Επειδή ο πνιγμένος προσπαθεί να σωθεί πιασμένος από τα μαλλιά του, ο Bro-εδρος Τσίπρας, μέσα στην απελπισία από την άγονη αντιπολιτευτική του τακτική και προ της επερχόμενης εκλογικής ήττας, θυμήθηκε πάλι τις… το… «Ανδρουλάκη΄ s gate».
Κατ΄ αρχήν, αφού θυμίσω την εκ μέρους του περίπτωση παρακολουθήσεως του υφυπουργού του Πιτσιόρλα, επανέρχομαι στην υπόθεση Ανδρουλάκη. Σ΄ αυτήν τον κύριο λόγο είχε η ελληνική ΕΥΠ, η οποία ενεργούσε μυστικά, μεν, αλλά κάτω από εισαγγελική έγκριση, κάλυψη και εποπτεία.
Ο χρόνος στον οποίο εγένετο η παρακολούθηση, ο Ανδρουλάκης ήταν ένας απλός ευρωβουλευτής και όχι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και, άρα, ηγετικός και στρατηγικός πολιτικός αντίπαλος του Μητσοτάκη. Αν ο Πρωθυπουργός ενδιαφερόταν να «κρυφακούει» τους πολιτικούς του αντιπάλους θα άρχιζε -και θα τέλειωνε- στον Τσίπρα και κανέναν άλλον.
Όσο γιά την ουσία του θέματος -με την εμπλοκή και άλλων σημαντικών στρατιωτικών παραγόντων στην υπόθεση- επανέρχομαι, απόλυτα πεπεισμένος γι΄ αυτό, πιστεύοντας πως οι διαστάσεις της υποθέσεως ξεπερνούν τα στενά κρατικά ελληνικά όρια και απλώνονται σε παγκόσμια κλίμακα. Ως θέμα εντάσσεται στις αθέατες πλευρές του παρασκηνίου, με λογικές και προφανείς μυστικές ενέργειες των αρμοδίων με την εθνική ασφάλεια Υπηρεσιών.
Αντικείμενο της όλης ιστορίας η προετοιμαζόμενη, τότε, ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία και συνδετικός κρίκος αυτής με τον Ανδρουλάκη, ο… αδελφός του! Ήταν πρόξενος της Ελλάδος στην ουκρανική Μαριανούπολη και, προφανώς, θα είχε τηλεφωνικές επαφές με τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη. Ακόμη και ως ενδεχόμενο, οι πολύπλοκοι και περίπλοκοι μηχανισμοί ασφαλείας ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας και Ουκρανίας, όφειλαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός και να καλύψουν κάθε πτυχή αντλήσεως χρήσιμων, γι΄ αυτούς, πληροφοριών.
Θεωρώντας ευρύτερα, από γεωπολιτικής απόψεως, την όλη υπόθεση, επιμένω πως στο «μεγάλο πολιτικοστρατιωτικό παιχνίδι» του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου είναι μπλεγμένες όλες οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, οι οποίες δεν αφήνουν σκοτεινό και αδιευκρίνιστο το παραμικρό ψήγμα, από το οποίον μπορεί να αντληθούν πολύτιμες, γιά πάρτη τους, πληροφορίες.
Και όλα αυτά, σφαιρικά και ολοκληρωμένα, εντάσσονται στο μυστικό και αθέατο παρασκήνιο, με το οποίο προετοιμάζεται και σκηνοθετείται η γραφή της Ιστορίας, της οποίας το πραγματικό βάθος, το μέγεθος και τα πραγματικά στοιχεία, απαιτείται πολύς χρόνος γιά να βγουν στην επιφάνεια με τις σωστές, αντικειμενικές τους διαστάσεις.
Όσοι, τώρα, διαφωνούν με την πιό πάνω θεώρηση, παραπέμπονται στην… «πρόσφατη» ελληνική Ιστορία και την «πραγματικότητα» της Επαναστάσεως του 1821, η όποια μόλις τώρα -200 χρόνια μετά- αρχίζει, δειλά-δειλά, να «αχνοφαίνεται» στις αληθινές της διαστάσεις. Πολύ πέραν -και εντελώς αλλοιώτικα- από όσα διδαχθήκαμε στα σχολεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου