Προσωπικές εκτιμήσεις και παρατηρήσεις πάνω στην σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.
-Θυμάμαι την -όχι και πολύ παλιά- τραγωδία με τα 104 θύματα στο Μάτι. Κάποιος ανόητος γέρος θέλησε να κάψει μερικά ξερόκλαδα και έκαψε ολόκληρον οικισμό και χιλιάδες στρέμματα. Από πλευράς αντιμετωπίσεως, μιά ιστορία αλαλούμ και προϊόν ανικανότητος και ασυνεννοησίας κρατικού και διοικητικού οργανισμού.
Θυμάμαι, ακόμη, μία κυρία -προφανώς αριστεροσυριζαρέικου προσανατολισμού- να γράφει στο facebook, την επομένη του συμβάντος και σχετικά μ΄αυτό, κάτι με το εξής, περίπου, νόημα: «Μάθαμε να κατηγορούμε πάντα το κράτος, ή κάποιους άλλους. Ποτέ τον εαυτό μας»! Υπονοώντας, προφανώς, τον γεροξεκούτη.
-Ατυχής συγκυρία, έφερε την εν λόγω κυρία να δοκιμάσει στην τραγωδία των Τεμπών, τον ίδιο πόνο με εκείνον των οικείων των 107 νεκρών της πυρκαγιάς στο Μάτι. Τώρα όμως -υποκινούμενα καταλλήλως από τα γνωστά κέντρα- τα αντανακλαστικά της διαφοροποιήθηκαν και εμβαπτίζοντας την προσωπική της οδύνη στις πολιτικές της σκοπιμότητες κι επιδιώξεις, σκυλεύει το συγγενικό της θύμα. Προσπαθεί κι εκμεταλλεύεταιτο ζήτημα. Κινεί Ουρανό και Γή εφευρίσκοντας πολιτικές ευθύνες και κατασκευάζοντας εγκληματικές κυβερνητικές, ενοχές. Καπηλεύεται τον πόνο της και δυσφημίζει τη χώρα στα διεθνή fora, υπό την συνοδευτική αιγίδα γνωστού, (αντιπαθή ανεγκέφαλου κρεμανταλά), ανθέλληνα αριστερού ευρωβουλευτή. Άλλοτε ως θλιμμένη χαροκαμένη μάνα και άλλοτε ως χαριεντιζόμενη βαμπ, ποζάρει στις κάμερες και «χτίζει» μελλοντική πολιτική καριέρα, γεγονός για το οποίο δεν έχω ουδεμία αμφιβολία. (Συγκρατείστε το όνομά της και θα δείτε!).
-Μπορεί να πέφτω έξω, όμως στην αλληλουχία των δύο τραγωδιών, βλέπω καθαρά μιά θεϊκή ανάμειξη, γνωστή ως... Θεία Δίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου