Χθες βράδυ αργά, με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και ψάχνοντας στα κανάλια τον λυτρωτικό ύπνο, που τόσο πολύ μου λείπει τελευταία, τυχαία έπιασα κάπου μιά... «βαθυστόχαστη» συζήτηση περί της «αξίας της ανθρώπινης ζωής».
Άκουσα διάφορα, χωρίς αυτό -κάτι πολύ απλό- που, από καιρό, έχει καρφωθεί στο μυαλό μου. Ο άνθρωπος έχει αξία και χρησιμότητα όταν, όσο και εφ΄ όσον τον αγαπούν αυτοί που εκείνος αγαπά...
Με τη σκέψη αυτή... λαγοκοιμήθηκα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου