Τσίπρας. Ένα αμετροεπές μειράκιον που έγινε... πρωθυπουργός Ευρωπαϊκής χώρας.

... Ή, «βράζει η «πορ..» του και θαρρεί πως είναι δύναμη». (Παλιά σμυρναίικη παροιμία).

 

   Η περίπτωση Τσίπρα δεν είναι τυχαία, αλλά τηρουμένων αναλογιών και συνθηκών μέσα στις οποίες γεννήθηκε και ανδρώθηκε, θα την έλεγα ακόμη και συγκυριακά σπάνια.

   Συμπαθητική και καλοσυνάτη φυσιογνωμία κερδίζει εύκολα την αποδοχή και συμπάθεια, κυρίως μεταξύ των αγαθών -έως αγαθιάρηδων- απλοϊκών πολιτών. Με αρκετά καλή, ψευτολεβέντικη και άκρως λαϊκίστικη ρητορεία, παρασύρει τους αριστερούς αφελείς, τους άκριτους νεαρούς επαναστάτες, τους πάσης φύσεως αντικοινωνικούς και περιθωριακούς τύπους και τα ανερμάτιστα ραμολιμέντα. Εκείνους τους ασυλλόγιστους ηλικιωμένους, από τους οποίους η ζωή πέρασε, χωρίς να τους αφήσει αποτύπωμα σοφίας, παρά μόνο έναν ατέλειωτο αιθεροβάμονα ρομαντισμό και μερικά ανεκπλήρωτα απωθημένα, τα οποία τους οδηγούν συνεχώς σε λανθασμένες κρίσεις κι αποφάσεις.

   Καλοανατεθραμμένος γόνος αστικής οικογένειας μεγαλοεργολάβων, αλλά κακομαθημένος, ιταμός και προπέτης γιός, δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τα γράμματα και τα σχολεία. Τα πρώτα δεν τα έπαιρνε, τα δεύτερα τα... «καταλάμβανε». Όπως ο στρατός μας την... Κορυτσά, το 1940. Χαρακτηριστικό δείγμα της αποστροφής του προς τα γράμματα και την πραγματική μόρφωση είναι η δημόσια διατυπωμένη του άποψη προς το επάγγελμα του πολιτικού του αντιπάλου, του μαχητικού Άδωνη Γεωργιάδη. Τον χαρακτήρισε βιβλιοπώλη που πουλάει από τα κανάλια, σε μεταμεσονύχτιες ώρες, ...«βιβλία της οκάς»! Η περιφρόνηση ενός κλασσικά ανεπάγγελτου «προϊόντος του κομματικού σωλήνα» γιά όποιον εργάζεται είναι γνωστή και κατανοητή. Όμως ο χαρακτηρισμός... «βιβλία της οκάς», της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, την οποία διακινεί και διαδίδει ο Γεωργιάδης, πέραν της απύθμενης αγραμματοσύνης προδίδει πνευματική ευτέλεια και εθνική μειονεξία. Κάτι που οδηγεί σε κοινωνική εξαθλίωση, εθνική αποσύνθεση, πολιτισμική και πολιτιστική αναίρεση ενός υπερηφανευόμενου γιά την πολιτισμική του ταυτότητα λαού. Και υπογραμμίζει την ουσιαστική ασημαντότητα αυτού που υποστηρίζει τέτοιες εμπαθείς ηλιθιότητες, μαζί με προφανή ακαταλληλότητα γιά υπεύθυνη διαχείριση των κοινών. Άνθρωπο που οι αρχαίοι θεωρούσαν «άχθος αρούρης» και ακατάλληλο να αναμειγνύεται με τα κοινά, χαρακτηρίζοντάς τον ως... «ιδιώτη».  Όποιος δει παλιές φωτογραφίες του Τσίπρα με μαλλί αφάνα παίρνει μιά καλή ιδέα γιατί τα μυαλά του είχαν πάρει, από μικρού, αέρα.

   Στα παιδικά -και τόσο κρίσιμα- χρόνια της ζωής μας, όπου πήζει το μυαλό, διαμορφώνεται η προσωπικότητα, θεμελιώνεται ο χαρακτήρας και παγιώνεται ολόκληρο το πλέγμα των ηθικών αξιών με το οποίο θα πορευτούμε- η πολιτικολογία, και δη η αριστερή, ήταν η κύρια ασχολία του ανώριμου φοιτηταριού. Στα οργισμένα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο ρεβανσισμός της ηττημένης στον Εμφύλιο παράταξης του, κατ’ ευφημισμό, «Δημοκρατικού στρατού» και η δίψα της γιά έναν γ΄ γύρο κυριαρχούσε και, κατά απόλυτα φυσικό τρόπο, έστρεψαν τον νεαρό Τσίπρα σε ουτοπικές έως ηλίθιες θεωρίες και ιδεολογίες. Π.χ. αθεΐα, κομμουνισμός. Έτσι μιά φυσιολογική πενταετής φοίτηση, γιά τον ανερμάτιστο... αγωνιστή Τσίπρα, κράτησε 11 ολόκληρα χρόνια. Και αν δεν επενέβαινε ο Αλαβάνος στον καθηγητή Θ. Τάσιο, γιά χαριστικό προβιβασμό, ίσως κρατούσε ακόμη. Προσωπικά, θεωρώ απίθανο να ξέρει ο δήθεν... πολιτ. μηχανικός Αλέξης, τί θα πει διάτμηση, κάμψη, στρέψη και ποιά είναι η σωστή κοκκομετρική σύνθεση αδρανών στο μπετόν.

   Πολιτικές ίντριγκες, καραμπόλες και ευτυχείς συγκυρίες, έφεραν τον νεαρό και άπειρο Τσίπρα στην ηγεσία ενός αριστερού συμπιλήματος με πάμπολλες συνιστώσες και... μηδενική συνισταμένη. Ενός παλαβού συνονθυλεύματος, στο οποίο -ως απεδείχθη- η καρέκλα της εξουσίας, μετά της συναφούς κουτάλας οικονομικής πανδαισίας, αποτέλεσαν στέρεα συγκολλητική ουσία, εν μέσω οικονομικής καταβαράθρωσης της χώρας. Με την προοπτική της εγκατάστασης καθεστώτος, οι εσωτερικές διαφορές πήγαν περίπατο και ο τόπος, μαζί με κάθε αριστερή άποψη, μετετράπη  σε... παλιάμπελο, όπου ο κάθε αριστερός φιρφιρίκος ασελγεί κατά βούληση και ατιμωρητί. Άλλοτε φραστικά κι άλλοτε έμπρακτα! (Καταλήψεις κτιρίων, καταστροφές λεωφορείων, μολότωφ, γραφείων... αναρχίας, ρουβίκονας, κ.λπ.).

   Η απειρία του νεαρού αρχηγού και, αναπάντεχα, πρωθυπουργού, ήταν εμφανής σε κάθε προσεκτικό παρατηρητή. Πιστεύω, μάλιστα, πως ένα μεγάλο μέρος από τις απιθανότητες που ξεφούρνιζε και απεδείχθησαν καταγέλαστα ψεύδη, ίσως και να τις θεωρούσε εφικτές και προσπελάσιμες από αφέλεια, απειρία, ανεπαγγελματισμό και το πείσμα του. Αποδεδειγμένα όμως απλώς... «αυταπάτες»! Κορυφαίο το αμίμητο: «Θ’ αλλάξουμε την Ελλάδα, θ’ αλλάξουμε την Ευρώπη, θ’ αλλάξουμε τον Κόσμο»! Σιγά τα ωά και... βαστάτε Τούρκοι τ’ άρματα. Έρχεται ο... Αλέξης!

   Πρώτη σοβαρή υποψία -βεβαιότητα γιά τους πιό οξυδερκείς- περί της ανωριμότητος και ηγετικής ακαταλληλότητος του Τσίπρα, είναι η έλλειψη διορατικότητος, η σταθερή γραμμή, η υπεύθυνη θεώρηση των πραγμάτων, η υιοθέτηση ανεύθυνης και μπλοφαδόρικης πολιτικής, η κοντόφθαλμη ένταξη κινήσεων και ελιγμών στο απόλυτο κομματικό συμφέρον και η «τακτοποίηση» ημετέρων. Γοητευμένος από την ακαταλαβίστικη και τυχάρπαστη οικονομική θεωρία του με ένα «ν» στο όνομα και πολλές μπαρούφες στη σκέψη ανόητου ναρκισσιστή, έσπευσε -όμοιος, ομοίω αεί πελάζει- να τον διορίσει Υπουργό Οικονομικών! Με τα καταστροφικά αποτελέσματα του καπριτσιόζου νάρκισσου, γνωστά και ανυπόφορα.

   Σταχυολογώντας, μέσα από ένα τεράστιο πλήθος ανοησιών και φληναφημάτων, κάποια χαρακτηριστικά... «έπεα πτερόεντα» του ανευθυνοϋπεύθυνου πρωθυπουργού Τσίπρα, στέκομαι στο: «Αν μας βγάλουν από το Σέγκεν, μικρό το κακό, λέω εγώ»!, «Αν τους τα πούμε όλα αυτά, θα μας παρακαλούν να μας... δανείσουν»!!, «Εμείς θα βαράμε το νταούλι κι αυτοί θα χορεύουν»!!!

   Θετικό στοιχείο στην εξέλιξη του νεαρού και την μελλοντική μετουσίωση του πολιτικού του προφίλ, είναι η σταδιακή του προσαρμογή στα ρεαλιστικά δεδομένα και τις πραγματικές απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Ζώντας από μικρός μέσα στις νεφελώδεις και ανεδαφικές κοσμοθεωρίες των οικονομικών φιλοσόφων παρελθόντων αιώνων, (αμφιβάλλω αν διάβασε ποτέ του Μαρξ. Μάλλον από περιγραφές άλλων τις μισογνώρισε), τώρα ως πρωθυπουργός «ανακάλυψε» πως λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος. Τώρα διαπίστωσε τη σύνεση και σοβαρότητα ενός Σόιμπλε και την σοφία μιάς Μέρκελ! Τώρα γλείφει εκεί που έφτυνε. Αφού μέχρι πρό τινος, επαινούσε Κάστρο, Τσάβες, Μαδούρο και ζήλευε την πρόοδο της κατεστραμμένης Αργεντινής.

   Πιθανώς, μετά μία εικοσαετία, ένας ώριμος και μετουσιωμένος Τσίπρας, προσγειωμένος πλέον στην προτεραιότητα της παρασκευής της πίττας και μετά στη διανομή της, απαλλαγμένος από ιδεολογικά βαρίδια, πολιτικές αγκυλώσεις, εμφανισιακές εκκεντρικότητες, καταστροφικές παρέες, (Ζωή, Λαφαζάνης, Σκουρλέτης, Στρατούλης, κ.λπ. φανατικοί ανεγκέφαλοι), και αθεΐστικες κενολογίες εντυπωσιασμού, ίσως να μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο, ως σοβαρευμένος κεντροαριστερός πολιτικός, στο τότε Κοινοβούλιο. Θεωρώ πως η πείρα που αποκτά τώρα, μαθητευόμενος στην καμπούρα μας, τον προσγειώνει σταδιακά, του διαλύει προπατορικές αυταπάτες και τον εντάσσει, λίγο-λίγο, στη σύγχρονη πραγματικότητα. 

   Επί του παρόντος, με σαφή ένδειξη παραμένουσας ανωριμότητος, επιμένει ανακυκλώνοντας την αναξιοπιστία, τον αμοραλισμό και την ψευδολογία του πρόσφατου παρελθόντος του, στοιχεία που -ελέω αντίστοιχων χαρακτηριστικών ενός ανεύθυνου λαού... χάνων- τον έφεραν στην εξουσία. Και μοιάζει με τον πείσμονα καταδύτη που επιμένει σε λάθος βάθη μιάς λανθασμένης κατάδυσης, προτιμώντας να... σκάσει, από το να μετανοήσει και αναδυθεί. Έτσι αφήνεται να βυθίζεται συνεχώς στην αυτοδιάψευση, την αναξιοπιστία και -εν τέλει- τη γελοιοποίηση των αναρίθμητων «είπα-ξείπα».

   Επειδή η πραγματική εξιλέωση προϋποθέτει προηγούμενη καταβύθιση στα έγκατα της εξαθλίωσης, παρακολουθώ και ευελπιστώ.

Όταν κι η μύγα φτιάχνει..."πωπό"!

Όλα τα 'χε η Μαριορή...!

   Η εκπληκτική σε επίδειξη οργιώδους φαντασίας, παπαρδελολογίες και αναίσχυντη προσπάθεια υποβιβασμού της νοημοσύνης μας, εκ μέρους του μεγαλύτερου και θρασύτερου  ψεύτη που γέννησε ο τόπος, του Χαλιμά Τσίπρα, η υπόθεση της πασοκικής ανοησίας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.

   Το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα που εγκαθίδρυσε τον λαϊκισμό και τον αντιπαραγωγικό τεμπελχανάδικο κρατισμό στην χώρα, με τον πρόδρομο της δημαγωγίας, (-Τσοβόλα, δώστα όλα!), διαβόητο Αντρέα, κατάντησε πλέον -εντελώς απομυθοποιημένο και ξεπερασμένο από τον άφθαστο υπερπρωταθλητή της απάτης και αυταπάτης... θιασώτη του Κάστρο, του Τσάβες, του ρη-Μαδούρο και, προσεχώς, του... Κιμ-Ούνγκ-τάδε, ή κάπως έτσι, της Βόρ. Κορέας- ένα απλό, γραφειοκρατικό γκρουπούσκουλο. Με τον παραγκωνισμό, μάλιστα, του τελευταίου ικανού στελέχους που είχε περισέψει στο χώρο, του Ευάγγ. Βενιζέλου, το συγκρότημα που απεγνωσμένα προσπαθούν να αναστήσουν τα διάφορα ανερμάτιστα παιδόπουλα, μοιάζει, μάλλον, με παιδική χαρά παρά με κόμμα. Και μάλιστα υπό ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση. Μιά ετερόκλητη παρεούλα που μοιράζει αξιώματα και παίζει πολιτική... Monopoli. Με συνέδρια, εσωτερικές εκλογές, ψηφοφορίες, εσωστρέφεια, μετονομασίες και ατέλειωτες ίντριγκες. Όλα χάριν του... λαού! Ήδη, κατά εκπληκτικό τρόπο, κατάφεραν -αν και τρεις κι ο κούκος- να ξανατσακωθούν!

   Τελικά, αυτό το αξιοθρήνητο συμπίλημα που ψάχνει απεγνωσμένα γιά εκλογική πελατεία, μου θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο. Δεν αντέχω, το δημοσιεύω αυτούσιο και συνοπτικά: 

   -Κάποτε στην Ν.Υόρκη, ένας ρηξικέλευθος επιχειρηματίας απεφάσισε να ιδρύσει έναν σύγχρονο... οίκο ανοχής, με φιλοδοξία να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο! Ουρανοξύστης το οίκημα, γραφείο πληροφοριών σε κάθε όροφο, φώτα, διαφήμιση και ταρατατζούμ, κλασσικές αμερικανιές. Στα εγκαίνια, χαμός. 

   Ο πρώτος πελάτης που μπαίνει ερωτάται στην κεντρική ρεσεψιόν! - "Τί κοπέλα θα θέλατε; Λευκή ή μαύρη;  -Λευκή! -Ωραία. Ανεβείτε στον 36ο όροφο!

   Στον 36ο όροφο και στο εκεί γραφείο πληροφοριών, η ευγενέστατη ρεσεψιονίστ ερωτά; -"Εσείς θέλετε λευκή κοπέλα. Ωραία, την προτιμάτε ξανθή ή μελαχροινή. - Ξανθή. - Ωραία, κατεβείτε στον 23ο όροφο!

   Στον 23ο όροφο εγένετο νέος διαχωρισμός σε "ψηλή ή κοντή" και παραπομπή στον 58ο όροφο!

   Γιά να μην τα πολυλογούμε, ο πελάτης ξεθεώθηκε ν' ανεβοκατεβαίνει ορόφους απαντώντας σε λεπτομερειακού γούστου προτιμήσεις, μέχρις ότου, και μετά πολύωρες αναζητήσεις, σε κάποιο 78ο όροφο, η ευγενική ρεσεψιονίστ τον πληροφορεί: -Ακούστε, γυναίκες δεν φέραμε ακόμη, αλλά φαντάζομαι να σας εντυπωσίασε η οργάνωσή μας!

   Στο ΠΑΣΟΚ, (Ελιά, Κουκούτσι, Δημοκρατική συμπαράταξη, ή όπως αλλοιώς λέγονται τα συστατικά του), τώρα στήνεται η οργάνωση. Συνέδρια, παρασυνέδρια, επιτροπές, παραεπιτροπές, ρόλοι, αξιώματα, μεγαλεία. Μετά θα ασχοληθούν και με την... πελατεία!  

Αναίσχυντη ανευθυνολογία VS Παιδαριώδης τερατολογία = Χ

Όπου SS σημαίνει "Sοβαρός και  Sεβαστός" πολιτικός!!!

   Δεν φαντάζομαι κανένας αναγνώστης της στήλης να περίμενε πως θα μπορούσα να παρακολουθήσω τη συνέντευξη του "Ψευτοθόδωρου" Τσίπρα στον κρυφοτσανακογλείφτη Χατζηνικολάου. Και όντως δεν άντεχα να  υποβάλω το πληγωμένο μου νευρικό σύστημα σε μιά τόσο ακραία δοκιμασία. Όμως, ακροθιγώς και λάου-λάου, μάζεψα σήμερα κάμποσα "μαργαριτάρια" -όλα "faux"-  τα οποία σκόρπισε απλόχερα στους εναπομείναντες πανύβλακες οπαδούς του. 

   Τελικά, όταν έχεις αποφύγει το σασπένς της -prima vista- ακρόασης, τα νεύρα σου δεν τεντώνουν εύκολα. Είσαι προετοιμασμένος από τον απόηχο της συνέντευξης και με τον κουρνιαχτό της αγανάκτησης καταλαγιασμένο, σκέφτεσαι απλώς:  -"Ρε, τί λέει πάλι αυτός ο "που...". Σε ποιούς τα πουλάει τώρα που τον μάθαμε"! Και μπορεί το πράγμα, από ενοχλητικό, να γίνει μέχρι και διασκεδαστικό.

   Από την λαίλαπα της απιθανολογίας και σαχλαμαρολογίας που σάρωσε χθες βράδυ τη χώρα, σταχυολογώ δύο σημεία που με εντυπωσίασαν, πιθανότατα λόγω άγνοιας του πλήρους διαλόγου. (Αν την γνώριζα ολόκληρη, ίσως να σταμπάριζα κι άλλα).

   Είπε, λοιπόν, ο λαμπρός ηγέτης, ο σοβαρός πολιτικός, ο "ηθικός πλεονέκτης" αριστερούλης θαυμαστής των Κάστρο, Τσάβες και ρη-Μαδούρο:

   Α) "Θα ψηφίσω τα μέτρα και αν... στο μέλλον δεν μου κάνουν το χατίρι με το χρέος θα τα... "ξεψηφίσω"! και Β) "Συμφώνησα και πέτυχα μέτρα, 42 φορές λιγότερα από όσα μου ζητούσαν"!

   Ειλικρινά, δεν ξέρω τί να πρωτοθαυμάσω; Την απύθμενη ανευθυνότητα ενός "Είπα-ξείπα" καταληψία, που από επί κεφαλής... γυμνασιακού "δεκαπενταμελέ", υποδύεται τώρα τον ηγέτη μιάς -δήθεν, όπως προκύπτει- σοβαρής ευρωπαϊκής χώρας, ή τον αμετροεπή τερατολόγο που με κοροϊδεύει κατάμουτρα, θεωρώντας με ηλίθιο. Καθώς δεν διανοούμαι πως αγνοεί την διαφορά μεταξύ του 1 και του 42. Είπαμε αγράμματος κι αμόρφωτος, αλλά όχι και έτσι! Δηλαδή, θέλει να μας πει πως διά των... διαπραγματευτικών υπερπροσπαθειών του αποφύγαμε να πληρώσουμε φόρους όσο 10-15 φορές το σύνολο του εισοδήματός μας! 
   Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι πως κατάγλειψε, με περισσή μάλιστα επιμέλεια και ζήλο,  σταγόνα-σταγόνα, όλα τα ξερατά που επί χρόνια σκόρπαγε, τήδε-κακείσε, κατά πάντων. (Γερμανοτσολιάδες, Νενέκοι, προσκυνημένοι, τοκογλύφοι και διάφορες τέτοιες αηδίες).

   Συνέλληνες θαυμάστε τί "πράμα" ψηφίσατε γιά να σας βγάλει από τα μνημόνια, να σας σώσει από την μιζέρια και την κρίση και να διώξει τη λιτότητα, φέρνοντάς σας την... αφθονία! Αυτός, μαζί με την εκατομμυριούχα ποντικομαμή του Ευρωκοινοβουλίου, τον χαζοχαρούμενο ξεχασιάρη, το βρετανικό  ζάπλουτο"αδελφάτο", τον "χεσμ..." στα ντάλλαρς άχρωμο καινούριο υπουργό του της Οικονομίας που πολεμά και υποσκάπτει, εκ των έσω, τον μισητό καπιταλισμό και τους διάφορους βολεψίες φιρφιρίκους και σαλτιμπάκους, μιά χαρά περνάει. Βολεμένος στην άνετη πρωθυπουργική πολυθρόνα, βρίσκει πού και που κανένα λακέ γιά να μας θυμίσει το ανέκδοτο τού λαγού με την τίγρη. Προσεχής συνέντευξη -και απορώ πώς του ξέφυγε- στο γλoιώδες κανίς του ΣΚΑΙ. Αυτό με τη βούλα στο τσουλούφι, που λιβανίζει σαν μητροπολίτικο θυμιατήρι και γλείφει σαν γάτα Ιμαλαϊων.

Αμάν μ’ αυτά τα «πρωτογενή πλεονάσματα» και την ασχετοσύνη του κοσμάκη!

...και την αριστερή κουτοπονηριά να κυριαρχεί σ’ έναν αμόρφωτο λαό.

 

Προσερχόμενοι στη διαπραγμάτευση. Φρεσκοπλυμένοι, αρωματισμένοι και... χαζοχαρούμενοι. Η βαζελίνη αχρείαστη, ένεκα εξοικείωσης

   Ας αρχίσουμε από τους ορισμούς και τις «μεταφορές» με απλό -και κατανοητό-  παράδειγμα.

   -«Πρωτογενές πλεόνασμα»: Έστω, π.χ. ένας μικροβιοτέχνης που κατασκευάζει μπρούντζινα αντικείμενα. Γιά να δουλέψει η επιχείρησή του χρειάζεται πρώτες ύλες, εργατοτεχνικό προσωπικό, λογιστή, νοίκια, φώτα, νερά, συντήρηση μηχανημάτων, λιπαντικά, επισκευές, αντικαταστάσεις, μεταφορές, φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, τοκοχρεολύσια δανείων από τράπεζες, κ.λπ. Όλος αυτός ο συρμός των δαπανών λέγονται... «έξοδα». Από τα προϊόντα που παράγει και πωλεί, εισπράττει. Οι εισπράξεις αποτελούν τα... «έσοδα». Η διαφορά εσόδων-εξόδων, εκφράζει το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Αν είναι αρνητικό, η επιχείρηση είναι παθητική και παρουσιάζει «ζημία», ενώ αν είναι θετικό, τότε έχει «κέρδος». Αυτό το κέρδος αποτελεί το περίφημο... «πρωτογενές πλεόνασμα». Το μαγαζί πηγαίνει πρίμα, η επιχείρηση θεωρείται υγιής και όλα καλά.

   Ας φανταστούμε τώρα έναν δύσκολο καιρό. Με αναδουλειές και κεσάτια, όπου η επιχείρηση πάει κατά διαόλου κι ετοιμάζεται γιά φούντο. Ας υποθέσουμε, επίσης, πως ο βιοτέχνης είναι μπαγάσας και θέλοντας να δανειοδοτηθεί από τις Τράπεζες -προκειμένου να διασωθεί- θα πρέπει να εμφανίσει ανθηρή την επιχείρησή του. Αρχίζει λοιπόν να καθυστερεί τη μισθοδοσία του προσωπικού, να μην πληρώνει τα βερεσέδια του, να μην πληρώνει επιταγές και γραμμάτια, να μην πληρώνει λογαριασμούς, να μην πληρώνει τίποτε, αλλά μόνο να εισπράττει από τις πωλήσεις. Σ’ αυτή την περίπτωση τα έξοδα ελαχιστοποιούνται, έως μηδενίζονται, τα έσοδα εμφανίζονται υψηλά και το πρωτογενές πλεόνασμα της επιχείρησης δείχνει τεράστιο. Όμως -και δυστυχώς- η εικόνα αυτής της βιοτεχνίας είναι πλασματική και απατηλή και η επιχείρηση, είναι θέμα χρόνου, να βάλει λουκέτο.

   Ακριβώς αυτή την εικόνα μπορείτε να την αντιστοιχίσετε στο κράτος μας σήμερα και θα καταλάβετε γιατί οι πανηγυρισμοί των διαφόρων συριζαρέων φιρφιρίκων είναι γιά τα πανηγύρια. Και επειδή ένα κράτος-μπαταξής δεν πάει φυλακή γιά χρέη, ούτε λογοδοτεί στους πολίτες του γιά την κακοδιοίκηση που ασκεί, αλλά μπορεί -διαθέτοντας θράσος- όπως αποδεδειγμένα έχουν αυτοί που μας κυβερνούν- να λέει ό,τι θέλει και να πανηγυρίζει όπως και όποτε θέλει, κάνοντας το κρέας ψάρι και το μαύρο άσπρο, μας δουλεύουν κι από πάνω. Όσο γιά τον πολίτη που στενάζει και στύβεται από φοροκαταιγίδες, αλλά και πνίγεται στην ανέχεια, ποιός τον λογαριάζει. Ενώ οι τροϊκανοί και οι πάσης φύσεως δανειστές, σφυρίζουν αδιάφορα. Κι αυτό γιατί η λαϊκή λιποαναρρόφηση τους εξασφαλίζει την απρόσκοπτη είσπραξη των δανείων τους. Καλύτερο χρεοεισπράκτορα και λακέ από τον Τσίπρα, ούτε στα όνειρά τους. Γιά τον ελληνικό λαό χέστ...., μετά συγχωρήσεως! Η κυβέρνηση των Συριζανελέητων τους πάει γάντι. Υπακούει στις οδηγίες και απαιτήσεις τους, περνάει ό,τι πιό αντιλαϊκό μέτρο μπορείτε να φανταστείτε και -το σπουδαιότερο- χωρίς ν’ ανοίξει μύτη. Καταντήσαμε να μας βλέπει ο ρη-Μαδούρος και να σκάει από ζήλεια.

   Όμως εσείς χαχόλοι εκεί. Το σανό και τα... «ωσαννά» σας  

Υπόθεση Τσοχατζόπουλου. "Μεταξύ σοσιαλισταρέων, υπάρχει συνεννόηση"

Μιά αιρετική πιθανολόγηση, συμβατή με την σημερινή στάθμη και υποστάθμη διαφθοράς.

"Sic transit gloria mundi"

   Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου είναι γνωστή και πολύκροτη. Όπως γνωστή και η αφοσίωση στον διαβόητο αρχηγό του. Μαζί και η πιστή αντιγραφή των καμωμάτων του. Στα όρια του μύθου και το αμίμητο: -Αντρέας: Άκη τί ώρα είναι; -Άκης: Ό,τι ώρα πεις, Πρόεδρε!!!  

   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Άκης έβαλε το χέρι στο βάζο με το μέλι. Και το έβαλε γερά, κατά τα σοσιαλιστικά πρότυπα, όπου επιδιώκεται η αύξηση του βιοτικού επιπέδου του κοσμάκη, αρχής -βέβαια- γενομένης από την πάρτη μας! Αυτό, άλλωστε, υποδηλοί και το περίφημο... "ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς"! Μας θέλει... "πλεονέκτες", με το "ηθικό" στην πάντα και υπό την , κατά το δοκούν, ερμηνεία.

   Ο παρ' ολίγον πρωθυπουργός Άκης εστερείτο της χαρακτηριστικής ευφυίας του Μέντορά του και, ως γόνος μάλλον φτωχής οικογένειας πλεονεκτούσε σε λαχτάρα ανέλιξης και προβολής, η οποία συμπεριελάμβανε και όλα εκείνα τα αστικά μεγαλεία, (χρήμα, μεγάλη ζωή, φιγούρα, κ.λπ.), τα οποία με  το κομματικό του πόστο κατακεραύνωνε υποκριτικά, από μπαλκόνια και fora. ( -"Είμαστε σοσιαλιστές και ο σοσιαλισμός είναι τρόπος ζωής"!).

   Θυμάμαι σαν τώρα την αγανακτισμένη μου εμπλοκή-απάντηση σε μιά γριούλα πασοκάρια, η οποία επέμενε, δημόσια, πως ο εκάστοτε Υπουργός Αμύνης εδικαιούτο, νομίμως, προμήθειας από τις εξοπλιστικές αγορές της χώρας!!! Σημάδι των καιρών, αλλά και της παραπλανημένης πεποίθησης που είχε περάσει, από τότε, στον κόσμο.

   Τον αφυή Άκη επρόδωσε η εντυπωσιακά σπάταλη ζωή του και ο μικρομεγαλισμός της δεύτερης συζύγου του με το πλατύ μέτωπο. Φανταιζί γάμοι και δεξιώσεις εις Παρισίους, σπίτια στην Ηρώδου του Αττικού και απίθανες αγοραστικές σπατάλες, ανταγωνιστικές με άλλες ετερόφωτες κυρίες του λεγόμενου... καλού κόσμου. (Σημ. Την Γερμανίδα πρώτη του την γνώρισα σε εκδρομή και η εντύπωση που μου άφησε η 15/ήμερη συναναστροφή μαζί της είναι πως πρόκειται γιά gran lady).

   Η αλόγιστη δίψα γιά μεγάλη ζωή, πρόδωσε τον Άκη. Δεν είχε την στοιχειώδη πρόνοια να κρατηθεί στο απυρόβλητο ημίφως, όπως έκαναν -και κάνουν- διάφοροι άλλοι σοσιαλισταραίοι αρχικλεφταράδες, που -π.χ.- από... θεία βρέφη, μόλις ενηλικιώθηκαν, έκαναν στην άκρη, μασουλώντας ειρηνικά και ανενόχλητα τα... κόπια τους. Ή κάποιοι άλλοι, εξ ίσου ένθερμοι σοσιαλισταράδες, γιά τους οποίους μόλις άνοιξε η αυλαία των ερευνών. 

  Εν πάση περιπτώσει, ας αφήσουμε το παρελθόν κι ας πιάσουμε το τώρα. Με δεδομένη την πλήρη αποκρυπτογράφηση του τί σημαίνει "αριστερός" σήμερα, την απέραντη ψευδολογία, την αναίσχυντη και γιά  αφελείς επιχειρηματολογία, την διαστρέβλωση της κάθε αλήθειας, αλλά και την αμάχητη εικόνα της περιουσιακής κατάστασης ενός εκάστου μεγαλοαριστερού ιεροφάντη! (σημ. Πότε, διάβολε, πρόλαβε και πλούτισε -αλλά και πώς- όλο αυτό το ανεπάγγελτο πολιτικό κοπριταριάτο;), μου γεννιέται μιά πονηρή υποψία, η οποία και εμπεδώνεται -μέρα τη μέρα- με όσα κόλπα γαρνίρεται.

   Πιστεύω ακράδαντα πως η αποφυλάκιση Τσοχαντζόπουλου αποτελεί προϊόν συναλλαγής, σε πολύ υψηλό επίπεδο, με τους κρατούντες:  -"Άκου να σου πω, κόπανε, ξέρουμε πως τα "κονόμησες" χοντρά. Δώσε και σε μας κάτι γιά να σε βγάλουμε, αλλοιώς κάτσε και σάπιζε στη φυλακή"! Τελικά, στο παζάρι τα βρήκανε. Ίδίως τώρα που η καρέκλα της συριζαρέικης ηγεμονίας αρχίζει να τρίζει, τα εξοπλιστικά με τα αεροπλάνα δεν προχωρούν και οι καιροί... ου μενετοί, ό,τι αρπάξουμε, εγκαίρως, καλό είναι. Όσο γιά την, τάχα, δυσκολία εξεύρεσης των 200.000 της εγγύησης... αστεία πράγματα! Κόλπα και τζιριτζάντζουλες, στάχτη στα μάτια των αφελών και σανός στην ταγίστρα τους. Σε λίγο, θα ανοίξουν οι ουρανοί και όλα θα γίνουν... μέλι-γάλα. 

   Και όπως λέμε στην Γεωμετρία: "Όπερ έδει δείξαι"!  

Γιά όσους αφελείς απέμειναν, της απ' εδώ πλευράς.

Κάποιος να σκουντήσει τον... Μέντορα, πριν πέσει κάτω!

   Η κομμουνιστική αριστερά είναι τόσο προοδευτική ώστε δεν έχει μετακινηθεί κατά κεραία, από θέσεις, απόψεις και πρακτικές που διατηρεί, γιά πάνω από αιώνα. Γι’ αυτό είναι πολύ εύκολα ανιχνεύσιμη και αναγνωρίσιμη. Οι οπαδοί της μας μοιάζουν -πιθανότατα από... «κατασκευαστικό» λάθος, ή ιδιοτροπία, του Δημιουργού- μόνο στα εξωτερικά ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και γι’ αυτό μπερδεύονται με τους φυσιολογικούς ανθρώπους, αυτούς που λέμε της... διπλανής πόρτας. Μόλις, όμως, ανοίξουν το στόμα τους αμέσως γίνεται αντιληπτή η διαφορετικότητά τους. Ως ένα πολύ απλό και απόλυτα χαρακτηριστικό δείγμα, παρατηρήσατε εκείνη την αριστερή ποντικομαμή που εμφανίζει ο Ευαγγελάτος στο δελτίο του, προκειμένου να δοκιμάσει το νευρικό μας σύστημα. Γιά μιά φορά αξίζει τον κόπο η παρακολούθησή του. Τουλάχιστον μέχρι να... «φορτώσει» -στα όρια της αντοχής του-  και το δικό σας σύστημα.

   Όλα αυτά τα αριστερά ανθρωποειδή -ο χαρακτηρισμός και η ευθύνη του όρου αποκλειστικά δικά μου- σίγουρα διαθέτουν ιδιοκατασκευή στον εγκέφαλό τους. Πιθανότατα ένα μικρό μετασχηματιστή, ο οποίος φιλτράρει και... "αριστεροστρέφει" κάθε εισερχόμενο ερεθισμό. Με μόνη εξαίρεση το ατομικό συμφέρον του κατόχου του. Τόσο σε επίπεδο ανόδου στην κομματική νομενκλατούρα, όσο -κυρίως- στο επίπεδο του ατομικού πλουτισμού. Κλασσικά παραδείγματα της τελευταίας παρατήρησης, η τεράστια συγκέντρωση πλούτου όλων εκείνων των φαύλων, με την αργόσχολη πολυεκατομμυριούχο νυφίτσα του Στρασβούργου να αποτελεί κορυφαίο δείγμα.    Όμως, εκείνη η περίπτωση που δεν αποκρύπτεται και δε χωρεί αμφισβήτησης -με απαράμιλλη  αναισχυντία ζυμωμένο- είναι αυτό της αξιέραστης κυρίας Βάκη, αυτής που βρίσκεται, στην εικόνα,  δίπλα στον οινόφλυγα... μέντορα. Αυτή που κρατά την λαμπάδα με το Άγιο Φως της Αναστάσεως. Ένα φως, την αφή του οποίου θεωρεί... απάτη και κατάλοιπο παγανισμού.

   Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς λειτουργεί αυτό το ενσωματωμένο "μετασχηματιστάκι" στα αριστερά μυαλά είναι, αφ' ενός το χάψιμο της οιασδήποτε παπαρδέλας του σερβίρουν και, αφ' ετέρου, η ευμετάβλητη στάση  -ένεκα φιλτραρίσματος- απέναντι στους δανειστές. Μόλις σκάσει κάποια υποψία θετικής παρατήρησης γιά την κυβέρνηση, από τον... Σόιμπλε, αμέσως η βελόνα στρίβει στο...: «Ζήτω ο Σόιμπλε, όξω το ΔΝΤ»! Και αντιστρόφως, όταν -υπονοηθεί απλά- κάτι θετικό από την Λαγκάρντ, τότε... «Ζήτω το ΔΝΤ, κάτω ο... Σόιμπλε». Απλά παιδικά καμώματα γιά τα παιδικά μυαλά των αφελών χαχόλων, που διαθέτοντας κι αυτά το «μετασχηματιστάκι» τους, συντονίζονται μιά χαρά με τους ηγέτες τους. Οι οποίοι δεν θα ορρωδήσουν ούτε στο να ανακοινώσουν προσεχή ανατολή του ήλιου από την... δύση, αν κρίνουν πως αυτό είναι γιά το αριστερό τους συμφέρον!  Και δεν καταλαβαίνουν- ή κάνουν πώς- ότι οι πάσης φύσεως δηλώσεις, των πάσης φύσεως αξιωματούχων απηχούν και εκφράζουν, αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα!

   Τελειώνω γιά σήμερα με την πιό χαρακτηριστική φενάκη που έχουν -συνειδητά ή μη- χάψει οι αριστεροί αφελείς: «Ο Σαμαράς έκοψε πρώτος τις συντάξεις, ο Τσίπρας σας φταίει»;

   Εδώ παραβλέπονται -ή μπουρδουκλώνονται- τα εξής πραγματικά περιστατικά: Το πρώτο μνημόνιο, που σαφώς δεν έφερε την κρίση, αλλά η κρίση αυτό, αποτελούσε το μοναδικό σωσίβιο στο οποίο κατέφυγε, βιαστικά και πανικόβλητα, ο χαζός Γιωργάκης, όταν του εξήγησαν πως τα λεφτά... πάπαλα και πως τον επόμενο μήνα... γιόκ συντάξεις, γιόκ μισθοί! Όμως αυτό το σωσίβιο το άρπαξε χωρίς, όχι μόνο να το παζαρέψει, αλλά ούτε καν να το διαβάσει -λόγω του ασφυκτικού χρόνου- όπως κορυφαίοι αρμόδιοι υπουργοί του παρεδέχθησαν. Αλλά, προφανές και αναπόφευκτο ήταν το σωσίβιο των νέων δανεικών να συνοδευτεί από μέτρα θεραπευτικής λιτότητος, τουλάχιστον μέχρι η ναρκωμένη, από την επίπλαστη ευημερία των δανεικών και της σπατάλης, ελληνική οικονομία βγει από τον λήθαργο των επιδοτήσεων, των αυξήσεων και των τζάμπα απολαβών.

   Η ελληνική νοοτροπία του... «δεν βαριέσαι» και η κλασσική ελληνική κουτοπονηριά οδήγησε σε συνεχή... «ψηφίζω αλλά δεν εφαρμόζω», με αποτέλεσμα να χαθεί η... μπάλα σε ένα χάος ασυνεννοησίας, δυστροπίας εφαρμογής αντιλαϊκών μέτρων και αβελτηρίας των τότε κυβερνώντων. Μόνη σοβαρή προσπάθεια... «περιμάζωξης» της κατάστασης και σταδιακής βελτίωσης της οικονομίας -οπωσδήποτε με επώδυνα, αλλά στοχευμένα μέτρα- ήταν αυτή των Σαμαρά-Βενιζέλου. Δειλή έξοδος στις αγορές, οικοδόμηση εμπιστοσύνης και, κούτσα-κούτσα, σταδιακή ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας, που θα προσπαθούσε να ανακάμψει βασισμένη στην μεγιστοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων  όλων εκείνων των παραγωγικών δημόσιων επιχειρήσεων που λειτουργούσαν επ’ ωφελεία των παρασιτικώς διαβιούντων συνδικαλισταρέων δυναστών μας. Π.χ. Φωτοπουλαίοι and co. Μέχρις ότου μιά συνταγματική ιδιοτροπία, η άκριτη αγανάκτηση του κοσμάκη, η ηλίθια αποδοχή μιάς αριστερής προπαγάνδας ανεφάρμοστων παροχών και υποσχέσεων και τα πάσης φύσεως δολώματα, έφεραν το συριζαρέικο τσούρμο στην εξουσία και τον ελληνικό λαό στον ανεπίστροφο δρόμο που, μεθοδικά, οδηγεί τη χώρα σε ταχεία Βενεζουελοποίηση.

   Bέβαια, δεν τρέφω καμία ελπίδα πως θα μπορέσει ποτέ ένας καλοκάγαθος -έως «αγαθιάρης»- εραστής της... ελπίδας που πλασάρισε ο Χαλιμάς Τσίπρας, να καταλάβει τί του συνέβη πραγματικά και πως άλλο πράγμα μιά αρχική οπισθοχώρηση αποδοχών γιά διόρθωση οικονομίας και άλλο πράγμα η συνεχής κατολίσθησή μας προς το τέλμα της σοβιετοποιημένης ισοπέδωσης, με κρατικοποίηση των πάντων και επερχόμενο δελτίο στην κατανάλωση. Με δηλωμένα πρότυπα την Κούβα, την Αργεντινή και την....  «μπολιβιανή» δημοκρατία της λιμώττουσας Βενεζουέλας. 

   Θυμηθείτε πάντως, κάποτε θα λέμε Σαμαράς και θα κάνουμε τον σταυρό μας με ευλάβεια και...  κλαίγοντας!     

 

Mea culpa! Με τη σκέψη στον πρώτο διδάξαντα και μεγάλο δάσκαλο Αντρέα.

Ο χριστεπώνυμος κυβερνητικός εσμός

Η μεγαλοπρέπεια της υποκρισίας και η υποκρισία της μεγαλοπρέπειας.

- Μωρ' τί είναι τούτο δω το πράμα; Πρώτη φορά το πιάνω στα χέρια μου! Λες να εκραγεί;

    Όσο βλέπω τέτοιες φωτογραφίες από την Ανάσταση, τόσο το μυαλό μου, κολλημένο, απορεί: Τελικά όλο αυτό το στημένο καραγκιοζιλίκι τί θέλει να παραστήσει, τί να υποδηλώσει, ποιόν να πείσει και ποιόν να ξεγελάσει; Μήπως τον... αντιπαγανιστή Μπλατσαούρα, τον συρφετό που στις ορκωμοσίες έτρεχε να δώσει πολιτικό όρκο, ή τους κατηχούμενους στην κομμουνιστική αθεϊα χαχόλους συριζάριους οπαδούς.  Η αλαζονική έκφραση του -κατά τη δική του δήλωση- άθεου πρωθυπουργού είναι χαρακτηριστική της... θρησκευτικής κατάνυξης και αμηχανίας που του δημιουργεί η στιγμή. Και γενική αίσθηση που βγάζουν οι σχετικές εικόνες μοιάζει με ένα:  - "Άντε να τελειώνουμε, να πάμε γιά κανένα ποτήρι. Κερνάει ο... Μέντωρ"!

   Κάτι τέτοιες στιγμές, απύθμενου θράσους και απίθανης αναισχυντίας, θυμήθηκα τον πρώτον διδάξαντα την παραπληροφόρηση και εξαπάτηση του λαού, τον διαβόητο λαϊκιστή και δημαγωγό "Αντρέα". Έναν πρωτοπόρο στο είδος, τον οποίο οι μετέπειτα... "μελετητές" του τον ξεπέρασαν κατά πολλές παρασάγγας.

   Κάποτε, λοιπόν, σε μιά από τις σπάνιες φορές που η αλεπού...  Αντρέας ήθελε να παραδεχθεί λάθος του, χωρίς όμως αυτό να γίνει αντιληπτό από τους δικούς του χαχόλους, και με δεδομένο πως εκείνος -τουλάχιστον- διέθετε αρκετή μόρφωση, "ξεφούρνισε" το λατινικό: "mea culpa". Δηλαδή... "λάθος μου". Και θυμάμαι σε μιά οικοδομή μου, έναν μάστορα, φανατικό πρασινοφρουρό, να... πανηγυρίζει:

   -"Βρε, τον "που..." τον Αντρέα, μεγάλη γάτα! Πάλι τους την έφερε. Πάλι... "κόλπα" τους κάνει !