Γιά γέλια και γιά κλάμματα
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Η τελευταία ομάδα βλακείας, η περιστασιακή, αποτελεί και την πολυπληθέστερη, αφού είναι πολυσυλλεκτική και ευρέως διαδεδομένη, αλλά ταυτόχρονα και η πλέον επικίνδυνη γιά το κοινωνικό σύνολο. Κίνητρό της και κοινός παρονομαστής ο φανατισμός. Εδώ μπορούμε να φανταστούμε τη βλακεία ως μεγάλη λίμνη στην οποία συρρέουν και συντηρούν διάφορα ποτάμια φανατισμού. Π.χ. ο θρησκευτικός, ο αθλητικός, ο πολιτικός, ο πατριωτικός, ο της ματαιοδοξίας, του ανταγωνισμού, του βίτσιου, κ.λπ. Επέρχεται αναπάντεχα, σαν αόρατο φάντασμα, παγιδεύει και κατευθύνει το θυμικό και εξαφανίζεται, το ίδιο αθόρυβα, μόλις απομακρυνθεί ο οίστρος που προκάλεσε τον ερεθισμό, οπότε ο άνθρωπος επιστρέφει σε φυσιολογικές συμπεριφορές.
Συνηθέστατα, πίσω από όλες τις μορφές φανατισμού υποκρύπτεται, άμεσα, η Οικονομία, πλην ίσως του αθλητικού, όπου ενυπάρχει έμμεσα. Η Οικονομία, η οποία σαν το αττικό νέφος σε περίοδο θερμικής αναστροφής, καλύπτει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, σκέψη και λειτουργία, κινεί όλα τα νήματα των κοινωνικών διαδικασιών και υποβόσκει πίσω ακόμη και από την αγνότερη, φαινομενικά, πρόθεση. Ιδίως σε χρόνους δύσκολους, πονηρούς και κολασμένους, όπως καλή ώρα! Κάτι που οι νουνεχείς αντιλαμβάνονται εύκολα, ενώ στους βλάκες, δείχνεις το φεγγάρι κι αυτοί, απλά και όπως πάντα, κοιτούν το δάχτυλο!
Ο θρησκευτικός φανατισμός, με πανάρχαιες καταβολές, αποτελεί την πλέον διαδεδομένη, την πλέον ισχυρή, αλλά και την πιο αστεία μορφή φανατισμού γιατί συνδέεται με την αμορφωσιά, το σκοταδισμό, την αφέλεια και την εκμετάλλευση. Το καλύτερο ρυμουλκό και εργαλείο εξυπηρέτησης διαφόρων σκοπών, κυρίως ιδιοτελών.
- Θα κάνεις αυτό κι αυτό! Δεν το ζητώ εγώ, το θέλει ο Θεός!
Μέσα του θα μπορούν να χωρέσουν ενέργειες ποικίλης γκάμας. Από άκρας σοβαρότητος, (όπως, π.χ. κάποιος ζώνεται πενήντα κιλά δυναμίτιδα, μπαίνει σ’ ένα εμπορικό κέντρο, ή ένα σταθμό λεωφορείων και εξαερώνεται, ο ηλίθιος, μαζί με καμιά εκατοστή άλλους ατυχείς, που ούτε γνώριζε, ούτε του έφταιγαν σε τίποτα, έχοντας πειστεί από κάποιους άλλους φανατικούς που τον αφιόνισαν, (από ασφαλή θέση όμως!), πως άμα γίνει αστρόσκονη, θα πάει στον παράδεισο να τρώει πιλάφια και μέλια και να πηδάει «μανούλια»), ή απόλυτης κωμικότητος. Θυμάμαι, από το διαδίκτυο, 6-7 Σαουδαράβισες, παρατεταγμένες, ισοϋψείς, η μιά δίπλα στην άλλη σαν ποδοσφαιρική ομάδα, φορώντας κατάμαυρες, όμοιες, κελεμπίες από κορφής μέχρις εδάφους με μία μικρή μόνο σχισμή στα μάτια, (ίδιες Ερινύες αρχαίας τραγωδίας), σε αναμνηστική (!), λέει, φωτογραφία, σε κάποια τροπική παραλία!
Το άκρως βλακώδες της υπόθεσης είναι πως ο μισός, και πλέον, μουσουλμανικός πληθυσμός, δηλαδή οι γυναίκες, υποστηρίζουν με μεγαλύτερο φανατισμό την εξευτελιστική τους υποτέλεια που φτάνει στα όρια κτηνώδους υποταγής! Και διαδηλώνουν με λύσσα υπέρ του συμβόλου της σκλαβιάς τους, τη μπούργκα και του δικαιώματος να είναι… σκλάβες! Τέτοια ωραία! Μέγας είσαι Κύριε!
Γιά τον αθλητικό φανατισμό και τις εξ αυτού απορρέουσες συμπεριφορές, κατάσταση που αποδίδεται με τον διεθνή όρο «χουλιγκανισμός», δεν μπορείς να κάνεις λογικούς συνειρμούς. Είναι σαν αέρας, σαν το απόλυτο κενό που βρίσκεται στο κεφάλι των «κοινωνών» και πρωταγωνιστών του, αυτό που κοινώς αποκαλείται «ακατοίκητο». Με δυστύχημα πως μπόλικοι από δαύτους πρωταγωνιστούν και σε σοβαρούς τομείς της δημόσιας ζωής. Π.χ. γνωστός μεγκα…λοδημοσιογράφος εμφανίζεται σε βίντεο ωρυόμενος και εκσφενδονίζων σε διαιτητή μπουκάλια, ποτήρια, μαξιλάρια, καφέδες, μαζί βεβαίως και τα σχετικά «καντήλια», εις άπταιστον γαλλικήν!
Άφησα τελευταίο τον πολιτικό φανατισμό! Γιατί εκεί, πράγματι, οργιάζει το χάος! Εκεί γίνεται το «έλα να δεις» και βρίσκει την απόλυτη επαλήθευσή της η θεωρία του μηχανισμού κίνησης των μορίων νερού, που βράζει σε μιά κατσαρόλα και η αρχή απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ. Ό,τι τρέλα φανταστείς παίζει και ό,τι απίθανο ισχυριστείς, μέσα είσαι!
Άνθρωποι, φαινομενικά μιά χαρά, φυσιολογικότατοι, μόλις έρθουν σ’ επαφή με το πολιτικό τους απωθημένο ή θιγεί η πολιτική τους αγκύλωση, γίνονται αγνώριστοι! Μικροί, ανόητοι, γελοίοι. Γνωστός παλιός ποιητής, αξιόλογος και με σημαντικό ποιητικό έργο, μετετράπη σε ηλίθιο ανθρωπάκι μόλις ο οίστρος τσίμπησε το πολιτικό του φετίχ και …. τσουπ!, σκαρώνει στα σβέλτα, με δάκρυα στα μάτια και πόνο στη ψυχή, ένα βλακώδες επικήδειο λιβανωτό, στο άκουσμα θανάτου του…. Στάλιν! Οποία θλίψη και οποία απογοήτευση, όταν αυτοαποκαθηλώνονται σύμβολα που εκτιμούσες!
Ο πολιτικός φανατισμός δεν έχει όρια στη δημιουργία παραισθήσεων, οραμάτων, επιδιώξεων, αυθυποβολής και ελπίδας. Με αντίστοιχη ανοησία στον τρόπο εκδήλωσής του. Με ενέργειες, κατά βάση ηλίθιες, ανεδαφικές και σκοπούς ανέφικτους, έως άκρως επικίνδυνους και εγκληματικούς. Χωρίς λογική και ειρμό και, κυρίως, αλυσιτελείς και ατελέσφορες. Απλώς υπακούει τυφλά σε κάποια «στράτευση» που αφαιρεί το δικαίωμα του προβληματισμού, τη βάσανο της κριτικής και την ελευθερία της σκέψης. Μιά ζωή ολόκληρη μέσα σε «γραμμές». Σαν ωτομοτρίς! Από τον ρομαντικό ξεσηκωμό των «Αγανακτισμένων», που κατέληξε στο γνωστό φιάσκο και το ρεζιλίκι που μετέτρεψε, καλοκαιριάτικα, το Σύνταγμα, από κεντρική πλατεία ευρωπαϊκής χώρας σε βραζιλιάνικη φαβέλα, μέχρι την ξέφρενη και ανόητη βία που σκότωσε άδικα τρεις αθώους κι ένα αγέννητο στην Τράπεζα της οδού Σταδίου. Αλήθεια τι εξυπηρετούν τέτοιες ενέργειες και τι ουσιαστικό όφελος προσπορίζουν, τελικά, σ' αυτούς που τις σχεδιάζουν και σ' αυτούς που τις εκτελούν;
Αν τύχει μάλιστα και διασταυρωθείς με άτομο προσβεβλημένο από το μικρόβιο του Τριαμισμού, (από τα τρία Μ, μιζέρια, μοχθηρία, μίσος), τότε χάθηκες! Αφετηρία που γεννά, ανόητα, τα πράσινα, κόκκινα ή μπλε καφενεία στην ύπαιθρο και τη συγκαλυμμένη αντιπάθεια έως απροκάλυπτη εχθρότητα στις πόλεις. Γεγονός που αποτρέπει την ανάπτυξη πραγματικής φιλίας, εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
- Τι; Είσαι περιπτεράς κουκουές; Αλλάζω περίπτερο!
Αλλά το φαινόμενο, (της βλακείας ένεκα πολιτικού φανατισμού), έχει τη δική του νομοτέλεια, δυναμική και ένταση, αφού και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ως μεγάλο πολιτικό, τον…. Γιωργάκη! Κατά συνέπειαν η διεξοδική ερευνητική ενασχόληση με το είδος μπορεί να τραβήξει πολύ μακριά, μαζί με την κόπωση του αναγνώστη, κάτι που δεν είναι στις προθέσεις μου. Έτσι ολοκληρώνω εδώ.
Όμως θα έγινε, ήδη, αντιληπτό πως η βλακεία είναι ωκεανός απέραντος, ο οποίος είναι αδύνατον να χωρέσει σε μία …διατριβή. Δεν το επιτρέπει, άλλωστε, και η βλακεία του… γράφοντος. (Στο κάτω-κάτω, όλοι έχουμε δικαίωμα στη μειονεξία!). Οπότε καλύτερο κλείσιμο δεν μπορούμε να φανταστούμε γι’ αυτή την πραγματεία του σπουδαίου συστατικού της ανθρώπινης ύπαρξης, παρά να αναφέρουμε επιγραμματικά τον γνωστό αφορισμό του παμμέγιστου Αϊνστάιν:
- Την ακριβέστερη εικόνα του Χάους, από πλευράς προσδιορισμού μεγέθους, την δίνουν δύο πράγματα, το Σύμπαν κι η ανθρώπινη βλακεία. Αν και γιά το δεύτερο δεν είμαι απόλυτα σίγουρος!
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Η τελευταία ομάδα βλακείας, η περιστασιακή, αποτελεί και την πολυπληθέστερη, αφού είναι πολυσυλλεκτική και ευρέως διαδεδομένη, αλλά ταυτόχρονα και η πλέον επικίνδυνη γιά το κοινωνικό σύνολο. Κίνητρό της και κοινός παρονομαστής ο φανατισμός. Εδώ μπορούμε να φανταστούμε τη βλακεία ως μεγάλη λίμνη στην οποία συρρέουν και συντηρούν διάφορα ποτάμια φανατισμού. Π.χ. ο θρησκευτικός, ο αθλητικός, ο πολιτικός, ο πατριωτικός, ο της ματαιοδοξίας, του ανταγωνισμού, του βίτσιου, κ.λπ. Επέρχεται αναπάντεχα, σαν αόρατο φάντασμα, παγιδεύει και κατευθύνει το θυμικό και εξαφανίζεται, το ίδιο αθόρυβα, μόλις απομακρυνθεί ο οίστρος που προκάλεσε τον ερεθισμό, οπότε ο άνθρωπος επιστρέφει σε φυσιολογικές συμπεριφορές.
Συνηθέστατα, πίσω από όλες τις μορφές φανατισμού υποκρύπτεται, άμεσα, η Οικονομία, πλην ίσως του αθλητικού, όπου ενυπάρχει έμμεσα. Η Οικονομία, η οποία σαν το αττικό νέφος σε περίοδο θερμικής αναστροφής, καλύπτει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, σκέψη και λειτουργία, κινεί όλα τα νήματα των κοινωνικών διαδικασιών και υποβόσκει πίσω ακόμη και από την αγνότερη, φαινομενικά, πρόθεση. Ιδίως σε χρόνους δύσκολους, πονηρούς και κολασμένους, όπως καλή ώρα! Κάτι που οι νουνεχείς αντιλαμβάνονται εύκολα, ενώ στους βλάκες, δείχνεις το φεγγάρι κι αυτοί, απλά και όπως πάντα, κοιτούν το δάχτυλο!
Ο θρησκευτικός φανατισμός, με πανάρχαιες καταβολές, αποτελεί την πλέον διαδεδομένη, την πλέον ισχυρή, αλλά και την πιο αστεία μορφή φανατισμού γιατί συνδέεται με την αμορφωσιά, το σκοταδισμό, την αφέλεια και την εκμετάλλευση. Το καλύτερο ρυμουλκό και εργαλείο εξυπηρέτησης διαφόρων σκοπών, κυρίως ιδιοτελών.
- Θα κάνεις αυτό κι αυτό! Δεν το ζητώ εγώ, το θέλει ο Θεός!
Μέσα του θα μπορούν να χωρέσουν ενέργειες ποικίλης γκάμας. Από άκρας σοβαρότητος, (όπως, π.χ. κάποιος ζώνεται πενήντα κιλά δυναμίτιδα, μπαίνει σ’ ένα εμπορικό κέντρο, ή ένα σταθμό λεωφορείων και εξαερώνεται, ο ηλίθιος, μαζί με καμιά εκατοστή άλλους ατυχείς, που ούτε γνώριζε, ούτε του έφταιγαν σε τίποτα, έχοντας πειστεί από κάποιους άλλους φανατικούς που τον αφιόνισαν, (από ασφαλή θέση όμως!), πως άμα γίνει αστρόσκονη, θα πάει στον παράδεισο να τρώει πιλάφια και μέλια και να πηδάει «μανούλια»), ή απόλυτης κωμικότητος. Θυμάμαι, από το διαδίκτυο, 6-7 Σαουδαράβισες, παρατεταγμένες, ισοϋψείς, η μιά δίπλα στην άλλη σαν ποδοσφαιρική ομάδα, φορώντας κατάμαυρες, όμοιες, κελεμπίες από κορφής μέχρις εδάφους με μία μικρή μόνο σχισμή στα μάτια, (ίδιες Ερινύες αρχαίας τραγωδίας), σε αναμνηστική (!), λέει, φωτογραφία, σε κάποια τροπική παραλία!
Το άκρως βλακώδες της υπόθεσης είναι πως ο μισός, και πλέον, μουσουλμανικός πληθυσμός, δηλαδή οι γυναίκες, υποστηρίζουν με μεγαλύτερο φανατισμό την εξευτελιστική τους υποτέλεια που φτάνει στα όρια κτηνώδους υποταγής! Και διαδηλώνουν με λύσσα υπέρ του συμβόλου της σκλαβιάς τους, τη μπούργκα και του δικαιώματος να είναι… σκλάβες! Τέτοια ωραία! Μέγας είσαι Κύριε!
Γιά τον αθλητικό φανατισμό και τις εξ αυτού απορρέουσες συμπεριφορές, κατάσταση που αποδίδεται με τον διεθνή όρο «χουλιγκανισμός», δεν μπορείς να κάνεις λογικούς συνειρμούς. Είναι σαν αέρας, σαν το απόλυτο κενό που βρίσκεται στο κεφάλι των «κοινωνών» και πρωταγωνιστών του, αυτό που κοινώς αποκαλείται «ακατοίκητο». Με δυστύχημα πως μπόλικοι από δαύτους πρωταγωνιστούν και σε σοβαρούς τομείς της δημόσιας ζωής. Π.χ. γνωστός μεγκα…λοδημοσιογράφος εμφανίζεται σε βίντεο ωρυόμενος και εκσφενδονίζων σε διαιτητή μπουκάλια, ποτήρια, μαξιλάρια, καφέδες, μαζί βεβαίως και τα σχετικά «καντήλια», εις άπταιστον γαλλικήν!
Άφησα τελευταίο τον πολιτικό φανατισμό! Γιατί εκεί, πράγματι, οργιάζει το χάος! Εκεί γίνεται το «έλα να δεις» και βρίσκει την απόλυτη επαλήθευσή της η θεωρία του μηχανισμού κίνησης των μορίων νερού, που βράζει σε μιά κατσαρόλα και η αρχή απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ. Ό,τι τρέλα φανταστείς παίζει και ό,τι απίθανο ισχυριστείς, μέσα είσαι!
Άνθρωποι, φαινομενικά μιά χαρά, φυσιολογικότατοι, μόλις έρθουν σ’ επαφή με το πολιτικό τους απωθημένο ή θιγεί η πολιτική τους αγκύλωση, γίνονται αγνώριστοι! Μικροί, ανόητοι, γελοίοι. Γνωστός παλιός ποιητής, αξιόλογος και με σημαντικό ποιητικό έργο, μετετράπη σε ηλίθιο ανθρωπάκι μόλις ο οίστρος τσίμπησε το πολιτικό του φετίχ και …. τσουπ!, σκαρώνει στα σβέλτα, με δάκρυα στα μάτια και πόνο στη ψυχή, ένα βλακώδες επικήδειο λιβανωτό, στο άκουσμα θανάτου του…. Στάλιν! Οποία θλίψη και οποία απογοήτευση, όταν αυτοαποκαθηλώνονται σύμβολα που εκτιμούσες!
Ο πολιτικός φανατισμός δεν έχει όρια στη δημιουργία παραισθήσεων, οραμάτων, επιδιώξεων, αυθυποβολής και ελπίδας. Με αντίστοιχη ανοησία στον τρόπο εκδήλωσής του. Με ενέργειες, κατά βάση ηλίθιες, ανεδαφικές και σκοπούς ανέφικτους, έως άκρως επικίνδυνους και εγκληματικούς. Χωρίς λογική και ειρμό και, κυρίως, αλυσιτελείς και ατελέσφορες. Απλώς υπακούει τυφλά σε κάποια «στράτευση» που αφαιρεί το δικαίωμα του προβληματισμού, τη βάσανο της κριτικής και την ελευθερία της σκέψης. Μιά ζωή ολόκληρη μέσα σε «γραμμές». Σαν ωτομοτρίς! Από τον ρομαντικό ξεσηκωμό των «Αγανακτισμένων», που κατέληξε στο γνωστό φιάσκο και το ρεζιλίκι που μετέτρεψε, καλοκαιριάτικα, το Σύνταγμα, από κεντρική πλατεία ευρωπαϊκής χώρας σε βραζιλιάνικη φαβέλα, μέχρι την ξέφρενη και ανόητη βία που σκότωσε άδικα τρεις αθώους κι ένα αγέννητο στην Τράπεζα της οδού Σταδίου. Αλήθεια τι εξυπηρετούν τέτοιες ενέργειες και τι ουσιαστικό όφελος προσπορίζουν, τελικά, σ' αυτούς που τις σχεδιάζουν και σ' αυτούς που τις εκτελούν;
Αν τύχει μάλιστα και διασταυρωθείς με άτομο προσβεβλημένο από το μικρόβιο του Τριαμισμού, (από τα τρία Μ, μιζέρια, μοχθηρία, μίσος), τότε χάθηκες! Αφετηρία που γεννά, ανόητα, τα πράσινα, κόκκινα ή μπλε καφενεία στην ύπαιθρο και τη συγκαλυμμένη αντιπάθεια έως απροκάλυπτη εχθρότητα στις πόλεις. Γεγονός που αποτρέπει την ανάπτυξη πραγματικής φιλίας, εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
- Τι; Είσαι περιπτεράς κουκουές; Αλλάζω περίπτερο!
Αλλά το φαινόμενο, (της βλακείας ένεκα πολιτικού φανατισμού), έχει τη δική του νομοτέλεια, δυναμική και ένταση, αφού και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ως μεγάλο πολιτικό, τον…. Γιωργάκη! Κατά συνέπειαν η διεξοδική ερευνητική ενασχόληση με το είδος μπορεί να τραβήξει πολύ μακριά, μαζί με την κόπωση του αναγνώστη, κάτι που δεν είναι στις προθέσεις μου. Έτσι ολοκληρώνω εδώ.
Όμως θα έγινε, ήδη, αντιληπτό πως η βλακεία είναι ωκεανός απέραντος, ο οποίος είναι αδύνατον να χωρέσει σε μία …διατριβή. Δεν το επιτρέπει, άλλωστε, και η βλακεία του… γράφοντος. (Στο κάτω-κάτω, όλοι έχουμε δικαίωμα στη μειονεξία!). Οπότε καλύτερο κλείσιμο δεν μπορούμε να φανταστούμε γι’ αυτή την πραγματεία του σπουδαίου συστατικού της ανθρώπινης ύπαρξης, παρά να αναφέρουμε επιγραμματικά τον γνωστό αφορισμό του παμμέγιστου Αϊνστάιν:
- Την ακριβέστερη εικόνα του Χάους, από πλευράς προσδιορισμού μεγέθους, την δίνουν δύο πράγματα, το Σύμπαν κι η ανθρώπινη βλακεία. Αν και γιά το δεύτερο δεν είμαι απόλυτα σίγουρος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου