Γιά γέλια και γιά κλάματα
Τα πράγματα στη χώρα σοβαρεύουν πολύ, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο. Δυστυχώς, εμείς οι απλοί πολίτες, οι πολλοί, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, παρά μόνο να ακολουθούμε τη μοίρα μας. Αδύναμοι, ανίσχυροι και ενεοί, κρατώντας την ανάσα και μη βγάζοντας κιχ, από αγωνία. Σαν να βλέπουμε ταινίες θρίλερ του παλιού καλού κινηματογράφου, σε επανέκδοση. Π.χ. το ριμέικ της περίφημης «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, με πρωταγωνίστρια την χαριτωμένη κ. Άνγκελα Μέρκελ, ή τον μνημειώδη «Δράκουλα των Καρπαθίων», με αυθεντικότερο και πιο πειστικό στον ρόλο, τον κ. Βενιζέλο. Όχι λυμφατικό σαν τον Κρίστοφερ Λη, αλλά στο πιό παχουλό και καλοθρεμμένο, σκασμένο απ’ το ρούφηγμα αίματος δέκα εκατομμυρίων θυμάτων.
Κάτι τέτοιες στιγμές, όπως σε κάθε σύνθλιψη από αφόρητες έννοιες ή μεγάλες συμφορές, το στριμωγμένο μυαλό ψάχνει απεγνωσμένα, συνειδητά ή ασυνείδητα, γιά οδούς διαφυγής και εκτόνωσης. Και είτε το ρίχνει στη τρελή, ή τρελαίνεται κανονικά!
Στη δεύτερη περίπτωση, κατά την νομοτελειακή της διαδικασία, μετά το γνωστό «σαλτάρισμα» και τη διάβαση του νοητικού Ρουβίκωνα, επέρχεται η ανακουφιστική ηρεμία του κέντρου του κυκλώνα και μαζί η απόλυτη ευδαιμονία! Έτσι μας προκύπτουν, κατά καιρούς, πολύ ενδιαφέροντες Ναπολέοντες, (σπανίως), και ωραιότατοι Μεγαλέξαντροι, (σπανιότερον). Κάποιοι, ελάχιστοι, στοχεύουν λίγο ψηλότερα και κάποιοι άλλοι ύψιστα! Πολύ γνωστό μου σόι, (όνομα και μη χωριό), έχει την τιμή να περιλαμβάνει στη γενεαλογία του, μία γιαγιά Τασία, γνωστή και ως «Αναστασία η φαρμακολύτρια», (η νεώτερη), και ένα θείο, τον «Μήτσο τον Θεό»! Οι παλιοί Αιγιώτες γνωρίζουν καλά, αφού έχουν διασκεδάσει με την καρδιά τους τις «περιπτώσεις», ξεχνώντας τη μιζέρια που δημιούργησε ο απότομος μαρασμός της πόλης τους και η μετατροπή της από κέντρο εξαγωγής σταφίδας σε ασήμαντο ψαροχώρι.
Όμως, το ελληνικόν ορμέμφυτο και η στατιστική αποδεικνύουν πως οι Έλληνες σαλταρισμένοι έχουν, κυρίως, μεγάλη προτίμηση και έφεση στους πολιτικούς «σωτήρες»! (Δελαπατρίδης, Παλαίστη, Μπέος και άλλοι). Πολλοί απ’ αυτούς, αν και παντελώς άκακοι και ακίνδυνοι, συλλαμβάνονταν και «εγκλείονταν», (αμάν αυτά τα βάρβαρα νεοελληνικά εις «ντάν»! Μπαγάσα πεμπτοφαλαγγίτη αφελληνιστή Μπαμπινιώτη, μας χάλασες τη γλώσσα!), προφανώς από πολιτικούς τους αντιπάλους, σε διάφορα ευαγή ιδρύματα, (Δρομοκαϊτειο, Μαρκομιχελάκειο, και άλλά τέτοια, παρεμφερή), ασχολούμενοι και «σώζοντας», πλέον, μόνο το «χώρο» τους. Ενώ κάποιοι άλλοι «σωτήρες», πολύ πιό επικίνδυνοι από τους προηγούμενους, διαλανθάνοντας της προσοχής του λαού, «εγκλείονται» στη Βουλή, στου Μαξίμου, στην Ιπποκράτους, τη Συγγρού και αλλαχού, και σώζουν τη χώρα … καταστρέφοντάς την, ανενόχλητοι και ανεμπόδιστοι! Μάλιστα ορισμένοι, ταμπουρώνονται στο τσιφλίκι τους, (λέγε με κόμμα), και δεν κουνάνε με τίποτα! Θα μένουν εκεί, μέχρι το καράβι να βουλιάξει τελείως! ( Όχι σαν τον Ιταλό καπετάνιο του κρουαζιερόπλοιου, που την κοπάνησε πρώτος!).
Η στήλη αμυνόμενη σθεναρά, αντί να σαλτάρει διάλεξε την πρώτη επιλογή, θεωρώντας πως όταν σοβαρεύουν πολύ τα πράγματα, τότε αντιμετωπίζονται μόνο με την … πλάκα. Έτσι, μελετώντας προσεκτικά το σημερινό φλέγον θέμα, ανακάλυψε μεγάλες ομοιότητες και αναλογίες μεταξύ του PSI της χώρας και του προσωπικού της PSA! Οπότε το πρόβλημα απλοποιείται και μπορεί εύκολα να τεθεί υπό έλεγχο! Αρκεί αυτό να αντιμετωπιστεί σωστά και αξιόπιστα, όπως στην περίπτωσή της.
Κατ’ αρχήν, είναι γνωστό κι επιστημονικώς παραδεδεγμένο πως ο πιό αξιόπιστος έλεγχος του προστάτη γίνεται με δακτυλοσκόπηση. Και εκεί σκοντάφτει το ζήτημα, αφού κανείς δεν πρόσεξε πως τα μικρά, κομψά δακτυλάκια της κ. Μέρκελ, ή του μικρόσωμου κ. Σαρκοζί, είναι αδύνατον να «φτάσουν» στο ελληνικό πρόβλημα που εντοπίζεται περί… τις αμυγδαλές. Συνεπώς πώς μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση τέτοιοι κρινοδάκτυλοι «προστάτες» , τύπου αιθέριας κ. Λαγκάρντ του ΔΝΤ, με τον καθ’ ύλην ικανό και βαρβάτο κ. Στρος-Καν εκτός παιχνιδιού, και αδίκως εκπεσόντα και απόντα. (Αχ’, αν ήταν ενεργός, καθ’ ότι «ενεργός», όλα θα ’ταν αλλιώς!), ή εκείνου του αχαμνού κι αντιπαθούς σχιστομάτη αντιπρόεδρου, (άσε που οι φήμες περί της αρρενωπότητός του οργιάζουν).
Η περίπτωση, λοιπόν, του ελληνικού PSI, που όπως θα παρατηρήσατε προστέθηκε ένα διακριτικό + και έγινε PSI+, εννοώντας ότι απαιτείται περισσότερο κούρεμα και ψάξιμο σε… μεγαλύτερο βάθος, ίσως μέχρις αρχής του λάρυγκα, πριν τις αμυγδαλές, (μπαίνοντας και όχι βγαίνοντας!). Κατά συνέπειαν, αφού ο χρόνος πιέζει κι η τρόικα έρχεται ακάθεκτη γιά να μας… «εφαρμόσει» και άλλα …. μέτρα, (έτσι λέγεται πλέον, συνθηματικά, το ξεκ. …σμα), η στήλη συμβουλεύει να την προλάβουμε και να το κάνουμε μόνοι μας! Να στηριχτούμε, επί τέλους, στα ελληνικά χέρια δίνοντας έμφαση στην ελληνική ικανότητα σε τέτοιου είδους περιποιήσεις, προάγοντας και την ανταγωνιστικότητα
Γι’ αυτό συνιστά ένθερμα την ταχεία προσφυγή στις…. επιστημονικές γνώσεις της ουρολογικής κλινικής του Ερυθρού Σταυρού. Διαθέτει προσωπικό ικανότατο και μεγαλόσωμο, (με χερούκλες κατάλληλες ακόμη και γιά ΝΒΑ) και -δυστυχώς!!- δοκιμασμένο!
Τα πράγματα στη χώρα σοβαρεύουν πολύ, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο. Δυστυχώς, εμείς οι απλοί πολίτες, οι πολλοί, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, παρά μόνο να ακολουθούμε τη μοίρα μας. Αδύναμοι, ανίσχυροι και ενεοί, κρατώντας την ανάσα και μη βγάζοντας κιχ, από αγωνία. Σαν να βλέπουμε ταινίες θρίλερ του παλιού καλού κινηματογράφου, σε επανέκδοση. Π.χ. το ριμέικ της περίφημης «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, με πρωταγωνίστρια την χαριτωμένη κ. Άνγκελα Μέρκελ, ή τον μνημειώδη «Δράκουλα των Καρπαθίων», με αυθεντικότερο και πιο πειστικό στον ρόλο, τον κ. Βενιζέλο. Όχι λυμφατικό σαν τον Κρίστοφερ Λη, αλλά στο πιό παχουλό και καλοθρεμμένο, σκασμένο απ’ το ρούφηγμα αίματος δέκα εκατομμυρίων θυμάτων.
Κάτι τέτοιες στιγμές, όπως σε κάθε σύνθλιψη από αφόρητες έννοιες ή μεγάλες συμφορές, το στριμωγμένο μυαλό ψάχνει απεγνωσμένα, συνειδητά ή ασυνείδητα, γιά οδούς διαφυγής και εκτόνωσης. Και είτε το ρίχνει στη τρελή, ή τρελαίνεται κανονικά!
Στη δεύτερη περίπτωση, κατά την νομοτελειακή της διαδικασία, μετά το γνωστό «σαλτάρισμα» και τη διάβαση του νοητικού Ρουβίκωνα, επέρχεται η ανακουφιστική ηρεμία του κέντρου του κυκλώνα και μαζί η απόλυτη ευδαιμονία! Έτσι μας προκύπτουν, κατά καιρούς, πολύ ενδιαφέροντες Ναπολέοντες, (σπανίως), και ωραιότατοι Μεγαλέξαντροι, (σπανιότερον). Κάποιοι, ελάχιστοι, στοχεύουν λίγο ψηλότερα και κάποιοι άλλοι ύψιστα! Πολύ γνωστό μου σόι, (όνομα και μη χωριό), έχει την τιμή να περιλαμβάνει στη γενεαλογία του, μία γιαγιά Τασία, γνωστή και ως «Αναστασία η φαρμακολύτρια», (η νεώτερη), και ένα θείο, τον «Μήτσο τον Θεό»! Οι παλιοί Αιγιώτες γνωρίζουν καλά, αφού έχουν διασκεδάσει με την καρδιά τους τις «περιπτώσεις», ξεχνώντας τη μιζέρια που δημιούργησε ο απότομος μαρασμός της πόλης τους και η μετατροπή της από κέντρο εξαγωγής σταφίδας σε ασήμαντο ψαροχώρι.
Όμως, το ελληνικόν ορμέμφυτο και η στατιστική αποδεικνύουν πως οι Έλληνες σαλταρισμένοι έχουν, κυρίως, μεγάλη προτίμηση και έφεση στους πολιτικούς «σωτήρες»! (Δελαπατρίδης, Παλαίστη, Μπέος και άλλοι). Πολλοί απ’ αυτούς, αν και παντελώς άκακοι και ακίνδυνοι, συλλαμβάνονταν και «εγκλείονταν», (αμάν αυτά τα βάρβαρα νεοελληνικά εις «ντάν»! Μπαγάσα πεμπτοφαλαγγίτη αφελληνιστή Μπαμπινιώτη, μας χάλασες τη γλώσσα!), προφανώς από πολιτικούς τους αντιπάλους, σε διάφορα ευαγή ιδρύματα, (Δρομοκαϊτειο, Μαρκομιχελάκειο, και άλλά τέτοια, παρεμφερή), ασχολούμενοι και «σώζοντας», πλέον, μόνο το «χώρο» τους. Ενώ κάποιοι άλλοι «σωτήρες», πολύ πιό επικίνδυνοι από τους προηγούμενους, διαλανθάνοντας της προσοχής του λαού, «εγκλείονται» στη Βουλή, στου Μαξίμου, στην Ιπποκράτους, τη Συγγρού και αλλαχού, και σώζουν τη χώρα … καταστρέφοντάς την, ανενόχλητοι και ανεμπόδιστοι! Μάλιστα ορισμένοι, ταμπουρώνονται στο τσιφλίκι τους, (λέγε με κόμμα), και δεν κουνάνε με τίποτα! Θα μένουν εκεί, μέχρι το καράβι να βουλιάξει τελείως! ( Όχι σαν τον Ιταλό καπετάνιο του κρουαζιερόπλοιου, που την κοπάνησε πρώτος!).
Η στήλη αμυνόμενη σθεναρά, αντί να σαλτάρει διάλεξε την πρώτη επιλογή, θεωρώντας πως όταν σοβαρεύουν πολύ τα πράγματα, τότε αντιμετωπίζονται μόνο με την … πλάκα. Έτσι, μελετώντας προσεκτικά το σημερινό φλέγον θέμα, ανακάλυψε μεγάλες ομοιότητες και αναλογίες μεταξύ του PSI της χώρας και του προσωπικού της PSA! Οπότε το πρόβλημα απλοποιείται και μπορεί εύκολα να τεθεί υπό έλεγχο! Αρκεί αυτό να αντιμετωπιστεί σωστά και αξιόπιστα, όπως στην περίπτωσή της.
Κατ’ αρχήν, είναι γνωστό κι επιστημονικώς παραδεδεγμένο πως ο πιό αξιόπιστος έλεγχος του προστάτη γίνεται με δακτυλοσκόπηση. Και εκεί σκοντάφτει το ζήτημα, αφού κανείς δεν πρόσεξε πως τα μικρά, κομψά δακτυλάκια της κ. Μέρκελ, ή του μικρόσωμου κ. Σαρκοζί, είναι αδύνατον να «φτάσουν» στο ελληνικό πρόβλημα που εντοπίζεται περί… τις αμυγδαλές. Συνεπώς πώς μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση τέτοιοι κρινοδάκτυλοι «προστάτες» , τύπου αιθέριας κ. Λαγκάρντ του ΔΝΤ, με τον καθ’ ύλην ικανό και βαρβάτο κ. Στρος-Καν εκτός παιχνιδιού, και αδίκως εκπεσόντα και απόντα. (Αχ’, αν ήταν ενεργός, καθ’ ότι «ενεργός», όλα θα ’ταν αλλιώς!), ή εκείνου του αχαμνού κι αντιπαθούς σχιστομάτη αντιπρόεδρου, (άσε που οι φήμες περί της αρρενωπότητός του οργιάζουν).
Η περίπτωση, λοιπόν, του ελληνικού PSI, που όπως θα παρατηρήσατε προστέθηκε ένα διακριτικό + και έγινε PSI+, εννοώντας ότι απαιτείται περισσότερο κούρεμα και ψάξιμο σε… μεγαλύτερο βάθος, ίσως μέχρις αρχής του λάρυγκα, πριν τις αμυγδαλές, (μπαίνοντας και όχι βγαίνοντας!). Κατά συνέπειαν, αφού ο χρόνος πιέζει κι η τρόικα έρχεται ακάθεκτη γιά να μας… «εφαρμόσει» και άλλα …. μέτρα, (έτσι λέγεται πλέον, συνθηματικά, το ξεκ. …σμα), η στήλη συμβουλεύει να την προλάβουμε και να το κάνουμε μόνοι μας! Να στηριχτούμε, επί τέλους, στα ελληνικά χέρια δίνοντας έμφαση στην ελληνική ικανότητα σε τέτοιου είδους περιποιήσεις, προάγοντας και την ανταγωνιστικότητα
Γι’ αυτό συνιστά ένθερμα την ταχεία προσφυγή στις…. επιστημονικές γνώσεις της ουρολογικής κλινικής του Ερυθρού Σταυρού. Διαθέτει προσωπικό ικανότατο και μεγαλόσωμο, (με χερούκλες κατάλληλες ακόμη και γιά ΝΒΑ) και -δυστυχώς!!- δοκιμασμένο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου