την οποία θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω. Ομιλητής ο γνωστός μαθηματικός και φυσικός Δημήτρης Χριστοδούλου, μία από τις λαμπρότερες διάνοιες που γέννησε, αλλά και... «έδιωξε», ο τόπος μας.
Ακροθιγώς και πλημμελώς έμαθα γιά τη διάλεξη και το θέμα της. Μου είπαν κάτι περί Πυθαγόρα και Πυθαγορείων.
Τον Πυθαγόρα, (6ος προς 5ο π. Χ. αιώνας), οι περισσότεροι γνωρίζουν ως μαθηματικό, φιλόσοφο και θεωρητικό της μουσικής, (μουσική = μαθηματικός παράγων «μέτρου» και «αρμονίας»), ο οποίος διατύπωσε το γνωστό γεωμετρικό θεώρημα των ορθογωνίων τριγώνων.
Προσωπικά, η περίπτωσή του με άγγιζε γενικότερα. «Έξυσα», λοιπόν, τη μνήμη μου γιά να βγάλει στην επιφάνειά της κάποια στοιχεία που -αφ΄ ότου τα πρωτοσυνάντησα παλιά- έγιναν πετσί και συνειδησιακός «μπούσουλάς» μου, μαζί με κάποιες άλλες πλατωνικές γενικότητες.
Κατ΄ αρχήν οι απόψεις του περί αθανασίας της ψυχής και της «μετενσαρκώσεως, Μιά θεωρία που αργότερα συνάντησα ατόφια στον ινδουισμό, με τον οποίο «ζυμώθηκα», ταξιδεύοντας πολύ στην Άπω Ανατολή.
Στη συνέχεια, οι ρίζες της φιλοζωίας μου και, γενικότερα, ο σεβασμός στη Φύση, μάλλον σ΄ αυτόν οφείλεται. Επίσης, ο Πυθαγόρας δεν παραδεχόταν τις προσφιλείς στον χύδην όχλο, απατηλές, πρόσκαιρες και εφήμερες απολαύσεις, αλλά εκείνες που έχουν διάρκεια, σταθερότητα, αγνότητα προθέσεων και είναι απαλλαγμένες από δόλο, υστεροβουλία και ιδιοτέλεια.
Όμως εκείνα που -ακόμη και σήμερα, στα γεράματα- έμαθα να τηρώ ευλαβικά, από τις πυθαγόρειες οδηγίες, είναι, μαζί με την βραδυνή προσευχή, το πώς θα πρέπει να κλείνει η προηγούμενη -προ ύπνου- ημέρα και να ανοίγει η -με την αφύπνιση- επομένη. Απολογισμός, αξιολόγηση και αυτοκριτική της προηγουμένης και ορθολογιστικός προγραμματισμός της επομένης.
Τέλος, η συνειδητοποίηση της -πλέον δυσνόητης- αποθέωσης της φιλοσοφίας του: «Ο αριθμός δεν είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό μέσω της αίσθησης, αλλά μόνο μέσω της συνειδητοποιημένης νόησης».
Αυτά τα ολίγα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου