«Γέλα παλιάτσο…»

Το πιό γνωστό κομμάτι από την όπερα -μουσική και λιμπρέτο- του Λεονκαβάλο είναι μία άρια από την πρώτη πράξη, το «Vesti la giubba», γνωστή ως… «Γέλα παλιάτσο». Στο περίπου, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κείμενο, που τραγουδά ο αρχιπαλιάτσος τενόρος, είναι κάπως έτσι:

« …βάλε κοστούμι, μακιγιάζ και πούδρα.

Ο κόσμος πληρώνει για να τον κάνεις να γελά

… γέλα παλιάτσο, γιατί η αγάπη σου τέλειωσε.

Γέλα έστω αν η θλίψη σου ματώνει την καρδιά».

Τώρα γιατί το θυμήθηκα αυτό πάλι. Υπάρχουν στη ζωή στιγμές που τα αδιέξοδα σε πνίγουν, η ψυχολογική σου κατάσταση φτάνει -ή και υπερβαίνει- τα όρια αντοχής σου και… τρελαίνεσαι ψάχνοντας διέξοδο.

Τούτη τη φορά διαλέγω την πιό ανάλαφρη και πιό ελπιδοφόρο, αφού κάποια άλλη μου βγήκε, παλαιότερα, ατελέσφορη. Με χιούμορ στοχεύω στο… τζέρτζελο μιάς θεραπευτικής διαδικασίας, με συμμετοχή των αναγνωστών.

Παραθέτω τρία κουίζ και θα περιμένω μέχρι και την Πέμπτη απαντήσεις-λύσεις. Ένα αίνιγμα, μία ερώτηση απλής αριθμητικής και μία… απλούστατης λογικής.

-Αίνιγμα: « Λύκος μαύρος και λιγνός, του πατέρα του καημός» Τί είναι;

-Ένα τραίνο έχει μήκος 100 μέτρα και τρέχει με 60 χιλιόμετρα την ώρα. Στη διαδρομή του συναντά ένα δάσος που έχει μήκος 1 χιλιόμετρο. Σε πόσο χρόνο το τραίνο μπαίνοντας στο δάσος, θα βγει ολόκληρο απ΄αυτό;

-Ένας άνθρωπος στέκεται σε απόσταση 2 μέτρων από έναν τοίχο και προσπαθεί με βήματα να τον φτάσει. Σε κάθε του βήμα καλύπτει την μισή απόσταση που τον χωρίζει από τον τοίχο. Πότε -με πόσα βήματα δηλαδή- θα φτάσει στον τοίχο;

Εννοείται πως ουδείς συριζάριος, τύπου: Σπίθα, Ζαχαριάδη, Πολάκη και τέτοιων, μπορεί να απαντήσει σωστά.