Εξ όνυχος το λέοντα...

Επικαιρότης

Αναντίρρητα η οικονομία έχει τα χάλια της. Και η αξιοπιστία της χώρας μαζί. Απαράδεκτες διακυβερνήσεις, από άφρονες έως εγκληματικές, την φούνταραν στη χρεοκοπία και την ανυποληψία.
Και, επίσης αναντίρρητα, τώρα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται στο τιμόνι ηγέτες ικανούς που να μπορέσουν να οδηγήσουν το καραβοτσακισμένο σκάφος σε απάνεμο λιμάνι. Ηγεσία και επιτελείς διαθέτοντες γνώσεις, πείρα, λογική, ευφυΐα και διορατικότητα. Απαλλαγμένες από κομματικές ιδιοτέλειες και μικροψυχίες. Και με πλήρη περιφρόνηση στο πολιτικό κόστος.
Παράδειγμα και μέτρο ικανότητος αλλά και γενικότερης συγκρότησης των «ανορθωτών» της βαρύτατα νοσούσης ελληνικής οικονομίας καθώς και της προχειρότητος των εκτοξευομένων, απερίσκεπτα, μέτρων είναι και το κάτωθι.
Στα εξαγγελθέντα φορολογικά μέτρα, σχετικά με τις συλλεγόμενες και συνυποβαλλόμενες στη μεθεπόμενη φορολογική δήλωση αποδείξεις, η καθοριζόμενη κλίμακα απαιτεί γιά 12.000 Ε. εισόδημα αποδείξεις στο 10% αυτού. Δηλαδή 1200 Ε.
Και γιά εισόδημα 12.001 Ε οι αποδείξεις θα πρέπει να είναι 30% χ 12.001 = 3600,3 Ε. Δηλαδή γιά ένα μόνο Ε. παραπάνω εισόδημα, τριπλάσιες αποδείξεις. Από 1200 Ε σε 3600,3 Ε !
Και το ερώτημα δημιουργείται αυτόματα στον απλό, αλλά σκεπτόμενο πολίτη. Άνθρωποι που σκέφτονται τόσο βλακωδώς είναι δυνατόν να οδηγήσουν τη χώρα στην οικονομική της ανόρθωση ;
Μπορεί ένας σώφρων άνθρωπος να εμπιστευθεί τέτοιους ανεγκέφαλους «εγκεφάλους». Ότι μπορούν να του αλλάξουν τη μοίρα ; (Προς τα κάτω σίγουρα !)

Κάποιοι, γνωστοί «μπαλωματήδες» και επισκευασταί ρουχισμού, παλαιοκομματικοί και αμετροεπείς, με τη γνωστή προπέτεια και «οργή», θέλοντας να πουλήσουν, τάχα, δημοκρατική «διαβούλευση» και πολιτικάντικη ατσιδωσύνη, ισχυρίστηκαν στα κανάλια ότι «ήταν, απλώς, μια πρόταση που κατετέθη για συζήτηση». Κάνοντας, έτσι, άλλη μία χοντρή «πατάτα» μέσα στις μπόλικες ανοησίες που πετούν το τελευταίο καιρό. Τέτοιες σαχλαμάρες όχι μόνο δεν τις φέρνεις γιά συζήτηση αλλά ούτε τις σκέφτεσαι καν. Αν, βέβαια, είσαι σοβαρός και υπεύθυνος. Γιατί σου αποδομούν και θέτουν σε αμφισβήτηση και ότι καλό προτείνεις.

Εφ’ όσον όλα τα μέτρα που θα ληφθούν, «γιά το καλό μας», έχουν την ίδια λογική και επεξεργασία με το προηγούμενο παράδειγμα και αν όλοι αυτοί που θα μας τα εφαρμόσουν έχουν την ίδια σοβαρότητα και υπευθυνότητα μ’ αυτούς που τα συλλαμβάνουν, εισηγούνται και υποστηρίζουν, αλίμονό μας !