Αναδρομές
Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα - Μέρος III
Σκέψεις
Ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου, ενδιαφερόμενος κατά βάση, να περνάει ο ίδιος καλά, να μην ενοχλείται στις εξωσυζυγικές του ασχολίες και να επανεκλέγεται, εγκαθιστά ένα αυστηρό και συγκεντρωτικό καθεστώς με απόλυτη κομματική πειθαρχία και υποταγή. Την ενός ανδρός αρχή, ή, σε σύγχρονη απόδοση το one man show. Καρατομώντας πάραυτα όποιο αξιόλογο στέλεχος του αντιλέγει, αφήνει να περιστοιχίζεται από, νέους κυρίως, πραιτοριανούς που οικοδομούν ένα μοντέλο κράτους με πρότυπα από το Μπααθικό κόμμα του Σαντάμ Χουσείν και την Κανταφική δημοκρατία. Τότε ιδρύονται οι περίφημες κλαδικές, οι πρασινοφρουροί, τότε καταργείται η αξιοκρατία στο Δημόσιο μαζί με το θεσμό των γενικών γραμματέων και προωθούνται οι τοποθετήσεις ημετέρων σε θέσεις κλειδιά και ρόλο «γκαουλάϊτερ». Κι όταν γίνεται καμιά στραβή και αποκαλύπτεται, η δικαιολογία άμεση.
- Εγώ απλώς προεδρεύω!
Ο ηγέτης στο απυρόβλητο. Και αν χρειαστεί και καμιά αυτοκριτική πετάμε ένα «Mea culpa», που λίγοι το πιάνουν!
Τότε μπαίνουν τα θεμέλια της μεγαλύτερης καταστροφής που μπορεί να γίνει σ’ ένα λαό. Της διάλυσης της Παιδείας του. Ο Κίσινγκερ, και πολύ σωστά, είχε πει:
- «Αν θέλεις να διαλύσεις ένα λαό χτύπα τη Παιδεία και τη Θρησκεία του»!
Στα πλαίσια της λοβοτομής του ελληνικού λαού και της μετατροπής του σε εύπλαστη ρυμουλκούμενη αγέλη ψηφοφόρων άρχισαν να εφαρμόζονται σειρά μέτρων που οδηγούσαν στην αγραμματοσύνη και την αμάθεια. Σειρά συστηματικά στοχευμένων μέτρων δημιούργησαν τις στρατιές των αμόρφωτων επομένων γενεών που σήμερα διδάσκουν στα σχολεία και που απολαμβάνουμε στα κανάλια. Είτε υπό μορφήν αναλφάβητων «παντογνωστών» δημοσιογράφων, είτε ημιμαθών «ειδικών» των παραθύρων. Από τα πιό μικρά αλλά ουσιώδους σημασίας, όπως την κατάργηση της ποδιάς που σε φτάνει σήμερα να μη ξεχωρίζεις τελειόφοιτη Λυκείου από τοπ-μόντελ, μέχρι το περίφημο ακαδημαϊκό «πεντάρι» που ενστάλαξε και παγίωσε στη συνείδηση του κάθε σπουδαστή την «αρχή της ήσσονος προσπαθείας» και άνοιξε διάπλατα την πόρτα της ανυπακοής, της αμφισβήτησης, των καταλήψεων και των βανδαλισμών στα σχολεία. Κομματισμός από το νηπιαγωγείο, συμμετοχή φοιτητών στις εκλογές πρυτανικών αρχών, άρα διαπλοκή, εγκατάσταση της μεγαλύτερης πολιτικής απάτης στο χώρο της Παιδείας, του, τάχα, ασύλου (επ’ αυτού θα ασχοληθούμε ειδικότερα και αυτοτελώς, στο προσεχές μέλλον) και πλήθος άλλων μέτρων που γέννησε και γαλούχησε τη σημερινή αλογία και διάλυση.
Ταυτόχρονα εισρέουν στη χώρα τεράστια ποσά. Απίθανα ποσά σε σχέση με τους μέχρι τότε δημόσιους τζίρους. Η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της κολύμπησε σε τόσο χρήμα! Ο κρατικός μηχανισμός αιφνιδιασμένος, σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούσε, μέσω προγραμμάτων, ν’ απορροφήσει τα κοινοτικά κονδύλια και πλείστα επεστρέφοντο και εδίδοντο σε άλλες χώρες! Οι επιτήδειοι, μετά το πρώτο αιφνιδιασμό, οργανώθηκαν και το τσιμπούσι άρχισε! Το μέγιστο μέρος των επιδοτήσεων κατασπαταλήθηκε και φαγώθηκε άσκοπα. Πολύ μικρό μέρος των κοινοτικών χρημάτων πήγαν προς τη σωστή κατεύθυνση και ακόμη λιγότερα αξιοποιήθηκαν παραγωγικά.
Καμιά στροφή στις γεωργικές καλλιέργειες και στην εναρμόνιση προς στις οδηγίες της Ε. Ευρώπης. Καμιά σοβαρή βιομηχανική επένδυση και καμία βιώσιμη επενδυτική προσπάθεια. Αντίθετα υπήρξε πλήρης ενεργοποίηση όλων των κακών χαρακτηριστικών της φυλής και, ανεξαρτήτως πολιτικής και κομματικής τοποθέτησης, όποιος μπορούσε έμπαινε με τον τρόπο του στο παιχνίδι της διαφθοράς, της ρεμούλας και της διασπάθησης του δημόσιου χρήματος. Η αδηφαγία και απληστία οδήγησε τα πράγματα στην ανάγκη περαιτέρω δανεισμού προκειμένου να καλυφθούν οι ολοένα αυξανόμενες δημόσιες δαπάνες. Όλα στη λογική του «δος ημίν σήμερον και …. βλέπουμε!». Με τη λογική και την ηθική του ¨Τσοβόλα, δώστα όλα"!
Κάπου εκεί ανακαλύπτεται και η πρακτική των πλαστών στοιχείων! Εισάγουμε καλαμπόκι, το βαφτίζουμε ελληνικό και εισπράττουμε επιδότηση! (Υπόθεση Αθανασόπουλου). Δηλώνουμε ψεύτικο πλήθος ελαιόδεντρων και παίρνουμε επιδότηση, με αριθμούς δέντρων τέτοιους που αν αλήθευαν η Ελλάδα θα πρέπει να έφτανε ως το Ζάγκρεμπ! Αφήνουμε τα φρούτα στα δέντρα να σαπίσουν, αντί να τα μαζεύουμε, γιά να παίρνουμε, άκοπα, αποζημιώσεις! Κουβαλάμε με φορτηγά, τις νύχτες, κοπάδια προβάτων από νομό σε νομό, τα καταμετρούμε επανειλημμένα και παίρνουμε επιδότηση, με αριθμούς ζώων ίσων με της Παταγονίας! Και πλήθος άλλων περιπτώσεων κομπίνας που είτε δεν θυμάμαι τώρα, είτε αγνοώ. Το ξεγέλασμα των αφελών και ανύποπτων «κουτόφραγκων» οργιάζει. Οι περιουσίες αρχίζουν σιγά-σιγά να χτίζονται. Τα ξένα λεφτά, μαζί με τα δανεικά, πέφτουν στη κατανάλωση και διαχέονται διασκορπιζόμενα. Ο κόσμος περνάει καλά. Ζει, όμως, σε ένα επίπεδο που δεν το δικαιούται και δεν το αξίζει, βάσει των παραγωγικών του επιδόσεων, τρώγοντας και σπαταλώντας σήμερα χρήματα προσεχών δεκαετιών.
- Ε, ρε, γλέντια, που θα ’λεγε κι ο Καραγκιόζης!
Ενδεικτικά αναφέρω, σε κάποιο γκρουπ που συνόδευα σαν αρχηγός στη Σινγκαπούρη, κάποιος ηλικιωμένος κύριος, σε γνωστό κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών -στέκι όλων των Ελλήνων ταξιδιωτών και πληρωμάτων της Ολυμπιακής– ρωτούσε με αγωνία:
- Τι καινούργιο έχει βγει στην αγορά, να αγοράσουμε;!!!
Δεν νοιαζόταν να καλύψει κάποια συγκεκριμένη του ανάγκη, αλλά απλώς να αγοράσει! Οτιδήποτε! Χωρίς να το χρειάζεται! Η σπατάλη γιά τη σπατάλη, στο μεγαλείο της!
(συνεχίζεται)
Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα - Μέρος III
Σκέψεις
Ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου, ενδιαφερόμενος κατά βάση, να περνάει ο ίδιος καλά, να μην ενοχλείται στις εξωσυζυγικές του ασχολίες και να επανεκλέγεται, εγκαθιστά ένα αυστηρό και συγκεντρωτικό καθεστώς με απόλυτη κομματική πειθαρχία και υποταγή. Την ενός ανδρός αρχή, ή, σε σύγχρονη απόδοση το one man show. Καρατομώντας πάραυτα όποιο αξιόλογο στέλεχος του αντιλέγει, αφήνει να περιστοιχίζεται από, νέους κυρίως, πραιτοριανούς που οικοδομούν ένα μοντέλο κράτους με πρότυπα από το Μπααθικό κόμμα του Σαντάμ Χουσείν και την Κανταφική δημοκρατία. Τότε ιδρύονται οι περίφημες κλαδικές, οι πρασινοφρουροί, τότε καταργείται η αξιοκρατία στο Δημόσιο μαζί με το θεσμό των γενικών γραμματέων και προωθούνται οι τοποθετήσεις ημετέρων σε θέσεις κλειδιά και ρόλο «γκαουλάϊτερ». Κι όταν γίνεται καμιά στραβή και αποκαλύπτεται, η δικαιολογία άμεση.
- Εγώ απλώς προεδρεύω!
Ο ηγέτης στο απυρόβλητο. Και αν χρειαστεί και καμιά αυτοκριτική πετάμε ένα «Mea culpa», που λίγοι το πιάνουν!
Τότε μπαίνουν τα θεμέλια της μεγαλύτερης καταστροφής που μπορεί να γίνει σ’ ένα λαό. Της διάλυσης της Παιδείας του. Ο Κίσινγκερ, και πολύ σωστά, είχε πει:
- «Αν θέλεις να διαλύσεις ένα λαό χτύπα τη Παιδεία και τη Θρησκεία του»!
Στα πλαίσια της λοβοτομής του ελληνικού λαού και της μετατροπής του σε εύπλαστη ρυμουλκούμενη αγέλη ψηφοφόρων άρχισαν να εφαρμόζονται σειρά μέτρων που οδηγούσαν στην αγραμματοσύνη και την αμάθεια. Σειρά συστηματικά στοχευμένων μέτρων δημιούργησαν τις στρατιές των αμόρφωτων επομένων γενεών που σήμερα διδάσκουν στα σχολεία και που απολαμβάνουμε στα κανάλια. Είτε υπό μορφήν αναλφάβητων «παντογνωστών» δημοσιογράφων, είτε ημιμαθών «ειδικών» των παραθύρων. Από τα πιό μικρά αλλά ουσιώδους σημασίας, όπως την κατάργηση της ποδιάς που σε φτάνει σήμερα να μη ξεχωρίζεις τελειόφοιτη Λυκείου από τοπ-μόντελ, μέχρι το περίφημο ακαδημαϊκό «πεντάρι» που ενστάλαξε και παγίωσε στη συνείδηση του κάθε σπουδαστή την «αρχή της ήσσονος προσπαθείας» και άνοιξε διάπλατα την πόρτα της ανυπακοής, της αμφισβήτησης, των καταλήψεων και των βανδαλισμών στα σχολεία. Κομματισμός από το νηπιαγωγείο, συμμετοχή φοιτητών στις εκλογές πρυτανικών αρχών, άρα διαπλοκή, εγκατάσταση της μεγαλύτερης πολιτικής απάτης στο χώρο της Παιδείας, του, τάχα, ασύλου (επ’ αυτού θα ασχοληθούμε ειδικότερα και αυτοτελώς, στο προσεχές μέλλον) και πλήθος άλλων μέτρων που γέννησε και γαλούχησε τη σημερινή αλογία και διάλυση.
Ταυτόχρονα εισρέουν στη χώρα τεράστια ποσά. Απίθανα ποσά σε σχέση με τους μέχρι τότε δημόσιους τζίρους. Η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της κολύμπησε σε τόσο χρήμα! Ο κρατικός μηχανισμός αιφνιδιασμένος, σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούσε, μέσω προγραμμάτων, ν’ απορροφήσει τα κοινοτικά κονδύλια και πλείστα επεστρέφοντο και εδίδοντο σε άλλες χώρες! Οι επιτήδειοι, μετά το πρώτο αιφνιδιασμό, οργανώθηκαν και το τσιμπούσι άρχισε! Το μέγιστο μέρος των επιδοτήσεων κατασπαταλήθηκε και φαγώθηκε άσκοπα. Πολύ μικρό μέρος των κοινοτικών χρημάτων πήγαν προς τη σωστή κατεύθυνση και ακόμη λιγότερα αξιοποιήθηκαν παραγωγικά.
Καμιά στροφή στις γεωργικές καλλιέργειες και στην εναρμόνιση προς στις οδηγίες της Ε. Ευρώπης. Καμιά σοβαρή βιομηχανική επένδυση και καμία βιώσιμη επενδυτική προσπάθεια. Αντίθετα υπήρξε πλήρης ενεργοποίηση όλων των κακών χαρακτηριστικών της φυλής και, ανεξαρτήτως πολιτικής και κομματικής τοποθέτησης, όποιος μπορούσε έμπαινε με τον τρόπο του στο παιχνίδι της διαφθοράς, της ρεμούλας και της διασπάθησης του δημόσιου χρήματος. Η αδηφαγία και απληστία οδήγησε τα πράγματα στην ανάγκη περαιτέρω δανεισμού προκειμένου να καλυφθούν οι ολοένα αυξανόμενες δημόσιες δαπάνες. Όλα στη λογική του «δος ημίν σήμερον και …. βλέπουμε!». Με τη λογική και την ηθική του ¨Τσοβόλα, δώστα όλα"!
Κάπου εκεί ανακαλύπτεται και η πρακτική των πλαστών στοιχείων! Εισάγουμε καλαμπόκι, το βαφτίζουμε ελληνικό και εισπράττουμε επιδότηση! (Υπόθεση Αθανασόπουλου). Δηλώνουμε ψεύτικο πλήθος ελαιόδεντρων και παίρνουμε επιδότηση, με αριθμούς δέντρων τέτοιους που αν αλήθευαν η Ελλάδα θα πρέπει να έφτανε ως το Ζάγκρεμπ! Αφήνουμε τα φρούτα στα δέντρα να σαπίσουν, αντί να τα μαζεύουμε, γιά να παίρνουμε, άκοπα, αποζημιώσεις! Κουβαλάμε με φορτηγά, τις νύχτες, κοπάδια προβάτων από νομό σε νομό, τα καταμετρούμε επανειλημμένα και παίρνουμε επιδότηση, με αριθμούς ζώων ίσων με της Παταγονίας! Και πλήθος άλλων περιπτώσεων κομπίνας που είτε δεν θυμάμαι τώρα, είτε αγνοώ. Το ξεγέλασμα των αφελών και ανύποπτων «κουτόφραγκων» οργιάζει. Οι περιουσίες αρχίζουν σιγά-σιγά να χτίζονται. Τα ξένα λεφτά, μαζί με τα δανεικά, πέφτουν στη κατανάλωση και διαχέονται διασκορπιζόμενα. Ο κόσμος περνάει καλά. Ζει, όμως, σε ένα επίπεδο που δεν το δικαιούται και δεν το αξίζει, βάσει των παραγωγικών του επιδόσεων, τρώγοντας και σπαταλώντας σήμερα χρήματα προσεχών δεκαετιών.
- Ε, ρε, γλέντια, που θα ’λεγε κι ο Καραγκιόζης!
Ενδεικτικά αναφέρω, σε κάποιο γκρουπ που συνόδευα σαν αρχηγός στη Σινγκαπούρη, κάποιος ηλικιωμένος κύριος, σε γνωστό κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών -στέκι όλων των Ελλήνων ταξιδιωτών και πληρωμάτων της Ολυμπιακής– ρωτούσε με αγωνία:
- Τι καινούργιο έχει βγει στην αγορά, να αγοράσουμε;!!!
Δεν νοιαζόταν να καλύψει κάποια συγκεκριμένη του ανάγκη, αλλά απλώς να αγοράσει! Οτιδήποτε! Χωρίς να το χρειάζεται! Η σπατάλη γιά τη σπατάλη, στο μεγαλείο της!
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου